[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] | [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

İki yakın dost.
Açıklanacak gizli kalmış gerçekler.
Geçmiş dostluklarını bozabilecek mi?

-2 Yıl önce

''Son kez söylüyorum çekilin önümden gideyim!'' dedi Wisteria sesini güçlü tutmaya çabalayarak.
''Oh, yoksa? Napacaksın öldürecek misin bizi? Hadi ama sadece biraz eğleneceğiz, kime zararı var ki?'' diyerek Wisteria'nın bileklerini tek eliyle tutup dudaklarını boynunda gezdirmeye başlamıştı. Olay git gide iğrençleşmekteydi. Wisteria'nın tek gördüğü arkada kalan çocuğun gülüp sinsice onları izlemesiydi. Wisteria'dan cevap gelmediğini anlayan çocuk kafasını kaldırıp Wisteria'ya güldü ve sonunda pes ettin. Şimdi hepimiz eğlenebileceğiz.'' dedi. Wisteria bu boşluğu fırsat bilip öğrendiklerini uygulamaya koydu ve boşluğuna hızlı bir tekme indirip iki büklüm kalan çocuğun kafasını duvara vurdu. Bu sırada arkada kalan çocuk hızla Wisteria'yı ayırmaya çalıştı. Wisteria dirseğini arkadaki çocuğun burnuna geçirirken dengesini kaybetti ve saçlarından tuttuğu çocukla birlikte yere devrildi. Çocuk Wisteria kadar şanslı değildi. Kafası laboratuvar masasının köşesine ters bir açıyla çarpan çocuk yerde hareketsiz yatıyordu.
Burnu kırılmış olan çocuk gözlerini fal taşı gibi açmış yerdeki cesete bakıyordu. ''Öldürdün onu.'' dedi kısık bir sesle. Wisteria hızla ayağa kalktı ve üstünü başını silkti elleriyle saçlarını düzeltip diğer çocuğun üzerine yürümeye başladı. ''Bundan kimseye bahsetmeyeceksin. Bahsedersen sende yanarsın çünkü bu olayda suçlu olan sizlersiniz.'' dedi ve hızla laboratuvardan hızla çıktı.

-Bugün

Wisteria küçük kafede oturmuş bunları düşünüyordu. Bir cinayet işlemişti bundan pişman olduğu söylenemezdi. Onu hasara uğratan asıl şey o salakların ona dokunmuş olmaları fikriydi. Eski okulunda her zaman göz önünde olan ve arzu edilen biriydi ama o iki salak buna nasıl cesaret edebilmişlerdi ki? Bir müddet ıslah evinde kalmıştı ki orada da insanlara pek iyi davranıldığı söylenemezdi. Hogwarts'tan Wisteria'nın geçmişini bilen tek kişi Xanthe idi ve şimdi Elliot'ta öğrenecekti. Elliot'a gerçekten güvenebileceğini hissediyordu. O klasik Slytherin kalıbının dışında biriydi. O kadar zekiydi ki ne düşündüğünü anlayabiliyordu. Derin bir iç geçirdi ve Elliot gelene kadar oyalanabilmek için yanında getirdiği moda dergisini okumaya başladı. Karşısında ki sandalyenin çekilme sesini duyunca kafasını kaldırdı ve Elliot'a gülümsedi.

Baykuşum gelmişti. Hogwarts'dan Wisteria daha geçen günlerde mektup göndermişti. Ama baykuşu benim cevap yazmamı beklemeden gitti. O yüzden kendi baykuşumu göndermiştim. Ama o bir cevap ile gelmişti. Hogsmade'a gelmemi istiyordu. İtalya'dan oraya gelebilmemin iki yolu vardı. Ya babam uçan arabasıyla beni bırakacak. Yada süpürgemi kullanacaktım. Maalesef ikinci yolu kullanmalıydım çünkü babam işi yüzünden evde değildi. İkizim evden çıktıktan sonra zar zor dahi olsa annemden izin alabilmeyi becerebilmiştim. Yatağımın altında öylece duran süpürgeyi aldım ve camı açtım. Ve süpürgeye bindim. Hemen havalanmıştım. İyice hızlı gidiyordu süpürge.

Üç saat, tam üç saatdir yoldaydım ve Hogsmade'a yeni varmıştım. Tabii beş saniyelik bir dalgınlık ölümüme yol açıyordu. Yada birilerinin beni görmesine neden oluyordu. Son anda havaya yükselip bu tehlikeden kurtulmuştum. Sonuç olarak bunu kimsenin görmesi de gerekmiyordu. Sonuçta bu hayatımın ilk riske girişi değildi. Wisteria benimle neden acaba burada buluşmak istedi. Tamam biraz değişik bir kız ama okullar kapalıydı. Büyü yapılamıyordu. Ne için buraya gelmişti yani. Bu kıza gerçekten anlam vermek zordu. Genede zorlamadan Madam Puddifoot‘un yerine geldim ve onu aramaya başladım. Elinde bir moda dergisi vardı. Ama genede onu tanıyabilmiştim. Yanına gittim ve sandalyeyi çektim. O sıra sesi duydu ve kafasını kaldırdı. Benim olduğumu görünce de gülümsedi. "Selam, nasılsın?" diye sordum yerime otururken. Aynı zamanda garsonuda çağırmıştım.

''Buraya düşecek ne yaptın? Bu kılıkla buraya düşmen şaşırtıcı doğrusu.'' demişti fazla yemekten her yerini yağ kaplamış muhtemelen benimle yaşıt ıslah evinin rahatsız edici üniforması üzerinde olan kız. Gözlerimi devirip onu görmezden gelmiştim. Tam dokuz gün boyunca ağzıma hiçbir şey koymadım. Daha sonra fark ettim ki bu elime bir şey geçmesini sağlamayacak aksine sağlığımın bozulmasına neden olacaktı. geri kalan 41 günü azda olsa bir şeyler yiyip kimseyle konuşmamaya devam ederek geçirmiştim. Bu yüzden hiç ıslah evi arkadaşım yoktu.


____
"Selam, nasılsın?" diye sorarken bir yandan da garsonu çağırmıştı. Aslında İtalya'dan buraya kadar beni kırmayıp gelmesi büyük incelikti. Yorgun görünüyordu. Yarım bir şekilde gülümseyip ''İyiyim, buraya kadar geldiğin için çok teşekkür ederim. Sen?'' diye sordum. Saçları biraz dağınık görünüyordu. Süpürgeyle gelmiş olması muhtemeldi. Anlatacaklarımı nasıl karşılayacağını merak ediyordum açıkçası. Bir an önce anlatıp kurtulmak istiyordum. Neden burada buluştuğumuzu merak ediyor olmalıydı. Aslında bunu bende bilmiyordum ama Hogwarts'tan ne kadar uzaklaşırsam o kadar tehlikede hissediyordum kendimi. Garson geldiğinde kısaca kaymak birası istediğimi söyledim.

''İyiyim, buraya kadar geldiğin için çok teşekkür ederim. Sen?'' dedi. Sanki çok büyük bir sorunu var ama anlatmaktan korkuyor gibiydi. Ama anlatmayacak olsa buraya çağırmazdı. Büyük ihtimalle bugün o şey neyse bana anlatacak gibi geliyordu. Ben konuşana kadar garson gelmişti. Wisteria sadece kaymak birası istemişti. Bende aynısından istedim. "İyiyim sadece buraya gelirken ölüm tehlikesi geçirdim." dedim. Kendini tutamadan gülümsedi. Bende ona ayak uydurup güldüm. Ama hala anlatacağı şeyi anlatmıyordu. Ve ben çok yorgundum. O yüzden ben konuşmaya başladım. "Wisteria önemli bir şey söylemek istediğini biliyorum. İtalya'dan buraya üç saatte geldim ve yolda ölüm tehlikesi geçiriyordum. Ne söyleyeceksen söyle lütfen. Her şekilde seni dinlerim." dedim. Söylediklerim biraz rahatlatmış dahi olsa hala tedirgin görünüyordu. Garson elinde iki kaymak birasıyla yanımıza geldi. Kaymak biralarını masaya koyup gitti. Hemen kendiminkini alıp içmeye başladım ve onun konuşmasını bekledim.

''Evet haklısın. Benim için o kadar yok geldin. Daha fazla bekletmemeliyim. Umarım anlatacaklarımı anlayışla karşılarsın.'' dedim ve gözlerimi ellerime indirip tırnaklarımla oynamaya başladım. ''Bildiğin gibi Hogwarts'a yeni geldim ve daha önceki hayatım hakkında bir şey anlatmıyorum. Ama sana güvenebileceğimi biliyorum ve sırların üzerine arkadaşlık kurmayı sevmem. İki sene önce gittiğim okulda birinin ölümüne sebebiyet verdim.'' dedim ve bir şey söylemesine fırsat vermeden devam ettim. '' O ve kardeşi beni bir sınıfta tuzağa düşürdüler. Ayrıntıları anlatmak istemiyorum. Onun bana dokunmuş olması fikrine katlanamıyorum. Bir fırsat buldum ve ona tekme atıp kafasını duvara vurdurdum. Bu sırada kardeşi beni etkisiz hale getirmeye çalıştı onunla da uğraşırken dengemi kaybedip yere düştüm ve diğer çocukta benimle beraber düştü. Kafasını ters bir açıyla çarpınca boynu kırıldı. Kardeşi beni yönetime şikayet ederken kendini olaydan çıkarmayı başardı. Bir müddet ıslah evinde kaldım ve Hogwarts'a gönderildim. Ve geçen gün..'' dedim ve sonra kafamı sallayıp ''Neyse.. Söylemek istediğim şey buydu. Şimdi ailemin yaptığı gibi beni bir katil olarak hatta onların bana saldırmalarının suçlusu olarak beni görebilirsin ama yakın arkadaşlarıma yalan söylemem. Bu yüzden bunları anlatmak zorundaydım.'' diye ekledim. Sonunda başımı kaldırıp yüzüne bakmadan biramdan büyük bir yudum aldım.

''Evet haklısın. Benim için o kadar yok geldin. Daha fazla bekletmemeliyim. Umarım anlatacaklarımı anlayışla karşılarsın.'' dedi. Neydi bu kadar önemli olan şey. Neden anlayışla karşılamalıydım. ''Bildiğin gibi Hogwarts'a yeni geldim ve daha önceki hayatım hakkında bir şey anlatmıyorum. Ama sana güvenebileceğimi biliyorum ve sırların üzerine arkadaşlık kurmayı sevmem. İki sene önce gittiğim okulda birinin ölümüne sebebiyet verdim.'' dedi. Ne birinimi öldürmüştü. Hikaye gitgide ilginçleşiyordu. İğrenç bir şey dahi olsa merak uyandırıyordu insanda. '' O ve kardeşi beni bir sınıfta tuzağa düşürdüler. Ayrıntıları anlatmak istemiyorum. Onun bana dokunmuş olması fikrine katlanamıyorum. Bir fırsat buldum ve ona tekme atıp kafasını duvara vurdurdum. Bu sırada kardeşi beni etkisiz hale getirmeye çalıştı onunla da uğraşırken dengemi kaybedip yere düştüm ve diğer çocukta benimle beraber düştü. Kafasını ters bir açıyla çarpınca boynu kırıldı. Kardeşi beni yönetime şikayet ederken kendini olaydan çıkarmayı başardı. Bir müddet ıslah evinde kaldım ve Hogwarts'a gönderildim. Ve geçen gün..'' dedi. Neden durmuştu ki. Geçen gün ne olmuştu. Hikayeyi anlatsa bile mutlaka yarım kalan bir şey oluyordu. ''Neyse.. Söylemek istediğim şey buydu. Şimdi ailemin yaptığı gibi beni bir katil olarak hatta onların bana saldırmalarının suçlusu olarak beni görebilirsin ama yakın arkadaşlarıma yalan söylemem. Bu yüzden bunları anlatmak zorundaydım. dedi. Bana sıradan bir hikaye gibi gelmişti. Kesinlikle Gryffindor'a değilde Slytherin'e seçilme nedenim buydu. Bir çok olayı anlayış ve soğukkanlılıkla karşılayabiliyordum. Yada buna manyaklıkta denebiliyordu. Konuşma sırası bana geçmişti o birasını içerken. "Hey çocuğun ölümünün suçu senin sayılmaz. Kardeşi olmasa belki gene öldürürdün ama belkide hayatta kalırdı o zaman. Senin kendini savunman da en doğal hakkındı. Bu konu üzerinde fazla düşünmesen iyi olur." dedim. Dediğim şeyler deli saçmasından başka bir şey değildi. Ama benim için gerçek sözler kesinlikle bunlar olmalıydı. Daha okul açıkken üç Slytherin'liyi çok kötü dövmüştüm. Acaba o üç gerizekalıya ne olmuştu. İkisi mezun olmuş olmalıydı. O da zar zor çünkü kıt kafalının önde gidenleriydiler. Diğeri de artık yakınımdan dahi geçemiyordu. "Bu konuyu benimle konuşmak için bu kadar beklemen biraz kötü olmuş." dedim. O birasını içerken bayağı şaşırmış görünüyordu. Şimdi de ben biramı içmeye başladım ve konuşmasını bekledim.

Gayet sıradan bir şey anlatmışım gibi "Hey çocuğun ölümünün suçu senin sayılmaz. Kardeşi olmasa belki gene öldürürdün ama belkide hayatta kalırdı o zaman. Senin kendini savunman da en doğal hakkındı. Bu konu üzerinde fazla düşünmesen iyi olur." dedi. Bu tepkisi beni biraz şaşırtmıştı. Gerçi biz Slytherin'e kesinlikle bu yüzden seçilmedik mi? Birini öldürmem tabi ki sorun teşkil etmemeliydi. Ailemin farklı tepki vermesi de normal karşılanabilirdi aslında aralarında tek Slytherin ben olunca.. O aptal suratları geldi birden aklıma. Genlerimi kesinlikle annemden almış olmalıyım. "Bu konuyu benimle konuşmak için bu kadar beklemen biraz kötü olmuş." diye ekledi. Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırıp ona baktım. Biramı masaya bırakıp
'' Aslında çocuğu öldürmüş olmam beni üzmüyor. Beni korkutan şey geçen gün defterimin içine bırakılmış olan not.'' dedim. ''Cinayetinin intikamı alınmalı ki bunu biraz eğlenerek yapabiliriz yazıyordu. Ancak Hogwarts'ta ben sana anlatana kadar bunu bilen tek kişi Xanthe'ydi ki onun asla böyle bir şey yapmayacağına eminim.'' dedim.

'' Aslında çocuğu öldürmüş olmam beni üzmüyor. Beni korkutan şey geçen gün defterimin içine bırakılmış olan not.'' dedi. Aşk notu falan olamazdı herhalde. ''Cinayetinin intikamı alınmalı ki bunu biraz eğlenerek yapabiliriz yazıyordu. Ancak Hogwarts'ta ben sana anlatana kadar bunu bilen tek kişi Xanthe'ydi ki onun asla böyle bir şey yapmayacağına eminim.'' dedi. İşte hikaye şimdi ilginçleşmişti. Güzel bir oyuna benziyordu bu olay. Tabii bunun gerçek olması dışında. Peki o notu kim bırakmış olabilirdi. Çocuğun kardeşi o işten sıyrılmıştı. Ama Hogwarts'da ki birine nasıl not bırakabilsin ki. Bu benim için bile tuhaf sayılırdı. "Tamam bu gerçekten garip. Çocuk yani kardeşi o olaydan sonra ona ne oldu bir fikrin varmı?" diye sordum. Saçma bir soruydu bence. Hem onun cadı olduğunu bilmiyor. Hemde kendisinin bizim gibi tanıdığı biri yoksa Hogwarts hakkında hiçbir şey bilemez.

"Tamam bu gerçekten garip. Çocuk yani kardeşi o olaydan sonra ona ne oldu bir fikrin var mı?" diye sordu. Gülümsedim ve ''En son ıslah evinde ziyarete gelip beni öldüreceğini söylemişti ama bunu yapamayacak kadar korkak biri bence.'' dedim. Onun olması imkansızdı değil mi? Belki biri sadece geçmişimi öğrenmiş ve bana oyun oynuyordu. Umarım böyledir de kim olduğunu bulup bir daha bana oyun oynamaması gerektiğini öğretebileyim. Bir kaç yudum daha aldıktan sonra kaymak birası bitti. Tekrar garsonu çağırma gereği görmedim. Eh, benim anlatacaklarım bu kadardı. ''Benden bu kadar, senin anlatmak istediğin bir şey var mı?'' diye sordum.

''En son ıslah evinde ziyarete gelip beni öldüreceğini söylemişti ama bunu yapamayacak kadar korkak biri bence.'' demek korkak. Dua ette bu notu gönderende kötü bir şaka yapmak isteyen korkak bir çocuk olsun. ''Benden bu kadar, senin anlatmak istediğin bir şey var mı?'' diye devam etti. Bu yolculuk beni çok yormuştu. Yorgunluğumu şu an bile hissedebiliyordu. Buradan hemen gitmek gibi bir niyetim de yoktu yani. "Pek anlatmak istediğim bir şey yok. Konuyu kapatmak istiyor olabilirsin ama çocuğun adı neydi? Belki onun yapıp yapmadığını da bilebiliriz. Güven bana yapan o ise kesinlikle bulurum." dedim. Evet gerçekten de bulurdum. Biraz araştırma yapmam yeterdi. Wisteria'nın birası bitmişti. O bitirince bende hemen bitirdim. Gitme saati yaklaşıyor gibiydi sanırım.