Kedicikler, çöplükte takılır. Sokak aralarında ne işin var?

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Holly Isaac

Holly, bu gece böyle. Saçları dikkate almayalım, hala uzun. :

"Ben sarhoş değ-ğilim!" diye bağırdı tüm gücüyle Holly. Ki kesinlikle sarhoştu. Yanında adını bilmediği III. sınıf bir Hufflepufflı kız vardı. Kız, sanırım büyüklerle takılıp popüler olabileceğini düşünüyordu. Tatlım, yüzün eğer kamyon çarpmışa benziyorsa popüler olma gibi bir ihtimalin yok. Kızı başından savmak için her şeyi yapmıştı, ancak yüzsüz müdür nedir, gitmedi bir türlü. "Adın neydi senin, ufaklık?" diye sordu alaycı bir tavırla Holly. "Ma-Marie. Unuttun mu Holl?" dedi ürkek bir tavırla Marie. Holly'nin gözlerindeki öfke onu korkutmaya yetmiş olmalıydı. O kimdi ki ona Holl deme cesaretini kendinde buluyordu. Elindeki bira şişesine baktı Holl. Sonra Marie'ye döndü. Öfkeden kısılmış gözlerini, normal haline getirdi. Yüzüne sevecen, şirin bir gülümseme yerleştirdi. "Eğer hemen burayı terk etmezsen, bu şişeyle neler yapabileceğimi tahmin bile edemezsin tatlım." Marie, gözlerini korkuyla açarak hemen ayağa kalktı ve koşarak uzaklaştı. Holl, tüm kendini beğenmişliğiyle gülümsedi ve birasını dikti.

Bitirdiğini fark ettiğinde karşısındaki duvara fırlattı. Şişenin parçalanmasını, camların birbirlerinden uzak yerlere fırlamasını seyretti sessizce. Ardından ayağa kalkıp duvara monte edilmiş, kirli boy aynasında kendine bir göz attı. Üstünde siyah, bol bir uzun kollu vardı; kolları dirseğine kadar kıvrılmış. Salaş kıyafetinin ön tarafında bir haç işareti vardı ve haçlı kısım transparandı. Siyah sütyeni belli oluyordu. Altında nerdeyse görülmeyen. gök mavisi bir kot şort vardı. Ayağındaysa göze batmayan kırmızı babetler. Saçları dağılmıştı biraz, yüzündeyse aptal, büyük bir gülümseme. Gözündeki kalem de akmıştı biraz, bunu umursamadı ve tekrar eski yerine oturdu. Burası bir çıkmaz sokaktı. Belki de Hogmeade'in en sevdiği yeriydi. Kimse gelmezdi, genelde buraya tek başına sarhoş olmak veya ağlamak için gelirdi. Yere atmış olduğu sigara paketinden bir sigara çıkardı, şu muggle işi zipposuyla sigarasını yaktı ve bir duman aldı. Kafasını duvara yasladı ve gözlerini kapattı. Gördüğü ilk şey, Isaac oldu. Holl'e ne oluyordu böyle? Şu Gryffindor kafasını karıştırıyordu. Holly'nin egosuna kesinlikle ters düşen hareket yapması sorun değildi. Aslında ilk başta sorun oydu, intikam istiyordu. Şimdiyse sadece onu görmek istiyordu. İntikam almak gibi bir düşüncesi yoktu. Ancak Holly'i gerçekten üzmüştü ve Holl öyle her şeye ağlayan biri değildi, güçlü biriydi ve ağladığında gerçekten ciddi bir şey olması gerekiyordu. Gözlerini açtı, sigarasından derin bir nefes daha aldı. Kafasını sokağın başına çevirince gördüğü kişiyle bir şok yaşadı. Sigarası elinden düştü ancak ifadesiz yüzünü korumaya çalıştı. Başardı da, oyunculuk konusunda uzmandı. Gördüğü kişi, O'ydu. Ne yapmalıydı? Aslında ayağa kalkıp boynuna atlamak istiyordu. Ama o Holly Bianca Lammer'dı. Egosunu korumalıydı. Alaycı bir tavırla dudak büktü ve ağzından şu kelimeler döküldü: "Kedicikler, çöplükte takılır. Sokak aralarında ne işin var?"

Isaac'te böyleymiş:

Hogsmade’yi seviyordum, uzun süredir bu geziyi bekliyordum. Okul dışına çıkmak oldukça iyi gelmişti bana. Tüm o karamsar düşüncelerimi Hogwarts’ta bırakmıştım adeta. Ama geri dönecek olma düşüncesi canımı yakıyordu. Ne oluyordu böyle bana, orası benim evimdi. Oradan çıktığımda gidecek yerim var mıydı ki? Bunları düşünmek istemiyordum. Üç Süpürgede oturduğum masadan zar zor kalktım, başım hafiften dönüyordu. Etrafıma bakındım, geç olduğu için pek kimse kalmamıştı. Bara doğru ilerledim ve bir kaymak birası daha istedim. Biramı beklerken gözüm barın üzerine duran aynaya takıldı. Bu çocukta kimdi böyle? Üzerinde beyaz salaş bir t-shirt, altında açık renk bir kot pantolon ve beyaz converse’ler. Saçları dağılmış birbirine geçmiş, gözleri şişmiş bu çocuk ben olamazdım öyle değil mi? Aynaya doğru daha da yaklaştım, dikkatli bakınca anladım ki evet o bendim. Ne kadar da kötü görünüyordum. Daha fazla aynaya bakmaya tahammül edemezdim. Barın üzerine bırakılan bira bardağını kaptığım gibi kendimi dışarı attım. Barmenin bardağı da alıp gittiğim için arkamdan ettiği küfürleri duyabiliyordum. Aldırmadım, Hogsmade sokaklarında yürümeye devam etti. Yollarda da kimse kalmamıştı, sadece dükkanlardan çıkan birkaç öğrenci vardı o kadar. İleride koşarak buraya doğru gelen bir kız vardı, oldukça küçük görünüyordu. Korkmuş gibiydi, kim olduğunu aldırmadan yanımdan geçerken kolundan tuttum ve kendime doğru çevirdim. ‘’Hey, neler oluyor?’’ Kız bana o kadar korku içinde baktı ki gerçektende berbat göründüğüme daha da emin oldum. ‘’O delirmiş gibi, o çok korkunç. Orada, Holl-y’’ Holl bu zavallı kıza ne yapmış olabilirdi ki? Kızın kolunu bırakıp bir şey demeden gitmesine izin verdim. Gösterdiği yere doğru hızlı adımlarla yürüdüm. Çıkmaz bir sokağa geldiğimde sağa doğru kafamı çevirmemle onu gördüm. Gerçektende delirmiş gibiydi, bir elinde sigara bir elinde ise bira vardı. Onu bu hale getiren ben olamazdım öyle değil mi? Sonuçta o kusursuz bir Slytherin değil miydi? Böyle şeyleri takmaması gerekirdi. Bir şeyler söylemek için tam ağzımı açmıştım ki delici bakışları gözlerimi buldu. Ağzımı kapadım, onun konuşmasını beklemeliydim. "Kedicikler, çöplükte takılır. Sokak aralarında ne işin var?" Evet tam da tahmin ettiğim gibiydi, bana olan siniri haddini aşmıştı. Onu bu duruma getirdiğime üzülmüştüm, ama bu bana ayrı bir böbürlenme hisside vermeli miydi? Ama kızları bu halde görmem ilk değildi, sadece bir Slytherini böyle görmek gülünçtü o kadar. Yanına doğru yaklaştım ve tam önünde dikildim. ‘’Bir yılanı da bu halde görmek içler acısı açıkcası,’’ dedim.

Isaac, Holly'nin yanına yaklaşıp tam önünde dikildi. ‘’Bir yılanı da bu halde görmek içler acısı açıkçası,’’ dedi. Holly, kaşlarını kaldırdı. Alaycı havasını koruyordu. Isaac, onu bu hale getirenin o olduğunu anlamamalıydı. Ki anlaması için de hiçbir neden yoktu. Holly'nin her zamanki haliydi bu. Bir elinde sigara, diğer elinde alkol, karanlık, sessizlik.. Ancak Hogwarts'taki çoğu kişi Holly'nin bu yüzünü bilmezdi. O kendini beğenmiş prensesti. Erkekleri, kendini hiç yormadan etkileyebilen kızdı. Hogwarts'taki çoğu erkeği elden geçirdiği düşünülüyordu, ki bu kesinlikle yalandı. Evet, Hogwarts'tan çok kişiyle yatmıştı ancak hadi ama. Holly'nin tüm hayatı boyunca yattığı erkek sayısının yarısı bile değildi. Genelde dışarıdan insanları tercih ederdi, bir daha yüzünü görmemek için. "Bana laf sokmayı çalışmayı kes Lincoln. Ne istiyorsun?" dedi Holl. Sözleri sertti ancak ses tonu gayet sakin, umursamazdı. Birasından kalan son yudumları da içti ve yavaşça yanına koydu. Sigarasından bir duman daha aldı. Isaac'e boş boş bakarken dumanı üfledi. Bugün de oldukça yakışıklıydı. Beyaz salaş bir tshirt, açık renk bir kot pantolon ile beyaz converseler. Holl, boşuna onun için seksi Gryffindor demiyordu.

Nefreti, kini yüzünden okunuyordu adeta. Ama bunu saklamaya çalışıyordu, her zaman ki kusursuz Holly gibi davranmaya çalışıyordu. Ama benim gözümde hiçbir zaman kusursuz olmamıştı. Benim gözümde kızlar kendilerini kasar, farklı tiplere bürünürse kusursuz olamaz. Her zaman samimi olmalılar, işte bu yüzden bir Slytherin ile anlaşamıyorum ya. Her sözünün arkasında acaba mı diye düşündüğüm bir insanla beraber olamam öyle değil mi? Zaten Holly ile beraber olmayı da düşünmüyordum. Yani evet beni çeken bir şeyler vardı ama o gece o şekil bırakıp gitmemden anlamıştım bunu. Farklı bir şeydi, ama istemediğim bir şeydi. Sanki kalbim ile beynim farklı konuşuyordu. Ama Mel’e bunu yapamazdım, o Holl’den nefret ediyordu. Mel ise benim canımdı, okulda en iyi anlaştıklarımın başındaydı hatta tek bile denilebilirdi. Ananas ile de anlaşıyordum, ta ki o geceye kadar. O gece aramıza buzları yerleştirmişti adeta. İrkildim, bir ses duydum. Neredeyse Holl’ün burada olduğunu bile unutmuştum. "Bana laf sokmayı çalışmayı kes Lincoln. Ne istiyorsun?" Ne amacım ona laf sokmaktı, ne de bir şey istemek. Sadece ne durumda olduğunu görmek istemiştim. Ama saklamaya çalıştığı kin gözlerinden okunuyordu. ‘’Yapma Holl, her şey ortada benimle birlikte olamadığın için bu kadar üzülmene gerek yok. İstersen tekrar yaşarız olur biter. Ama zaten beni aramana da gerek yok öyle değil mi? Zaten şuana kadar yattıklarının sayısı kim bilir kaçtır.’’ Tiz bir kahkaha attım ve boş sokaklarda yankılandı. O mu bir yılandı, ben mi? Tanrım! Neden kızlara karşı böyleydim, bunu bir çözümü yok mu? Tam bir pislik gibi davranmıştım ve düşündüğüm an bundan utanmıştım. Geri adım atmazdım tabiki, tarzım değildi.

‘’Yapma Holl, her şey ortada benimle birlikte olamadığın için bu kadar üzülmene gerek yok. İstersen tekrar yaşarız olur biter. Ama zaten beni aramana da gerek yok öyle değil mi? Zaten şuana kadar yattıklarının sayısı kim bilir kaçtır,’’ dedi Isaac ve tiz bir kahkaha attı. Kahkahası boş sokaklarda yankılandı. Holly'nin gözlerindeki nefret arttı. Ancak bu sefer konu Isaac'e karşı ne hissettiği değildi. Isaac'in ona söylediği şeydi. Ve o an, kendi gözünde bitirmişti Isaac'i. O kim oluyordu da Holly'le böyle konuşuyordu. Ve oyun başlar. Holl, yavaşça ayağa kalktı. Bir anda tüm duyguları silinmiş gibiydi. Sevgi, nefret, şaşkınlık.. Hepsi uçup gitti. Boş boş Isaac'e baktı. Uykusunun geldiğini hissetti. Gözlerini yumarak derin bir şekilde esnedi. Gözlerini açtığında, Isaac tam önünde durup ona bakıyordu. Boyu ondan uzundu. Holly, biraz başını kaldırarak yılan gibi bir sesle konuştu. Adeta tısladı hatta. "Kendini kim sandığını bilmiyorum, Gryffindor. Ancak şuan senin cevap vermeye bile değmez biri olduğunu düşünüyorum. İnsanları geçmişiyle yargılamak ne haddine? O kadar düşük olduğunu bilmiyordum. Gerçi Melanié'yle takılan birinden de fazlası beklenemezdi zaten. Fran'den sonra birine karşı gerçekten bir şeyler hissedebileceğimi düşünmüştüm, ancak alçağın tekisin. Canın cehenneme." Sigarasından ufak bir nefes aldı ve yere atıp söndürdü. Şuan Isaac'in ondan özür falan dilemesini bekliyordu ancak tanıdığı kadarıyla, geri dönüş yapmayacaktı. Bu lafları etmeseydi gerçekten Holl ona platonik kalabilirdi, ama içindeki duyguları söndürdü. Kim bilir, belki tekrar yakardı. Kalktığı yere tekrar oturdu ve başını duvara yaslayıp gözlerini kapattı. Kimse onun değiştiğine inanmayacaktı sanırım.

Onu gerçektende kızdırmıştım. Sözlerim üzerine ayağa fırladı ve tam karşımda dikildi. Esnedi, uykusu gelmiş olmalıydı. Bana kedicik diyordu ama şimdi kendi kedicik gibi görünüyordu esnerken. Gerçektende tatlıydı, ne gerek vardı farklı karakterler altına girmeye? Ağzını açtığı anda tüm zehirini boşaltacaktı bana biliyordum. Bense tam karşısında durmuş acaba onu değiştirebilir miyim diye düşünüyordum, ama bu sanırım imkansızdı. O yoldan çıkmış biriydi, ve ben öyle kızları sadece tek geceliğine kullanırdım. "Kendini kim sandığını bilmiyorum, Gryffindor. Ancak şuan senin cevap vermeye bile değmez biri olduğunu düşünüyorum. İnsanları geçmişiyle yargılamak ne haddine? O kadar düşük olduğunu bilmiyordum. Gerçi Melanié'yle takılan birinden de fazlası beklenemezdi zaten. Fran'den sonra birine karşı gerçekten bir şeyler hissedebileceğimi düşünmüştüm, ancak alçağın tekisin. Canın cehenneme." Gerçektende çıldırmıştı, onu kırabileceğimi hiç düşünmemiştim. Ona göre ne kadar pislikte olsam şuan kendimden utanmış ve üzülmüştüm. Sözlerinden sonra sinirle az önce oturduğu yere çöktü. Şimdi ne yapmalıydım? Yine kendimi değiştirmeyecek, kendim gibi davranacaktım. Ne düşünüyorsam söyleyecektim, ama onu kırmamaya çalışarak. Önüne çöktüm ve bana bakması için hafifçe çenesini tutup kaldırdım, şimdi gözgözeydik. ‘’Bak Holl, seni kırdıysam özür dilerim. Seni tanımıyorum, o duyduklarımın geçmiş olacağını nereden bileceğim? Ama banane zaten öyle değil mi? Fran’dan sonra gerçekten bana karşı bir şeyler hissedecek olman beni sevindirdi, ama sanırım artık şansım yok. Aslında bakarsan o gece seninle neden birlikte olmadım biliyor musun? Nereden bileceksin ki, bunu anlamayacak kadar bencilsin. Ben kızları tek gecelik kullanıp atarım, ama sana bunu yapmadım. Dönüp bir düşünseydin, belki aklına bir neden gelirdi.’’ Sözlerimden sonra yavaşca ayağı kalktım ve karşısındaki duvara yaslanıp ona baktım. Gayet açık konuşmuştum, kendime şaşırıyordum. Birden aklıma gelen şey ile kan beynime sıçradı adeta. ‘’He unutmadan, bir daha sakın benim yanımda sevdiklerime laf atma. Madem ben düşüğüm, sende bunu yaparak düşme. Özelliklede Mel’e.’’ Evet bunu söylemeden asla geçemezdim, Mel benim için o kadar değerliydi ki kimse onun hakkında böyle konuşamazdı.

Isaac, Holly'nin önüne çöktü. Ona bakması için hafifçe çenesini tutup kaldırdı. Göz gözeydiler. . ‘’Bak Holl, seni kırdıysam özür dilerim. Seni tanımıyorum, o duyduklarımın geçmiş olacağını nereden bileceğim? Ama banane zaten öyle değil mi? Fran’dan sonra gerçekten bana karşı bir şeyler hissedecek olman beni sevindirdi, ama sanırım artık şansım yok. Aslında bakarsan o gece seninle neden birlikte olmadım biliyor musun? Nereden bileceksin ki, bunu anlamayacak kadar bencilsin. Ben kızları tek gecelik kullanıp atarım, ama sana bunu yapmadım. Dönüp bir düşünseydin, belki aklına bir neden gelirdi,’’ dedi ve ayağa kalktı. Karşısındaki duvara yaslanıp Holly'e baktı. Holly, gerçekten şaşırmıştı. Bir an kendini ağlayacak gibi hissetti. İç sesi Aptallaşma, güçlü ol. Sen Holly Bianca Lammer'sın diyordu ve Holl kendine geldi. Tam bir şeyler söyleyecekken Isaac ondan hızlı davrandı. ‘’He unutmadan, bir daha sakın benim yanımda sevdiklerime laf atma. Madem ben düşüğüm, sende bunu yaparak düşme. Özelliklede Mel’e,’’ dediğinde Holly şuan gerçekten Melanié'yle ilgili bir şeyler duymak istemediğini fark etti. O kız umrunda değildi, tek sorun en yakınlarından biri olan Bastet'la yine en yakınlarından biri olan Francisco'nun arasına girmesiydi. Holly, derin bir nefes aldı ve ağzından kelimelerin dökülmesine izin verdi. "Sorunun ne olduğunu anlamıyorsun değil mi? Sorun, o gece beni o şekilde bırakmış olman değil. Sorun, o şekilde bıraktıktan sonra bir daha aklına bile gelmemem. Hiçbir şey söylemeden koridorda yanımdan geçip gitmen. Nasıl hissettirdiği konusunda bir fikrin var mı Isaac?" dedi ve duraksadı. Ona hep kedicik, Gryffindor veya Lincoln derdi. İlk kez Isaac demişti. Duraksamasının bir diğer nedeniyse, söylediklerinin doğruluğunu şimdi fark etmiş olmasıydı. Gerçekten de asıl sorun buydu. Yutkundu ve sözlerine devam etti. "Bir şansın daha olmasını ne kadar istediğimi tahmin bile edemezsin. Kötü bir başlangıç yaptık ve ben.. Ben seni kaybetmek-" dedi ve yeniden durdu. Nasıl söyleyecekti gerçekten bilmiyordu. Rahatla Holl, rahatla! Ve sonra pat diye söyleyiverdi, "Ben seni kaybetmek istemiyorum Isaac. Henüz kazanmamış olsam da." Henüz kelimesini bile bile vurgulu söylemişti. Şuan bir karar vermişti, Isaac Lincoln'u ne olursa olsun elde edecekti. Adını bile koyamadığı duyguları, kalbi bunu yapmasını söylüyordu. Ve artık mantığıyla hareket etmek istemiyordu. Seni seviyorum.

Mel ile ilgili olan kısmı için tekrardan atışmak istemiyordum, çünkü atışırsak kalbini kırabilirdim. Sevdiğim insanlara asla laf söyletmezdim, bir gün gelirde belki Holl’de bunu anlardı, ona da laf getirtmediğim zaman… "Sorunun ne olduğunu anlamıyorsun değil mi? Sorun, o gece beni o şekilde bırakmış olman değil. Sorun, o şekilde bıraktıktan sonra bir daha aklına bile gelmemem. Hiçbir şey söylemeden koridorda yanımdan geçip gitmen. Nasıl hissettirdiği konusunda bir fikrin var mı Isaac?" Sesi yumuşamıştı, buna sevindim. Söyledikleri konusunda biraz düşününce hatırladım. Onu çok görmemiştim en fazla iki kere falan. O zamanda bilerek görmemezlikten gelmiştim, çünkü hiçbir kızı öylece bırakıp gitmemiştim, duyulacak diye ödüm kopuyordu açıkcası. Bunca yıllık kızlarla olan kariyerime çamur atılırsa üzülürdüm doğal olarak. Ve bir de onun hakkında duyduklarım… Yenilebilir yutulabilir tarzdan şeyler değildi bunlar. Bunlar gerçektende ondan uzak durmamı sağlayacak şeylerdi. Aklıma Larissa geldi, o gerçektende o şeyleri yapmış olsaydı ona asla sevgilim sıfatını vermezdim. Ama Hol değişmiş miydi ki? Zaten sevgilim sıfatını veremezdim, herkes çok tepki verirdi. Ama gerçektende birbirimize inanırsak aramızda kalabilirdi öyle değil mi? "Bir şansın daha olmasını ne kadar istediğimi tahmin bile edemezsin. Kötü bir başlangıç yaptık ve ben.. Ben seni kaybetmek-" Beni kaybetmek istemediğini söylerse düşüp bayılabilidim, az önce canın cehenneme demiyor muydu bana? "Ben seni kaybetmek istemiyorum Isaac. Henüz kazanmamış olsam da." Hah, işte tam beklediğim cümleler. Yine beynim çalışmaya başlamış kalbimi ezip geçiyordu. İçimden bir ses; yapma Isc, kalbini kırma diyordu, ama nafile. Kendimle çekişiyordum adeta. Uzun birkaç dakika sonra kendime geldim. Yaslandığım duvardan kıpırdamadan ona doğru baktım ve ‘’Bak Holl, gerçektende nasıl bir insan olduğumu biliyorsun öyle değil mi? İşte ben senin bilmiyormuşum, yani sen sadece erkekleri etkileyen biri değilmişsin. Üzgünüm ama sen arkanda kaltak imajını bırakmışsın. Şimdi anlıyor musun beni, neden öyle yaptığımı anlıyor musun? Evet bende kızların duyguları ile oynarım, ama pek azı ile birlikte olmuşumdur. Gerçektende kullanıp bir daha yüzüne bakmayı düşünmediklerimle. Hayatımda bu konuda sadece bir istisnam var işte o yüzden utanıyorum yaptığımdan. Sanada bunu o yüzden yapmadım, yüzüne bakacaktım çünkü amacım buydu. Ama söylenenler beni gerçektende üzdü. Meğersem bunca zaman o kadar tanımadığım için tıkamışım kulaklarımı bunlara,’’ dedim.

Isaac, birkaç dakika hiçbir şey söylemeden öylece durdu. Ve konuştu. ‘’Bak Holl, gerçektende nasıl bir insan olduğumu biliyorsun öyle değil mi? İşte ben senin bilmiyormuşum, yani sen sadece erkekleri etkileyen biri değilmişsin. Üzgünüm ama sen arkanda kaltak imajını bırakmışsın. Şimdi anlıyor musun beni, neden öyle yaptığımı anlıyor musun? Evet bende kızların duyguları ile oynarım, ama pek azı ile birlikte olmuşumdur. Gerçektende kullanıp bir daha yüzüne bakmayı düşünmediklerimle. Hayatımda bu konuda sadece bir istisnam var işte o yüzden utanıyorum yaptığımdan. Sanada bunu o yüzden yapmadım, yüzüne bakacaktım çünkü amacım buydu. Ama söylenenler beni gerçektende üzdü. Meğersem bunca zaman o kadar tanımadığım için tıkamışım kulaklarımı bunlara.’’ Holly, bir an ne diyeceğini bilemedi. Derin bir nefes aldı ve bir süre sessizlik ortama hakim oldu. Ne diyeceğini düşünüyordu. Ne demeliydi? Hayır, ben bir kaltak değildim mi? Bu kesinlikle yalan olurdu. Ama değişmişti, önemli olan bu değil miydi? Düşünmekten sıkıldığını fark ettiğinde doğaçlama yapması gerektiğini fark etti. Kaybedecek neyi vardı? "Bak Isaac, ben bir Lammer'ım. Benim ailem, bana sadece bir kez öğüt verdi. Geçmişini yargılayanlara, geleceğinde yer verme. Haklılar. Eğer ben değişmişsem, geçmişimden kime ne? Ve ben değiştim, ben gerçekten değiştim. İnanmak zorunda değilsin ancak gerçek bu," dedi ve durdu. Şimdi kafasına takılan o soruyu soracaktı, her şeyi belirleyecek soruyu. Bu gece bir son mu olacaktı, yoksa başlagıç mı; bu soruyla cevabını alacaktı işte. Kelimeler döküldü ağzından, "Peki şimdi ne olacak?"

Sözlerimden sonra kırılmış yada kızmışa benzemiyordu, yada aksine anlayışlı duruyordu. "Bak Isaac, ben bir Lammer'ım. Benim ailem, bana sadece bir kez öğüt verdi. Geçmişini yargılayanlara, geleceğinde yer verme. Haklılar. Eğer ben değişmişsem, geçmişimden kime ne? Ve ben değiştim, ben gerçekten değiştim. İnanmak zorunda değilsin ancak gerçek bu." Söylediklerine verecek bir cevap bulamıyordum. Düşünüyordum ama ne diyebilirdim ki? Geçmişini yargılamak değildi amacım, geçmişinde hayatında ben dahi yoktum, beni ilgilendirmezdi. Ama geleceğinde yapmıyacağının garantisini kim verecekti? Bunu söylemek için ağzımı açmamla beni susturdu. Demek ki söylecekleri daha bitmemişti. "Peki şimdi ne olacak?" Bunu sormasını beklemiyordum, sanırım onu beklentiye sokmuştum. Biz birlikte olamazdık, bu imkansızdı. Ama başka bir yol bulabilirdik belki. ‘’Bilmiyorum Holl, biz birlikte olamayız, onca kişiyi karşımıza alamayız.’’ Duraksadım ve derin bir nefes aldım, sözlerimi dikkatli seçmeliydim ki kalbini kırmıyayım. ‘’Yani bunu kimse bilmemeli,’’ tekrar duraksadım, yaslandığım duvardan doğruldum ve yanına geçip oturdum. Çenesini tuttum ve sözlerime devam ettim. ‘’Yani birbirimizi sevdiğimizi.’’ Evet söylemiştim işte, bu şekilde olsun istemezdim ama söylemiştim. Tam anlamıyla sevgi değildi belki bu ama bir hoşlantı olduğu kesindi.

’Bilmiyorum Holl, biz birlikte olamayız, onca kişiyi karşımıza alamayız,’’ dedi Isaac ve duraksadı. Derin bir nefes alıp devam etti sözlerine. ‘’Yani bunu kimse bilmemeli.’’ Bir daha duraksadı. Yaslandığı duvardan doğrulup Holly'nin yanına oturdu. Çenesini hafifçe tutup kendine çevirdi ve ‘’Yani birbirimizi sevdiğimizi,’’ dedi. Holl şaşırmıştı açıkçası. Isaac'in onu sevmesini beklemiyordu. Francisco'dan sonra yaptıklarıyla kimsenin onu sevmesini beklemiyordu zaten. İyice çuvallamıştı ancak Isaac çıkmıştı karşısına. Bu iyi bir şey miydi? İyi ya da kötü, olan olmuştu artık. Fran'den sonra ilk kez birini sevdiğini hissediyordu, aşka yaklaşmış gibiydi. Ve yine üzülürse, kalbini kapatacaktı erkeklere. Umarım üzülmeyeyim diye bana yalan söylemiyorsundur, Isaac. Bu düşünce aklından geçtiğinde gerçek olabileceğinden dolayı bir şoka uğradı. Ya gerçekten de duyguları konusunda dürüst davranmıyorsa? "Kimsenin bilmemesi gerektiği konusunda hemfikiriz," dedi ve ciddiyetle devam etti sözlerine. "Artık üzülmek istemiyorum Isaac. Şu zamana kadar yeterince üzüldüm. Çok fazla hata yaptım, bunları telafi etmek istiyorum. Sana değiştiğimi kanıtlamak istiyorum. Çünkü seni.." dedi ve duraksadı Holl. Hayır, bu kadar erken seni seviyorum dememeliydi. Francisco'dan sonra bu cümleyi bu kadar hafife almak olmazdı. "..önemsiyorum." Sözlerini böyle tamamlamayı tercih etmişti. Gözlerine baktı sonra Isaac'in. Yüzünde hafif bir gülümseme oluştu, gamzeleri çıkmıştı ortaya yine de. Mutlu hissediyordu. Biraz daha sokuldu Isaac'e. Başını omzuna koydu ve gözlerini yumdu kısa süreliğine.

Ne söyleyeceğini bilmiyordum, düşünmek dahi istemiyordum.Lütfen beni sevdiğini söylemesin Tanrım, lütfen! Beni sevdiğini söylerse ne yapabilirdim ki, karşılık vermek zor olacaktı. Çünkü daha sevgiden bahsetmek için oldukça erkendi. Salak kafam! Az önce sevgiden bahseden bendim. Boş bulunmuştum anlaşılan, yanlış yorumlamamış olmasını umut etmekten başka bir şansım yoktu sanırım. "Kimsenin bilmemesi gerektiği konusunda hemfikiriz. Artık üzülmek istemiyorum Isaac. Şu zamana kadar yeterince üzüldüm. Çok fazla hata yaptım, bunları telafi etmek istiyorum. Sana değiştiğimi kanıtlamak istiyorum. Çünkü seni.." Sanırım korktuğum şey başıma gelmek üzereydi, kulaklarımı tıkayıp duymamazlıktan gelemez miydim "..önemsiyorum." Ah, bu sözleri beni gerçektende rahatlatmıştı, üzerimden bir yük kalkmış gibiydi. Evet bende onu önemsiyordum ve bu kadardı işte. Zaman belki başka duygularda getirirdi kim bilir? Yavaşça başını omzuna yasladı rahatsız olmaması için kıpırdamıyordum bile. Onu önemsediğimi söylemek yerine yavaşça saçlarını okşamaya başladım. Yumuşacıklardı, elim saçların arasında kayıyordu adeta. ‘’Artık gitsek iyi olacak Holl, şey burası pekte hoş bir yer değil.’’Gülümsedim, hemde içten. Gerçektende hissederek gülümsemiştim. Burası gerçektende hoşuma gitmemişti, çok pis kokuyordu. Holl bunu nasıl olurda farketmezdi? Bira ve sigaranın kokusu ile daha da berbat hale geldiği tartışılmazdı tabi. Kıpırdamadan cevap vermesini bekledim. Onaylamadan hareket etmek istemiyordum, sonra yavaşça elimi uzattım ve tutmasıyla hemen kaldırdım. Kararını değiştirmeden buradan çıkmak ve Hogwarts'a gitmek istiyordum. Yol boyunca sessizlik sadece kısa cümlelerle bozuldu. Binaya girdiğimizde ikimizde ortak salonlarımıza ayrıldık. İyi geceler Holly.

SON.

» Koş Yoksa İşin Biter

Kedicikler, çöplükte takılır. Sokak aralarında ne işin var?

Kedicikler, çöplükte takılır. Sokak aralarında ne işin var?

Similar topics

Similar topics