Okulun açılmasına az kalmıştı ki bunu heyecanla bekliyordum. Beşinci sınıf olmayı küçüklüğümden beri hayal ederdim. Hep bu yılın çok güzel geçeceğini düşünürdüm. Öyle olmasını da bekliyordum. Zaten dersler konusunda kuşkum yoktu. Gayet çalışkan bir öğrenciydim. Çatlak kazana vardığımda her yer kalabalıktı. Zar zor yürüyordum. Hemen bir oda tutup eşyalarımı yerleştirdim. Belki biraz uyuduktan sonra Kaymak Birası içebilirdim. Kesinlikle hayatımda içerken en büyük keyif aldığım şeydi. Bir günde litrelerce içebilirdim ama sonuçlarını düşünemiyorum tabii.

Bir iki saat uyuduktan sonra kaymak birası içmeye gittim. Boş bir yer bulup oturduktan sonra etrafıma baktım. Belki bir kaç tanıdık görürüm diye. Arkadaşlarımı özlemiştim. Bir süre sonra bana doğru gelen Blair ve Joyce'u gördüm. Her zamanki gibi tartışıyorlardı. Blair hemen güleryüzlü bir şekilde yanıma oturdu. Joyce ise her zamanki gibi sinirliydi. Bir süre kimse konuşmayınca bir şeyler söylemem gerektiğini düşündüm.
"Uzun süreden sonra okul açılıyor."
Bunu iç geçirerek söylemiştim.

blair'le tartıştıktan sonra yapmak isteyeceğim son şey okulların açıldığının hatırlatılmasıydı. Bunu yapan, Gryffindor olmasına rağmen çok sevdiğim nadir insanlardan biri olan Crysytal'di. Kaymak birası içmek için Blair'a fark ettirmeden onu Çatlak Kazan'a getirmeyi başarmıştım ve orada tek başına oturan Crystal ile karşılaşmıştık. Gergin ortamı okul ile yumuşatmaya çalıştı.

"Hıı, evet. Şu gergin ortamdan kurtulacağım için çok mutluyum." yanıtım Blair'ı çok mutlu etmemişti.

Joyce'un beni kolumdan tutup dışarı çıkarması ve yol boyunca türlü türlü ilginçlikle kafamı sadece onunla meşgul etmemi sağlamasının bir nedeni vardı. Ve bu nedeni çok geçmeden öğrenmiştim. Beni,bana fark ettirmeden, Kaymak Bira'sı içirmeye getirmişti. Şu dünyada uğruna bütün gardrobumu verebileceğim belki de tek şey bu içecekti.

"Hıı, evet. Şu gergin ortamdan kurtulacağım için çok mutluyum."

Gergin ortamın nedenini bile aslında çoktan unutmuştum ama sevgili kardeşim henüz bunu fark etmemişti...

"Gergin ortam mı? Öyle bir yer bilmiyorum ben Joyjoy. Etrafına şöyle bir baksana bir sürü sihirbaz ve cadı. Hem Crystal de burada, ohh miss!"

"Gergin ortam mı? Öyle bir yer bilmiyorum ben Joyjoy. Etrafına şöyle bir baksana bir sürü sihirbaz ve cadı. Hem Crystal de burada, ohh miss!"

Blair buradaysa benim içinde sorun yoktu. Onunla o kadar çok eğlenirdik ki. Ayrıca bence de gergin bir ortam yoktu. Joyce her zaman böyleydi. Ama Slytherin olmasına rağmen anlaşabildiğim nadir kişilerdendi. Üçümüz de kaymak biramızı söyledikten sonra mutlulukla içmeye başladık. Onu içtiğimde neredeyse her şeyi unutuyordum.

"Eee Joyce, bu yaz seninle hiç görüşmedik. Neler yaptın?"

Joyce'dan alıcağım cevabı merakla beklerken kaymak biramdan yudumluyordum.

Tatilde ne yaptığımı soran Crystal'e kızgın başlayan fakat sonra onu özlemenin verdiği duygusallıkla devam eden romantik bir cevap verdim. En azından benim romantik anlayışıma göre...

"Öğrenmişsindir Blair'den. Nasılsa ben Blair'in hoşlandığı herkesi elinden alıyormuşum. Palavra. Ama neyse şu anda trip atacak havamda değilim.
Yazın kaymak birasıyla bira göbeği yaptım, bir takım serseri arkadaş edindim ve muggle kurslarına gittim. Öyle işte. Siz anlatın bakalım, Paris nasıldı?"

Ortam galiba yumuşuyordu. Kulak memesi kıvamına gelinceye kadar karıştırmak gerekiyor, o kadar.

Bak nasıl da olayları çarpıtıyordu... Ben Crystal'e elimden alıyor falan filan dememiştim ama ortam hazır ısınmışken tekrar soğutmak istemiyordum, alttan aldım.

“Aaa Crystal, ben sana anlatmadım. Biz Joysi’yle bütün yaz tartışırken sen ne yaptın Crys? Xavier ile falan?"

Crystal’in bir sevgilisi olmasını her saniye yüzüne vurmaya ant içmiş gibi her konuşmada bu konuya değiniyordum…

“Aaa Crystal, ben sana anlatmadım. Biz Joysi’yle bütün yaz tartışırken sen ne yaptın Crys? Xavier ile falan?"

Sürekli bunu sormak zorundaydı. Sanki bilmiyordu. Paris'te neredeyse tüm gün bu konu hakkında konuşmuştuk. Belki de bunu Joyce'un yanında söylemek istemişti. Nedenini bilmiyordum. Xaiver demişken o neredeydi? Normalde onunda bugün Çatlak Kazanda olması gerekirdi.

"Blair daha kaç kere anlatacağım, hiç bir şey yapmadık. Ama Paris'de gerçekten ilginç olaylar oldu. Xaiver ile ilgili değil ama..."

Joyce sıkılmış gibi gözüküyordu. Gerçi onu ne zaman görsem öyleydi.

"Joyce, okuldan hoşlandığın biri vardı sanırım... Ona ne oldu?"

Crystal aramızda erkek arkadaşı olan tek kişiydi ve sanırım yalnızlığımızı yüzümüze vurmayı seviyordu... Derin bir iç çektim.

"Ne olacak, kollarıma atlamadı tabii ki. Daha doğrusu ben henüz konuşamadım. Geçen gün diagon yolu'nda karşılaştık. Şaşkın şaşkın dolaşıyordu etrafta. Beni ülkemin ıssız mezarlıklarına yapayalnız gömün. "

Bir iç çekiş daha, bu konuşmayı takip etti.

"B, bir şey soracağım. Sen bir oturuşta en fazla kaç bira içebilirsin?"

Ahah, demek beni gaza getirmeyi çalışıyordu minik cadı. Peki, öyle olsun.

"Bunu yapmanı bekliyordum, Joysi. Yirmi bardak diyoum ben. Ya siz kızlar?"

Bahisi yüksekten açmıştım. Bakalım kaça kadar çıkabileceklerdi. İkisi de sevgili konusundan pek hoşnut değillerdi. Luigi'nin bir platoniği vardı ve anladığım kadarıyla Crys'in ilişkisi de çok mükemmel gitmiyordu.. Tanrım, neden bu kadar umutsuzuz?

"Bunu yapmanı bekliyordum, Joysi. Yirmi bardak diyoum ben. Ya siz kızlar?"

Blair kaşınmaya başlamıştı sanki. Evet şu anda yarış yapmayı çok isterdim. Eğlenirdik en azından. Joyce ile olan nadir ortak noktalarımızdandı kaymak birası. Acaba bu öneride bulunsam tepkileri ne olurdu? İkiside kabul ederdi bence. Şu anda içtiğim kaymak birası bitmişti. Gidip yenisini almadan önce kızlara sordum.

"Seni geçebilirim diyorum. Ne dersiniz? Yarışa var mısınız?"

İkiside istekli görünmüştü. İstiyorlardı. Bakalım kim kazanacaktı. Heyecanlı bir şekilde kızlardan cevap bekledim.

Bahislerin açılmasıyla, gözlerim parladı. Blair'in bahsi yüksekten açtığını düşündüğüne emindim, fakat 20 bardak kaymak birasını ben ancak cila niyetine içerdim. E aşk hayatı da düzgün gitmeyince, sarhoş olmanın tam sırası diye düşündüm.

"Kiminle dans ettiğinizi bilmiyorsunuz. Ama merak etmeyin, bir köşeye sızar kalırsanız eve ben götürürüm sizi."

İddialı olduğum tek konunun bu olması utandırmıştı beni.

Blair Crystal'i beklemeden, biraları almaya gitmişti.
Hepimiz iddialıydık. Ama 1. belli, 2. kim?

"Kiminle dans ettiğinizi bilmiyorsunuz. Ama merak etmeyin, bir köşeye sızar kalırsanız eve ben götürürüm sizi."

Konu yarışma olduğunda ne kadar hırslı olabileceğimi hala öğrenmemiş olan kardeşim, biraz sonra çok şaşıracaktı. Çünkü, benim de hayatımın çok iyi gittiği söylenemezdi...

"Yolun yarısında senin sızıp kalacağından emin olduğum için sevgili kardeşim, merak etme sizin içtiğiniz bana tık demez. Buyrun biralarınızı... Sen önden Crys."

"Yolun yarısında senin sızıp kalacağından emin olduğum için sevgili kardeşim, merak etme sizin içtiğiniz bana tık demez. Buyrun biralarınızı... Sen önden Crys."

Hep ben ilk başlardım nedense, ki zaten birinci olacağım belliydi. Benimle daha önce hiç yarışa girmemişlerdi. İkisi de birazdan çok şaşıracaktı, özellikle de Joyce. Gidip bir kaç bardak Kaymak Birasını kapıp geldim. Yerime oturdum ve bir bardak birayı bir dikişte içmeye çalıştım. Bütün ağzım köpüklerle dolmuştu. Ağzımı sildim.

"Evet o kadar da kötü değil ha?"

"Evet o kadar da kötü değil ha?"
Ne kadar kötü olduğunu hep birlikte görecektik.

Crys'in uzattığı birayı aldım, tıpkı onun gibi tek dikişte bitirdim. Adım gibi emindim ki, gecenin sonunda bir köşeye sızmış, salyalarını akıta akıta uyuyor olacaklardı.

Blair'e baktım. "E ikiz, nasılsın bakalım? Ya da şöyle sorayım, bu bardaktan sonra da iyi olabilecek misin?"