Karışıklık

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Katniss Winslet - Elliot John Dubenich

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Genç kız dalgın bir şekilde yürüyordu. Bu aralar canı çok sıkkındı. Ailesi uzun zamandır mektup yollamamıştı ve bu onun meraklanmasına yol açıyordu. Küçükken kendisi ile çok ilgilenirlerdi ancak büyüdükçe bir şeyler değişti. Katniss'i kendi haline bırakmaya ve daha çok seyahat etmeye başladılar. Bu durum Katniss'i fazlasıyla üzüyordu. Tek istediği birazcık aile sevgisiydi. Tüm kıyafetlerinden ve makyaj malzemelerinden vazgeçebilirdi. Hatta kendini beğenmiş, ukala tavırlarını da bırakabilirdi. Tek istediği birazcık değişimdi. Hayatı bu sıralar çok sıradandı. Bir ara hayatına Metehan girmişti ancak onunda diğerleri gibi aptalın teki olduğunu öğrenmişti. Bu gerçekten de onu hayal kırıklığına uğratmıştı. Onun farklı biri olduğunu ve içindeki gerçek Katniss'i gördüğünü düşünüyordu. Genç cadı yanılmıştı. O da sadece dış güzelliğinden etkilenmiş sıradan birisiydi. Katniss'in ihtiyacı olan şey sahtekarlık değildi. Onu eğlendirecek ve kendisini iyi hissettirecek bir şeylere ihtiyacı vardı. Belki biraz arkadaşlık olabilirdi ya da birisiyle kavga etmekte onu kendine getirirdi. Aslında tam olarak istediği bunlarda değildi. Ne istediğini bilmiyordu.

Dalgın bir şekilde avluda ilerlerken orada bulunan banklardan birine oturdu. Yanına bir kitap almadığı için bir kez daha pişman oldu. Şimdi salak salak oturmaktan başka yapacağı pek bir şeyi kalmamıştı. Ortalıkta da kimse yoktu. Bunu biraz garip buldu. Belki de saat henüz çok erkendi. Uyuyamadığı için dolaşmanın daha iyi olacağını düşünmüştü. Yine de karanlık olmadığı için yakalansa bile ceza almazdı. Hava aydınlanmaya başlamıştı bile. Kafasını gökyüzüne çevirdiği sırada bir köpek havlaması çalındı kulağına. Ona doğru yaklaşan bir köpek. Katniss hayvanları severdi ama bu sefer içinde garip bir ürperti vardı. Köpek avluya geldiğinde ise ürpertisi geçmişti. Yerinden kalkıp, kirlenmiş olabileceği ihtimaline karşılık kot pantolonunu silkeledi. Köpeği sevmek üzere ona doğru ilerlediği sırada köpek ona hırlayınca ufak çaplı bir şaşkınlık yaşadı. "Sakin ol bakalım. Sana zarar verecek değilim." Sözleri köpeği etkilemiş gibi görünmüyordu. Tehditkar bir şekilde hırlarken ona doğru ilerlemeye başlamıştı. Katniss, kendini korumak adına asasını çıkardı ve birkaç adım geriye gitti. Amacı köpeğe zarar vermek değildi. Sadece gözünü korkutmak istiyordu ancak beklediği saldırı köpekten gelmedi. Asası elinden uçarken avluya giren yeni yüze baktı. Bu çocuk yakışıklı olduğu kadar sinir bozucuydu da. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" derken, Katniss'in sesinden kızgın olduğu anlaşılıyordu. Bu çocuğun ona vermesi gereken bir hesap vardı.

Konu: Geri: Karışıklık Çarş. Tem. 11, 2012 12:23 am

Yatağımda uzanıyor ve kara kara düşünüyordum. Bütün gece bu durumdaydım. Uyku tutmadığı gibi yapacak bir şey de bulamıyordum. Shelby ise yatağın hemen yanında yerde uyuyordu. Onu uyandırmamaya çalışarak yataktan kalktım ve yatağın altında bulunan sandığı açtım. İçi kitap doluydu. Okumadığım bir kitap arıyordum ama bu biraz zordu. Bütün hepsini taradıktan sonra sonunda okumadığım ve güzel bir kitap bulabilmiştim. Üzerimi değiştirdim. Diğerlerini de uyandırmamaya çalışarak yatakhaneden çıktım. Beni görmeleri sorun değildi. Ama çoğu kitap okumayı sevdiğimi bilmiyorlardı ve bununla dalga geçebilecek bir kaç kişi vardı. Yatakhaneden çıktığımda bacaklarımda bir şey hissettim. Shelby'de kalkıp peşimden gelmişti. Şimdi önümde durmuş bana bakıyordu. Yürümemi bekliyordu. Onu bekletmeden yürümeye başladım hemen peşimden geldi. Ortak salonda da kimsenin olmadığını görmek çok güzel olmuştu. Siyah deri kaplamalı bir koltuğa geçip oturdum ve kitabın kapağını açtım. Hiç okumama rağmen, ders kitapları gibi aldığımdan beri açılmamış durumda değildi. Yarım saat sonra otuzuncu sayfaya gelmiştim ve hiç bir şey anlamadığımı fark etmiştim. O anda ortak salondan bir kaç kız çıkıyordu. Shelby'de bir hareketlik olup onlarla birlikte kapıdan çıkmıştı. Bunu fark eder etmez kitabı masaya bıraktım ve peşinden koşmaya başladım. Ben olmadan dışarı çıkmamalıydı. Başına bir şey gelmesini istemiyordum. Onu kovalarken bir kaç dönüşünden dolayı vücudumu duvara vurmuştum. Merdivenlerden yukarı çıkmıştı. Bir kaç Hufflepuff öğrencisi yüzünden orada biraz oyalanmıştım ama sonunda onları iktirip geçebildim. Yukarılara çıkmasını umarken o dışarıya çıkmıştı. Bu köpeğin neyi vardı saat daha çok erkendi dışarıya çıkmak için. Onun peşinden dışarıya çıktım. Avluda onu kaybetmiştim. Nereye kaybolmuştu bu böyle. En azından burada da fazla kimse yoktu. Bir kurt köpeği almamam gerektiğini biliyordum bunun dişi olmaması gerektiğini daha çok biliyordum ama ben bir baykuş falan yerine kurdu tercih etmiştim. Sonunda onu bulabilmiştim karşısında biri vardı. Bu Katniss'ti. Gryffindor'da olan. Hala barışabilmiş değildik ve okul bitene kadar ve bittikten sonra da bunun olabileceğini sanmıyordum. Daha önemlisi Shelby'e asasını doğrultmuştu bu ne yapıyordu böyle. Hemen asamı çıkarıp "Expelliarmus!" Bağırarak söylemiştim bunu çünkü çok sinirliydim. Bunun üzerine ceza alabilirdim ama umurumda değildi. Işık hüzmesi asadan çıkıp hedefini buldu ve kızın asası elinden uçtu. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?" O da bağırarak konuşuyordu. Kıza iyice yaklaştım ve burnumdan soluyarak konuşmaya devam ettim. Ama bu sefer bağırmıyordum. "Shelby'e bir daha asa doğrultacak olursan ya da başka bir şey yaparsan sadece silahsız kalacağın bir büyü yapmam. Bu ölümcül bir lanet olur," dedim. Shelby ışık gösterisinden etkilenmiş gibi bakıyordu. Ona gülümseyerek baktım. Kıza baktığımda bu işin uzayacağını anlamıştım.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Katniss, Slytherinli aptal Elliot'u karşısında görmeyi beklemiyordu. Üstelik kendisini asasız bırakmıştı. Dikkatsiliğine gelmeseydi böyle bir şansı olmazdı. Bunun hesabını vermesi gerekecekti. Elliot, Katniss'e doğru yaklaştı ve konuşmaya başladı. "Shelby'e bir daha asa doğrultacak olursan ya da başka bir şey yaparsan sadece silahsız kalacağın bir büyü yapmam. Bu ölümcül bir lanet olur." Katniss kahkaha atmamak için kendisini zor tuttu. Bu çocuk gerrçekten de fazla özgüven sahibiydi ancak yanlış kişiye çatmıştı. Katniss böyle şeyleri görmezden gelecek bir korkak değildi ve hiçbir zaman da olmamıştı. Artık bu çocuk fazla oluyordu. Yine de Katniss onun yakışıklı olduğunu inkar edecek değildi. Gözlerine öfke ile bakarken değişik bir çekiciliği vardı. 'Saçmalamayı kes, dedi içinden. Şu an da böyle saçma şeyler düşünecek vakti yoktu. Şu an da yapması gereken şey ona haddini bildimekte ve bunu büyük bir zevk ile yapacaktı. Değişim istiyordu. Belki de beklediği değişim buydu. Bu çocukla kavga etmek eğlenceli olabilirdi.

Katniss, Elliot'a doğru tehditkar bir adım attı ve kendini beğenmiş bi şekilde sırıttı. Köpeğin hırlamasını umursamıyordu. "Çok korktum, asi genç," derken genç cadının yüzünde sahte bir korku ifadesi vardı. Bu onu gerçekten de eğlendiriyordu. "Yaptığın ölümcül laneti görmek isterdim gerçekten de. Tabii yapmasını biliyorsan. Kaç tane olduklarını da biliyor musun bakalım?" Bunları söylerken bir çocuğu severmiş gibi Elliot'un yanağını sıkmıştı. Buna gerçekten de kızmış görünüyodu. Bir çocuk olmadığı her halinden belliydi ancak bu yine de onunla dalga geçmeyeceği anlamanıa gelmiyordu. Elliot kendisinden uzun olduğu için konuşurken kafasını hafifçe yukarı kaldırmak durumunda kalmıştı. Ayrıca birbirlerine yakın durdukları için de gözlerine bakması biraz zor oluyordu. Bu yüzden geri çekildi ve yerde duran asasını alıp cebine koydu. Köpek hala hırlıyordu. Katniss yarı alaycı yarı kızgın bi ses tonuyla "Köpeğinin arkasına mı saklanıyorsun yoksa, sersem? Slytherinlilerin aptal olduğunu bilirdim ama korkak olabileceklerini düşünmemiştim," dedi. Çocuğun gözlerinden ateş fışkırıyordu ve bu onu garip bir şekilde çekici gösteriyordu. Katniss geçekten de kafayı yemeye başlamıştı. Bu çocuğu çekici bulmayı bırakmalıydı artık.

Konu: Geri: Karışıklık Çarş. Tem. 11, 2012 3:52 pm

Cadı bana doğru yaklaştı. Yüzünde bir sırıtış vardı. "Çok korktum, asi genç," Yüzünde ciddi olmadığını belirten bir korku ifadesi vardı. "Yaptığın ölümcül laneti görmek isterdim gerçekten de. Tabii yapmasını biliyorsan. Kaç tane olduklarını da biliyor musun bakalım?" Eh ilk bir iki saniye görebilirdi. Bu kız kendini Ravenclaw'da zannediyordu her halde. Benimle böyle konuştuğuna göre. Yanağımı sıkmıştı. Bu ne yapıyordu böyle. Ben bir çocuk değildim. Birbirimize çok yakın durumdaydık. Kız bundan rahatsız olmuş gibi geri çekilip yerde duran asasını almıştı. Pek sanmıyordum ama büyüm umarım asasına aşırı bir zarar vermiştir. Alaycı bir şekilde konuşuyordu artık. "Köpeğinin arkasına mı saklanıyorsun yoksa, sersem? Slytherinlilerin aptal olduğunu bilirdim ama korkak olabileceklerini düşünmemiştim," dedi. Nasıl oluyor da Shelby'nin arkasına saklanıyormuşum gibi düşünebilirdi ki. Kızın kafasında ki bir kaç tahta eksik gözüküyordu. "Senin arkana saklanmıyorum güzelim merak etme." dedim. Pek iyi bir cevap değildi ama onu sinir etmek için yetebilirdi. Benim amacım da zaten buydu. Geri çekilmişti ama ben bir kaç adım daha yaklaştım ve deminki gibi olmasa da yine yakındık. "Bende Gryffindor'luların aptal olduğunu bilirdim ama geri çekildiklerini hiç bilmezdim. Demin senin yaptığın gibi," dedim. O alaycı sesine alaycı bir biçimde karşılık vermiştim ve şimdi sırıtıyordum. "Üzerinde denerken ikimiz de öğreniriz kaç tane olduklarını ne dersin," dedim. Bu bir soru değildi. Zaten olamazdı da. Denemeyi isterdim ama. Direk gözlerinin içine bakıyordum. Shelby ise hala hırlamaya devam ediyordu. Bazen benim de sinirlerimi bozabiliyordu.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

"Senin arkana saklanmıyorum güzelim merak etme." Ah, gerçekten de böyle çocukça bir cevap verdiğine inanmak istemiyordu, genç cadı. Gülmemek için dudaklarına birbirine bastırırken, gözlerini de ondan kaçırmıştı. Şu an da öfkeli olması gerekiyordu ancak içinden kafayı yemiş gibi kahkaha atmak geliyordu. Bazen böyle dengesizlikler yaptığı oluyordu. Biriyle kavga ederdi ancak ertesi gün siniri geçtiğinde her şey saçma görünürdü gözüne. Kavga ettiği kişiyi hala hazzetmezdi fakat pek umurunda da olmazdı. Maalesef ki kin tutabilen birisi hiç olamamıştı. Gryffindorlulara özgü bir şey miydi bu, bilmiyordu. Kafasındaki düşünceleri uzaklaştırıp tekrardan çocuğa bakmaya başladı. Fazlasıyla yakınında duruyor oluşu kafasını karıştırıyordu ki bu Katniss'in başına pek sık gelmezdi. Bende Gryffindor'luların aptal olduğunu bilirdim ama geri çekildiklerini hiç bilmezdim. Demin senin yaptığın gibi." İşte bunları söyleyerek büyük bir hata etmişti. Katniss asla geri çekilmezdi. Sadece asasının üzerinde olmayışı hoşuna gitmemişti de geri çekilmişti. Ayrıca sözleri ile gayette ona haddini bildirmeye çalışmıştı. Çocuğa alev saçan gözlerle bakmaya devam etti.

Tam konuşacağı sırada aptal Slytherinli tekrardan konuşunca sözlerini yutmak zorunda kaldı. "Üzerinde denerken ikimiz de öğreniriz kaç tane olduklarını ne dersin?" Katniss'in aklına söyleyecek milyonlarca şey geliyordu ancak hiçbirisi ağzından çıkamıyordu. Çünkü salak çocuk gözlerinin içerisine öyle bir bakıyordu ki kalbi garip bir şekilde çarpmaya başlamıştı ve bu çok saçmaydı. En son Metehan ona baktığında böyle hissetmişti fakat sonra onun da diğer salak erkeklerden farkı olmadığını anlayınca tüm bu his kaybolmuştu. Bu hissi tekrardan hissedince kafası gerçekten de fazlasıyla karışmıştı. Kafasındaki saçma düşüncelerden kurtulmaya çalışıp alaycı yüz ifadesine geri döndü. "Üzerimde denemeye cesaretin olmadığını ikimiz de çok iyi biliyoruz, tatlım. Cesur olan Gryffindor'dur. Aptal Slytherin değil," derken sesinde alay ve baştan çıkarıcı bir ton vardı. Böyle durumlarda her zaman kendini beğenmişlik yapardı. Bu aptal herifin kendisini etkilemesine izin verecek değildi. Bir kez daha o hatayı yapmaya gerçekten de niyeti yoktu.

Çocukla uzun bir süre bakışmaya devam edince Katniss gülümsedi ve "Ne o yoksa aklın mı karıştı, asi Slytherinli," dedi. Köpekte hala hırlamaya devam ediyordu. Bu köpek ne sinir bozucu bir şeydi böyle. Köpeğin kendisine doğru bir adım attığını görünce istemsiz bir şekilde geriye doğru bir adım attı ve tökezledi. Dengesini bulmaya çalışırken bu seferde öne, yani Elliot'un olduğu yere, doğru tökezledi ve yer çekimi onu hapsetti. Şu an da bu salağın önünde düşmek gerçekten de istemiyordu. Merlin'in sarkın donu aşkına! Bu Katniss'in hayatındaki en utanç dolu an olabilirdi. Tabii yere düşmüş olsaydı. Birden bir çift kolun onu tuttuğunu hissedince asıl şoku o zaman hissetti. Bu gerçekten de şaşırtıcıydı.

Konu: Geri: Karışıklık Ptsi Tem. 23, 2012 11:39 pm

Konuşmuyordu. Onun yerine gözlerime bakmış duruyordu. Konuşmayacaksa bu işin ne eğlencesi olacaktı ki. Eski haline dönmüştü sonunda. O hali daha korkutucuydu. "Üzerimde denemeye cesaretin olmadığını ikimiz de çok iyi biliyoruz, tatlım. Cesur olan Gryffindor'dur. Aptal Slytherin değil," Hatırladığım kadarıyla Slytherin'in aptal olduğunu söyleyen bir açıklama yoktu. Ya da Gryffindor'un akıllı olduğunu. Bu kız saçmalıyordu. Özellikle lanetleri en iyi yapanlar Slytherinden çıkıyordu zaten. Sesindeki o alay bir gram bile etkileyici gelmiyordu. Daha çok umutsuz bir kızın sesleri gibi. Daha fazla konuşmak istemediğim için susup onu bekledim. Burada bu kızın yanında olmaktansa derslere girmeyi tercih ederdim. "Ne o yoksa aklın mı karıştı, asi Slytherinli," Shelby havlamaya devam ediyordu. Herhalde beni tehlikede falan zannediyordu. Benim için havlamaları sorun değildi ama Katniss için öyle olmuş olmalı. Shelby'i kıza baktığım için göremiyordum, arkamda duruyordu ama pati seslerini de duyabiliyordum. Aynı anda kızın da bir adım geri çekildiğini fark ettiğim gibi. Demin asayı ona doğru tutarken pek korktuğu söylenemezdi. Kız dengesini kaybediyor gibiydi. Shelby ortak salona gittiğimizde iyi bir ödülü hak etmişti. Kız benim olduğum tarafa doğru düşüyordu. Bununla dalga geçmek harika olacaktı. Ona söyleyeceğim şeyler şimdiden aklımdan geçmeye başlamıştı bile. Bunlar olurken zaman sanki çok yavaş geçiyormuş gibi geliyordu. Kızı görünce nedense onu öylece izlemek yerine başka bir şey yapmak istedim. Ne olduğunu anlamıyordum. Tam düşeceği sırada ellerimi uzatıp onu tuttum. Harika mahvolmuştum. Özellikle diğer Slytherinliler öğrendiğinde beni mahvedeceklerdi. Pek nazik olmayacak şekilde kaldırdım ve tekrar yerine bıraktım. Katniss çok şaşırmış olmalıydı, değil Katniss Shelby'nin bile şaşırdığına emindim. Onu tutarken bir şey daha olduğunu fark ettim iksir dersindeki kokunun aynısı bu kızdan geliyordu. Ne olduğunu anlayamıyordum. "A-ama nasıl olur?" diye kekeledim. Şu an mantıklı konuşabileceğimi pek sanmıyordum. Yine de kendimi toplamaya çalıştım ve derin bir nefes alıp "Rica ederim," dedim dalga geçer bir şekilde. Bunun onu sinir ettiği belliydi.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Genç cadı o kadar şaşırmıştı ki Elliot'un onu bırakıp geri çekildiğini zar zor fark edebildi. Slytherinli'nin de yüzünde garip bir ifade vardı. Sanki az önce olanları idrak etmeye çalışır gibiydi. Katniss, onun bir şeyler mırıldandığını fark etti ancak üzerindeki şaşkınlıktan dolayı ne dediğini anlayamadı. İki saattir hırlayan köpek bile sus pus olmuştu. En azından aralarındaki garip çekimi sadece Katniss hissetmemişti. Tuhaf bir şekilde çocuğa bakmaya devam ederken onun alaycı bir şekilde konuşmaya başlaması, Katniss'i kendine getirdi. "Rica ederim." Bu iki kelime Katniss'in öfkelenmesine yetmişti. Bu aptalla asla anlaşamayacaklardı. Zaten Katniss'in öyle bir derdi de yoktu. Sadece birkaç dakika önce olanlar kafasını karıştırmıştı o kadar. Bir Slytherinli'den etkilenecek hali yoktu. Az önce Elliot ile aralarına koyduğu mesafeyi bir adımla kapadı ve çocuğun tam gözlerinin içine baktı. Katniss asla kendisi ile dalga geçilmesine izin vermezdi. Aptal köpek yüzünden rezil bir duruma düşmüştü ve bunun intikamını alacaktı. Bu Slytherinli kendini beğenmiş çocuğa onunla dalga geçmek ne demek gösterecekti.

Elliot'a biraz daha yaklaştı ve çocuğun yakasından tutarak parmaklarının ucunda yükseldi. Şimdi gözleri ile gözleri biraz daha yakınlaşmıştı ve nefesleri birbirine karışıyordu. Elliot'un o alaycı tavrı birazdan da sürecek miydi bakalım? Zaten şimdiden Katniss'in ne yaptığını anlamaya çalışıyor gibiydi. "Benimle dalga geçiyorsun demek ki, asi çocuk? Beni aşağılamaya kalkıyorsun ama sana yaklaşınca göz bebeklerin büyüyor ve nefesin değişiyor. Buna ne diyeceksin?" Katniss, Elliot'un dudaklarına doğru nefesini verirken bu intikam işini abartmaya başladığını düşündü. Buradaki amacı onu rezil etmekti ancak Katniss bir gerizekalı gibi öpüşünün nasıl olacağını merak ediyordu. Artık geri dönüşü yoktu. Bir hamle ile dudaklarını çocuğun dudaklarına bastırdı ve içine doğru yayılan sıcaklıkla dizlerinin bağı çözüldü. Eğer Elliot onu kavramasaydı büyük ihtimalle yere kapaklanacaktı. Ellerini genç adamın ensesinde birleştirirken, bir elini saçlarının arasına daldırmıştı. Onu kendisine doğru çekiyordu. Dudakları aralanırken beyni hayretle bağırıyordu. 'Onunla dalga geçmek istiyorsun, aptal Katniss. Ondan etkilenemezsin.' Katniss'in kalbi hızla çarparken biraz daha öyle kalmak istiyordu ancak bunu yapamazdı. Bu felaket demek olurdu. Dudaklarını zorlukla onun dudaklarından çekti. Nefes nefese kalmıştı ve gözleri şaşkınlıkla karışık tutku ile büyümüştü. İşte bu beklemediği bir şeydi.

Konu: Geri: Karışıklık Salı Tem. 24, 2012 2:49 am

Cadı bayağı bir öfkelenmişti. Bari kurtardığım için teşekkür etseydi. Onu rezil bir durumdan kurtardım, kendimi ise rezil bir duruma sokma zahmetini aldım. Kimsenin görmediğini umuyordum hala. Öfkesi sadece bana değil gibiydi. Shelby'e de öfkeli olduğuna adım kadar emindim. Shelby'den korktuğu için geri adım atmıştı şimdi tekrar ileri bir adım atmıştı ve bütün mesafe tekrar kapanmıştı. Gözlerimin içine bakıyordu yine. Ama bu sefer çok daha farklıydı. O aklından neler geçiyordu merak etmiştim. Zamanım varken ona bir lanet uygulamalıydım diye düşünüyordum ben hala. Kız zaten yeteri kadar yakın olduğumuz yetmiyormuş gibi biraz daha yaklaşmıştı. Birde yakamdan tutmuştu. Ne yapmaya çalışıyordu bu kız. Bir anda boyu da bir kaç santim uzadı. Büyük ihtimalle ayağını falan kaldırmıştı. Şu an büyü falan yapmadığına göre başka da yolu yoktu zaten. Artık nefesini hissedebiliyordum ve bunun olmasını hiç istemiyordum. Gözleri ise daha yakınımdaydı. Cidden bu kızın sorunu neydi. "Benimle dalga geçiyorsun demek ki, asi çocuk? Beni aşağılamaya kalkıyorsun ama sana yaklaşınca göz bebeklerin büyüyor ve nefesin değişiyor. Buna ne diyeceksin?" Ben daha neler olduğunu anlayamadan beni öpmüştü. Beni öpmeye başlayınca havada olan bacakları inmişti, tekrar düşecek gibi olmuştu ama ben onu tekrar tuttum. İkinci kere ve yine bunu neden yaptığımı bilmiyordum ama beni öpmesine hem izin veriyor hem de karşılık veriyordum. Ellerini ensemde hissettikten sonra bir eli saçlarımın arasına karışmıştı. Ona doğru iyice yaklaştığımı hissedebiliyordum. O kokuyu daha çok hissedebiliyordum ve buna karşı koyamıyordum. Bana aşk iksiri vermiş olsa bir şekilde fark ederdim kesinlikle. Kız o kadar bilinçli davranabilirken, ben bütün bilincimi kaybetmiş onu öpmekten başka ne yaptığımı bilmiyordum. Ellerimle kızı hala tutuyormuydum, yoksa bırakmışmıydım fark etmemiştim. Şu an tek önemli olan şey buymuş gibi geliyordu. Kız artık geri çekilmeye çalışıyor gibiydi ama ben bir süre izin vermesem bile zorlukla geri çekilebilmişti. Ben neler olduğunu idrak etmeye çalışıyordum hala, öpmeye başlamadan önce bunu intikam için yaptığı belliydi öperken ise bunu istekle yapıyormuş gibi görünüyordu. Şaşkınlığım bir süre sonra geçmeye başlamıştı. Kıza baktığımda onunda benimle aynı durumda olduğunu anlamaya çalışıyordum. "Evet buna ne diyorsun Katniss. Bunun ikimiz içinde söylediğin kadar basit olduğunu sanmıyorum. Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?" dedim. Bunları söylerken bir bakımdan ciddiydim. Nefes alıp verişim daha yeni yeni kendine geliyordu. Kızın geri çekilmesine rağmen hala elimin belinde olduğunu ve onu tuttuğumu yeni yeni fark ediyordum. İçimde inanılmaz bir coşku var gibiydi. Bütün dikkatim yerime geldi ve o aptallığı yaptım bu sefer ona yaklaştım ve bu sefer onu öpmeye ben başladım. Onun sadece intikam için bunu yaptığını bilmeme rağmen karşılık verip vermeyeceğini merak ediyordum.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Bir süre öylece birbirlerine bakarken Katniss'in geri çekilmek aklına gelmiyordu. Elliot'un eli belindeydi ve Katniss buna bir tepki vermiyor öylece dikiliyordu. Planı ters tepmişti ve bu içini huzursuz ediyordu. Etkilenmesi gereken sadece Elliot'du. Sonrasında Katniss onunla dalga geçecekti ve intikamını alacaktı. Tabii sersemlik edip kendini oğlanın kollarında kaybedince bu plan da suya düşmüş oldu. Bir şeyler söylemek için ağzını açtı ancak sesi çıkmıyordu. En sonunda Elliot konuşmaya başlayıp, onu bu işkenceden kurtardı. "Evet buna ne diyorsun Katniss? Bunun ikimiz içinde söylediğin kadar basit olduğunu sanmıyorum. Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?" Katniss'de ne yapacağını bilmiyordu. Sersemlemişti ki bu onun başına çok sık gelmezdi. Her zaman ne diyeceğini bilir ve karşındaki sinir etmeyi başarabilirdi ancak şu an tek kelime edemiyordu. Bu an bitip, Elliot'dan uzaklaştığında utancından öleceğini biliyordu. Tam bir aptal gibi davrandığı için kafasını duvarlara vuracaktı, bunu da biliyordu fakat hala bir şeyler söyleyemiyordu. Dilinin tutulması ne demek şimdi daha iyi anlıyordu ve gerçekten de hoş bir şey değildi.

Tekrardan Elliot'a bakmaya başladığında genç adamın yüzünde garip bir ifade olduğunu gördü. Katniss, onun kendisini bırakacağını düşünürken, Elliot ona doğru bir hamle yaptı ve bu sefer o Katniss'i öpmeye başladı. İşte Katniss bunu beklemiyordu. Etkilenen tek kişinin kendisinin olmadığını görmek genç cadıyı sevindirmişti. Bir yandan da tereddüt ediyordu. Ne yapmalıydı? Karşılık vermeli miydi, yoksa onu ittirmeli miydi? Anlaşılan Elliot'da onun ne yapacağını merak ediyordu. Şimdi ona karşılık verirse bu intikam almanın dışında bir öpücük olacaktı ve düpedüz istediği için öptüğü ortaya çıkacaktı. Katniss bir an için her şeyi unuttu ve hafif bir inleme ile kendini Elliot'a doğru bastırdı. Ne olacaksa, olsundu. Şu an istediği tek şey uzun zaman sonra kalbinin böylesine hızla çarpmasına neden olan çocuğu doya doya öpmekti. Onun Slytherinli olması umurunda değildi ya da az önce onunla dalga geçmiş olması. Dudakları ile onun dudaklarını keşfederken kendini daha fazla kaptırmak istemiyordu ancak Elliot'un onu bırakmayacakmış gibi tutuşu tüm aklını karıştırıyordu. Yine de şu an avluda duruyorlardı ve biri onları görebilirdi. En önemlisi az önce öfke saçtığı bu çocuğu daha fazla öpemezdi. Tüm gururunu ayaklar altına almıştı zaten.

Zorlukla kendini geriye çekerken hala kolları birbirlerine dolanmış vaziyetteydiler ve alnı Elliot'un alnına dayalıydı. Nefesleri birbirine karışırken Katniss zorlukla konuşuyordu. "Dur artık! Bu... bu... olmamalı. Ne yapıyorum ben?" Titreyen sesi ile zorlukla kollarından da çıktı ve birkaç adım uzaklaştı. Şimdiden onun sıcaklığını özlemişti. Diğer yandan da ağlamak istiyordu. Bunu yapmamalıydı ancak kendine engel olamamıştı. Yüzünü yavaşça yerden kaldırıp, Elliot'a baktı ve onunda durumunun kendisinden farklı olmadığını gördü. En azından o da Katniss'den etkilenmişti. Ona daha fazla bakarsa kendisini yine kollarında bulacağını bildiği için başını çevirdi ve "Ben.. ben... Lanet olsun! Gitsem iyi olacak," dedi. Hızla Elliot'un yanından geçmek üzere yürümeye başladı. Elliot'un ona hakaret içerikli bir şey söylemesine şu an dayanamazdı. Hem de böyle güzel bir öpücükten sonra. O yüzden şu an Katniss için gitmek en doğru şeydi.

Konu: Geri: Karışıklık Salı Tem. 24, 2012 3:47 am

Katniss ne istediğine karar veremiyormuş gibiydi. Tam geri çekileceğini düşünürken kendini bana doğru bastırdı ve öpmeme karşılık verdi. Bu çok güzeldi. Ne yapıyorum ben diye düşünüyordum. Nefret ettiğim, birlikte cezaya kaldığında bile kavga ettiğim bir kızı öpmekten zevk alıyordum. Hemde bir Gryffindor'lu. Ama umurumda değildi o kadar bağırış ve kavgadan sonra buna izin vermek ne kadar saçma olsa bile bunu yapmak istiyordum. Kız kendini tekrar geri çekmişti neyi vardı böyle. Bunu ilk başlatan oydu. Ama bu sefer farklıydı. Kendini sadece öpmekten geri çekmiş hala kolları bana dolamıştı ve alnım onun alnına dayalıydı. Bu anı bozacak biri olmasın istiyordum. Kıza karşı bir şey hissedip hissetmediğimi düşünüyordum en başından beri. Ya nedeni Rox'u unutmak içinse sadece. Ama öyle olsa daha farklı hissedeceğimi biliyordum. Şu an hissettiğim daha farklıydı. "Dur artık! Bu... bu... olmamalı. Ne yapıyorum ben?" Kollarını bırakıp bir kaç adım geri çekilmişti. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Yüzünü kaldırıp bana baktı. Ama birden geri çekmişti. Bu davranışı gerçekten üzmüştü beni. Sanki bir şey olmamış gibi kafasını çeviriyordu. "Ben.. ben... Lanet olsun! Gitsem iyi olacak," dedi. Ne yani bu kadarmıydı. Gitmem gerek diyerek gidecekmiydi. Buna izin vereceğimi hiç sanmıyordum. Biraz uzaklaştıktan sonra ellerimi yumruk yaptım. Ona karşı bunları kullanmayacaktım elbette ama sinirlerim tavan yapmıştı. Hızlı adımlara koşmadan kıza yetiştim. Shelby'de hemen arkamdan gelmişti. Kızın yürümesini engellemek için önüne geçtim. "Ne yani sadece bu mu? O şeyleri yapıp hiç bir şey olmamış gibi devam mı edeceksin?" Bağırmam kızı üzmüş olabilirdi ama şu an en son umurumda olan şeylerden biri buydu. Avluda kimse olmadığı için rahatça bağırabiliyordum. Kendimi gerçekten aptal yerine konulmuş gibi hissediyordum. Belki de planı başından beri buydu. Beni etkileyip sonunda üzülmüş gibi yapıp gidecekti. Bu sinirlerimi daha da arttırmıştı. Ne diyeceğimi bilemiyor gibiydim. Son düşüncelerim sinirimden dolayı bayağı gerçek gibi gelmişti. "Pekala Winslet oyununu iyi oynadın. Şimdi git o Gryffindor'lu arkadaşlarına nasıl iyi rol yapabildiğini anlat. Beni etkilemeyi nasıl başarabildiğini anlat. Sonra nasıl gittiğini anlat." Bağırmam iyice artmıştı bu sefer. Kızın cevap vermemesi daha iyi oluyordu. Açıklamaya çalıştığı her dakika dediklerini daha çok yalanlayacaktım. Shelby'de bağırmamdan etkilenip havlamaya başlamıştı. Onu susturmak için ve uzaklaşmak için arkamı dönüp yürümeye başlamıştım. Kıza yetiştiğimden daha hızlı bir şekilde yürüyordum bu sefer direk ortak salona gitmek istiyordum. Öfkemi atabileceğim bir şey bulmalıydım. Bu olanlar Gryffindor nefretimi de arttırmıştı. Kendilerine asil, cesur diyerek kandıran aptallardı sadece. Yalanlarına o kadar alışmışlardı ki kendileri bile inanıyorlardı belki buna.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Katniss olabildiğince hızlı yürümeye çabalarken, Elliot'un aniden önüne çıkmasını beklemiyordu. Oldukça sinirli görünüyordu ve Katniss birazdan olacakları tahmin edebiliyordu. Daha fazla tartışma çıkmaması için gitmek istemişti ancak anlaşılan Elliot farklı düşünüyordu. Sıkılı yumrukları ile önünde dururken Katniss bir kez daha ne diyeceğini bilememişti. Elliot konuşmaya başladığında ses tonundan öfkeli olduğu anlaşılıyordu. "Ne yani sadece bu mu? O şeyleri yapıp hiç bir şey olmamış gibi devam mı edeceksin?" Bağırıyor olması, Katniss'i hem üzmüş hem de kızdırmıştı. Merlin'in Sakalı! Bu çocuğu bir türlü çözemeyecekti. Katniss'in ne yapmasını bekliyordu? Avluda birileri onları görebilecekken öpüşmeyi sürdürmesini mi, yoksa bir kavga ile başlayan öpücük ile ona aşkını ilan edeceğini mi? Açıkçası Katniss bir kez aşık olmanın eşiğinden dönmüştü ve bir daha böyle bir şey yaşamak istediğinden emin değildi. Canının yanmasını istemiyordu. Elliot'un onu sevebileceğini sanmıyordu ve kendisi ile dalga geçmesine izin verecek de değildi. Bu yüzden gitmek istemişti. Çaresizdi ve hala öpücüğün etkisi üzerinde iken saçmalamadan konuşabilirse kendisini şanslı sayacaktı.

"Pekala Winslet oyununu iyi oynadın. Şimdi git o Gryffindor'lu arkadaşlarına nasıl iyi rol yapabildiğini anlat. Beni etkilemeyi nasıl başarabildiğini anlat. Sonra nasıl gittiğini anlat." Katniss ağzı bir karış açık kalmış şekilde ona bakıyordu. Daha önce de sürekli kavga ederlerdi ama Elliot'u daha önce böylesine öfkeli görmemişti. Ayrıca sözleri bir girdap gibi zihninde dönüyordu. 'Beni etkilemeyi nasıl başarabildiğini anlat,' demişti. Gerçekten de etkilenmişti. Arkasını dönüp hızlı adımlarla ondan uzaklaşan çocuğa öfkeli gözlerle bakıyordu ancak etkilenmeden de edemiyordu. Bu gerçekten de ironikti. Köpeği de onunla birlikte uzaklaşırken Katniss bunun böyle bitmesine izin veremezdi. Genel de son sözü hep o söylerdi ve yanlış anlaşılmaktan da hoşlanmazdı. Aslında Elliot umurunda olmasa, söyledikleri de olmazdı ancak ona bir açıklama yapmak istiyordu ve bu gerçekten de tuhaftı. Genç cadı ona yetişmesinin normal yollarla imkansız olacağını bildiğinden ve bir erkeğin arkasından koşmanın aptalca olduğunu düşündüğünden asasını çıkardı ve asayı Elliot'un biraz sonra varacağı noktaya doğrultu. Sihirli sözcükleri mırıldanmaya başladığında etkisini hissetmeye başlamıştı bile. "Carpe Portus!" Bir an da kendini yine Elliot'un önünde bulmuştu. Aniden ortaya çıkması ile şaşıran köpek birkaç adım geriledi ancak Elliot olduğu yerde kalmıştı. Asasını cebine koyduktan sonra konuşmaya başladı. "Öylece arkanı dönüp gitmene izin vereceğimi mi sandın?" Genç kız bunları söylerken onun cevap vermesini beklemiyordu. Sadece bir durumu belirtmek istemişti.

Ne diyeceğini kafasında toparlamaya çalışırken öfkelenmeye başladığını hissetti. Bu çocuk, kendisini ifade etmesini zorlaştırıyordu ve bu Katniss'in hiç hoşuna gitmemişti. "Tanrı aşkına! Ne yapmamı bekliyorsun ki? O... o öpücüğün ardından ne yapılabilirdi ki? Seninle dalga geçmek istesem emin ol orada yüzüne karşı kahkahalar atar, bir laf söyler öyle giderdim." Bunları söylerken kızın aklındaki tüm cümleler ağzından taşıyordu. Elliot'a ateş saçan gözlerler bakıyordu. Haksız yere suçlanmaktan asla hoşlanmazdı. "Tabii sen bunları düşünemeyecek kadar sersemsin. Ben de etkilendim, ahmak. Başımdan, ayak parmak uçlarıma kadar hissettim o öpücüğü ama bunu itiraf edemeyecek kadar gururluyum." Yine de bunları itiraf etmiş olması ironikti. "İşte duymak istediklerin bunlar mıydı? Duydun ve amacına ulaştın. Asıl sen şimdi o aptal Slytherinli arkadaşlarına gidip anlatabilirsin, sersem bir Gryffindorlu kızı nasıl baştan çıkardığını." Son sözleri öyle bir öfkeyle söylemişti kim tüm okul çınlamıştı sanki. Birkaç saniye daha çocuğun yüzüne bakıp tekrardan arkasını döndü. Bu sefer acele etmeden yürüyordu. Kaçması için bir sebep kalmamıştı. Bir ahmak gibi her şeyi söylemişti zaten. Daha önce böylesine aptalca davrandığını hatırlamıyordu genç kız.

Spoiler:

Konu: Geri: Karışıklık Salı Tem. 24, 2012 6:36 pm

Kız sinirle yürürken bir anda önümde belirmişti. Bırakıp gitmeme izin verse olmazmıydı ki. Sinir bozucuydu. Herhalde söylediklerime bazı cevapları vardı. "Öylece arkanı dönüp gitmene izin vereceğimi mi sandın?" Kendisi gidebiliyordu ama ben gidemiyordum. Saçmalıktı. Bunları söylerken hem cevap vermek istemiyordum, o da cevap verilmesi gereken bir şekilde söylememişti zaten bunu. "Tanrı aşkına! Ne yapmamı bekliyorsun ki? O... o öpücüğün ardından ne yapılabilirdi ki? Seninle dalga geçmek istesem emin ol orada yüzüne karşı kahkahalar atar, bir laf söyler öyle giderdim." Daha büyük bir planının olup olmadığını nereden bilebilirdim ki. Bu düşündüklerimin bir çoğunu yüzüne söyleyememem de beni sinirlendiriyordu. Az önce bağırdığım kadar o da bana bağırıyordu. İlk çekip giden oydu ama şimdi haklıymış gibi bağırabiliyordu. "Tabii sen bunları düşünemeyecek kadar sersemsin. Ben de etkilendim, ahmak. Başımdan, ayak parmak uçlarıma kadar hissettim o öpücüğü ama bunu itiraf edemeyecek kadar gururluyum." Gururmuş. Buna aptallık denir gerçekten etkilenip söylemediyse. O Gryffindor cesaretine ne olmuştu peki. Her şeyi söyleyebilecek, her şeyi yaptırabilecek olan cesarete. Kendilerini kandıran çocuklar olduklarını biliyordum. "İşte duymak istediklerin bunlar mıydı? Duydun ve amacına ulaştın. Asıl sen şimdi o aptal Slytherinli arkadaşlarına gidip anlatabilirsin, sersem bir Gryffindorlu kızı nasıl baştan çıkardığını." Ah olayı kendi tarafına döndürmeyi başarmıştı bu kızlardan nefret ediyordum. Ama bu sefer duyduğum şey öfke değil, şaşkınlıktı. Bağırışları kulağımı zedeleyebilecek kadar güçlü sayılırdı. Kız yürümeye başlamıştı tekrar. Bu sefer onu durdurmayacaktım. Eğer tekrar durdurur isem tekrar onu bir aptal gibi tekrar öpmeye başlayacaktım. Ve yine böyle sorunlar olacaktı. Zaten durdurmak için gerekli bir nedenim olduğunu sanmıyordum. Ama aklıma takılan bir soru vardı. Onu sorup sormamam gerektiğini düşünüyordum. Sorarsam geri dönme ihtimali olup olmadığını düşünüyordum. Tek ihtiyacım olan şey yürüyüp gitmesi bu sayede bende daha rahat olabilecektim. Ne yapacağıma karar verebilecektim. Biraz uzaklaştıktan sonra kafamı yerden kaldırdım ve düşüncelerimden kurtuldum. "Madem dalga geçmek için değildi. Öpmeden önce benden etkilenmediğin belliydi. Öyleyse neden öptün?" Bunun cevabını biliyordum. Daha ilk öpmeye başladığında biliyordum. O öpmeden önce söylediği bütün şeyler zaten onun bir kanıtıydı. Ama ben yine de soruyordum. Kesinlikle bende bir sorun vardı.

RP Yaşı : 16 Mesaj Sayısı : 173 Gerçek Adı : Derya

Oradan uzaklaşıp tüm bunlardan kurtulduğunu düşünen genç cadı, Elliot'un ona doğrulttuğu soru ile yerinde kalakaldı. "Madem dalga geçmek için değildi. Öpmeden önce benden etkilenmediğin belliydi. Öyleyse neden öptün?" Bu sorunun cevabını kendisi de biliyor gibiydi ancak ısrarla Katniss'den bir cevap bekliyordu. Bu çocuğu gerçekten de anlayamıyordu. Onu öperken acayip çekiciydi ama konuşmaları ile her şeyi mahvediyordu. Katniss, onu analiz etmeye, ne düşündüğünü anlamaya çalışıyordu ancak bunda pek başarılı olamıyordu. Çok karmaşık bir yapısı vardı. Çoğu zaman bir Slytherinli gibi davranıyordu ancak bazen de gerçekten hoş birisi oluyordu. Katniss onun hakkında ne düşüneceğini şaşırmış bir vaziyetteydi.

Yavaşça ona doğru döndü ve yüz ifadesinden bir anlam çıkarmaya çalıştı. Pek bir şey anlayamayınca da zorlukla konuşmaya başladı. "Bu sorunun cevabını biliyor gibisin ama inatla soruyorsun." Katniss, gözlerini kapadı ve derin bir nefes alıp tekrardan konuşmaya başladı. "İlk baştaki amacım dalga geçmekti, evet kabul ediyorum. Ama sonra..." Katniss daha fazla küçülmeyecekti bu aptalın karşısında. Ona az önce neler söylemişti o salak hala anlayamıyordu, hala ona hakaret etmeye çalışıyordu. Gerçekten beyni nasıl çalışıyordu, merak ediyordu. "Boşversene. Ne söylersem söyleyeyim sen yine kendi inanmak istediğine inanacaksın. Boşuna nefesimi harcayamayacağım. Tam bir Slytherinli'den beklenildiği üzere, kas kafalının tekisin." Katniss sözlerini söyler söylemez oradan hızla uzaklaştı. Daha fazla onun hakaretlerini dinlemek istemiyordu. Tam bir odundu. Duygudan yoksun bir odun. Çoğu erkekle flört ettiği olmuştu ama böyle kabasını hiç görmemişti. Öpüşürken mükemmeldi ama Katniss'in söylediklerini anlamada sıfırdı. Genç kız resmen ondan etkilendiğini söylemişti o hala Gryffindor'a ve kendisine hakaret etmekle meşguldü. Sinirli adımlarla ortak salona doğru ilerledi. Bir daha Elliot ile karşılaşırsa ona okkalı bir tokat atacaktı.

Son