Bu son damlaydı. Artık buna bir son vermemiz gerekiyordu. Phomel'in bu... Bu... Bu aptal Slytherin'e olan merakı, hatta bağımlılığı diyelim, giderek güçleniyordu. Ve ben en yakın arkadaşlarından biri olarak bu olaya el atmazsam başka kimse atmayacaktı. Ne mi olmuştu? Sizi buradan alalım...
Ormanda başka bir yürüyüşe çıkmıştım ki bir grup Hufflepuff kızlarının Francisco denilen o şey hakkında konuştuğunu duydum. Beynimin o kelimenin telaffuzuyla erimemesi için parmaklarımla kulaklarımla tıkayıp o ortamdan uzaklaşıyordum ki Phomel'in adının geçtiğini işittim. Bu sefer de en yakın kütüğün arkasına saklandım ve onları dinlemeye koyuldum.
"Gryffindor'da V. sınıfta bi kız var biliyor musunuz?"
"Ah, evet. Melinda mıydı neydi. Ay kız çok komik!"
"Kesinlikle kızlar. Geçen gün onu ağzı açık, Francisco'ya bakarken gördüm"
"Ben de ben de! Çok amele gözüküyordu!"
Eh, işte bu kadarı fazlaydı. Olduğum yerden çıktım ve hızla 4 kişi olduklarını farkettiğim en fazla 3. sınıf olan kızlara yöneldim. İstediğimde gereğinden fazla korkutucu olabileceğimi biliyordum ve işte şimdi bu yönümü gözler önüne serme zamanıydı.
"Siz! Hufflepuff'lar! Ne yapıyorsunuz burada?!" 4 çift korkmuş göz bana dikildi ve cüssemin onlara göre daha fazla olduğunu farkettim. "Şimdi burdan gidin ve bir daha sizden büyük birinin adını böyle saçma sapan şeyler için kullanmayın. Defolun!"
Son cümlemle beraber hepsi dağıldı ve işte şimdi bu durumdayım. Kızlar yatakhanesine son hızla daldım ve görüş alanıma giren Phomel'i kolundan tuttuğum gibi dışarı çıkarıp göle doğru sürükledim. O isyan ededursun, etraftakiler bize garip garip bakıyordu. En sonunda Phomel'i bıraktım ve ellerimi belime dayayıp ona kızgın gözlerle baktım.
"Konumuz dolgun dudak, "

Ben sinirle ellerimi belime koymuş, Phomel'e bakarken o sırıttı ve kafasını şöyle bir oynattıktan sonra bana döndü. Sanki çok komik bir şey varmış gibi bakıyordu bana. Durum ciddiyetinden haberi yok gibiydi. Onu ondan çok ben düşünüyordum resmen.
"Ah, ne oldu, yine ne yaptı sana? Yaramaz şey,"
Merlin aşkına... Şimdi düşüp bayılıvereceğim. Bir de sanki dolgun dudak onun sevgilisiymiş gibi konuşması yok mu! Kalbimi kaptırdım deyişi var bir de. İnsanı öldürür.
Sanırım ortamı yumuşatmaya çalışmıştı ama ben aynı gerginlikle, aynı sinirli bakışla ve aynı pozisyonla ona bakmaya devam ediyordum. Söylediklerinin, amacına ulaşamamış olduğunu fark etmişti ki rahatsız olmuş gibi konuştu.
"Sanırım konu atışmalarınız değil,"
Evet, işte minik dehamız. Hayır, onu sevmediğimden değil. Ruh öküzümü çok seviyorum. Çok, çok ve çok seviyorum. Ama bazı şeyler ruh öküzlüğümüzün sınırları dışında kalıyor. Ki dolgun dudağa olan aşkı(?!) da sınırlarımızın çoook, çok dışında kalan bir şey.
Kızgın olduğumda her zaman yaptığım gibi ona tam adıyla hitap ettim.
"Konu atışmalarımız değil, Melanié Phoénix. Ama haklısın, konu dolgun dudakla olan atışmalarımız olsaydı da bu derece sinirli olurdum. Aptal Slytherinli. Her neyse. Ben senin şu, " İki elimle tırnak işareti yaptım. "Platonik aşkını konuşmak için seni buraya sürükledim ruh öküzcüğüm. Yavaş yavaş seni kurtaracağız o illetten. En başka neden o olduğunu söyle ki bana bu terliksi hayvanı bünyenden çıkarabileyim. Ama lütfen adı geçmesin. Midemi kötü yapıyor. Şey diyebilirsin... Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen. Onun kadar iğrenç nasıl olsa"
Omuzlarımı silktim ve ağırlığımı bir bacağındam diğerine geçirdim pozisyonumu bozmadan. Sonra da diyeceklerini bekledim.

Her zaman gergin olduğu zaman yaptığı gibi dudağını ısırdı ve konuşmaya başladı. Konuşma tarzı bile beni deli ediyordu. Sanki bir kavanoz kahkahasını saklar gibiydi.
"Ah, Anastacia Bouveir. Bu konuyu çok abarttığınızı düşünmekteyim. Ayrıca 'Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen' yerine 'Baş Harfi F' yi tercih ederim. Evet aptal ve Slytherin' li olduğu doğru. Ama ruh öküzcüğüm bunu neden yaptığını hala anlayamadım. Sorun ne ve neler duydun? Hemen söylersin ya da, gözlerimi göle döndürerek, başına geleceklerden sorumlu değilim. Ayrıca, Ann kuzum sana da birilerini bulsak iyi olacak. Aşkımı kıskanmaya başladın iyice..."
Phomel konuşurken her kelimesiyle gözlerim büyüyordu. "Aşkımı kıskanmaya başladın" kısmına gelinceyse kolumu alnıma dayadım ve bayılmadan önce yere oturdum. Ölü taklidi yapsam kaçarak uzaklaşır mıydı acaba. Cidden söyledikleriin her kelimesi korkutucuydu.
Küçük bir bayılma taklidinden sonra ayağa kalktım ve hala ciddi bir şekilde, Phomel'in bana alayla bakan gözlerine gözlerimi diktim.
"Bana bak küçük cadı, " İki elimi de omuzlarına koydum ve devam ettim. "Öncelikle, "Baş Harfi F falan demeyeceğim. Gereğinden fazla... Romantik, " Öğürür gibi yaptım. " Ve aşkını kıskanmak konusunda... Lütfen beynimin erimesine yol açma. Her neyse, az önce ormanda geziyordum ve bir grup salak Hufflepuff kızın "o şey" hakkında konuştuğunu duydum. Ve sonra senden. Geçen dün ağzın açık "o şey"e bakıyormuşsun. Bu bardağı taşıran son damla oldu. Eh, anlattım, mutlu musun? Şimdi soruma cevap ver. Neden Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen?"
Tek kaşımı kaldırdım ve ellerimi Phomel'in omuzlarından çektim, bakalım şimdi ne demeyi planlıyordu.
"Buna dayanabilirsin Cia, " dedim kendi kendime. "Onu anlatmasını dinlemek ne kadar zor olabilir ki?"
Ama konuşmaya başladığında yine midemin bulandığını hissettim. Vücudum bu terliksi hayvan için antikor üretiyordu. Bir dakika. Terliksi hayvan için antikor üretebiliyor muyduk?

Ben tam da onun diyeceklerini beklerken bana iki saattir alayla bakan gözlerinin içinde öfke parıltıları gördüm. Ah, süper. Demek hanımefendimiz daha yeni yeni varıyordu durumun ciddiyetine.
"Demek öyle. İlk olarak, neden baş harfi 'F' sorusuna bininci kez cevap veriyorum Anastacia Bouveir. Onun beni kendine çeken bir bakışı var. Tabii sen hariç diğer kızları da," dedi ve gözlerini devirdi. "Ayrıca diğer bir noktaya gelirsek, kim ne derse desin umrumda değil. Bir kere ben belli etmeden bakıyordum. Gözlerimdeki parıltıdan anlamış olabilirler, "
İşte şimdi beni delirtmeye başlamıştı. Şimdiye kadar "o şey"le ilgili olan saçmalıklarını gayet güzel çekmiştim ama bu cidden fazlaydı. Abartıyordu. Tek diyebileceğim, abartıyordu.
İstem dışı olarak ellerimi havaya kaldırdım ve her zaman kendimi kaybettiğimde yaptığım gibi bulunduğum yerde jestlerimi ne kadar fazla kullanabiliyorsam o kadar fazla kullandım. "Bana bak, Phomel. İnsanı çileden çıkartma! Onun seni kendine çeken bakışları bende birinci dereceden mide bulantısı yaratıyor. Hayır, lezbiyen değilim. Bu büyü aleminde salyamın aktığı bir sürü yakışıklı var. Bunu biliyorsun. Ama Merlin'in maskarası aşkına, o dolgun dudak bunlardan biri değil!" İki saattir hunharca kullandığım kollarımı iki yana bıraktım ve Phomel'in bir gram bile yumuşamayan gözlerine baktım. Güzel. Benim bakışlarım da yumuşamamıştı çünkü. "Lanet olsun...! Tamam... Bana bak. O gözlerindeki parıltı gayet kolay gir şekilde aldırabiliriz. Sonuçta büyü dünyasındayız! Yapamayacağımız şey yok! Üstelik istersen kütüphaneyi arar tararım, Yasak Bölüm'e girerim. O gözlerinin dolgun dudağa kaymaması için türlü türlü büyüler bulurum. Yeter ki sen tedaviye cevap ver."
Umutla gözlerinin içine baktım.

"Hey, hey, hey! Ne tedavisinden bahsediyoruz ya da ne büyüsünden? Tanrı aşkına Ann," dedi ve parmaklarıyla bileklerimi kavradı. "Kendine gel. Başka bir sorun mu var? Lütfen öküzcüğüm yapma, lütfen," dedi. Sesi giderek güçsüzleşiyordu. "Bir sürtük yüzünden birbirimizi kırıyoruz, lanet olsun!" diye bağırdı en sonunda. Benimse suratım da pis bir sırıtış belirmişti. Sonunda amacıma ulaşmanın verdiği zevkle Phomel'i alkışlamaya başladım. O ise başını kaldırmış, bana delirmişim gibi bakıyordu. "İşte bu!" dedim biraz daha alkışlayıp ellerimi rahat bırakarak. "İşte bunu istiyordum! Fıraksizkoya senin ağzından sürt*k de dedirtebildim ya, daha ne isterim ki, " İyice sırıttım ve arkamı bir kütüğe dayadım. "Yalnız sürt*k çok ağır oldu Phomel. Ben bile söylememiştim, kendini aştın. Bak bana, ben hiç öyle kelimeler kullanıyor muyum? Saçma sapan benzetmeler yapıyorum, insanları aşağılıyorum; ama hiçbir zaman küfretmiyorum, " Başımı hızla iki yana salladım ve devam ettim. "Hiç yakıştıramadım, hiç. Cık cık cık cık."
Pekala, şimdi Phomel dahil hepiniz benim deli olduğumu düşünüyorsunuz. Hayır, ben kendime süper-manyak-ötesi-mükemmel bir oyuncu demeyi tercih ederim. Başından beri Phomel'in kendini kaybetmesini bekliyordum ve bilin bakalım ne oldu? Başardım! Pardon, başka bir şey mi düşünüyordunuz ki? Bir Gryffindor'lu aklına koyduğu şeyi her zaman başarır. Kime karşı olursa olsun.

Karşımda sırıtan surat, Ann' in suratıydı. Bu iyice sinirlenmeme neden olmuştu. Ellerini yukarıya kaldırarak, alkışlamaya başladı. Başımı kaldırdım ve 'Tanrı aşkına, Ann. Ne yapıyorsun?' dermişcesine ona bakıyordum. Alkışlamasını bitirerek "İşte bu!" diye bağırdı. Alt dudağımın yarısını ısırmıştım. Ne demek istiyordu? "İşte bunu istiyordum! Fıraksizkoya senin ağzından sürt*k de dedirtebildim ya, daha ne isterim ki!" İyice sırıttı ve arkasındaki kütüğe sırtını dayadı. Alaycı bir ses tonuyla sözlerine devam etti. "Yalnız sürt*k çok ağır oldu Phomel. Ben bile söylememiştim, kendini aştın. Bak bana, ben hiç öyle kelimeler kullanıyor muyum? Saçma sapan benzetmeler yapıyorum, insanları aşağılıyorum; ama hiçbir zaman küfretmiyorum." Başını hızla iki yana salladı ve devam etti. "Hiç yakıştıramadım, hiç. Cık cık cık cık." Ayağa kalktım ve kaşlarım çatık bir yüz ifadesi takındım. Kollarımı bağladım, yükümü bir ayağımın üzerine verdim. Başa sarıyorduk fakat bu sefer kızgın olan bendim. "Anastacia Bouveir. Duyduklarıma inanamıyorum ve şu an size hangi kötülüğü yapacağımı düşünüyorum," diyerek yanına doğru gittim. "Bu nasıl bir oyundu? Ne yapmaya çalışıyorsunuz, madam?" Yaslandığı kütüğün etrafından dolandım ve sözlerime devam ettim. "Buna pişman olacaksınız efendim!" diyerek onu göle ittim. Ellerimi belime koydum ve kahkaha atmaya başladım. O sırada önümdeki taşı görmeyip, sakarlık çok kötü bir şey demiştim, hemen arkasından suya daldım. Kahkahalara boğulmuştum. Onu seviyordum, onunla eğlenmeyi de en az onun kadar seviyordum. Aklında bir plan olduğu belliydi. Kulağıma eğildi ve bir şeyler fısıldadı. İlk olarak gözlerimi sonuna kadar açtım ve göz bebeklerimi Ann' a doğru çevirdim. Israrlarına ve tehditlerine dayanamayıp kabul ettim. Bu dönem çok farklı geçecekti. Bunu şimdiden biliyordum.

Rp Sonu. Her rp' m de olduğu gibi bitirmek zorunda kaldım efenim. Kısa kesmemeye çalıştım ama.