Küçük kızı boğulmaktan kurtardığım zaman Kara Göl'de daha fazla zaman geçirmeye karar vermiştim. Burası çok güzeldi. Cıvıl cıvıl. Akşamları ise ayrı bir güzeldi. Ormanın getirdiği toprak kokusu, sessizliğin güzel tınısı.. Ayın güzelliğini seyretmek için gelişi güzel bir kayaya yatmıştım. Öğrenciler gelip yaygara çıkarmasın diye kuyruğumu bacaklara dönüştürmüştüm. Üstüme soğuktan korunmak için kalın bir pelerin örtmüştüm. Halimden mutluydum kısacası.

Yıldızları saymaya daha yeni başlamışken yaklaşan yak seslerini duydum. Tepki olarak gerildim ve suya atladım. Küçük bir şapırtı sesi çıkarmıştım. Ayak seslerinin sahibi benim az önce yattığım kayaya doğru geldi. Pelerini görmüştü ki ortalığa bakınmaya başladı. Sonra suyu tararken göz göze geldik. Şaşırmış gibiydi. Hafif endişeli bir sesle; " Beni gördüğünü profesörlere söyleme! "dedim. Sesim kısıktı ama duyduğu belliydi.

Gölün kenarına uzanmış, rüzgarın tadını çıkarıyordum adeta. Hava serindi oldukça, ama üşümüyordum. Yıldızların güzelliğini her geçen gece daha fazla fark ediyorum. Hogwarts öyle bir yerdi ki her geçen saniye farklı bir şeyler öğrenmek mümkündü. O tarihi duvarlar insanı şaşırtmak adına kuruluydu sanki. Böylesine büyülü bir yerin hayalini bile kuramazdım eskiden. Ama buradaydım artık, bu büyülü duvarların içinde, güvendeydim. Evimdeydim Hogwarts’ta iken.

Neredeyse uyuyakalacaktım ki bir gölge geçti sol tarafımdan, hemen ayağı fırladım. Neden bu kadar panik olmuştum ki, pekala başka biri olabilirdi burada. Hogwarts’ın gececileri çok fazlaydı sonuçta. O gölge şimdi çimlerin üzerine uzanmıştı, üzeri mi örtülüydü bana mı öyle geliyordu? Daha fazla yaklaştım, yavaş yavaş hareket ediyordum. Birden yattığı yerden fırladı ve göle attı kendini. Buda neydi şimdi böyle? Gölün tam kenarında durdum, göz göze geldik. Bir insan olamayacak kadar güzeldi. "Beni gördüğünü profesörlere söyleme! " Neden, o neydi ki? Çok geçmeden farkına vardım ama, tabi ki bir denizkızı idi. Onların burada olması yasak değil miydi? E Profesörlere söyleme dediğine göre, yasak olsa gerek. Bir adım daha attım göle doğru, ayakkabılarımın parmak uçları şimdi suya değiyordu hafif dalgalar geldikçe. ‘’Merak etme, ben kimseye söylemem. Buraya gelebilirsin, sana zarar vermem.’’ Neden benden kaçtığını anlayamamıştım, ona zarar dahi veremezdim zaten. Onların oldukça güçlü olduğunu duymuştum. Belkide gerçektende birilerine söyleyeceğimden korkmuştu.

Suya doğru yaklaştığında ister istemez hafifçe geriye çekildim. Hala bacaklarım olduğu için dengemi sığ suda daha iyi sağlıyordum. Gözlerine bakmak için başımı hafifçe kaldırdım. "Merak etme, ben kimseye söylemem. Buraya gelebilirsin, sana zarar vermem.’’ dedi. Bu sözler üzerine rahatladım. Yoksa profesörler çok fazla yaygara çıkarıyordu. Sonuçta gölde binbir türlü öldürücü şey vardı ve bunlardan ben sorumluydum. Öne doğru geldim ve saçlarımın arasından elimi geçirdim. Hava soğuktu ve dönüştüğümden ister istemez bu hissediyordum. Elimi öne uzattım. "Pelerini verir misin?"dedim. Pelerini uzatınca sudan çıkıp pelerine sarındım. Sıcaklığı beni sarmalıyordu. İstemsizce gülümsedim.

Bakışlarımı kaldırdığımda göz göze geldik. Ayın ışığı mavi-yeşil gözlerini ve zarif çehresini aydınlatıyordu. Bakışlarımı gözlerine sabitledim ve pelerinime iyice sarıldım. "Teşşekürler, pelerin ve söz için." dedim. Derin bir nefes alıp gülümsedim. Farklı bir gece olacağa benziyordu.

Uzun süredir buraya geliyordum, ama ilk defa bir denizkızı ile karşılaşmıştım. Hatta burada olduklarını bile bilmiyordum. Sözlerimden sonra bana güvenmiş olacak ki yavaş adımlarla sudan çıktı. Pelerini uzatmamı istedi, üşüyor muydu ki? Yere eğilip pelerini aldım ve ona uzattım. Pelerine sıkıca sarıldı, şimdi tam olarak karşımdaydı. Uzun saçları ıslanmış, omuzlarından aşağıya dökülüyordu. "Teşşekürler, pelerin ve söz için." Onun burada ne aradığını gerçektende merak ediyordum. ''Önemli değil, sen burada ne arıyorsun? Sık sık gelmeme rağmen ilk defa rastlıyorum sana, ve türüne.'' Evet, saçmalamıştım. Bu aralar zaten kendimde de değildim, ilerideki bir ağaça doğru ilerledim ve sırtımı yaslayarak oturdum. Hogwarts gerçektende büyüleyici idi. Her gün hatta her saniye bilinmeyen bir şeyi ortaya çıkıyordu. Yasak ormanda dolaşan vampir efsanelerini duymuştum, ama gece vakti oraya hiç gitmemiştim. Göl kenarı ile ilgili bir efsane bulmamıştım. Şimdi karşımdaki kızın bana anlatmasını bekliyordum. Onu tabikide kimseye söylemeyecektim, ne gerek vardı ki? Birileri beni her gece dışardayım diye şikayet ediyor muydu? Zaten etselerde bir şey farketmezdi ya.