[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Magdelene ile bir birimizi öldürme hevesinden vazgeçince bayağı ortak tarafımız olduğu ortaya çıkmıştı. İkimizde pek "insan sever" olmadığımız için birbirimizi boğazlamadan takılmaya başladık. Magdelene bayağı zeki ve eğlenceli biriydi. Beni dışarı çıkmak için ikna etti. Ben biraz tenha yerleri severdim. En azından daha güvenlilerdi. Ama bu gün bir bara gitmek için beni ikna etmişti. Doğru düzgün elbisem olmadığını anlayınca bana kendi dolabından bir kaç şey vermişti. Neredeyse tüy kadar hafif olduğum için üstüme tam olmuştu. Sırılsıklam halimle bile 50 kilo gelmezdim bile. Önüme koyduğu devasa topukluya bakıp gözlerimi devirdim. Doğru düzgün yürümek için çaba gösterirken bunlarla yürümeme imkan yoktu!

"Eğer bunda yere bir kez bile yere kapaklanmadan yürürsem kendi dişimi kırarım." dedim. Sırıttı. Ayakkabıları ayağıma geçirip dengede durmaya çalıştım. Bir iki sendeledikten sonra doğru düzgün yürüyebildim. Aynanın önünde kendime baktım. Üzerime oturan beyaz bir bluz ve siyah deri mini etek. Bacaklarınızın olmasının en güzel tarafı bu işte. Etekler. Magdelene'ye baktım. Her zamanki gibi hoştu. Gözlerini devirdi. Ayna karşısında çok vakit geçiriyorum herhalde. Magdelene'ye döndüm ve sırıttım.

"Eee? Çıksak mı ne? dedim ve en sevimli gülüşümü ona attım. Gözlerini devirdi.Yine. Bende aynı şeyi yaptım. Başbelası...

Syrena'nın altın rengindeki kanı başta benim için fazlasıyla çekiciydi, ne olursa olsun bu küçük denizkızını tekrar bulurum diye düşünmüştüm. En sonunda beni suyun altına çekerek yardımcı olana kadar. Şimdi üzerinden bir aydan fazla zaman geçmişti ve biz birbirimizi yumruklamıyorduk. Tam tersi. Syrena'yı Londra'da biraz dışarı çıkmaya ikna etmiştim. Ben de son zamanlarda dışarıda takılmaz olmuştum zaten, yanımda bir arkadaşın olması inanılmazdı hem de beni içten içe sevindiriyordu. Çok uzun yıllardır tam bir tek tabancaydım. Şimdi Syrena karşımda durmuş, benim kıyafetlerimi giyiyordu.

"Eğer bunda yere bir kez bile yere kapaklanmadan yürürsem kendi dişimi kırarım." Sırıttım. Zaten insan bacaklarına pek alışmış değildi, topuklularla zorlanması doğaldı ama alışmalıydı. Yani benimle takılmaya devam edecekse... Aynada kendini izlemeye devam ettiğini görünce gözlerimi devirdim. Artık sıkılmaya başladığımı anlamış olmalıydı. "Eee? Çıksak mı ne?" Benim verdiğim tepkiyle aynısını verince ister istemez güldüm. Kendimi, şu an için bile olsa, yalnız hissetmiyor olmak benim için yeni bir şeydi.

Londra'nın ara sokaklarında kısa bir yürüyüş yaptık ve en son Roy tarafından terslendiğim Ateş Viskisi'ne geldik. Yine bar tezgahını tercih ettim. Syrena'ya yanımı işaret ettikten sonra sırıttım. "Sizin beslenme alışkanlıklarınız hakkında pek fikrim yok, bir şey ister misin?" dedim sonuna küçük denizkızını eklememeyi son anda hatırlayarak. Burası bir büyücü barıydı ve manyak bir denizkızı avcısı bunu duyarsa Syrena'nın peşine düşebilirdi.

Evden beraberce çıktık. Biraz yürüdükten sonra bir bara girdik. Barlara yabancı olduğumu söyleyemezdim. Bu çok büyük bir yalan olurdu. Bir ara marinalardaki barlardan çıkmazdım. Bara girince bize dönene gözler sonucu biraz rahatsız oldum ama bar tezgahına oturunca hepsine arkamı dönmüş oldum. Tezgahta parmağımı gezdirirken Magdelene sırıttı.

"Sizin beslenme alışkanlıklarınız hakkında pek fikrim yok, bir şey ister misin?" dedi. Sonuna bir şey ekleyecekti. Ama çenesini tutmasını gerekmesi hatırlatan bir bakış attım. En son ki denizkızı avcısı neredeyse bağırsaklarımı deşiyordu. Tabii kafasını koparmasaydım. Neyse konuyu saptırıyorum. Barmene dönüp;

"Bir kahve, sert olsun." dedim. Barmen kahveyi yapmaya gidince. Magdelene'ye döndüm ve göz kırptım.


"Aslında zevkine yemek yerim. Vücudumun bunlara ihtiyacı yok. Sadece avlarda ellerime değen kan beni sonsuzluğa götürür. Sonuçta deniz suyundan oluşmuş bir yaratığım."dedim ve sırıttım. Magdelene'nin yanından beni kesen birisini gördüm. Kafamı yana yatırdım ve dudağımı ısırdım. Magdelene ne yaptığımı anlayınca kahkaha attı. Bende sırıttım. Ona serçe parmağımı uzattım.

"İddasına girerim şu çocuğu tavlayıp ondan beslenemezsin. Var mısın?" dedim. Yüzüme yayılan şeytani sırıtışı görmesine izin verdim. Tabii şeytanla takılırsan şeytan yanın ortaya çıkar...

Syrena bir kahve söyledi. Acaba denizkızları insan yiyeceklerinden yararlanabiliyor ya da tadını alabiliyor muydu? Yeni arkadaşım bana göz kırparken aklımdan geçen soru buydu.

"Aslında zevkine yemek yerim. Vücudumun bunlara ihtiyacı yok. Sadece avlarda ellerime değen kan beni sonsuzluğa götürür. Sonuçta deniz suyundan oluşmuş bir yaratığım."

Bu bana uzun zamandır doğru dürüst tad alamadığımı hatırlattı. Dönüşmeden önce, özellikle küçükken tatlı şeylere bayılırdım. Çoğu küçük çocuk gibi. Şimdi çoğu şeyin tadı kağıt gibiydi, sadece bazen hafif bir tat alıyordum; acı, tuzlu. Ama içkiyi çok içer olmuştum, özellikle şu son zamanlarda. Tam bir bira söyleyecekken Syrena'nın hareketi dikkatimi çekti; kafasını yana yatırıp dudağını ısırdı. Hah! Uzun zamandır insan içine çıkmayan Syrena bu muydu? Açıkça flört ediyordu. Daha dönüp kime böyle baktığını göremeden bana parmağını uzattı.

"İddasına girerim şu çocuğu tavlayıp ondan beslenemezsin. Var mısın?"

"Syrena, az önce bakıştığın çocuğu tavlamamı mı istiyorsun? Muhtemelen bana seni soracak. Hipnoz yeteneğim o kadar gelişmedi."

Yine de parmağımı onunkine geçirdim.

"Bunun yerine, senin onu tavlayıp üstünde ne var ne yok çıkarmaya ikna edebilir misin? Ya da nasıl kafalayacaksan işte. Parasınıda alsak fena olmaz yani. İçkilerimizi o öder."

Barmene döndüm.

"Bana bir kaymak birası."

Kahkaha atmayı kestiğinde serçe parmağını benimkine geçirdi. Evet, diye düşündüm eğleneceğiz.Ama onun düşündüğünün farklı olduğunu göz göze gelince çakozladım! Bu bakışı biliyordum. Açık açık bana meydan okuyordu.

"Syrena, az önce bakıştığın çocuğu tavlamamı mı istiyorsun? Muhtemelen bana seni soracak. Hipnoz yeteneğim o kadar gelişmedi."

dedi. Sırıtışıma engel olamadım. Bir kediyi bile zor hipnotize ediyordu. Ve haklıydı. Birine tatlı-taksim-ateşli bakışımı atsam bana sarkardı.

"Bunun yerine, senin onu tavlayıp üstünde ne var ne yok çıkarmaya ikna edebilir misin? Ya da nasıl kafalayacaksan işte. Parasınıda alsak fena olmaz yani. İçkilerimizi o öder." dedi. Düşünüyormuş gibi yüzümü buruşturdum. Aslında bu teklif hoşuma gitmişti. Eğlenmek benimde hakkım değil mi sonuçta? Magdelene kendine bir içki ısmarladı. Bende sırıttım. Ayağa kalktım ve çocuğa ünlü bakışlarımdan birini attım. Sonrada bara yaslanıp Magdelene'ye fısıldadım;

"Yakışıklılar nasıl tavlanır izle ve öğren." dedim. İkimizde sağlam bir kahkaha attık. En sonunda kendimi kıkırdamamak amaçlı tutarak çocuğun masasına doğru yürüdüm. Benden beklenmeyecek hareketler. Neyse. Yavaşça çocuğun yanına oturup bacak bacak üstüne attım. Dudağımı ısırıp gülümsedim.

"Merhaba."

"Merhaba."

-Yarım Saat Sonra-

Ben çocuğa hesabı ödetmiş hatta üstüne biraz daha içmiş Magdelene'nin yanına oturmuştum bile. Bana attığı şeytan bakışını görünce;

"Kapa çeneni 'vampir' hatun." dedim. Bunu kısık sesle söylemiş ve gözlerimi kısmıştım. Kahkaha atınce dayanamadım ve yaptığım şeyden dolayı kafamı kollarımın arasına gömüp kahkaha atmaya başladım.

Syrena'ya düşünmesi için zaman verirken kaymakbirasını önüme çekip yavaşça yudumladım. Syrena'nın bu konularda nasıl olduğunu bilmek işime yarardı, beraber takılacağımıza göre, ne gibi durumlarda iyi olduğunu görmeliydim.
"Yakışıklılar nasıl tavlanır izle ve öğren."
dediğinde ikimizde kahkaha attık. Şu "yakışıklı" bizim ne olduğumuzdan ve neler yapabileceğimizden haberdar olsa Syrena'ya bu iştahla bakar mıydı acaba? Küçük denizkızının ne yapacağını merakla izlerken kalktı ve ağır ağır adama doğru yürümeye başladı. Adamın bakışları daha şimdiden büyümüştü. Denizkızlarının kendilerine has cazibesi ve tabii Syrena'nın tavırlarının da buna etkisi büyüktü. Adamın yanına otururken adamın gülümsemesini, bacak bacak üstüne attığındada adamın bakışlarının vücudunda gezmesini izledim ve sırıttım. Biranın tadını pek çıkaramasamda kocaman bir yudum aldım. Anlaşılan Syrena iddiayı kazanacaktı
---
Yaklaşık yarım saat içinde Syrena bir süre adamın gözden kaybolmuş, sonra geri dönmüştü. Hesabı adamın ödediğini öğrenince kahkahalarıma engel olamadım. Syrena'ya hınzır bir bakış attım.
"Kapa çeneni 'vampir' hatun."
şeklinde bir karşılık alına kendime engel olamayıp yine gülmeye başladım. Syrena utanmış gibi başını ellerinin arasına almıştı.
"Pekala 'küçük denizkızı'" Son kelimeyi fısıldayarak söylemiştim "harikasın. Görev başarıyla tamamlandı."

Magdele'nin kahkahası her zaman beni şenlendirir. Ama bu sefer patlattığı kahkaha hafif utanmama neden olmuştu. Ama bende kollarımı yüzüme kapatmış hala gülüyordum. Nefes almak amaçlı kafamı kaldırınca Magdelene'nin muzipçe bakan gözleriyle karşılaştım.

"Pekala 'küçük denizkızı'harikasın. Görev başarıyla tamamlandı." dedi. Dudağımı üzgünmşüm gibi büktüm. Ama bakışlarım tamamen arsızdı. Bunu farkedince yarım bir şekilde gülümsedi. Ayağa kalkıp sırıttım. Oda ayağa kalktı. O kadar çok içmiştim ki belki hafifçe kafamın bulanmasını bekliyordum. Ama hala her şey netti. Denizkızı olmanın iyi tarafı vücudumuzda çok fazla kan var ki. Neredeyse asla sarhoş olmam imkansızdı. Magdelene'nin koluna girdim ve;

"Hesabı da ödettiğimize göre gitsek mi? Neyse hadi gidelim. Ama bir daha ki sefere bu iddaya girmeyelim. Girersek de senin üstüne olacak." dedim. İkimizde kahkaha attık ve bardan çıktık. Her gün bu başbelası ile geçirebilirdim!




SON