[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]&[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
İki sevgili,hoş bir gün ve biraz içki...

Wisteria ile ilk kez dışarı çıkacağız. Üstümde koyu renk kot , beyaz üst ve siyah deri ceketim var. İlk buluşmalar hep başa beladır zaten... Ama Wisteria gibi bir ateş parçası ile çıkmak için bir damdan bile atlarım. Elimde yaseminden ve bir kaç adını bile bilmediğim çiçekler var. Wisteria'yı Ateş Viskisi'ne götürmek istiyorum. Evinin önünde dikilmek biraz can sıkıcı. Eğer ailesinden biri çıkarsa ne olur bilmem. Wisteria ne kadar hırçın görünse de çok kırılgan... O bir Slyterin kabul ediyorum ama yine de onla ortak yönlerimiz çok fazla.Ben de safkanım,ailemizde çatalağız çok belki bende onlardanımdır kim bilir?. Ailemizde Slyterinler ve Gryffindorlar çok... Her neyse... Ben düşüncelere dalarak kapıyı çalıyorum. Bir kaç dakika bekledikten sonra kapı açılıyor ve bence veelalardan bile güzel bir kız benim sevgilim dışarı çıkıyor. Islık çalmaktan kendimi alamıyorum. Muhteşem görünüyor....

Yapmacık bir sevecenlikle ''Harika görünüyorsun.'' diyen anneme baktım. Deri mini şortum beyaz üzerinde siyah puanları olan dar badim kırmızı kemerim ve kırmızı yüksek topuklularla harikanın ötesinde göründüğüm kesindi. O cinayeti işlediğimden beri bana karşı takıntıkları zorlama sevecenliklerine aynı şekilde tepki vermeyi öğrenmiştim. Bütün suç benimmiş gibi davranıyorlardı. Onların yanıma gelip beni köşeye sıkıştırmaları bunun üzerine çocuğu biraz hırpalamam. Tamam hırpalama işini biraz aşırıya kaçırmış olabilirim ama sinirimi kontrol edememek kesinlikle benim suçum değil. Yapmacık bir şekilde gözlerimi kırpıştırdım ve gülümsedim. Bir Gryffindorla çıktığımı bilmiyorlardı tabi ki. Asla onlara kim olduğunu sorma fırsatı vermedim zaten. Karter fazla çapkındı ama ne fark eder ?


Siyah çantamı alıp aşağı kata indim. Kimse olmadığına sevinmiştim böylece gereksiz sohbetlere girmeye gerek kalmayacaktı. Kapıyı açıp dışarı çıktığımda deri ceketi ve siyah uzun saçlarıyla çok hoş biri karşımda duruyordu. Yarım bir şekilde gülümsedim. Biraz inceleyip ıslık çalarak karşılık verdi. Bunu yapan başka biri olsaydı bir yumruk ya da en iyi ihtimalle öldürücü bakışlarımla karşılaşırdı. Gülümsemem tüm yüzüme yayıldı ve annem aşağıya inmeden bir an önce gitmek için kapıyı hızla çekip ''Gitmekten vazgeçmedin değil mi?'' dedim.

Kısa simsiyah şortu, üstünde siyah noktalar olan beyaz üstü, dudakları gibi kıpkırmızı kemeri ve topuklularıyla cennetten gelmiş bir melek gibi gözüküyordu. Yarım bir gülümseme oturtmuştu yüzüne ama ıslık çaldığım an genişledi gülümsemesi. Kapıyı arkasından kapattı ve muhteşem bacaklarıyla merdivenden inmeye başladı. Durunca berrak sesiyle;

''Gitmekten vazgeçmedin değil mi?"dedi. Yavaşça ona yaklaştım kahverengi gözleri toprak gibiydi. Yer yer rengi değişiyordu. Çiçekleri uzatıp;

"Sizin gibi bir bayanı ömrümün sonuna kadar beklerim.Bu çiçekler senin için senin yanında hepsi soluk belkide... Hepsi seni görünce solmalıydı aslında bu kadar güzel olman sesin hem cinslerin için zararlı. Wisteria...dedim ve eline nazik bir öpücük kondurdum. Tamam belki çok romantik olmuştu ama bu güzellik karşısında erimemek mümkün değildi ki...

Nereye gideceğimiz hakkında bir fikrim yoktu. '' Aslında bir Gryffindor'lu ile çıktığımı Xanthe ve Elliot nasıl karşılayacak merak ediyorum. Bugün umarım güzel geçer sonuçta her şey ilk güne bağlıdır. Karter'ın çapkın olduğunu bilmeyen yok aslında ama önemli değil nasılsa şuan ki durum hoşlanmadan öte bir şey değil. Bir hata yapmazsa güzel geçebilir. '' diye düşünürken birden o gün geldi aklıma. Pis bir şekilde sırıtıp ''Sonunda o yanındaki arkadaşlarından uzaklaşabildin. Ne zamandır yalnız kalmanı bekliyoruz inanamazsın.'' demişti. Aklım toz pembe mutluluklarla o kadar meşguldü ki o bu sözleri sarf edene kadar tuzağa düşürüldüğümün farkında bile değildim. Gözlerimi gözlerine dikip gerilerken duvara çarpmıştım. Kafamı sallayarak kurtuldum düşüncelerden.

Karter "Sizin gibi bir bayanı ömrümün sonuna kadar beklerim.Bu çiçekler senin için senin yanında hepsi soluk belkide... Hepsi seni görünce solmalıydı aslında bu kadar güzel olman sesin hem cinslerin için zararlı. Wisteria...'' dedi ve elime bir öpücük kondurdu çiçekleri uzatırken. Çiçekleri alıp hafifçe kokladım. Kafamı hafifçe yana eğip kaşlarımı kaldırdım ve ''Bunu birçok kıza söylemiş olman muhtemel.'' dedim.

"Bunu birçok kıza söylemiş olman muhtemel.''dedi.
Muhtemeldi ama Wisteria ayrıydı... Onun için her şeyi yapabilirdim. Bu doğruydu. Kafasını yana yatırmış ve kaşını kaldırmışken çok güzeldi. Doğal ve hırçındı. Elini elimin içine aldım gözlerine baktım. Mavi gözlerle kahve gözler birleşti. Onun elini okşayarak;

"Ama bir çok kıza onun için Slyterin'e geçiceğimi söyleyemem değilmi?"dedim. Ona gülümsedim ve Ateş viskisine doğru yürümeye başladık...

Gözlerimin içine baktı ve Ateş Viskisine doğru yürürken "Ama bir çok kıza onun için Slyterin'e geçiceğimi söyleyemem değil mi?" dedi. Bir an doğru duyup duymadığım konusunda tereddüt ettim ancak doğru duyduğumu anladığımda şaşkınlığımı gizleyemedim. ''Tanrım! Bu mümkün mü? Yani bina değiştirebilme gibi bir şansın var mı? Buna karşı kurallar yok mu?'' dedim art arda soruları sıralayarak. Çapkın olabilirdi ama her kız için binasını değiştirmeyeceği kesindi.

Sokaklar fazla kalabalık sayılmazdı. Londra klasik kapalı boğucu havasının aksine bugün nispeten de olsa güneşliydi. Kafamı kaldırıp güneşe baktım. Bu havayı kimse kaçırmak istemezdi bu yüzden Ateş Viskisi çok kalabalık olmalıydı. Başımı aşağıya indirdiğimde sokağın ilerisinde bana bakan birini gördüm. Hayır, bu o olamazdı. Ölümüne sebebiyet verdiğim çocuğun o gün de yanında olan kardeşi? Muhtemelen sadece güneşe baktıktan sonra görülen yanılsamalardandır. Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım ve görüntü kayboldu. Rahatlayarak tuttuğumun bile farkında olmadığım nefesimi verdim. Bu sırada çoktan Ateş Viskisine gelmiştik.

Şaşkın hali çok şekerdi. İri iri gözlerini açıp dudaklarını büzmüştü. Yavaşça yürürken soruları ard arda sorularını sıra sıra sormaya başladı;

"Tanrım! Bu mümkün mü? Yani bina değiştirebilme gibi bir şansın var mı? Buna karşı kurallar yok mu?''dedi. Yüzümde gizemli bir gülümseme ile ona baktım yüzünde inanmazlıkla karşıya bakıyordu sonra gevşedi.Saçlarına yavaşça dokundum."Onu bana bırak."dedim.Ateş viskisine girdik. Bir masaya oturduk. Karşıkarşıyaydık. İki ateş viskisi istedim.Sonra Wisteria'ya dönüp;

"Wisteria, acaba bana bir öpücük verir misin?"dedim fısıldıyarak.Şirin çocuklar gibi ellerimi yüzümün altında birleştirip utangaç utangaç gülümsedim.Gamzelerimin çıktığına eminim. Eğer bir lanet yiyeceksem şimdi olmasın. Lütfen tanrım....

Hafifçe saçlarıma dokundu ve ''Onu bana bırak.'' dedi. Zaten daha fazla kurcalamak istemiyordum. İki kişilik bir masaya oturduk. Viskilerimizi söyledikten sonra bana dönüp fısıldayarak ''Wisteria, acaba bana bir öpücük verir misin?'' dedi. Kahkahamı bastıramadım. O kadar tatlı gülümsüyordu ki..

Tanrım! Ama daha çok erken diye düşündüm ve tereddüte düştüğümde hep yaptığım gibi istemsiz bir şekilde dudağımı ısırdım. Zihnimde bir müddet ikilik yaşadıktan sonra '' Gerçek bir öpücük için çok erken ancak şans için küçük bir öpücük verebilirim.'' deyip eğildim ve yanağına bir öpücük kondurdum. Yüzündeki mutluluk ve hayal kırıklığı arasında gidip gelen sevimli ifadeyi görünce ''Ama günün sonunda ne olacağını kim bilebilir?'' deyip gülümsedim. Gerçekten günün sonunda ne olacağını kimse bilemezdi. Özellikle iki sene önce yaşadığım olayı ona anlatınca hala öpücük isteyip istemeyeceğini merak ediyordum..