Bavulumun içine gömülmüş kıyafetlerimi arıyordum. Annem tüm eşyalarımı katlı olarak koymuştu. Ancak aradığımı bulamadığım için, bavulun içinde bomba patlamış gibi, herşey iç içeydi. Dağınıklıktan pek hoşlanmazdım. İstediklerimi bulduktan sonra bunları toplamak o kadar kolay olmayacaktı. Tık tık tık. Sesin geldiği yöne bakmak için başımı bavuldan çıkardım. Kafamı çevirirken yanımda duran, sehpaya çarptım. Ahh.. Kahretsin!.. Hışımla ayağa kalktım ve elimle çarptığım yeri ovalayarak, pencereye baktım. Neil. Baykuşum gelmiş. Cam kapalı olduğu için içeri girememiş ve geldiğini belli etmek amacı ile cama vuruyordu. Benim ona baktığımı görünce sevinçle öttü. Her yere saçılmış eşyalarımın arasından kendime bir yol bularak, pencereye gittim. Mandalı çevirerek açtım ve Neil'i içeri aldım. Bacağına bağlanmış mektubu aldım ve okumaya başladım. Mektup Clarissa'dandı. Bir haftadır onu görmüyordum ve çok özlemiştim. Yazın onu görmek için Londra'da onun yanında kalmış olmam, aramızı iyice düzeltmişti. Bir çok sorunu konuşarak atlatmıştık. En azından artık gereksiz yere tartışmalarımız bitmişti. Şimdi ise, Yaz Kampı'nda onunla birlikte geçirebileceğimiz güzel bir kaç günün hesabını yapıyordum. Ancak Yaz Kampı'na gelme fikri ortaya çıktığı zaman, yanından ayrılıp ailemin yanına dönmüştüm. O yüzden bana mektup göndermiş. Henüz buraya geldiğimi bilmiyordu. Ancak yakın zamanda öğrenecekti. Mektubu okuduktan sonra katlayıp, cebime koydum. Neil'i kafesinin yanına bıraktım ve koyafetlerimi arama işine odaklandım. Zahmetli geçen bir kaç dakikanın ardından, istediklerimi bulmuştum... En sonunda düzgün bir şekilde giyinmiş, aynanın karşısında saçlarımı yapıyordum. Fazla oyalanmadan işimi bitirdim ve asamı elime aldım. Odanın kapısından çıkarken asamı sallayarak 'Toparlan' dedim. Sonra da kapıyı kapatıp çıktım. Hızlı adımlarla yürüyordum. Clarissa, mektupta hangi odada kaldığını yazmıştı. Eğer odasındaysa onu alıp biraz dolaşmaya çıkarabilirdim.. Yürürken bir kaç kız döndü ve bana baktı. Yüzüme bir gülümseme hakim oldu. Kızlar. İlgileri beni her zaman memnun etmiştir. Ama aldırış etmeden yoluma devam ettim... Sonunda!.. Arayış içinde geçen bir kaç dakikanın ardından aradığımı bulmuştum..

Yazdığım mektubu katlayıp, baykuşa doğru uzattım. Gagasıyla mektubu bir hamlede kapan baykuş hızla uzaklaştı. Shelby ise küskün sesler çıkarmakla meşguldü. Mektubu onunla yollamadığım için bana kırılmıştı. Kendi kendime gülümsedim ve hala yatağımın üzerinde duran birkaç parça eşyayı gömme dolaba yerleştirdim. Buraya geleli birkaç gün olmuştu ve bu birkaç gün çok da eğlenceli sayılmazdı. Tamam, birkaç arkadaş ile sohbet etmiştim ama yakın arkadaşlarım henüz burada değildi. Cecelia'nın ne zaman geleceğini bilmiyordum, ama çok yakında geleceğinden emindim. Onu çok özlemiştim ve anlatacak, soracak çok şeyim vardı. Özellikle Alex ile arasında neler geçtiğini merak ediyordum. Sadece ayrıldıklarını biliyordum ama detayları konuşmamıştık. Cecelia yeterince üzgün görünüyordu ve ben de onu sorularımla bunaltmak istememiştim. Çıktığı seyahat umarım ona iyi gelmiştir.

Yatağımın üzerine oturup, yeni aldığım Muggle kitabını açıp okumaya çalıştım ancak odaklanma sorunu yaşıyordum. Çünkü aklımda Adrian vardı ve o aklımdayken odaklanmam mümkün olmuyordu. Yolladığım mektubun en kısa sürede eline geçmesini umuyordum. Böylelikle buraya gelirdi ve bende ona sıkıca sarılabilirdim. Bunun düşüncesi bile kızarmama neden oluyordu. Ama elimde değildi. Onu özlemiştim. Kapının tıklatılmasıyla yerimden sıçradım. Kim olabilirdi ki? Yavaşça yerimden kalktım ve kapıyı açtım. Karşımda duran kişiyi görünce şaşırmadan edemedim. Daha birkaç saniye önce aklımdan onu geçiriyordum ve şaşırmam normaldi. "Mektubu yollarken bu kadar çabuk geleceğini düşünmemiştim," dedim gülerek ve ona sarıldım. Sıcacık kollarında kendimi dünyanın hiçbir yerinde olmayacak kadar güvende hissediyordum. Ona sarılmaya devam ederken yanımızdan geçen kızlar kıskanç gözlerle bize bakıyordu ve bu bana garip bir haz veriyordu.

Geri çekildim ve "Seni özlemişim!" dedim. Aramızdaki sorunları çözdüğümüz için içim rahattı. Artık saçma sapan şeyler yüzünden onunla kavga etmek istemiyordum. Bu beni yoruyor ve üzüyordu. Sonuç olarak ikimiz de üzülüyorduk. Buna ne gerek vardı ki. Kapıyı arkamdan kapadım ve elini tuttum. Üzerimi değiştirme ihtiyacı duymamıştım. Kısa şortum ve yüzücü kol badim bir yürüyüş için oldukça iyiydi. İçimde bikinim de vardı. Eğer yüzecek olursak hazırlıklıydım. Binadan çıkıp yürümeye başladık. "Görüşmeyeli neler yaptın?" Londra'dan ayrıldıktan sonra ailesinin yanına gitmişti. Bende şu zamana kadar onu özlemekle meşguldüm. Neyse ki şimdi yanımdaydı.

Kapının önüne geldiğimde, tedirginlik dolu bir an yaşamıştım. Sonra önümde ki bir kaç basamağı çıkıp kapıyı tıklattım. Beklenti dolu geçen bir kaç saniyenin ardından kapı açıldı ve Clary tüm güzelliği ile karşımda duruyordu. Şaşkınlık dolu bir anın ardından;
"Mektubu yollarken bu kadar çabuk geleceğini düşünmemiştim," dedi ve bana sarıldı. Başını göğsüme yasladı ve bende yüzümü saçlarına bastırdım. Derin bir nefes aldım ve kokusunu içime çektim. Çilek kokuyordu... Saçlarının üzerinden başına bir öpücük kondurdum. Özlem dolu bir şekilde sarıldım ona. Bir dakika sonra geri çekildi ve;
"Seni özlemişim!" dedi. Aynı şey benim içinde geçerliydi. Sonra geri çekilip kapıyı kapattı, elimi tuttu ve yürümeye başladık. Yürürken etraftan bir çok kız bize bakıyordu. Hatta bir kaç fısıldaşma bile duydum.
"-Neredeyse bir yıldır beraberler."
"-Yazın kavga etmemişmiydi bunlar?"
"-Kız oğlana büyü mü yapıyor? Birisi ile bu kadar uzun çıktığı hiç görülmedi de" Elimde olmadan gülümsedim. Clary'e dönüp baktığımda sırıtıyordum. O da gülümseyerek bana baktı ve bir soru yöneltti.
"Görüşmeyeli neler yaptın?" diye sordu. Sesinde çok belli olan bir muzurluk vardı. Sırıtarak başımı öne eğdim ve kelimeyi iyice uzatarak, "Hmm.." dedim. İlk bir kaç saniye cevap vermedim. Sonra başımı tekrar ona çevirdim.
"Annem, beni gördüğüne çok sevindi. Çünkü yaz tatilinin geri kalanında geri döneceğimi düşünmüyordu anlaşılan. Sensiz geçen iki ay, beni gün be gün yıpratırken, benim durumama çok üzülüyordu. Sonrasında senin yanında kaldığım iki haftada, durumumun ne kadar düzeldiğini gördüğünde hem çok şaşırdı hemde çok sevindi. Annem seni çok merak ediyor. Yakında tanışabilirsiniz.
Bir kaç saniye sustum. Hem yürüyor hemde konuşuyorduk. Boğazım kurumuştu ve etrafa bakınmaya başladım. İçecek alabileceğimiz bir yer var mı diye etrafa bakındım. Uzun boylu olmanın verdiği avantaj sayesinde zar zor seçebildiğim bir yer gördüm, elime işaret ettim ve oraya yöneldik. Sonra ben konuşmaya devam ettim.
"Ailemle geçirdiğim bir hafta hızlandırılmış bir film gibiydi. Babamla balığa gittik. Hemen ardından ertesi gün annemle alışveriş yaptık. Annem bana bir şeyler almayı çok sever. O yüzden onunla alışverişlerimiz çok uzun sürer. Daha sonra hep beraber büyük annemi ziyarete gittik. Büyük annem beni gördüğüne çok sevindi. Bana bir hediye verdi. Bunun ne olduğunu şimdi söylemeyeceğim. Ancak ileride öğreneceksin. Daha sonra babamla muggle sporu olan bir futbol maçı izledik. Aslında çok hoşuma gitti. Oldukça ilgi çekici ve keyifliydi. Senin anlyacağın, normal zamanda ailemle bütün bir yaz boyunca yapacaklarımı bir haftaya sığdırdım. " Başımı çevirdim ve tekrar ona baktım.
"Ee, sen neler yaptın? Babanla aran düzeldi mi?" diye sordum. Onunla ilgili her şeyi öğrenmiştim. Bütün ailevi durumunu, Neden İtalya'ya gittiklerini, daha sonra neden buraya geri döndüklerini ve neden büyükannesinde kaldığını ve daha fazlasını. Ama yinede benimle yazdan beri konuşmadığı bir konu vardı. Bu konuyu bu gün açmayı düşünüyordum.

Kafeteryaya gelmiştik. İçeceklerimizi sipariş ettim.
"Ben bir hindistan cevizi suyu istiyorum. Onada bir..." İçeceklerin hazırlanması bir dakika kadar sürdü. İçecekleri aldık ve göle doğru yürümeye başladık. Aslında gölün yanı sıra yürüyorduk. Ancak ormanın iç kesimlerine doğru devam ettik. Yürürken Clarissa'nın yüzünün asıldığını fark ettim. Babası ile ilgili sorum canını sıkmış olmalıydı. Sorduğuma pişman oldum. Sanki yeriydi. Gözlerinde hüzün görünce içim burkuldu. Elimde ki içecek kutusunu çöpe attım. Durdum ve bir elimi çenesine koyup başını kaldırmaya bana bakmaya zorladım. Üzülmesine dayanamıyordum. Gözlerine baktım.
"Aslında bu konu canımı sıkıyor." dedi ve gözlerini kaçırdı. "Bunu daha sonra konuşsak," Sessizce başımla onayladım sadece."Şimdi biraz yüzsek nasıl olur," gülümseyerek ona baktım. Elini şortuna götürdü ve gözlerime baktı. Kızarmaya başladı. Elimde olmadan güldüm. Benden utanması hem hoşuma gidiyor, hemde sinirlerimi bozuyordu. Bana arkasını döndü ve üstünü çıkarmaya başladı. Bikinisi ile çok.. Çok.. Güzel ve seksi görünüyordu. Ellerimin ikisine saçlarımın arasına daldırdım ve ensemde kavuşturdum. Ona bakıyordum ve şu anki hali beni çıldırtıyordu. Bir kayanın üstüne çıktı ve suya balıklama daldı. Bende peşi sıra suya girmek için yavaş yavaş üstüme çıkarmaya başladım. Kıyafetlerimi bir taşın yanına koydum ve üstüne ceplerimi boşalttım. Sonra geri döndüm ve Clary'e baktım. Suyun yüzüne çıkmamıştı. Birden panik sardı her tarafımı. Hızla göle girdim. Atladığı tarafa doğru bir kaç adım attım ve hareketsiz bir şekilde suyun altında durduğunu gördüm. Korkudan nereye bastığıma bakmadan hızla ileri atıldım. Ayağım bir taşa takıldı ve oldukça can yaktı. Bir kaç saniye sonra Clary'nin yanına vardım ve ellerimi beline dolayıp kuvvetle yukarı çektim. Korku dolu iki saniyenin ardından, Clarissa başını geriye doğru savurdu ve derin bir nefes aldı. Saçları sırtına yapışmıştı. Suya temas eden kısımları hariç. Ama bir gülme sesi, kulaklarımda çınlıyordu.
"Ups, başım belada mı?" Derin derin soluyordum. Kızgındım. Aslında baya sinirlerim bozulmuştu. Ama bana masum masum bakınca ona kızamıyordum. Bir dakika kadar cevap vermedim ve ona bakmadım. Sakinleşmeye çalışıyordum. Çünkü kızgınlıkla bir şey söylersem kırabilirdim onu. Bunun olmasını istemiyordum.

Tüm sokulma çabalarına cevap vermiyordum ki, bu benim için oldukça zordu. Karşımda, bütün güzelliği ile, dişiliğinin tüm silahlarını kullanıyordu bana karşı. En sonunda dayanamadım ve gözlerimi gözlerine diktim.
"-Evet, küçük hanım. Cezalısınız." dedim sakince sonrada sesimi sertleştirerek konuşmaya devam ettim.
"Beni ne kadar korkuttuğunun farkında mısın?" Bir yandanellerimi beline doladım. Onu yeniden kollarımın arasında hissetmek istiyordum. Yine çok yakındık ve nefeslerimiz birbirine karışıyordu. Ama kendimi tuttum. "Aklından ne geçiyordu? Beni korkudan öldürmek mi?" Sesim birazdaha yumuşamıştı. "Kendini affettirmen zor olacak." dedim ve yavaşça geri çekildim. Suyun içinde ayağıma baktım. Hafifçe kanadığını zoraki bir şekilde seçiyordum. Elimle yarayı yoklamak için eğildim. Çok büyük bir yara gibi görünmüyordu. Zaten suyun içinde o kadar hissetmezdim. Tekrar gözlerimi Clary'e çevirdim. Suyun içinde batan güneşin ışığıyla birlikte, teni parlıyordu. Yutkundum ve bu güzelliğin kalbinin, bana ait olduğunu düşündüm. Üstümde ki bütün gerginlik yavaşça kayboldu. Rahat ve derin bir nefes aldım. Sağ elimle saçlarımı karıştırdım.. Saçlarının bir kısmı yüzüne yapışmıştı. Dalgın bir eda ile saçlarımı karıştırdım. Ona bakıyordum. Kendini affetirmek için ne yapacağını merak ediyordum doğrusu.

Aramızda bir metrelik bir mesafe vardı ve ben ona bakıyordum. Bakışlarında kısa bir an pişmanlık gördüm. Ama sonra bu ifade yerini, muzurluğa bıraktı. Yanıma yaklaştı. Suyun içinde adım atarken, suyun dalgalanışı ve tenine hafif dokunuşlarını gördüm. Batmakta olan güneş, saki onun güzelliğini vurgulamaya çalışıyordu. Bu beni, oldukça etkiliyordu. Yanıma geldi ve ellerini bana doladı. Kulağıma işveli bir şekilde;
"Özür dilerim, sevgilim." diye fısıldadı. Yanağıma bir öpücük kondurdu. Boyu biraz daha uzadığı için, bunda bir sıkıntı çekmedi. Sonra bir öpücük daha. Ve bir kez daha. Sırtıma doladığı ellerini tenimde dolaştırarak göğsümde kavuşturdu. Ellerinin dokunduğu yerlerim hafif hafif ürperiyordu. Gözlerimin içine, gözlerinde o kadar belli olan bir yaramazlıkla baktı ki, renk vermez tutumumu biraz sarstı. Tepki vermek istemiyordum. Ama nereye kadar?
"Beni affedebilecek misin, Mikael?" O kadar kızla çıkmış olmanın verdiği bir avantaj vardı. Kendimi kızların yanında çok rahat kontrol edebiliyordum. Ama sanki bu kontrol kabiliyetim Clarissa, azıcık zedelenmişti. Küçük küçük soluklar alıyordum. Dalgın bir eda ile, sağ elimle saçlarımı karıştırdım. Sanki gerek varmış gibi. Ellerini tenimde dolaştırması. Beni çıldırtıyordu. Hareketleri çok acemiceydi. Ama beni yoldan çıkartmaya yeterli oluyordu. Başımı öne doğru eğdim. Kendimi ona biraz daha yaklaştırdım. Yutkundum ve ciğerlerimde ki havayı tamamen boşalttım. Güneş ufukta kaybolmaya başlamıştı. "Ne o sevgilim, dilini mi yuttun yoksa?" Belki de öyle olmuştu. Çünkü konuşmak aklımın ucundan bile geçmiyordu şu anda. Konuşmaya çalışsam, bir kaç küçük homurtudan fazla ses çıkarabileceğimden şüpheliydim. Ellerini saçlarımda birleştirdi ve sağ bacağını belime doladı.. Bu biraz fazla geldi. Kendimi daha fazla tutamadım. Renk vermez tutumum daha fazla dayanamazdı. Sonuçta ben bir erkeğim...

Büyük bir istekle, daha doğrusu açlıkla dudaklarına yumuldum. Aslında kendimi ona çarptım desem daha doğru olurdu. Özlem dolu, istemsiz bir inilti koyverdim. Sol elimi, belime doladığı sağ bacağının üzerinden geçirip, kalçasına yakın bir yerine koydum ve hafifçe sıktım. Dilimle dudaklarının tadına baktığım sırada, sağ elimi beline koydum ve onu kendi üstüme çektim. Nefes bile almadan onu öpüyor, hazzı yaşıyordum. Clarissa, hamle yaptı ve ağırlığını sol bacağına verdi ve bende onu kendi kucağıma aldım. Başı benden yukarıdaydı. Saçları yüzüme dökülüyordu.Sağ elimi kalçasına indirdim ve hafifçe sıktım. Dudaklarımı ısırdı. Acı vermesi gerekse bile, o anki tatdan acıyı pek hissettmedim. Ellerime hakim olamıyordum. Sürekli teninde dolaşıyorlardı... Suyun içinde bacaklarımı hareket ettirdim ve sola doğru biraz döndüm. Onun daha rahat durabilmesi için, bacaklarımı hafifçe kırdım ve yanlara doğru açtım. İki elimi birden beline doladım. Bacaklarını belime sıkıca doladı. Suyun içinde kayıyordu ve onu tutmak zordu. O yüzden biraz sıkıyordum. Canı acıyorsa bile belli etmiyordu. Nefes almak için dudaklarım bir kaç saniyeliğine ondan ayrılınca gözlerimi açtım ve ona baktım. Kıpkırmızı kesilmişti. Elimde olmadan gülümsedim. Tekrar onu öpmeye yeltendiğimde, alnını alnıma dayadı ve dudaklarını geri çekti. Derin bir soluk aldım. Ciğerlerimde ki havayı boşalttım ve tekrar taze hava ile doldurdum. Çenemi ileri uzattım ve dudaklarına temas ettim. Sonra her şey başa döndü. Sağ elimi belinden yukarı doğru, tenini okşayarak kaydırdım. Sırtında bikinisini tutan ipliği, elime doladım bir an. Sonra vaz geçtim. Vücudumun bazı bölgelerinde ileri derecede hareketlenmeler olmuştu ve buna engel olamıyordum. Ellerimi yine belinde kavuşturdum ve onu kendime daha sıkı bastırdım. Elimi tekrar kalçasına kaydırdım ve hafifçe sıktım.

Dudaklarımız ikinci kez ayrıldığında, onun adını koyu bir ingiliz aksanı ile söyledim. " Clarissa.." Yutkundum ve nefes aldım. Ciğerlerimin hava ile tanışması oldukça rahatlatıcı bir şeydi. Derin derin soluklar alarak durduk ve birbirimize baktık. Benim yüzüme, onun sevdiği cinsten çarpık bir gülüş hakim oldu.

Bir kaç saniye gülümseyerek ona baktım. Soluklarını düzene sokmasını bekledim. Sonra Yüzünde bir şeyler değişti. Bu renk değişimi gibi değildi. Zaten kıpkırmızıydı. Ancak bir çekingenlik vardı. Kendini yavaşça geri çekti. Sonra bacaklarını gevşetti ve kendini serbest bıraktı.
"Artık durmalıyız," dedi. Oldukça şaşırmıştım. Nedenini ilk başta anlayamadım. O sırada arkasını döndü ve uzaklaştı. Bir yandan gülmek istiyor, bir yandan da kızmak istiyordum. Isı saçmaya başlayan kızarıklığını yüzünden benden utandığını düşünmek en kolay seçenekti. Bu da oldukça sinir bozucuydu. Başımı çevirip sahile doğru baktım. En yakın yer, içecekleri aldığımız, bir çeşit kulube olan kafeteryaydı. Orayı da zorla seçebiliyordum. Etrafa iyice göz gezdirdim. Kimse yok gibiydi. Sadece ormanın içinden gelen börtü böcek ve kuş sesleri vardı. Sonra Clary'e döndüm. Hareket edemeden önce o konuştu.
"Tanrım! Resmen üstüne atladım. Yüzüne bakabileceğimi sanmıyorum." dedi ve ben güldüm. Bir kez daha, başımı olumsuzca salladım. Elimle saçlarımı karıştırdım ve Clary'e doğru yürümeye başladım. Benden bir iki metre uzaklaşmıştı. Aramızda ki mesafeyi yavaşça kapattım. Hafifçe kambur duruyordu. Yanına geldiğimde benden hafifçe uzaklaşır gibi oldu. Hemen ellerimi uzatıp kollarını tuttum. yüzüne bakmak istediğimde, döndü ve beni arkasında bıraktı. Başımı kaldırıp baktığımda, güneşin tam karşımızda olduğunu fark ettim. Gün batımıydı ve güneşin yarısı ufukta kaybolmuştu. Sağ elimi, Clary'nin karnına koydum. Dudaklarımla, saçlarının üzerinden başına bir öpücük kondurdum. Sol elimi omzuna koydum ve onu dik durmaya zorladım. Fazla direnmedi. Kulağına doğru;
"Bunda utanılacak bir şey yok. Şu anda bizim yaşadıklarımızı, yaşamış olan, yaşamakta olan ve yaşayacak olan, bir kaç milyar insan var. Kendini boş yere geriyorsun..." diye mırıldandım. Sol elimi geri çektim ve saçlarının hepsini toplayıp, boynunun sol tarafına attım. Başımı hafifçe eğip, boynunun sağ tarafına yaklaştırdım. Nefesimi boynuna verdim ve bütün bedeninin ürpermesini hissettim. Her iki elimle birden ona sarıldım ve onu kendine çektim. Dudaklarımı boynuna bastırdım ve bir öpücük kondurdum. Yavaşça ve milim milim, yukarı doğru öperek çıktım. En son çenesinin hizasına geldiğimde hala bana bakmaktan kaçındığını fark ettim. Bu sefer muzurluk sırası bendeydi. Elimi teninden hiç ayırmadan yavaşça sırtına doğru çektim. Bikinisinin ipliğini tuttum ve çektim. Hızlı bir şekilde ellerini düşen bikinisinin üzerine kapattı. Bende ellerimi kollarının üzerinden, sıkıca sardım. Kulağına doğru; "Artık bana alışman lazım, aşkım. Şu an ki durumumuzda utanacak hiç bir şey yok. Bunu okulda ki diğer kızların neredeyse tamamı yaşadı. En iyi örnek Cecelia. Ama şimdi daha ileriye gitmeyeceğim. Emin olabilirsin... O yüzden sakinleş ve güneşin batmadan önce bize yaptığı son cilvelerini izleyelim." dedim. Batan güneş, gölüm ve ormanın üzerinde harika bir görüntü yaratmıştı. Bizde suyun içinde etrafı izliyorduk. Şu an için mutluydum. Daha ileri gitmemem gerektiği kanaatine, tecrübelerime dayanarak varmıştım..

"Artık gidelim mi?" Bu sorusu beni üzmüştü. Aslında benden uzaklaşıp bikinisini hızla tekrar giydiğinde böyle bir şeyi bekliyordum. Kızgındım aslında. Daha ileriye gitmeyeceğimi söylememe rağmen, hala benden kaçıyordu.
"Böyle davranmak istemiyorum ama sen de beni anla. Elimde değil utanıyorum." Bu sözleri üzerine gülümsedim. Anlıyordum. Hatta böylesi daha iyiydi. Daha ileriye gitmemek. Bir kızla bu şekilde bir ilişki yaşamak, kızı kendinden soğutmaya başlıyordu. Ve ben Clarissa ile böyle bir şeyin olmasını istemiyordum. Bana yaklaştı ve gözlerimin içine baktı.
"Seni seviyorum, Mikael" Çarpık bir gülüşle, oldukça uzun bir süre ona baktım. Sonra benden hızla uzaklaştı ve kıyıya gitti. Sudan çıktı ve üstünü değiştirmeye başladı. Ben bir kaç saniye daha güneşin batışının tadını çıkardım. Nefes kesici bir güzellikte, görüntüye sahipti. Geri döndüğümde Clarissa, üstünü değiştirmişti. Ona baktım. Eğer beni bekleseydi onunla beraber, odasına kadar gidecek, veda edip geri dönecektim. Bir kaç saniye kararsız bir şekilde durdu ve gitti. S Ben arkasından o kaybolana kadar baktım. Sonra geri dönüp ufku izlemeye koyuldum. Güneş battı ve hafif bir esinti çıktı. Düşünüyordum.. Onun benden bu şekilde kaçmasını. Kızıyordum. Ancak kızgınlığım ona mı, yoksa her kızla yaşamaya alışkın olduğum şeyleri yaşayamamış olmamamı dayanıyordu emin değildim. Rüzgar biraz daha sertleşti. Gündüzleri sıcak olsada geceleri serindi. Ben biraz daha orada kaldım ve düşüncelerimi yola sokmaya çalıştım. Kendi gelmişti üzerime. Herhangi bir kışkırtmada bulunmamıştım. Yada onu zorlamamıştım. Onu çok seviyordum ve onun sevgisine açtım. Bir kaç dakika daha olduğum yerde durdum. Onunla diğer kızlarla bir şey yaşamamış olmamın daha doğru olduğunu bildiğim halde, genede hayal kırıklığına uğramıştım. Ancak bu hayal kırıklığımı bastırıp, doğru olanı yapmak için karar verdim. Her şeyi, benimle yaşayacağı her anı, hatırlamaya değer birer anısı olarak ona hediye edecektim. Yavaşça geri döndüm ve sudan çıktım. Odama doğru giderken, aklımda Clarissa vardı. O ve onunla ilgili geleceğe dair düşünceler.