Uzun bir aradan sonra...

Konu: Uzun bir aradan sonra... Ptsi Haz. 25, 2012 11:43 pm

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

&

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Ptsi Haz. 25, 2012 11:54 pm

Hogwarts'da gün batımını izlemeyeli ne kadar olmuştu? Güneşin gökyüzünü turuncu ve pembeye buladığını görmeden göl kenarından ayrılmayı reddetmiştim. Şimdi gök dünyada görebileceğiniz en nefis manzaralardan birini sergiliyordu. Ama ben yılın daha ilk gününde başıma bela almak istemediğim için Büyük Salon'a gidip bir şeyler yemeye, sonra da ortak salona gitmeye karar vermiş, şatoya uzanan patikadaydım. Gözlerim avlunun zeminindeki taşların arasında uzamış otlarda, dalgın bir halde ilerlerliyordum ki -Güm! Geriye sendeleyip öfkeyle başımı kaldırdım. Bir birinci sınıfla karşılaşıp hakaretler etmeye hazırlanırken apışıp kalmıştım. Elliot'tu bu. Dün onu şölende görmezden gelmiştim çünkü bir arkadaş olarak ne kadar özlediğimi söylemekten korkuyordum. Eminim yanaklarım kıpkırmızıydı şimdi. "Üzgünüm, seni görmedim." diye mırıldandım çekinerek. Bu çekingenlik hiç Roxanne Delacroix'lık bir şey değildi. Kendimi zorlayarak gülümsedim. Artık kaçmanın bir yararı yoktu. "Nasılsın?"

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 12:25 am

Hogwarts'a dönmek gerçekten çok güzeldi. Ama şölende hemen felaketleri almak gerçekten can sıkıcıydı. Yeni müdire ile ilgiliyse iyi olabileceğinden pek emin değildim. Tabii şölende Roxanne'yi görünce her şey değişmişti. Onunla konuşamayacak olduğumu bilmem şölenin geri kalanını mahvetmeye yetmişti. Ortak salonda insanlar birbiriyle konuşuyorlardı. Çoğu 1.sınıf ise etrafta heyecanlı bir şekilde dolaşıyordu hala. Zamanında onlar gibi olduğumuzu bilmek gerçekten korkutucuydu. Ve benim yapacak hiç bir şeyim yoktu. Yemeğimi yemiştim ve canım bir şeyler okumak istemiyordu. Son çare olarak etrafta Bastet'i aradım ama bulamayınca bende gün batımını izlemeye karar verdim. Fazla yukarı katlarda olamadığımızdan buradan gözükmüyordu gün batımı. Ortak salondan çıktım ve avluya doğru gidiyordum. Dalgınlığımdan dolayı yere bakıyordum ya da etrafıma ama önüme bakmak hiç aklıma gelmemişti. O yüzden karşımdan gelen kişiyi görememiştim. Bu yüzden beş saniye sonra önce bir çarpışma sesi ve hissi sonra da geriye doğru biraz sendeledim. Kim olduğunu bilmediğimden başta sinirlenmiştim ama o kişiyi görünce tüm sinirim geçmiş yerine bir huzursuzluk gelmişti. Bu Rox'du. "Üzgünüm, seni görmedim." dedi. Konuşmasına bile şaşırmıştım aslında özür dileyip gideceğini düşünüyordum. Benimde aklımda şu an kaçmaktan başka bir fikir yoktu. "Nasılsın?" buna nasıl cevap verebileceğimi bende bilmiyordum. Ama yüzüme sahte bir gülümseme takındım bunun işe yaramadığına da emindim. "Eve döndüm nasıl olabilirim ki mutluyum." diye konuştum. Konuşmayı devam ettirmem gerektiğini düşünüyordum. "Peki ya sen nasılsın? Geçen gün seni fazla göremedim." diye yalan söyledim.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 1:13 am

Elliot'un yüzünde çok iyi tanıdığım bir gülümseme belirdi; sahte. En az benimki kadar. Gerçi ben Elliot'u gördüğüm için değil, şu an ki durumumuz yüzünden gerçek bir mutlulukla gülümseyemiyordum. Aklıma son günümüz geldi, tatilimin büyük kısmı Fransa'da geçsede onu görmek için bir uçak bileti alıp başım döne döne kilometreler katettiğim günlerden biriydi. "Eve döndüm nasıl olabilirim ki mutluyum." Sesi beni gözümde canlanan anıdan kurtardı. Bir şeyler söylemek için kıvrandığını görebiliyordum. Herhalde benimle konuşmak istemiyordu. Haksız sayılmazdı. "Peki ya sen nasılsın? Geçen gün seni fazla göremedim." Başımı hafifçe sağa eğdim. Masaya oturur oturmaz bana kayan gözlerini hatırladım. "Ah, öyle mi?" Söyleyecek başka bir şey yoktu. İkimizde durumun farkındaydık ama rol yapıyorduk. Onunla o kadar yakınken şimdi karşısında bir yabancı gibi dikilmek deli gibi moralimi bozuyordu. Sabah dalga dalga yaptığım saçlarımdan bir tutamı parmağıma doladım. Bunu son zamanlarda çok sık yapıyordum. "Ben de iyiyim. Seni gördüğüme sevindim Elliot, inanmayacağını bilsem de söylemek istedim." Cümleler ağzımdan nasıl çıkmıştı bilmiyordum. Pembe parlatıcıya buladığım dudaklarımı stresten öyle çok kemirmiştimki parlatıcıdan eser kalmamıştı. Bunu stresle dudağımı bir kez daha ısırdığımda farketmiştim. "Bu durum hoşuma gitmiyor. Yani... Aramızdaki şey. Anlıyor musun?" Sesim kırılgan, mırıltı şeklinde çıkmıştı kontrolümde olmadan. Konuya balıklama dalmışken devamını getirmezsem içim rahat etmeyecekti.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 1:53 am

Son söylediğimin yalan olduğunu biliyordu. Ama o da bunu bozmuyordu bu yüzden "Ah, öyle mi?" dedi. Çok kötü hissediyordum keşke dışarı çıkmasaydım diye düşünüyordum. Önümde bütün güzelliğiyle duruyordu. Ona karşı bir şeyler hissetmekten vazgeçmeliydim. Yoksa bu sonunda benim canımı yakacaktı. "Ben de iyiyim. Seni gördüğüme sevindim Elliot, inanmayacağını bilsem de söylemek istedim." Halinden, davranışından bunun gerçek olmadığını düşünüyordum ama benim de o halde olduğumdan emindim. Dudağını kemirmesi bittikten sonra konuşmaya başlamıştı çünkü o sözün üzerine ben bir şey söylemek istememiştim. "Bu durum hoşuma gitmiyor. Yani... Aramızdaki şey. Anlıyor musun?" Sesi zar zor çıkmıştı resmen. Bu konuyu gerçekten konuşmayı neden istiyordu ki. Kolay yol olan birbirimizi görmemezlikten gelmek daha kolaydı. Ama o yinede derinlere iniyordu. Ne dediğini anlamıştım ama nasıl olmamızı bekliyordu ki. Her şey değişmişti. Başımı aşağıya eğmiştim. Söyleyecek bir şey bulamıyordum. Onun konuşmasını bekliyordum ama onun da bunun yapmayacağını biliyordum. O yüzden konuşmak zorunda kalmıştım. "Benimde hoşuma gitmiyor ama şu sıra nasıl olmamızı bekliyorsun ki gerçekten? Eğer eskisi gibi dost olmamız için bir yol biliyorsan söyle fikirlere açığım. " Son cümleyi biraz yüksek sözle söylemiştim ama gerçekte kızgın değildim. Biz konuşurken güneş yavaşça batmaya devam ediyordu ve hava kararıyordu. Bu yüzden etrafta olan bir kaç öğrenci de içeri giriyorlardı.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 2:07 am

Sessizlik bu kez uzun ve can sıkıcıydı. Aramızdaki gerilim neredeyse elle tutulacak, kıvılcımlar halinde görülecek hale gelmişti. Konuşmasını çok istiyordum. Her şeyin düzeleceğini söylemesini, ona sarılabilmeyi ve eskisi gibi güvenebilmeyi çok istiyordum. Her ne kadar Francisco ve Bastet ile yakınlığım konuşuluyor olsa da bazen kendimi deli gibi yalnız hissediyordum. Bu değer verip kaybettiğim bir çok kişinin olmasından kaynaklıydı bence. Elliot'la aramızın düzelmesi son günlerde iyice bozulan moralimi düzeltmeye oldukça yardımcı olacaktı. "Benimde hoşuma gitmiyor ama şu sıra nasıl olmamızı bekliyorsun ki gerçekten? Eğer eskisi gibi dost olmamız için bir yol biliyorsan söyle fikirlere açığım." Bana bakmıyordu, göz göze gelmek istemiyor gibi bir hali vardı. Yutkundum ve etrafa bakındım. Kafamda neler söylersem aramızdaki gerilim azalır, tasarlarken etrafımızdan geçip gidenlerin bize attığı şaşkın bakışları farkettim. Elliot'a yaklaştım ve muhtemelen onu şaşırtan hızlı bir hareketle koluna girip avlunun köşesine çektim. "Belki de bir şey olmamış gibi davranmamız işe yarar." Bir an gülümsedim ama gülümsemem hemen soldu. "Yanlış anlama. Yaşananlardan pişman değilim. Sadece, ehm, ben, seni..." gerisini getirmekte zorlanıyordum. Bir kez daha öksürür gibi yaptım. "...özledim. Bir sevgili olarak değil belki ama bir dost olarak." Arkamızdaki taş banka oturdum ve parmağıma taktığım yüzüklerden birini çevirmeye başladım. "Nasıl olacağı hakkında bir fikrim yok. Sadece olmasını istiyorum. Peki ya sen, sen istiyor musun?" Yüzüğüme odakladığım gözlerimi kaldırıp hala ayakta duran Elliot'a çevirdim, bakışlarım ısrarcıydı.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 2:41 am

Çocuklar geçerken bize şaşkın şaşkın bakıyorlardı. Bu tuhaftı. Daha tuhafı Roxanne ani bir hareketle koluma girdi. Ne yapmaya çalışıyordu anlamış değildim. Sonra da beni avlunun bir köşesine çekti. "Belki de bir şey olmamış gibi davranmamız işe yarar." Bir kaç saniyeliğine gülümsedi sonra da gülümsemesi kayboldu. Bu nasıl olabilirdi ki. Unutturma büyüsü falan mı yapacaktık birbirimize. "Yanlış anlama. Yaşananlardan pişman değilim. Sadece, ehm, ben, seni..." Pişmanlık aklıma bile gelmemişti aslında ama mantıklıydı dediği. Cümlesini tamamlayamadan susmuştu. Sanki kelimeler boğazına diziliyordu. Ama fazla uzun sürmeden konuşmaya devam edebildi. "...özledim. Bir sevgili olarak değil belki ama bir dost olarak." Rox arkasında bulunan banklardan birine oturmuştu. Ben ise oturamayacak kadar şaşkın durumdaydım. Yüzüklerinden biriyle oynamaya başlamıştı. Ben ise ne yapacağımı bilmiyordum. "Nasıl olacağı hakkında bir fikrim yok. Sadece olmasını istiyorum. Peki ya sen, sen istiyor musun?" Zaten asıl sorun nasıl olacağını bilmemek. Neden bu hallere düşmüştük ki? Neden dostluğumuza zarar vermiştik ki? Gözlerini bana kaldırıp inatçı bir şekilde bakmaya başladı. Bir süre bende ısrarcı bir şekilde baktıktan sonra yanına oturdum ve konuşmaya başladım. "Tabii ki istiyorum. Hatta bu sıralar en çok istediğim şeylerden biri bu ama ben de nasıl yapacağımı bilmiyorum." Burada durmak bile benim için kesinlikle zordu. Ama bunu aşmam gerekiyordu. O biraz aşmış gibi gözüküyordu zaten. "İkimizde bunu istediğimize nasıl başarabiliriz?" diye sordum gözlerinin içine bakarak. Ne cevap vereceğini çok merak ediyordum.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 3:00 am

Elliot en az benim kadar ısrarcı bakışlarla karşılık verdi. En azından yüzüme bakıyor olması içimi rahatlatmıştı. Yanıma oturdu. Hareketiyle yayılan parfümünü içime çekerken yakaladım kendimi. "Tabii ki istiyorum. Hatta bu sıralar en çok istediğim şeylerden biri bu ama ben de nasıl yapacağımı bilmiyorum." Durduğu yerde, hala huzursuz görünüyordu. Bir şey söylemese bile bunu anlardım. Hogwarts'ın ilk gününden beri arkadışımdı Elliot. "İkimizde bunu istediğimize göre nasıl başarabiliriz?" Şimdi, az önce gözlerini kaçıran Elliot gitmişti. Gözlerime bakarken sırtımdan yukarıya bir ürpertinin çıktığını hissettim. Olabileceklerden korkuyordum, yani Elliot'u tamamen kaybetme ihtimalinden. Bu yüzden aklımdan geçen onlarca soruyu ona açıkça soramıyordum. Aklıma gelen çözümleri ona söyleyemiyordum çünkü hiçbir şeyin garantisi yoktu. Ben garantili bir çözüm istiyordum. Eski dostumu geri kazanabileceğim bir çözüm. Gözlerimi onun gözlerinden ayırmadan gülümsedim. "Eğer bunu ikimiz de istiyorsak başarabiliriz. Neleri başarmadık ki?" dedim gözümde ilk senelerimizde yaptığımız haylazlıklar canlanırken. İçimde ona sarılmak için şiddetli bir istek vardı ama yanlış anlamasını istemiyordum. Asıl yanlış hisseden ben miyim? diye düşündüm isteksizce. Elliot'a karşı hala farklı şeyler hissediyor olma ihtimalimden korkuyordum. Özel hayatım yeterince karışıktı, bunu kaldıramazdı. Onun tekrar dostum olması yeterliydi. "Olanları görmezden gelemeyeceğimizi biliyorum ama işe beni gördüğünde kaçmamakla başlayabilirsin. Tabi ben de." Yeniden, kısa bir gülücük ve sevgiyle baktım ona. Başka bir çözüm sunamazdım, kalp kırıklıkları ve hüzün bir anda silinemezdi. "Sadece elimizden geleni yapalım, olur mu? Belli bir çözüm yolu olmak zorunda değil. Yapabiliriz." Son zamanlarda kimseye karşı böyle dürüst ve içten olmadığımı farkettim. Konuştukça kalbimde hissettiğim ağırlık hissi dağılıyordu sanki.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 3:56 am

Gülümseyerek konuşuyordu. Eskiye dönmenin bu kadar kolay olabileceğini zannetmiyordum. Zaten değildi de. İçimde bayağı büyük bir tedirginlik var. "Eğer bunu ikimiz de istiyorsak başarabiliriz. Neleri başarmadık ki?" dedi. Haklıydı. Geçmiş yıllarda çok büyük şeyler yapmıştık. Bu etrafta gördüğümüz 1.sınıf zamanlarında. O zamanlar benim için Slytherin'e alışma zamanlarıydı. Bana çok yardımcı olmuşlardı hepsi. "Olanları görmezden gelemeyeceğimizi biliyorum ama işe beni gördüğünde kaçmamakla başlayabilirsin. Tabi ben de." Genelde kaçmıyordum zaten. Direk görmüyordum. Çünkü onun olabileceği yerlere gitmemeye çalışıyordum. Bugün hariç tabii ki. Bugün o kadar canım sıkılmıştı ki hiç düşünmemiştim burada olabileceğini. Bunları söylemek yerine kısaca kafamı sallıyordum. Bana gülümsüyordu işte özlediğim şey buydu. Ama yanlış anlayabilirim diye de ölesiye korkuyordum. O anda anladım ki ona karşı soğuk davranmamın nedeni ilk yıldan beri arkadaş olduktan sonra kötü bir ayrılık yaşamaktı. Başkası olsa her halde böyle olmazdı benim için. "Sadece elimizden geleni yapalım, olur mu? Belli bir çözüm yolu olmak zorunda değil. Yapabiliriz." Aramızdaki sohbet devam ettikçe aramızdaki sınırlar ortadan kalkıyor gibi hissediyordum. "Haklısın seni bunun gibi saçma bir olay yüzünden kaybetmek istemem." dedim ve elini daha sıkı tuttum. Ama bunun arkadaşça olduğu her şeyden belli olabiliyordu. Yüzümde yine bir gülümseme olmuştu ama bu seferki sahte değil gerçekti. Buraya gelme nedenim mahvolmuş olabilirdi ama daha iyi bir olay olmuştu burada.

Konu: Geri: Uzun bir aradan sonra... Salı Haz. 26, 2012 4:03 am

"Haklısın seni bunun gibi saçma bir olay yüzünden kaybetmek istemem." Elliot'un eline baktım ve gülümsedim. Çok daha iyi hissediyordum, büyük bir kayıp yaşadığım korkusu silinip gitmişti. Gecenin bir yarısı yatakhaneden ortak salona indiğimde Elliot'u şöminenin karşısındaki koltukla bulmak, uzun bir sohbet etmek, belli de tartışmak, Hogwarts'da en çok özlediğim şeylerden biriydi ve bunları tekrar yaşamak için sabırsızlanıyordum. Ayağa kalktım, Elliot'da kalktı. Bir an, artık işlerin yoluna girdiğiyle ilgili güven veren hissiminde desteği ile Elliot'a sıkıca sarıldım. Bir kaç saniye öylece dururken geri çekildiğimde Elliot'un benimle dalga geçeceğinden emindim. Geriye doğru bir adım attım ve yüzüne bakarken sırıttım. "Tekrar yanımda olman çok güzel. Biraz ortak salon sohbetine hayır demem. Hadi." Kapıyı işaret ettim ve beraber ağır ağır yürümeye başladık. Artık yanımızdan geçenlerin şaşkın bakışları ya da havanın kararmış olması umurumda değildi. Elliot yanımdaydı ve bunu düşünmek diğer şeyleri umursamama sebep oluyordu.

Son