Büyüdük Aniden

Konu: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 1:55 pm

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Isaac Momenty&Larissa Wartiox

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 2:35 pm

Küfrederek derslikten kendimi dışarı atmıştım, kafam artık derslerden patlıyacak gibiydi. Seherbaz olma hayalim olmasa okulu dahi bırakabilirdim. Hızla yatakhaneye çıktım ve kitaplarımı bıraktım. Biraz yatağıma uzandım, gözlerimi kapamamla uyumuşum zaten.

Gözlerime vuran ışıkla uyandım, kahralosı biri tüm perdeleri açmıştı. Işık gözlerimi acıttı, ellerimle engellemeye çalıştım. Sinirle yataktan fırladım ve etrafıma bakındım, kimse yoktu. Uykum dağılmıştı, tekrar dalmam imkansızdı. Sessiz sakin bir yere gidip biraz oturmalıydım, bu aralar sinirlerime hakim olamıyordum, en ufacık bir şeye bile parlıyordum. Bahçeye çıktığımda temiz havayı içime çektim, şimdi daha iyi hissediyordum. Hafif rüzgar yüzümü okşuyordu adeta. Göl kenarına gitmeyi düşündüm, ama orası kalabalık olabilirdi. Ders saati bitmişti ve öğrencilerin çoğu ya orada yada kütüphanede oluyordu. En iyisi köprüye gitmekti, orada kafamı dinleyebilirdim. Eski köprüye adımımı attığımda ayağımın altındaki tahta gıcırdadı, eskiden arkadaşlarla oturur bu köprünün bir gün yıkılacağını konuşur gülerdik. Oysa hepimiz bilirdik ki ne kadar eski olursa olsun, bir o kadar sağlamdı. Köprünün ortasında durdum ve aşağı doğru sarktım, manzara çok güzeldi. Okulun iki yanını bağlayan bu köprü gerçektende mükemmeldi. İlerledim ve köprünün bitiminde karşıda oturan birini gördüm. Arkası dönüktü sadece sarı saçları görünüyordu. Onu tanımam uzun sürmemişti bu tabikiyde odu,Larissa. Eski günler gözümde canlanmıştı şimdi, ayrı binalarda olmamıza rağmen geçirdiğimiz onca güzel vakit. Göl kenarında koşuşturmacalar, birbirimizi yakalamalar. Bizi bu kadar bağlayan neydi? Oysa çoğu zaman yanıma kimse yaklaşmazdı bile. Kızın tam arkasındaydım şimdi ama beni farketmiyecek kadar dalgındı. Önce sarı saçlarına dokunmak için elimi kaldırdım ama hemen vazgeçtim. Uzun süredir göremiyordum onu, ikimizde derslerden dolayı çok yoğunduk, ancak ortak girdiğimiz bir kaç derste karşılaşıyorduk o kadar. Ellerimle gözlerini kapadım ve kulağına eğilip fısıldadım. '' Naber güzelim? '' Gözlerini sıkıca kapatıyordum, bakalım beni tanıyabilecekmiydi. Rüzgar kokusunu burnuma getirdi. Hm.. güzel parfümdü. Zaten oldukça zevkliydi Larissa, ve kendine yakışanı biliyordu.

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 3:37 pm

Larissa yavaşca ellerimi tuttu ve gözlerinden çekti. Bir eli hala elimi tutmaktaydı. Bu kendimi garip hissetmeme sebep olmuştu. Yani sanki, kanımda farklı bir şeyler dolaşıyor gibiydi. Daha önce hissetmediğim bir şeydi. Oysaki Larissa ile önceden çoğu kes ten teması kurmuştular. El ele tutuşup delicesine birbirlerinin etrafında bile dönmüştüler. Neyin nesiydi bu şimdi? “Sen de nereden çıktın?” Beni gördüğüne şaşırmıştı evet ama yüzündeki memnuniyeti anlamamak için salak olmak gerekiyordu. Bu kendimi iyi hissettirdi, yalnız kalmak için geldiğim bu yer şimdi onunla birlikte daha anlamlıydı, ve kesinlikle istediğim buydu. “Otursana.” Bankın ucunda yana doğru kaymıştı şimdi. Hemen bana açtığı yere oturdum, yan yanaydık ve ikimizde susuyorduk. Sessizliği bozması gereken bendim. Ama neden bu kadar çekimserdim ki? Uykumu alamamıştım ve gerçektende salak gibiydim. Parmaklarımı sarı saçlarımın arasında gezdirdim ve onları geri attım. Yine üzerimde o en sevdiğim kırmızı hırkam vardı, kollarıyla oynamaya başlamıştım şimdi de. Ve artık bu sessizliğin bozulması gerekiyordu. '' Beni gördüğüne bu kadar sevineceğini bilseydim daha önce çıkardım karşına. '' Eğilip prüzsüz yanağından bir makas aldım ve güldüm. Bu ona her zaman yaptığım bir şeydi. Tanrım, neden garip hissediyordum? Kızlarla her zaman böyleydim, hepsiyle gayet iyi anlaşırdım. Çoğu kızı aşık edip çeker giderdim. Ama Larissa ile aşk muhabbeti falan olmamıştı hiç. Zaten ona bunu yapamazdım da. O, o kadar masum ve güzeldi ki, diğerlerinden farklıydı. Bakışlarımı ileri doğru çevirdim, hava hafif hafif esmeye devam ediyordu. Az önce beni uyandıran güneş artık bulutların ardında kalmıştı. Yağmur yağabilirdi, havanında buna ihtiyacı vardı. Yağmur altında Larissa ile yürümek hoş olabilirdi diye düşündüm. Bunca zaman tanışmalarına rağmen yağmurun tadına hiç beraber bakmamıştılar. İçimden bunun olması için Tanrı'ya yalvarıyordum şimdi.

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 4:34 pm

Gözlerim ileride çok uzaklardaydı ama Larissa'nın gözlerini yüzümde hissediyordum. Bu zor değildi, bir çift mavi göz bana dikilmiş öylece duruyordu. “Bu sene pek görüşemiyoruz ya. Ondan olsa gerek. Özlemişim seni.” Evet doğruydu, bu yıl pek sık görüşememişlerdi. İksininde dersleri çok yoğundu. Ve benim bitmek bilmeyen kız peşinde koşmalarım Larissa'yı ihmal etmeme sebep olmuştu. Neyse ki bana kızmamıştı, böyle şeylere alınmıyordu zaten, özel olduğunu her zaman bilmişti. Ve özel olduğunu ona her zaman hissettirecektim de. “Yoksa sen beni özlemediğini mi söyleyeceksin?” Bu mümkün müydü? Elbet bende onu çok özlemiştim. Beraber girdiğimiz derslerde merhabalaşmalardan başka o kadar uzun süredir bir şey paylaşmıyorduk ki. '' Tabikide seni özledim güzelim, unuttun sanırım eğlendiğimiz zamanları. Unutmasaydın bunu sormazdın. '' Yüzümü ekşittim ve yüzüne baktım. O kadar tatlı görünüyordu ki trip atmanın zamanı değildi. Eli omzumdaydı, elini tuttum ve ufacık bir öpücük kondurdum kucağına bırakırken ise kulağına eğilip fısıldadım. '' Çok hoşsunuz madam. '' Bu onun hoşuna gidecekti biliyordum. Kötü bir amaçla yapmıyordum bunları, onunla yakın olmak güzeldi, eskiden olduğu gibi. Neler yapıyordu acaba? Sık sık kütüphanede olduğunu görüyordum, oda kendini derslere vermişti iyice. Olması gerekende oydu zaten. Bu yıl başını kaşıyacak vakitleri bile yoktu. Köprüden bir ses duydum sanki, geri dönüp oraya doğru baktım,hayır kimse yoktu. Kafamı tekrar öne çevirirken sarı saçları yüzümü sıyırdı rüzgarın esintisiyle. Kokusunu içime çektim tekrar, gerçektende büyüleyiciydi.

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 7:51 pm

Ayaklarımı kendime çektim ve bağdaş kurarak ona doğru dönüp oturdum. Uzun süredir görüşmediğimiz için ona daha iyi davranıyordum, ve daha fazla konuşmaya çalışıyordum. Sonuçta bende onu özlemiştim, onunla konuşmayıda öyle. Ellerimi bağdaş kurduğum bacaklarımın üzerinde tutarak parmaklarımla oynamaya başlamıştım şimdi. Kafamı kaldırıp Larissa'ya baktım. Bir şeyler düşünüyor gibiydi. Acaba ne düşünüyordu, merak ediyordum. Belkide bir sevgilisi vardı, önceden bir kaç tane olmuştu değil mi, pekala yine olabilirdi. Larissa bunu bana söylerdi, ama ne zamandır görüşmediğimiz için belkide fırsat bulamamıştı. Neşem kaçmıştı hafiften, havadaki bu tuhaflık kötü hissetmeme sebep oluyordu. Ve bu sessizlik gerçektende öldürücüydü. “Eee dersler nasıl gidiyor bakalım? Kızların peşinde koşmaktan vakit bulabiliyor musun ödevlerini yapmaya?” Kızların peşinden koşmak? Neredeyse unutmuştum, son kurbanım şimdi gözümün önündeydi. Larissa'nın ondan haberi yoktu, yani en azından ben öyle umut ediyordum. Ona anlatmıyacaktım, genelde anlatırdım böyle şeyleri ama nedense şuan onun gözündeki bu imajım fazlasıyla can sıkıcı gelmeye başlamıştı. Ona biran olsun öyle bir şey yaptığımı dahi hissettirmemiştim, bunu biliyordum. Ama o zaman bu gariplikte neyin nesiydi böyle? '' Dersler fena değil, artık çok bunaldım çoğunu saldım gitti denilebilir. Kızlar benim peşimden koşuyor diyelim lütfen canım. '' Ufak bir kahkaha attım, bu binevi böyleydi, ben aşık eder giderim, onlarda yalvarır peşimden koşardı. '' Yalnız ödev demişken, tek bir anlamda işime yarıyorlar, tüm ödevlerimi sorgusuz yapıyorlar. '' Gülümsedim, bunlar tabikide gerçeklerdi, ve kötü bir şey yoktu. Larissa'ya anlatabilirdim, ondan çekinmezdim. Bu tutukluğun nedenini hala anlamamıştım. Larissa'ya baktıkça daha kötü oluyordum çünkü oda bir garip duruyordu. Ortam biraz yumuşasın diye ona doğru uzandım ve saçlarını dağıtırcasına karıştırdım. Sonra geriye doğru çekildim, az önce olduğumuzdan daha yakındık, ama o adeta banktan düşücek gibiydi. Bunun farkına yeni varıyordum, o benden uzaklaşıyordu. Bir şeyler diyecektim ama vazgeçtim, yüzü gülsün istemiştim ama bu yaptığı garip gelmişti. Larissa benden uzaklaşıyordu, ilk defa bununla karşı karşıyaydım. Bağdaş kurduğum ayaklarımı çözdüm ve aramızdaki mesafeyi açtım.

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 8:26 pm

Hava oldukça gergindi, esen rüzgar aralarından gelip geçiyordu ve dahada uzaklaştırıyordu bizi birbirimizden. Bunun sebebi neydi, neler oluyordu böyle? Larissa ile çok iyi bir şekilde anlaşıp, o kadar güzel iletişim kurarken bu soğukluk nereden çıkmıştı? Aramızda gergin bir hava olsun istemiyordum açıkcası, ama banktan düşmeyi bile göze alarak benden o kadar uzaklaşması kalbimi kırmıştı. Durmadan düşünüyorum, ona ne yapmıştım? Kalbini kırıcak bir şey yapmış olabilirdim, ama ne olduğunu gerçektende bilmiyordum. Kötü bir şey dememiştim, ona her zaman ki gibi davranmıştım, her zamanki şakalarımı yapmıştım. Aklıma tek gelen hayatında birisi var ihitmaliydi. Sonuçta başka sebeple neden benden bu kadar uzaklaşsın ki diye düşünüyordum. Ben bu düşüncelerimin arasındayken oda aramızdaki gerginliği farketmiş olacak ki dizlerimin üzerine kafasını koydu ve bankta yattı. Eskisi gibi... Bu beni göl kenarındaki sayısız günlere geri götürmüştü adeta. Ama o günler böyle değildi, onun böyle kucağında yatıyor olması garip hissettirmiyordu. Oysa şuan garip hissediyordum, kötü anlamda değildi elbet. Ama aramızdaki çekim çok daha farklıydı. Bunu yorabildiğim tek neden birbirimizi uzun süredir görmüyor oluşumuzdu. “Hmm… Bu rahatlığı özlemişim.” Bu söz beni gülümsetmişti, ama Larissa bunu görmemişti. Gözleri kapalıydı şimdi, burada kucağımda gayet rahat bir şekilde yatarken beni adeta büyülüyordu. Karşılık olarak sözcüklerin yetmeyeceğini biliyordum. Yavaşca bacaklarıma dökülen saçlarını okşayama başladım. Okşamaya devam ederken yavaşca ona doğru eğildim ve alnından onu öptüm. Bu ilk miydi? Ah, bilmiyordum. Ama içimden gelmişti işte. Ellerim hala saçlarındayken ağzımı yavaşca açtım, düşüncelerim çok farklı olsada ona şuan bir şey söylememeliydim, daha kendimi bile çözememiştim. '' Ben seni özlemişim tatlım. ''

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 9:16 pm

Bu an hiç bitmesin istiyordum, o kadar güzeldi ki. Onu böyle kucağımda hissetmek, onu öpmek, gerçektende mükemmeldi. Sözlerimden sonra gözlerini açmıştı, yüzündeki gülümsemeye resmen erimiştim, çok tatlıydı. Ellerini saçlarımda gezdirmeye başladı, bende onun saçlarını okşuyordum şuan. Bu bir süre böyle devam etti, ve hiç bozulmasın diye Tanrı'ya yalvarıyordum adeta. Sonra birden ellerini çekti doğrulup oturdu. Yanyanaydık, ama sanki yine uzaktık. Ona dokunamadığım her an uzakmışım gibi gelmeye başlamıştı. Peki onsuz bunca zaman ben ne yapmıştım? Gözümün önüne tek tek her şey geliyordu, sevgililerimle onun yanında yaptıklarım... Midem bulanmaya başlamıştı. Şimdi ben pişman olmam dediğim her şeyden tek tek pişmandım. Tek nedeni ise Larissa'nın bilmesiydi. O bana artık nasıl güvenebilirdi ki? “Biraz soğuk oldu sanki. Belki de içeri gitmeliyiz.'' Soğuk mu? Her yanım alev alev yanıyordu sanki. Hemen ayağa kalktım ve üzerimde ki hırkayı çıkardım. Ona uzatmama gerek yoktu, kendim giydirecektim. Önce sağ, sonra sol kolunu kaldırdım ve hırkayı üzerine geçirip fermuarını çektim. Banka oturmadım hemen karşısına geçtim ve ona uzaktan baktım. Gerçektende çok hoştu. Bunu daha önce farketmiş miydim ki? '' Sana gerçektende çok yakıştı, Larissa. Kırmızı bence senin rengin. '' Ona çok nadir adıyla hitap ederdim, bu şuan hoşuma gitmişti. Hala kızın karşısında öylece duruyordum. Belkide gitmek istiyordu? Üşümek bahanesiydi. Bu düşünce canımı sıkmıştı. Onu zorla yanımda tutamazdım, zaten garipte davranıyordu. '' Ama eğer gitmek istersen, kalkabiliriz. '' Bunu istemeye istemeye söylemiştim, evet dersede mecburen kalkacaktım.

Mesaj Sayısı : 393 Yaş : 29

Konu: Geri: Büyüdük Aniden Paz Tem. 08, 2012 9:49 pm

Şimdi Larissa da ayağa kalkmıştı, tüm güzelliği ile karşımda duruyordu. İçimden ona sarılmak, havada döndürmek, öpmek geçiyordu. Ama bunları yapamazdım, onu kaybetmeyi göze alamazdım. Birbirimize öylece bakarken, birden ellerini boynuma doladı ve beni öptü. Bu benim başımı döndürmüştü. Hiç bir kızın öpüşü beni böylesine etkilememişti bugüne kadar. Bu farklıydı, sanki dünyanın en anlamlı şeyi idi. Gitmek istemediğinide dolaylı yoldan söylemişti. Şimdi kolları bana sarılı, başı göğsümdeydi. Tepkisiz kaldığımı farkedince irkildim, hemen kollarımı beline doladım, ve onu sıkıca sardım. İyiki varsın demişti bana. Ah sende Larissa... Ama konuşmuyordum, ağzımı açıp bu anın tadını bozmak istemiyordum. Sadece ona sımsıkı sarılmak istiyordum ve bir daha asla bırakmamak. “Ama sen üşümeyecek misin?” Üşümek mi? O yanımdayken üşüyebilir miydim ki? Bana dokunmasa bile sıcaklığını hissederken şimdi birbirimize sarılıyorduk. Kafasını kaldırıp yüzüme doğru baktı. Nefesi yüzümdeydi, kolları belimde. Bir rüyaydı bu sanki, hiç bitmemesini istediğim bir rüya. Ellerimi belinden saçlarına doğru çıkardım hafifçe saçlarını okşadım, ellerim yanaklarına doğru kaymıştı. Onu iki yanağından sıkıca tutuyordum, canını acıtmaktan ürktüm ve hemen ellerimi gevşettim. Ama hala yanaklarındaydılar. '' Üşümek mi? Sen yanımdayken mi? '' Bu sözleri o masmavi gözlerine bakarak söylemiştim. Sonra hafifçe eğildim ve onu dudaklarından öptüm. Evet ne istediğimi biliyordum, onu istiyordum. Ama ya kaybedersem korkusu her yanımı sarmıştı şimdi. Tekrar yüzümü uzaklaştırdım. Kendimden emin bir şekilde gözlerine bakıyordum. Ama ne tepki vereceğini kestiremiyordum.