Francisco, göl kenarına her zaman gelirdi. Hogwarts'da en sevdiği yer her zaman göl kenarı olmuştu. Ne zaman canı sıkılsa, mutlu olsa ya da başka bir şey her zaman kendini burada bulurdu Francisco. Bu sefer de sadece bir şey yapmamanın verdiği sıkıntıyla gelmişti. Sadece kendini kandırıyordu sadece. Sorun olmadığını söyleyerek sadece mantıksız davranmamaya çalışıyordu. Zaten ne yapacaktı ki? Yavaş adımlar ile göle doğru geldiğinde yere oturdu ve dizlerini göğüsüne çekti, ellerinin arasına birleştirdi. Göle bakarak gözlerini kıstı. İçinden kendine ve Roxanna'ya küfür ediyordu. Bastet ile çıkmalarına tepkisi beklediği gibi olmuştu ve görüşmelerine izin vermiyordu. Sıkıntıyla nefesini verdi. Neden söyleme kararı almışlardı ki? Kafasını hafifçe salladı.

Düşüncelerinden uzaklaştığında içinin rahatlaması için derin nefes alıyordu ve gözlerini gölde gezdiriyordu. Yüzüne yayılan tebessümü fark ettiğinde dudaklarını ıslattı. Ardından daha da gülümsemesini yaydı. Arkasından gelen sesle kafasını oraya çevirdi. Bu kızı tanıyordu. Nasıl tanımasın? Gryffindor'un en güzel kızıydı. " Merhaba " dedi en seksi gülümsemesiyle. Zaten hep gözlerini kısar ve dudağını ısırırdı seksi gözükmek için ama şu an buna ihtiyacı yoktu. Belki daha sonra ihtiyacı olurdu. Olduğu yerden kalkmasına gerek kalmamıştı. Kız zaten yanına çoktan gelmişti bile. Tek sorun tepesinde dikiliyor olmasıydı. " Otursana Melanié" dedi gülümseyerek. Adını hatırladığına şaşırmıştı. Aklından o kadar şey geçerken gerçekten de kendisiyle gurur duymuştu.

Renk Kodu::

"Yanında birileri yok, şaşırdım. Bir sorun mu var? bugün çok düşüncelisin," Güldü yüksek sesle. Kızla göz göze geldiklerinde gülümsemesi yayıldı. Gerçekten de her zaman yanında birileri olurdu. Bunu genç kız söyleyince kendini kötü hissetti. Şimdi yalnızdı işte. " Ne sorun olacak ki? Sadece yalnız takılıyorum!" Bu sözler nazikçe çıkmış olsa bile içini kemiren bir duyguydu. Her şeyi bir kenara atması gerekirdi ama konu aşk olunca yapamadığı tek şeydi. Karşısındaki genç kızı baştan aşağıya doğru süzdü. "Belki okulun en güzel kızıyla konuşuyorumdur," diye düşünmeden alamadı kendini. Uzunca bir süre ona bakakaldı. Sonra derin nefes aldı ve devam etti. "Ama sonuçta hayat devam ediyor." derken gözlerini kısmış ve dudağını ısırıyordu. Böyle daha seksi durduğuna emindi. Tekrar göle bakmaya başladığında dudağın ısırmaya devam ediyordu. Aklının çalıştığı tek şeyin ne olduğunu kanıtlamıştı. Eğlence, eğlence ve eğlencenin yanında kızlar. Umursamazca omuzunu silktiğinde Mel'e döndü. "Ee Mel, seni hangi rüzgar savurdu buraya?" derken kendini daha da yaklaştırmıştı ona. Ouv, parfümü hoş diye düşündüğünde gülmemek için kendini zor tuttu. Eğer gülseydi açıklaması uzun sürecekti. " Ya da beni gördün de mi geldin?" deyince gülümsedi. Sonra sözlerinin ardından aklına gelen şeyle duraksadı. Arkadaşının söylediğine göre bir platonikliği vardı bu kızın. Belki de umursamalıyım, ha?

Mırıldandığı şarkıya ara verip aniden söylediği söze kendisi de şaşırmıştı. " Sevgilin olmamasını anlamıyorum Mel, sen harika birisin. Ama..." deyip kendini susturmayı başarmıştı. Ne yani bir de asılacak mıydı? Belki de dost olarak bir şeylere başlayabilirlerdi ya da belki de tam zamanıydı. Ama söyleyeceğini şimdi söylerse heyecanı neredeydi bunun? Bu yüzden biraz onun kalbine inmeyi deneyecekti. Kendine güveni her zaman tamdı Francisco'nun. Ve biraz da ukalaydı bu konuda. Ama neyse şimdi biraz eğlenecekti ve eğlencenin sonun da bombayı patlatacaktı. En azından gününe hareket gelmişti. "Sen harikasın, evet. Evet!" dediğinde ses tonu etkileyici derecede nazikti. Sanki yeni keşfettiği bir şeymiş gibiydi.

"Ah, evet. Uyku problemim olduğu için hep geç saatlerde kalkıyorum. Bugün ders olmadığı için kendimi o kadar şanslı hissediyorum ki!" Utangaç bir tavırla konuşmaya başlamasının ardından Francisco gülümsüyordu. Evet, tanıdığı her kızın aksine daha farklıydı Mel. Gerçekten de şanslı olmasına bir şey diyemezdi. Francisco da her zaman şansa inanırdı ve gece yatmaya yatmadan önce şansına şükrederdi. Suyun üzerinde eli gezinirken çıkan ses kendini iyi hissettirdi. Suyun sesi ve Mel.. "Aslında buraya rahatlamak için geldim. Ama sen olduğunu görünce.. Yani kim sana karşılık vermez ki? Ruh öküzüm dışında tabii." Kahkahasına engel olamadı. Ah, ruh öküzün gerçekten de sinir bozucu biri. Onun adının geçmesi bile sinirlerini bozuyordu Francisco'nun. Zaten herkesi de sevmek zorunda değildi ya! "Ruh öküzü olmanız gerçekten de çok abest"dediğinde haklıydı. Hiç benzemiyorlardı. Huyları bile farklıydı. Ne diyeceğini merakla beklerken gülümsüyordu ama Mel, sanki zor bir sorunun cevabını verecekmiş gibiydi. En azından öyle görünüyordu ama zor soru da sormamıştı ki Francisco."Harika olduğumu düşünmen çok güzel, Fran. Gerçekten çok özel bir his. Evet sevgilim yok. Gerçi okuldaki tüm erkekleri dolaşan kişi belli." Söylediği sözle aniden ona döndü. Gözlerinin içine bakıyordu. Ne diyeceğini bilmiyordu. Söylediği söz doğruydu ama o da doğru yolunu bulmuştu. Derin bir nefes aldı. "Onun hayatı ne seni ne de.. beni ilgilendirir Melanié," derken zorlanmıştı. Francisco'u fazlasıyla ilgilendiriyor gibiydi. Holly'nin seksi olduğu bir gerçekti ama artık pek de seksi gözükmediğini itiraf etmeliydi kendine Francisco. "Ah, her neyse. O'nun dışında biri gelse de kabul etmem zaten," O umursamaz yüz ifadesini kullanmıştı ama bu sefer umursamazca değil. Daha çok bahsettiğini anlamamakla ilgiliydi. O'nun dışında... Bahsettiği kişinin kim olduğu meçhuldu. Mel ile çok fazla yaklaştıklarını fark ettiğinde gözlerinin içine bakıyordu. Aralarındaki mesafe git gide kapanmaya başlamıştı. Ama aniden geri çekildi. Bunu neden yaptığını bilmese de yaptığı için pişmandı. Utangaç bir tavırla bakıyordu Melanié'e. " Üzgünüm Mel ama... " Devamını beklediği anlaşılıyordu. Ne söyleyeceğini gayet iyi biliyordu. Ama Melanié'nin beklediği şey olmadığı kesindi. "... benimle yemek yemek ister misin?" O seksi gülümsemesi yüzündeydi. Okuldan uzaklaşmak iyi olacaktı. Evet, kesinlikle.

Rp out:

Bakışlarında hissettiği öfkeyle kendisinin de gerildiğini hissetti. O utangaç kız gitmişti. Yerine daha farklı tanımadığı bir Mel gelmişti. Sessindeki güçlü ton ise kendini kötü hissetmesine neden oldu. "Ah, Fran. Beni pışpışlamak zorunda değilsin. Yalnız gözükebilirim ya da güçsüz. Fakat bu kadar küçük olduğumu sanmıyorum." Bu sözleri söylemek için kendini zorladığının farkındaydı. Hatta söylemek istemediği sözleri ağzından kaçırmış gibiydi. Francisco içinden sayı saymaya başlamıştı bile. Fakat çekip gitmesini engelleyen tek şey vardı. Onu farklı görüşü ve sevmesi. Fakat yüzünde oluşan öfkeli ifadeye engel olamadığın bilmiyordu. "Afedersin. Sadece.." Sessizce onu dinliyordu. Onu kırmamak için yapması gereken tek şey susmaktı ve bunu çok sık yapmaya başlamıştı. Sessizce onu izlerken omzunda hissettiği elle kafasını çevirdi o yöne doğrdu. "Lanet olsun, Fran! Hala anlamadın mı? Ben gerçekten seni... Ah, ne önemi var ki!" O sırada öfkesinin tavan yaptığını hissettiğinde engel olamayacağını anlamıştı. Bir şeyler söylemek istemişti ki Melanié kucağına düşmüştü. İlk önce şaşkınlıkla karşılamıştı.

Ellerini saçlarına götürdü yavaşça onları okşarken de adını bir fısıltıya söylüyordu. Teninde hissettiği sıcaklık ile gerginleşmişti. Sonra elini sıkıca tuttu. Gözlerinin içine bakarken bir yandan da yüzünü yaklaştırıyordu Melanié'e. "Beni sevdiğini ve bunun bir önemi olmadığını mı söyleyecektin," Bu sözlerin ardından daha da kendini yaklaştırdığında dudağına bir öpücük kondurdu. Narin çıkan sesinden sonra hafifçe onu kucağından kaldırdı. Hızla ayağa kalktığında "Bir daha ki sefere beni yargılamadan önce düşün. Yoksa her zaman bu kadar şanslı olmaya bilirsin." Öfkeye söylenen sözlerin ardından elini ona uzattı. Kalkmasına yardımcı oldu. Elini onun beline koyduğunda gülümsüyordu. Göz kırptı ve ardından yüzünü ona çevirdi. Melanié'i kendine daha da yaklaştırdığında kaşlarını kaldırdı ve gözlelerinin içine bakarak konuşmaya başladı. "Yemek teklifime hala cevap vermedin 'tatlım'. Yemekten sonra istersen eğleniriz Ne dersin?" Hafifçe geri çekildi ve cevabını beklemeye başlarken de elini sıkıca tuttu Mel'in. "Ha, diyorsanki okuldan kaçamam. Sen bilirsin," dedi ve o tatlı güümsemesinin yanında bakışarındaki sinsiliğin farkındaydı Francisco. Bazen çift kişilikli olduğunu düşünüyordu. Eğlence düşkünü ukala bir Fran, bazen de sessiz, sakin biri oluveriyordu. Ve bu bazen dengesini kaybetmesine neden olsa da kendini böyle seviyordu. Zaten seveneler de Francisco'u böyle seviyordu.

Rp out:

-Son.

Spoiler: