Mısır’dayım artık. Evimde… Çok garip bir his vardı içimde ve ya çok eskiden unuttuğum ve şimdi içimde canlanan. Güvendeydim ve bunu unutalı çok olmuştu. Derin bir nefes aldım. Her şey hatırladığım gibiydi… Kapıyı çaldım. Zia’nın kapısını. Onu özlemiştim. Bunu itiraf etmek istemiyordum ama özlemiştim. Zia’nın paldır küldür merdivenlerden indiğini duyunca yüzümde küçük bir sırıtış oluştu. Kapıyı açınca ne olduğunu anlamadan beni içeri çekti ve bir anda sarmaş dolaş olduk. Hiç değişmemişti. Küt siyah saçları, altın renkli gözleri ve gülümsediğinde ortaya çıkan parlak dişleri… Birbirimize sarılarak Zia’nın değimiyle ‘birbirimizin suyunu çıkardıktan sonra’ derin bir nefes aldık ve koltuklara gömüldük. İkimizde tamamen huzurluyduk. Biz birbirimizi kollardık. Av arkadaşıydık. Birbirimizi ölümüne koruma sözümüz vardı. Yerinde hafifçe doğruldu ve kaşlarını oynattı;

“İtiraf et cadoloz bensiz hayat boş değil mi?” dedi. Gözlerimi devirmemle eş zamanlı kafama yastık yedim! Hey bu haksızlık ama! Kendimi savunmak amaçlı konuşmaya başladım yoksa başıma yastıktan sert şeylerde yerdim.

“Sakin ol kaplaniçe. Tabii ki sensiz boş. Av arkadaşım olmadan hayat keyifli değil.”Dedim. Hemen yüzü gülüverdi. Zia’nın arkasından gelen sesle Zia’nın bağırması bir oldu.

“Dikkat et! Aşırı büyüdü!” evet, bunu demesi iyi olmuştu. Yoksa Zia’nın kurdu Nymeria üstüme zıpladığında birkaç yüz kemiğim kırılırdı. Son anda yana çekildim ve Nymeria yanıma zıpladı. Kulaklarını geriye yatırmıştı. Bana hırladı. Gözlerimi gözlerine dikip hırladım. Hafifçe sindi. Hayvalarla çok iyi anlaşırım da! Sonunda beni tanıyınca yanağımı yaladı.

“Off! Kızım, sakin ol! Tamam, bende seni seviyorum! Off!” Sonunda Zia halime acımış olacak ki kurduna seslendi ve Nymeria geri çekildi. Zia’ya şakadan çıkıştım;

“Bunu neyle besledin sen? Sasha’nın iki katı olmuş!” Zia sevdiğim melodik kahkahalarından attı. Akciğerlerimin üstünden kalkan yüz kilo yüzünden nefesim kesilmişti. Doğruldum. Gözlerimi devirdim ve Zia’ya sırıttım. Hayatım boyunca onun gibisini bulamayacaktım. Ne kadar sevimli görünürse görünsün ikimize bir şey saldıracak olsa bir çıngıraklı yılandan beter olabilirdi. Dudaklarımı büzdüm

“Hadi ava gidelim. Buna ihtiyacım var.” Dedim. Kafasını salladı. Kendi yayını sırtına astı. Bende benimkini. Yanımıza birkaç şey aldık. Kapıdan çıkarken kafamı salladım.

“Biliyor musun, ikimizinde buna ihtiyacı var.”

“Neye?”

“Birlikte olmaya.” Dedim. Gözünü piramitlere dikti.

“Birlikte ve sonsuza.”

“Birlikte ve sonsuza kardeşim.” Ve dışarı çıktık.