Hava kararmaya başlayınca bende kaldığım mağaradan çıkmıştım. Ay yukarıda neredeyse görünmüyor gibiydi. Şu iki üç gündür ayla bile bir sorunum vardı. Dolunay iki gün önceydi. Ama hala aklımda o genç cadı vardı. Hem bir cadı, hemde bir kurtkadındı. Bu bizim türe haksızlık gibiydi. Onlar dönüştükten sonra büyücü kalabiliyordu. Bizim türümüzün bu konuyla ilgili laneti neydi acaba. O okulda başka kurt var mıydı acaba? Onlara nasıl ayrıcalık sağlanabiliyordu anlamıyordum. Dışarı çıktıktan sonra susadığımı fark ettim. Havayı kısaca kokladım ve etrafta bir at adam olduğunu fark ettim. Güçsüz olmama rağmen koşma yeteneğim at adama göre daha fazlaydı. Yakalamam fazla uzun sürmemişti. Debelenmesi üzücü bir şeydi aslında. Bir anlığına dahi olsa vicdan azabı çekiyordun. Az önce düşündüğüm şeyleri düşünerek kanı içmeye başladım. Düşüncelerim yüzünden avı iyice sıkmıştım tuttuğum yerde bir sürü yaralar oluşmuştu ama bütün kanı neredeyse emdiğim için yaralar pek önemli değildi. At adamı yere fırlattıktan sonra koşmaya başladım. Bütün gücüm yerine gelmiş gibiydi. Açlık artık fazla yakmıyordu ama güçsüzleştiriyordu. Artık daha iyi koku alabildiğim için diğer at adam ve başka şeylerin kokusunu almıştım ama bir çoğu sürü halindeydi. Yakında bütün at adamlar bir gün birleşip beni öldürmeye çalışacaklar diye meraklanıyordum. Daha fazla burada kalırsam bu olay olacaktı da. En savunmasız olduğum zaman yani gündüz saatlerinde saldıracaklardı. Ama şu an daha önemli olan şey kurttu. Her dolunayda buraya gelecekse ben biterdim. Normal bir kurttan daha güçlüydü. Bir kere kokumu almıştı, beni bulma olasılığı fazlaydı. Bunlar haricinde düşünmem gereken bir şey daha vardı. Kath... Uzun zamandır onu görmemiştim. Büyük ihtimalle beni öldürmeyi planlıyordu. Ama onu neden görmediğimi anlaması lazımdı. Bu ormandaki şeylere yaptığımı ona da yapmak istemiyordum. Bir av daha yakalamıştım. Savunmasızdı. Son hızla ata doğru koşmaya başladım.

Tam at adamı yakalayacağım sıra bir ses duymuştum. ‘’Hey! Sende kimsin?’’ Bir an için durmayı düşündüm bu sesten sonra ama vazgeçtim. At adam kaçıyordu. Bir kaç saniye sonra ardından koşmaya başladım. Benim için bir şansı olabileceğini mi sanıyordu? Ama arkada başka bir ses daha vardı. Bu ayak sesiydi. Biri beni takip ediyordu. Ama çok hızlıydı. Normal bir şey olmadığı kesindi. Biraz hızım kesilmişti. Bu oyun yeterliydi. Son bir kuvvetle at adamın üzerine atladım ve onu devirdim. Daha fazla çaba sarf etmemesi için boynunu kırdım. Kanını içmeye başlamıştım. Ama arkamdaki seste benimle birlikte kesilmişti. Kan dolu, vampir yüzümü yukarıya kaldırdım ve arkama baktım. Arkamda bir kız vardı. O sesin kız sesi olduğu belliydi zaten. Acı çekiyormuş gibi görünüyordu. Herhalde kanı fark edince saldırmak istedi. Bunun için beni öldürebilecek durumdaydı. Çömeldiğim yerden kalktım. "Asıl sen kimsin? Burada ne yapıyorsun." Yüzünde ufak değişiklikler vardı. Hızlı koşma, kanı fark edince rahatsız olmak, yüzünün değişmesi bu kız kesinlikle bir vampirdi. Yeni dönüşmüş olmalıydı. Sadece genç olduğu için değil zaten vampirler hiç yaşlanmıyordu. Tecrübesiz görünüyordu. At adamdan kan akmaya devam ediyordu. Bir çoğu boşa gidecek gibi gözüküyordu ama önemli değildi. Kız hala cevap vermemişti. Bende ona cevap vermemiştim başlangıçta. Yüzümü eski haline getirip konuşmaya başladım. "Ben Daniel. Anladın sanıyorum bir vampirim. Senin gibi." Bu kadar açıklama yeter de artardı bile. Neden tuhafça bakmaya devam ediyordu sanki. Yüzümü tekrar vampir haline çevirdim. "İçecek misin yoksa öyle rahatsız bir biçimde duracak mısın?" Cevabını beklemeden eğilip, kanı içmeye devam ettim.