[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

John Dillinger & Amélie Anne Andrea




Yine bakanlıkta işlerimin başındaydım.Her zamankinden daha yoğundu bu bu gün.En azından sadece bana denetlemek kalıyordu.Bu yönden çok rahattım.Genelde assistanım Scarlett ilgeleniyordu denetlemelerle ama bu seferlik benim bakmam gerekmişti.
Denetlemeleri bitirdikten sonra bir lokantaya girip birşeyler atıştırdıktan sonra ofisime geçtim.Çok yorulmuştum.

Okulun açılmasına yanlızca günler kalmıştı ve ben çok sıkılıyordum. Eleanore'yi aramıştım ama meşguldu. Ben de john'u çok özlediğimi fark edip onu işyerinde görmeye gittim.

Dar bir kot pantolon üzerine çiçekli bir tunik giymiştim. Saçlarımı ise John'un sevdiği şekilde açık bırakmıştım. En güzel parfümümü sıktım ve Sihir Bakanlığı'na ışınlandım. Saçlarıma şöyle bir son kez baktım ve John'un odasına doğru yürümeye başladım. Acaba ne yapıyordu? Beni gördüğünde ne tepki verecekti? Scarlett, onun yılışık sekreteri, yerinde yoktu. Ben de kapıyı çaldım ve içeriye kafamı uzattım.

- Hayatım, ben geldim ama... yoğunsun galiba!

Sesim biraz sert çıkmış olmalı ki, John'un yüz ifadesi değişmişti.

- Hoş gelmiş gibi duruyor muyum oradan Sayın Johnny Dillinger? İşte şimdi herşey maf olmuştu.Kesinlikle iyi Amié gitmiş olmalıydı.

-Pek sayılmaz!Bir şey mi oldu? demiştim işi bilmiyormuş gibi yaparak.Elimle deri koltuğu göstererek oturmasını söyledim.

- Hayatım, lütfen asistanalrını seçerken biraz daha dikkatli ol. Şimdi ben asamı çıkarsam ve onu bir lağım faresine dönüştürsem ne olur? Muhtemelen, Azkaban'a gönderilirim ve ayrı düşeriz. Bunu istemeyiz değil mi?

-Elbette istemem birtanem! diybilirmiştim.Çünkü;hiç beklemediğim bir cevapla beni şaşırtmıştı.Yaklaşıp elim, tutmuştu.Ben de iyice belinden kavrayıp dudağına bir öpücük kondurdum.Scarlett ise bize şaşkın şaşkın bakıyordu.

Elimi,ellerinin arasından çektim.Asamı elime aldım ve Scarlett'ı tuttuğum gibi duvara yapıştırdım.Asayı boğazına dayadım ve:

-İlk önce,bir daha bu odaya adımını atmıyorsun ne olursa olsun.Sonra, sonrasını seninle sonra konuşacağız.Şimdi çıık dışarı dedim asayı boğazından çektim.

Scarlett'ın sarı saçları dağılmış ve korkmuş bir şekilde bana bakakalmıştı.2 dakika sonra kendine gelip koşarak odadan dışarıya çıkmıştı.Amié tekrar döndüm ve oturması için koltuğu işaret ettim.Sonra da ben masama geçtim...

Bana doğru yaklaştı ve ellerimi tuttu. Dağınık saçların altından bana doğru bakan bir çift kahverengi göz biraz sinirli, biraz da buruk bakıyordu... Benim ona Paris'ten aldığım siyah takım elbisesini giyiyordu ve önümde diz çökmüştü. Bu bir film olsaydı eminim şu sahnede bütün seyirciler ağlıyor olurdu.