Arka plandaki baş döndürücü elektronik müziğin eşliğinde, bir kahkaha daha patlatarak son yudumuna gelinmiş ateş viskisi bardaklarını birbirine tokuşturup dudaklarımıza götürdük ve tek dikişte bitirdik. Bir diğer içki için bardağımı barmenin önüne doğru sürükleyecektim ki, Bastet yüzünü buruşturup sessizce bana eğildi ve fısıldadı. “Tuvalete gitmem gerekiyor!”
Alkolün etkisiyle, ne yaptığımızı bilmeden bir kahkaha daha attık ve “Tamam” dedim. Bar sandalyesinden dengesini kurmaya çalışarak yavaşça kalktı ve topuklu ayakkabılarının pek de duyulmayan sesleri eşliğinde yanımdan uzaklaştı. Az önceki kahkahadan dudaklarımda kalan hafif tebessümü düzeltip barmene baktım ve “Bir tane daha lütfen! O gelene kadar bitmiş olur!” dedim ve gözlerinin içine bakıp, yeniden gülümsedim. O da bu etkileyici gülümsemeye karşılık vererek bana gülümsedi ve içkimi hazırlayıp, önüme sürdü. Ben de bardağımı kapıp sandalyemden hafifçe diğer insanların olduğu yöne doğru döndüm. Aralarından hoşuma –ya da hoşumuza- gidecek birilerini bulmaya çalıştım, kimi zamanlar buldum da ama bu gece vakti Ateş Viskisi Bar öyle kalabalıktı ki, kimi görsem diğer saniyede gözümden kayboluyordu. Fakat içeride, oldukça dikkat çeken bir gruba gözüm takıldı. Londra’nın aciz ve görmemiş kesiminden olduğunu düşündüğüm bu cılız, kendini bir şey sanan erkek grubunun benim olduğum yere doğru baktığını gördüm. Birkaç metre uzağımdaydılar, fakat bana bakıp gülüştüklerini fark edebiliyordum. Tanrım, ne kadar da komiktiler!
Bir saniye için, bir tanesinin bana doğru gülümseyip göz kırptığını gördüm. Sinirlerime hakim olamayıp, sesli bir kahkaha attım. Bunu flört olarak algılamış olmalı ki, etrafındakilere bakıp “Gördünüz mü küçük sürtüğü? Canı büyük bir şeyler çekiyor olmalı” dediğini duydum. Yine de kafamı onlardan başka tarafa çevirmedim, canım gerçekten de biraz eğlence çekiyordu. Elimde boş boş tuttuğum bardağı fark ederek yeniden dudaklarıma götürdüm ve fondip yapıp, hepsini bir dikişte bitirdim. Kafamı barmene doğru çevirip göz kırptım ve bardağımı yeniden sürükledim, yine de bir şey demedim. Yeniden arkadaş grubuna döndüğümde, aralarından birinin –bana göz kırpanın- bana doğru yaklaştığını gördüm. Eğlence işte başlıyordu! Seksi olma çabalarındayken öyle komik görünüyordu ki kahkahalarımı içime zor gömüyordum. En sonunda yanıma yaklaştı ve az önce Bastet’in oturduğu sandalyeye yerleşti.
“Bir viski daha?” dedi ve bana yeniden göz kırptı. Tanrım, çok, çok komikti! Az önceki flörtöz halim, alkolün etkisiyle bir anda değişti ve sinirlenmeye başladım. Kim oluyordu da böyle cüretsizce yanıma gelip, bana içki ısmarlamayı teklif ediyordu? Küçük, aciz, ezik büyücü!
Bu sefer attığım küçümseyici bir kahkahaydı, ardındansa konuşmaya başladım. “Sen? Bana içki ısmarlayacaksın? Buna paran yeter mi, küçük aylak? İstersen ben sana ısmarlayayım!”
Karşımdaki büyücünün suratındaki gülümseme ufak bir duraksamaya uğradı, sonra kendini toparlayarak yeniden “seksi olma çabasıyla beraber gülümseme” havasına girdi ve “Sana içki ısmarlayacak da, sana çok kötü şeyler yapacak kadar da param var merak etme güzellik, hoşuna gidecek” dedi ve bana doğru yanaştı. Hala kendini bir şey sanmaya devam ediyordu ve kafamdaki damarların belirginleştiğini hissedebiliyordum. Adrenalin seviyem gittikçe yükseldi fakat yine de dizginlemeye çalışarak, ellerimi omuzlarına hızlıca götürüp onu gittim. Yeterince dizginleyememiş olmalıyım ki, karşımdaki çocuk birden yere yığılıverdi ve düşürdüğü sandalyeyle birlikte büyük bir gürültü kopardı. Tanrım! Cılız olduğu belliydi fakat bu kadar güçsüz ve dengesiz olabileceğini tahmin etmemiştim. Üstelik bende uzun zamandır dövüşümü güçlendirecek şeyler yapmıyordum.
Hemen sağ tarafıma, arkadaşlarının olduğu yöne doğru baktım. Çoktan, iri yarı adamlar etrafıma doğru gelmeye başlamış, çevremi kapatmıştı. Az önce konuştuğum adam ayağa kalktı, bana “Seni sürtük!”diye bağırıp, beni aynı şekilde itti. Ancak itişi öyle güçsüzdü ki, sadece omzum hareket etti. Yeniden kahkaha attım! Nihayet, bu gecenin eğlencesi başlıyordu. “Ne gülüyorsun?!” diye bağıracaktı ki, yumruğumu sıkıp adamın ağzına bir tane geçirdim. Parmaklarım biraz acımış gibiydi, ancak onun dudağını patlattığımı fark edip, içimdeki hazzı yansıtarak gülümsedim. Biriyle dövüşmeyeli uzun zaman olmuştu! Özellikle de bir erkekle!
Etrafımızdakiler bana doğru daha çok yaklaşmaya başlamıştı, hepsiyle aynı anda baş edip edemeyeceğimden korkarak hafifçe geri çekildim ve o sırada arkamdan gelen kurtarıcı sesi, ve koşan topukluların gürültüsünü duydum.
“Hey!”
Bu Bastet’ti.

Bastet yaramaz ve kavgacı bir çocuk gibi, hemen olaya müdahale etti. Çok daha eğlenceli, aynı zamanda da tehlikeli bir hal alıyordu yaşadıklarımız. İçimden, birinin vampir falan gibi bir ucube çıkmaması için dua ediyordum. Yoksa bu gece bizim için eğlenceden değil, büyük yaralardan ibaret olurdu.
Etrafımdaki beş çocuktan, tam karşımda duran geri zekalı, cılız büyücü Bastet’e doğru isteklice döndü ve dudağının kenarını hafifçe kaldırarak, şeytani bir biçimde gülümsedi. Bastet’i tavlayabileceğini mi sanıyordu? Onu alt üst edeceğinden haberi yoktu! Bastet, benden de iyi dövüşürdü bu yüzden beraberken hiçbir şeyden korkumuz olmazdı.
Çocuk Bastet’e doğru iyice yaklaştı ve “Vay bu seksi piliç de nereden çıktı? Merhaba güzelim” dedi. Yine ve yine, gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Sarhoşken büyü yapamamak ne kadar da kötüydü! Gerçi yapabilseydim eğlenceyi bozup iki dakikada onları halletmeye uğraşır mıydım, bu da muallaktaydı. Düşüncelerime dalmışken kulağımın dibindeki kemiğin kırılma sesini duydum ve hemen o yöne baktım, şaşırmadım. Bastet, çocuğun –muhtemelen- ona dokunmaya yeltenen eline hamle yapıp onu kırmıştı. Ne cadı ama!
Çocuktan tiz bir inilti çıktı ve Bastet yanıma doğru gelip “Arkamda kal” dedi. İstemsizce kafamı sallayıp arkasına doğru yürüdüm, ancak onun bu sözlerinin arkasında kalıp onu korumamı mı, yoksa arka planda durmamı mı söylediğini anlayamamıştım. İkinci olasılık olsaydı, ona şimdiye çoktan sinir olmuştum. Fakat Bastet’in üzerine iki kişi birden gelmeye başlayınca, bütün komplo teorilerim bir anda yıkıldı ve çocuklara odaklandım. Bastet, birinin yumruğunu savuşturdu kasıklarına bir tekme savurdu. Bastet’in tepkisinin ağırlığını gören diğer çocuk, benim üzerime gelmeye başladı ve elimdeki içki bardağını hiç düşünmeden çocuğun kafasında patlattım. İçimdeki adrenalin patlaması böylece tatmin oluyor, hiç olmadığım kadar eğleniyordum. Etraftakiler çoktan bizimle ilgilenmeye başlamış, yine ilgiyi bir şekilde üzerimize çekmeyi başarmıştık. Bastet ile birbirimize bakıp sırıttık, daha sonra o yeni bir hamle yapıp bir diğer çocuğu da bayılttı. İçimden kahkahalar, kahkahalar atmak geliyordu. Erkekler gibi dövüşüyorduk, iki büyücü!
Bastet’in arkasından geldiğini gördüğüm çocuk, onu kolundan tutup kendisine doğru çevirdi ve bir şeyler söyledi, onu duyamasam da Bastet’in sert bağırmasını duyabilmiştim. “Rüyanda görürsün ucube!”
Kolunu çok sıkıyor olmalıydı ki, Bastet hamle yapamıyordu. Onların arkalarından dolaşıp çocuğun arkasına geçtim ve omzunu dürttüm. İstemsiz olarak bana döndü ve gülümseyip, suratına bir yumruk attım. Etraftakilerin gülüşmeleri beni daha da heyecanlandırmaya yetiyor, bize bulaşan çocukların dağılmışlığıysa egomu tavan yaptırıyordu. Uğraşacak kimse kalmadığında barmene bardağımı uzattım ve kafamla doldurması için işaret yaptım. Yeni bardağımı aldığımda, onu da fondip yaptım ve bardağımı hızlıca yere attım. Cam bardak paramparça olmuş, bir anda sessizlik oluşmuştu. “Artık gidebilirsiniz iğrenç ucubeler! Size erkek demeye bin şahit gerekiyordu zaten!” dedim ve kahkaha attım. “Bir daha bir kızla yatmayı düşünürken, denginiz olup olmadığına bakarsınız!” dedim ve yerde yatan bir tanesinin kıçına bir tekme savurdum. Sarhoşluğum nasıl davranacağımı kontrol etmemi zorlaştırıyordu.

Ben kendi kendime gülmekle meşgulken bileğimin bir el tarafından tutulduğunu hissettim. Dönüp baktığımda bileğimi tutanın Bastet olduğunu fark ettim. Etrafımızdaki çoğu kişi dağılmıştı ve birkaç dakika sonra olay unutulmuş gibi bile gözüküyordu. Bastet, kavradığı bileğimi bir yerlere çekiştirirken ondan kurtulacak gücüm olmadığından sadece kaşlarımı çatmakla yetindim. Karşılık olarak onun mavi gözlerinin yuvalarında dönüp, bıkkın bir hava yarattığını gördüm. Benden çok daha ayık görünüyordu, az önce gittiğinde yine o haplardan içmiş olmalıydı. “Hadi ama Drey, sadece biraz sakin bir yere gidelim!” dedi ve gözlerini masum bir şekilde kırpıştırdı. Gözlerimi devirdim, çünkü bir yerlere gitmek için çok yorgundum. Fakat sonradan başımın ağrımaya başladığını fark edip pes ettim ve onunla beraber çatıya giden merdivenlerden çıktık. En sonunda açık havaya vardığımızda hafifçe ürperdim. Az önceki gürültülü ortamdan çıkıp, daha sakin bir yere gelmenin afallamışlığı vardı üzerimde. Bastet önümden yürürken ayakkabılarını çıkardı, eskimiş –veya eskitilmiş- tahta sandalyelerden birine oturdu ve çantasında bir şeyler aramaya başladı. Bense ardından yürüyüp, onun yaptığı gibi artık kocaman topukluların üstünde durmaktan şişmiş ayağımdan, ayakkabılarımı çıkardım. Bastet’in yanındaki sandalyeye yerleştim ve yorgunca Bastet’in hareketlerini izlemeye başladım. Çantasından iki tane küçük haplardan çıkardı ve bana doğru uzattı. Ayılmak için kullandığı haplardan olduğunun bilincinde olduğumdan, hapları alıp, ağzıma attım ve kafamı geriye doğru atıp onları yuttum. Etkisini göstermesini beklerken önüme baktım ve derin derin nefes almaya başladım. İkimiz de bir süre sessiz kaldık ve bu süre içinde ben de kendime gelmiş sayılırdım. Bastet dayanamayıp büyük bir kahkaha patlattı ve “O attığın yumruğu unutmayacağım. Tam bir cadısın! Baş belası!” dedi. Ardından ben de gülmeye başladım. Ne geceydi ama!

Ben de aynı şekilde sırıtarak “Senin attıklarına ne demeli? Barda adamları yanımızdan mı savuşturuyorduk, kafes dövüşü mü yapıyorduk bilemedim,” dedim ve suratımdaki gülümsemeyi silmeden ona baktım. Bir süre sonra kendiliğinden silinip, yerini hafif bir tebessüme bıraktı.

Aramızda yeniden bir sessizlik oluştu ve bu sefer sessizliği bozan benim sesim oldu. “Hey, Bastet,” dedikten sonra onun bana dönmesini izleyip devam ettim. “Aşk hayatında neler oluyor? Hiç anlatmıyorsun” dedim ve meraklı bir şekilde suratına baktım. Francisco ile iyice yakınlaştığını duymuştum ancak aramızda bunun bahsi hiç olmamıştı. Normalde de o kadar fazla dertleşmezdik ancak üzerimdeki yorgunluğun üzerine merakın eklenmesine mani olamamıştım.

Sorumla birlikte, B'nin suratı hafiften kızarmaya başladı. Tanrım, bu kız aşık falan mı olmuştu böyle? Umarım böyle bir hata yapmamıştır, diye düşünmekten kendimi alamadım. Aşk iyi bir şey sayılmazdı. Birine duyulan uzun süreli bağlılık, bence saçmalıktan başka hiçbir şey değildi. Üstelik eğlenceli bile değildi. B, elini tokasına götürüp sarı saçlarının omuzlarına dökülmesine izin verdi ve omuz silkti.
“Bilmem, seninki kadar hareketli değil. Sadece... Imm, nasıl desem, herhalde birine aşık oldum,” demesiyle birlikte suratımdaki şaşkın ifadeye mani olamadım. Aşık mı olmuştu?! Yoksa Fran'e mi? Ah! Yanılmasını umdum. Fran, aşık olunacak biri değildi. Ancak eğlenmeyi bilmediğini söyleyemezdim. Aslında onları yakıştırıyordum da. Ben bu şoku üzerimden atmaya hazırlanırken ve tam da devam etmesini gerektiren bir ifadeyle ona bakarken, B konuşmaya başladı.
“Senin deyişinle hala bakire kraliçeyim.”
Ardından sırıttı ve ben bir saniye duraksayıp, büyük bir kahkaha patlattım. Dalga geçercesine konuşmaya başladım, sadece takılıyordum. “Aşk mı?! Senin böyle bir şey yapacağın aklımın ucundan geçmezdi küçük yılan. Umarım kendini çok fazla kaptırmazsın.”
Bu Fran'de ne vardı böyle? İkizim de ona deli oluyordu. Üstelik bizden küçüktü de!
Gözlerimi kontrol edemediğim anlardan birini daha yaşıyordum. Gerçekten çok ama çok yorulmuştum, derin ve deliksiz bir uykuya ihtiyacım vardı. Zaten günün aydınlanmasına az kalmıştı. Uyumak istiyordum.
Bitkin bir şekilde B'ye döndüm ve “Her neyse Sayın Aşık B, çok fena uykum var. Daha fazla aşk konularını konuşmaya da midem yok açıkçası,” dedim. Suratıma bir sırıtış yerleştirdim ve B'ye baktım. Yere yığılmayacağımdan emin olamadığım için, oturduğum sandalyeye tutunup yavaşça ayağa kalktım ve çantamı toparlamaya başladım.
“Gitsek iyi olacak,” dedikten sonra B'nin bana kapıya kadar eşlik etmesini izledim. Eve giderken mis gibi bir uykunun hayalini kurmaktan kendimi alamadım.