[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


Roy Platts & Amélie Anne Andrea & John Dillinger

Çok eski iki arkadaşın tekrar karşılaşması, yıkılan hayaller, kırılan kapler...

Dırdırcı'nın yeni sayısını okurken biramı yudumluyordum. Bunlar bile beni mutlu etmeye yeterken duyduğum yumuşak ses ve gördüğüm destansı silüet bir süre nefes almamı engelledi. Biram boğazıma kaçtı, ve Amié'yle uzun bir aradan sonra ilk görüşmemizde Amié sırtıma vuruyordu.

"Merhaba Amié, nasılsın?"

Çatlak Kazan ve ben yine çok uzun zamandır John'u bekliyordum. Normal olan kadının bekletmesidir ama ilişki normal olmadığından her seferinde bekletilen ben oluyorum.
Tam biramı almış oturacak bir yer ararken çok uzun zamandır görmediğim bir yüz göründü gözüme ve hemen yanına gidip sırtına vurduğumda bana döndü ve:

"Merhaba Amié, nasılsın?"

Roy, Hogwarts'daki en yakın arkadaşlarımdan biridir. Çelimsiz birisi olduğum için genelde benimle dalga geçerlerdi ve her seferinde Roy onları pataklardı.

"Roy, ben iyiyim. Çoook uzun zaman oldu. Nerelerdeydin?"

Yine buluşmaya geç kalmıştım.Kesin bu sefer herşey altüst olacaktı.Işınlananarak Çatlak Kazanın önüne geldim.İçeriye adımımı attığımda gözlerimde Amié'yi arıyordum.
Amié'i bulduğum anda , bir masada yanında bir erkekle oturuyordu.Bu da neydi böyle?Amacı neydi?

Başka bir masaya oturdum ve onların konuşmasını dinlemeye koyuldum.

"Roy, ben iyiyim. Çoook uzun zaman oldu. Nerelerdeydin?" demişti Amié.Çatlak kazanda buluşmayı demek bu yüzden istiyordu.Sessizce bir garson çağırdım ve viski göndermesini söyledim.
Viskim masamdaydı.Enlemesine ve boylamasına orantılı bir bardak ve bir viski şisesi.
- Demek öyle Amélia! sessice onların dinlerken bir yandan da viskimi yudumluyordum.

"Bir süre Fransa'daydım. Yeni döndüm buraya. Geri gitmem sanırım. Buranın her şeyi farklı, orada yıllarımı geçirince anladım. Sen ne yaptın? Kaç yıl oldu biz görüşmeyeli, çok uzun zaman, değil mi?"

Söylemek istediklerimi söyleyemiyordum. Saçma sapan konular hakkında uzun uzun konuşmak geliyordu sadece elimden. Elimden kaçırdıklarımı bilmeden..

"Bir süre Fransa'daydım. Yeni döndüm buraya. Geri gitmem sanırım. Buranın her şeyi farklı, orada yıllarımı geçirince anladım. Sen ne yaptın? Kaç yıl oldu biz görüşmeyeli, çok uzun zaman, değil mi?"

Ahh, o eski Roy. Hiç değişmemiş, eski tanıdığım Roy.

"Aaa, demek Fransa? Daha dün Paristeydim John'la. Çok güzel bir şehir..."

Bir kenarda durmuş hala onları dinliyordum.Bir ara adımın geçtiğini duydum ve yerimden kalktım.Masadaki viski bardağımı ve şişeyi alıp masalarına yöneldim.

"Aaa, demek Fransa? Daha dün Paristeydim John'la. Çok güzel bir şehir..."

- Demek ona benden bahsettin bebeğim! deyip yanağına öpücük kondurdum.Hemen Amié'nin karşısında oturana kısaca bir selem verip ben de masaya oturdum.

Neden bu kadar şaşırdım bilmiyorum ama, sanırım benim için hâlâ okul yıllarındaki Roy ve Amié'ydik. Öyle olmadığını "Demek ona benden bahsettin bebeğim!" cümlesini duyunca anladım. Gayet normaldi. Herkes hayatına devam ediyordu.

Yani, neredeyse herkes..

"Şey, merhaba bayım. Ben Roy. Roy Platts. Amié'nin çocukluk arkadaşıyım."

Konuşmanın tam ortasında mis gibi bir koku geldi burnuma ve daha sonra hayatımın anlamı...

- Demek ona benden bahsettin bebeğim!

Senden bahsetmemem neredeyse imkansız. Seni ölesiye kıskanıyorum ve herkesin bilmesini istiyorum senin benim sevgilim olduğunu...

"Şey, merhaba bayım. Ben Roy. Roy Platts. Amié'nin çocukluk arkadaşıyım."

Roy, bunu söylediği anda kafama dank etti. Gözlerimi John'dan alıp, hala onları tanıştırmadığımı fark ettim ve uzanıp John'un elini tuttum.

- Roy, bu John, benim... sevgilim. Hayatım, Roy benim çocukluk arkadaşımdır."

Birden aklımdaki bütün kötü düşünceler uçmuştu.

- Roy, bu John, benim... sevgilim. Hayatım, Roy benim çocukluk arkadaşımdır."elimi tutmuştu.Elimi elinin arasından aldım ve Roy'a uzatarak

-John Dillinger.Arkadaşlarım Johnnie derler ama sen bana John de dedim küçük bir gülümsemeyle.Sonra küçük bir selamlaşma daha...Elimi tekrar Amié'nin eline doğru uzattım ve narin ellerinden tuttum.

Geçmişe ait içimdeki kırıntılar da bu şekilde son buldu. Artık Amié dünya ahret bacımdır. Johnnie, pardon John eniştem gibi artık.

Ben yeni denizlere yelkenimle uçarken, "Ben de kalkıyordum zaten, memnun oldum John." dedim, arkadaşça bir şekilde Amié'ye gülümsedim ve yoluma devam ettim.

"Ben de kalkıyordum zaten, memnun oldum John."

Roy, her zamanki çapkın mizacıyla karşımdaydı ve kalkmak üzereydi. Acaba bu sefer kimlere aşık oldu? diye düşündüm. Daha sonra John'a dönüp:

- John, bir problem var.

dedim ve kaygılı gözlerle ona bakmaya başladım.

- Noldu ? dedi bağırarak.

Evet, aylardır beni yiyip bitiren o sırrı John'la paylaşmanın vakti gelmişti. Aylardır beni bitiren sırrı... john beni çok iyi tanıyordu, ben de onu çok iyi tanıyordum ama bazen bazı problemler olabiliyordu...

- Hayatım, hani dün sen bana dedin ya " Elbise kısa" falan. Sonra ben sana kızdım. Aslında kızmadım, hoşuma bile gitti diyebilirim. Ama şöyle bir durum var ki, ben senin o sekterini gerçekten hiç sevmiyorum. Sürekli senin yanında, seninle benden daha fazla zaman geçiriyor ve ben bunu gerçek anlamda kıskanıyorum.

Sonunda söyleyivermiştim. Çok büyük bir endişeyle John'un gözlerinin içine bakıyordum. Söyleyeceği en ufak bir kelime beni yıkabilirdi...

- Hayatım, hani dün sen bana dedin ya " Elbise kısa" falan. Sonra ben sana kızdım. Aslında kızmadım, hoşuma bile gitti diyebilirim. Ama şöyle bir durum var ki, ben senin o sekterini gerçekten hiç sevmiyorum. Sürekli senin yanında, seninle benden daha fazla zaman geçiriyor ve ben bunu gerçek anlamda kıskanıyorum.

Çok şaşırmıştım.Amié beni kıskanıyordu. Beni kıskandığını biliyordum ama bu kadar da düşünmemiştim

- Bebeğim yine aynı konuya mı dönüyoruz.Biliyorsun gözüm senden başkasını görmüyor.Bunun sana ispatlamak için ne yapmam gerekir? Düşünmeden söylemiştim bunları.Çok mu ağır olmuştu?