Bu aralar başıma gelen her şey felaketlerden ibaretti. Bu yüzden Roxanne'e Fran'la olan işi söylemeye karar vermiştik. Tabii bu akşama sağ çıkamayacağımız anlamına geliyordu. Endişeli olduğum zamanlardaki gibi saçlarımla oynamaya başladım. Daha ikisi de gelmemişti. Gölün yanında gözüme kestirdiğim bir kayaya oturdum. Acaba kötü bir duruma düşersem bayılma numarası mı yapsam, diye düşündüm. Sonra Rox'un bunu yutmayacağını fark ettim. Zehir hafiye. Beni öldürecek olan zehir hafiye. Göle doğru yaklaşan bir siluet gördüğümde nefesimi tuttum. Bu Rox'du. Duruşundan hafif sinirli olduğu anlaşılıyordu. Derin bir nefes aldım. Tanrılarım, eğer bu durumdan beni kurtarırsanız söz veriyorum cehenneme gitmemek için uğraşacağım. Bu küçük duayı aklımdan geçirirken Rox yanıma geldi. Ayağa kalktım ve yüzümdeki gülümsemenin çok yapmacık olmaması için dua ettim,yine.

"Selam Rox. Naber?"dedim ve sağıma soluma baktım. Fran hala ortalıklarda yoktu. Nerede kalmıştı bu çocuk!

Yeni bir sezona böyle bir başlangıç yapacağı aklına gelmemişti Francisco'nun. Ama Bastet ile bir karar almışlardı. Aralarındakini söylemeleri gerekti. Çünkü, Rox'un yanında Francisco gerçektende zorlanıyordu ilişkisini saklamakta. Saate baktıktan sonra telaşla yatakhaneden çıktı. Gergindi ve yendişeliydi. Hızlı adımlar ile yürüyordu göle doğru. Her adımda daha da gerildiğini hissetti. Ayakları gitmiyordu sanki ve nefesi zorlanıyordu. Bastet'ı uzaktan gördüğünde Rox'unda gelmiş olduğunu gördü. Derin bir nefesle kendini topladığında gülümsedi. "Konuya girmek için Francisco'yu mu bekliyoruz?" dediğini duyduğunda arkadan sarıldı ona. Sonra gülümseyerek cevapladı. " Evet ama ben geldiğime göre başlayabiliriz değil mi?" dedi ve gülümsedi Francisco. Bastet'a da baktı gülümsercesine. Sonra da Bastet'ın yanına gitti. Ve yanında gözlerinin içine baktı cesaret almak istercesine. Dudaklarını ıslattı ardından da konuşmaya başladı. " Şimdi sen neler olduğunu çok merak ediyorsun. Hatta belalı bir şey olduğunu düşünüyorsun sevgili ablacım." dedi son lafı ile imalıca. Sonra da gülümseyerek devam etti. Gülümsediğine bakmayın aslında çok gergin. Çünkü, Roxanna'nıın gazabına geleceğini biliyordu. " Ama alakası yok. Aslında hayırlı bir iş diyebiliriz. Ama benim açımdan tabii." derken gülümsemesinin ardından ciddileşti. Daha fazla uzatmak istemiyordu. Zaten Roxanna'nın da meraklandığını hissediyordu. Hatta daha fazla dayanamayıp bağırıp çağırabilirdi de. Sabırsız biriydi. Kısa bir sessizlik payı bıraktı. Sonra Bastet'a daha da yaklaştı ve elini beline koyarken eş zamanlı olarak konuştu. " Biz birlikteyiz. Yani Bastet ile. " dedikten sonra kaşlarını kaldırmıştı ve gülümüyordu. Bastet'a baktı sonra da. Nasıl bir tepki vereceğini merakla bekliyordu ikiside.

Francisco meraktan çok ne olacağını düşünüyordu. Duygularını dizginlemişti. Beyni sadece ne olacağını düşünmek için çalışıyordu şu an. Aklından geçen sahneler için kendini hazırıyordu. İyi karşılarsa ne diyeceğini, şaşırırsa ne diyeceğini hepsini kurmuştu kafasında. Ama Roxanna'dan bahsediyoruz değil mi? Tepkileri beklenmedik olurdu her zaman. Sizi üzmesini beklerken sizi mutlu edebilirdi. Dikkate Roxanna'ya bakıyordu. Kalp atışlarının hızına ise söylenecek söz yoktu. Çok hızlıydı ve beyni türü türlü sözlerle Francisco'ya destek olamaya çaışıyor gibiydi.