Çoğu gece olduğu gibi bu gecede uyku tutmamıştı. Uyumaya çalıştığım zaman ise kabuslar yakamı bırakmıyordu. Artık bıkmıştım. Belki geceyi Sasha'nın yanında geçirirsem daha iyi hissederim diye düşünmüştüm. Ses çıkartmadan sandığıma gittim. Tate'in dolabından aldığım bir tişörtü giydim. Üstünde hala onun parfümünü kokusu vardı. Hüzünlüce bir nefes verdim. Yatağımın altına sakladığım küçük sırt çantasını aldım ve sırtıma astım. Sonra altım bir sort geçirip ortak salondan dışarı doğru süzüldüm. Buna o kadar alışmıştım ki ayaklarım seri hareketlerle geçitlere gidiyordu artık.

Ormana ulaşınca derin bir nefes aldım. İç kısımlara doğru yürürken arkamda biri olduğu izlemine kapıldım ve omzumun üstünden arkaya baktım. Kimse yoktu. İç kısımlardaki küçük akarsuya ulaşınca yere oturdum. Dizlerimi kendime çektim ve ıslık çaldım. Sasha yanında üç tane yavru kurtla çıkageldi. Sevinçle yanıma geldi ve burnumu yaladı. Bende hafifçe gülüp burnunun ucunu öptüm. Küçük kurtlar kucağıma çıkmıştı. Bende gülerek onları seviyordum. Hepsi bembeyazdı. Yeni çıkan dişleriyle beni dişlemeye çalışıyorlardı. Gülümsedim. Kurtları kucağımdan indirirken gölgelerin arasından biri çıktı. Yüzümdeki gülümseme donup kaldı. Bu Fran'dı. Bakışımı kucağımdaki yavruya odaklayıp konuştum. Kalbim ve midem yer değiştirmişti sanki.

"Beni nerede bulacağını biliyorsun." dedim. Küçük kurta sarıldım ve kafamı beyaz, toprak kokan tüylerine gömdüm. Böyle daha rahattım. En azından daha güvende hissediyordum...

Her zaman yaptığı gibi yavaşça üstünü değiştirdi. Geçitleri ezberlemişti. Herkes uyuduktan sonra çok sık kullanırdı geçitleri. Birkaç gündür hep onu ormana çeken bir şeler vardı. Ormana gider bir ağacın dibine otururdu sabaha kadar. Ama onun bugün oraya gitmesini isteyen başka bir şey vardı. Geçitlerden hızla geçtiğinde temiz havayı içine çekti. Yavaş adımlar ile elleri ceplerinde yürüyordu. Duyduğu seslerle kafasını o yöne çevirdi. Sasha'yı görmüştü koşuyordu. Şaşkınca onu izledi gözleri ile. Bastet'ta burada olmalıydı. Gülümsedi sadece ve adımlarını hızlandırdı. Ellerini ceplerinden çıkardı ve Bastet'ın yanına doğru yaklaştı. Bastetın yüzündeki gülümseme solunca kendini kötü hissetti. Daha da yaklaştı ve ayakta durmaya karar verdi. Yanında oturmak isterdi ama oturamayacağı Bastet'ın ifadesinden belliydi."Beni nerede bulacağını biliyorsun." Tebessüm etti bu lafı üzerine. Bastet sevgilisiydi tabi ki de nerede bulacağını iyi biliyordu. Şimdi neden buraya geldiğini anlıyordu. Kalbi onu getirmişti buraya. Bastet'ı yavaşça süzdüğünde yanına yakın oturmuştu. "Aşk böyle bir şey işte. Nerede olacağını kalbin söylüyor," derken gözleri küçük yavrulara takıldı. Sasha'nın mıydı onlar? Çok tatlı görünüyorlardı. Sasha'ya baktığında kafasıyla hafifçe selam verdi. Zeki bir canlıydı. "Sasha evlat edimişe benziyor," derken Bastet'ın üstündeki t shirtü fark etti. Kendisininkilerden verdiğini hatırlamıyordu. Yüzünü hızlan ona döndürdüğünde aklına gelen isimle konuşmaya başladı. "Bakıyorum da Tate benden daha kıymetli biri haline gelmiş. Her kimse artık!" Ukalaca söylediği sözlerinin ardında saklanan öfke hemen belli oluyordu ses tonudan. Gerçekten de kimdi bu Tate? Neden her zaman daha öndeydi? Ve hala aralarından bazı sırların olduğu açıktı. "Ama haklısın tabi. Ben sana yetemiyorum!" diye siteminin ardından da gözlerini başka yere çevirdi.

Ben onun gözlerine bakmazken o konuşmaya başladı. "Aşk böyle bir şey işte. Nerede olacağını kalbin söylüyor."dediğinde sesindeki yumuşaklık beni gülümsetmişti. Yanıma oturduğu için parfümünün kokusu alabiliyordum. Kafamı çevirip ona baktığımda Sasha'ya selam verdiğini gördüm. Sasha ise küçük bir hırlamayla cevap verdi. "Sasha evlat edimişe benziyor." dedi. Bense cevap olarak küçük kurda sıkıca sarıldım. Beni süzdükten sonra vücudu gerildi. Bende bunu hissedip ona döndüm. "Bakıyorum da Tate benden daha kıymetli biri haline gelmiş. Her kimse artık!" dedi. Bu sözlerden sonra beynimden vurulmuşa dönmüştüm. Tate ismi geçince ağlamaklı olan ben taş kesilmiştim. "Ama haklısın tabi. Ben sana yetemiyorum!" dedi ve başka tarafa baktı. Bense ayağa fırlamıştım. Ellerim titriyordu. Konuştuğumdan sesim titriyordu.

" Senin neden bahsettiğini bilmiyorsun bile! Tate- " sözümü bitiremeden sinirle bir taşa tekme attım. Hareket ettikçe ortalığa erkek parfümü yaydığımı fark ettim. Tam Francisco'nun önünde durdum. " Sen Gryffindor kızlarını yemeğe davet ederken bana hiç bir şey diyemezsin! " dedim. Sinirlendiğimi hisseden Sasha yanıma geldi ve hırlamaya başladı. Dişlerimi gıcırdattım ve yürümeye başladım.

Hızla ayağa kalkmıştı ve O da Francisco gibi gerilmişti." Senin neden bahsettiğini bilmiyorsun bile! Tate- " derken taşa tekme attı. O sıra da Francisco'da ayağa kalktı. Ne yani Tate'i mi savunuyordu? T shirtünü ve parfümünı sıktığı o çocuğu mu anlatmaya kalkıyordu? O sıra da önünde beliren Bastet ve Sasha'ya baktı." Sen Gryffindor kızlarını yemeğe davet ederken bana hiç bir şey diyemezsin! " Gözlerini kıstı. Kısa bir süre ona öylece bakarken Sasha'nın hırlamasıyla kendine geldi. Hızla giden Bastet'a baktı. Sonra bir ağaca yumruk attı ve söylenerek peşinden gitti. Kolundan tutup kendine çektiğinde öfkesini püskürmeden önce kahkaha attı. " Ne yani dostça bir yemek yenemez mi? En azından onun parfümlerini ya da t shirtlerini giymiyorum değil mi?," derken kolunu bıraktı sertçe. Birkaç adım ondan uzaklaştığında kendi kendine söylenmeye başladı. "Gryffindor'lu biriyle yemek yiyemez mişim? Hah!" Kafasını hafifçe salladı. Ardından da hızla Bastet'a döndü.

Öfkesini kontrol edebilen Francisco gerçekten de kontolünü kaybettiğini düşünüyordu. İkisi de gerilmişti ve zarar görceklerini de biliyorlardı. Ne yani yemek yemesi sorun olmuştu ama Bastet'ın Tate'n parfümünü sıkması sorun değil miydi? Asıl sorunda buydu ya. Francisco'nun t shirtünü giymesi gerekirken o Tate'i tercih ediyordu. Ölmüş olan Tate'i... " Tate hala senin için değerli olduğun göre onun ruhuya seni baş başa bırakabilirim. Belki Clary'den de yardım istersin ruhunu görmek için," derken ellerini göğüsünde birleştirdi ve sırtını bir ağaca yasladı.

Rp Out:

Hızlı adımlarla yürümeye başlamıştım, tek yapmak istediğim buradan uzaklaşmaktı. Francisco bir anda beni sertçe bileğimden tutup kendine çevirdi. Yüzündeki acımasız ifadeye rağmen bir kahkaha patlattı. " Ne yani dostça bir yemek yenemez mi? En azından onun parfümlerini ya da t shirtlerini giymiyorum değil mi?" dedi ve sertçe bileğimi bıraktı. Dengemi sağlamak için bir adım geriye gittim. Kendi kendine söyleniyordu. Ben ise o kadar sinirliydim ki kulaklarım uğulduyordu.

Sonra sertçe bana döndü. Gözleri öfkeyle parlıyordu. " Tate hala senin için değerli olduğun göre onun ruhuya seni baş başa bırakabilirim. Belki Clary'den de yardım istersin ruhunu görmek için." Söyledikleri beynimde yankılanmaya başladı... Gözlerim doldu ve boğazıma bir yumru oturdu. O ise ağaca yaslanmış başka yöne bakıyordu. Bir anda kontrolümü kaybettim ve neredeyse acı çığlıklar atarak konuşmaya başladım. " Sen neden söz ettiğini bilmiyorsun! O benim kardeşimdi, abimdi, her şeyimdi! Ve sen onun öldüğünü bilerek nasıl böyle konuşursun! " dedim. Yüzümde ıslaklık hissedince ağladığımı fark ettim. Elimin tersiyle yüzümü sildim ve konuşmaya devam ettim. " Onunla on yaşımdan beri aynı evde yaşıyorum! O benim her şeyim! Ve gözümün önünde öldü! Bunu biliyor muydun?! Gözümün önünde öldü aynı annem-babam ve kardeşlerim gibi! "dedim. Dizlerim artık tutmayacak hal aldığında yere oturdum. Hala ağlıyordum. O kadar kötü hissediyordum ki! Gözümün önünde Tate'in kanlar içinde yatan görüntüsü vardı...

"Sen neden söz ettiğini bilmiyorsun! O benim kardeşimdi, abimdi, her şeyimdi! Ve sen onun öldüğünü bilerek nasıl böyle konuşursun! " Öfkenin çığlığı duyuluyor gibiydi. Francisco ise kendini kötü hissetmişti bile. Ama yüzüne bakmıyordu. Dudağını ısırırken hala kıskançlık yaptığından sessiz kalmayı tercih ediyordu. "Onunla on yaşımdan beri aynı evde yaşıyorum! O benim her şeyim! Ve gözümün önünde öldü! Bunu biliyor muydun?! Gözümün önünde öldü aynı annem-babam ve kardeşlerim gibi!" Duyduğu sesle başını Bastet'a doğru çevirdiğinde yerde olduğun gördü. Üzgünce yanına çömeldi Francisco. Onu seviyordu. Ve evet, kıskanmasının nedeni bu değil miydi zaten? Ağladığını gördüğünde boğazına düğümlenen bir yumru vardı. Zorla yutkundu. Ellerini saçlarının arasında gezdirirken zorla olsa da konuşmaya çalıştı. "B..ben bilmiyordum Bastet," derken başını hafifçe eğdi ve gözlerinin içine baktı. "Özür dilerim. Sözlerim, aşkımdan dolayı sevgilim." Kendine aferin demekle yetiniyordu. Kıskançlığı ve sözleri ağlatmıştı onu. Ve bir bakıma da kendini kaybetmişti.

Ellerini sıkıca tuttu ve kalkmasına yardımcı olurken ona bir kez daha bağlandığını hissetti. Ne kadar çapkın olursa olsun kalbi her zaman tek bir kişiye aitti. Bastet'a... Kısa bir süre onun gözlerinin içine bakarken gözlerinde kaybolduğunu hissetti. Ama aniden yok oldu o his. Yaptığı şey için gerçekten de üzgündü ve kendini affettirmek için tek özürün yeterli olmayacağına inanıyordu. "Eğer baştan onun kim olduğunu bilseydim, bu duruma gelmezdik." Bu lafın arkasındaki taş atmanın olduğu belli oluyordu. Ve anlatmak istediği bu değildi. "Sana güvenmediğim için gerçekten üzgünüm!" derken bakışlarını ondan kaçırdı ve ellerini bırakıp biraz ondan uzaklaştı.

Ormandaki rüzgarın tınısı, canlıların çıkardığı sesler yoktu. Sadece ikisi vardı ve sadece ikisinin kalp sesleri. Yalnızca ormanda iki aşık vardı. Francisco için tek bir ses daha vardı. Kendi iç sesi... Sadece kendisinin duyabildiği acımasız, korku dolu sesti. Ve bu Francisco için zayıflık demekti...

Nefesimi düzenlemeye çalışırken yanıma gelip eğildiğini fark ettim. Sinirliydim ama üzüntüm sinirimi bastırıyordu. Yas tutmamak için ne kadar çaba harcarsam kendimi o kadar savunmasız bırakıyordum. Kendimi en son Tate kollarımda öldüğünde savunmasız hissetmiştim. Hıçkırdım. "B..ben bilmiyordum Bastet." dedi. Gözlerine baktığımda üzüntü ve utanç gördüm. Sesi hafifçe titriyor gibiydi. "Özür dilerim. Sözlerim, aşkımdan dolayı sevgilim." dedi. Gözlerimi sıkıca kapatırken derin bir nefes aldım. Sözleri içten olabilirdi ama beni kırdığını değiştirmezdi. Ve ya haklı olduğunu...

Ellerimi sıkıca tutunca beni kaldırmasına izin verdim. Ellerinin sıcaklığı beni rahatlatıyordu. Gözlerinin içine baktığımda gördüğüm şey sevgiydi. İhtiyacım olan şeydi. Her zaman elimden alınmış ve ya yasaklanmıştı. Ama şimdi gözümün önünde duruyordu. Bende onun ellerimden kayıp gitmesine izin vermeyecektim. Eğer baştan onun kim olduğunu bilseydim, bu duruma gelmezdik." dedi. Hafifçe kaşlarımı çattım. Kelime oyunlarını iyi bilirdim. "Sana güvenmediğim için gerçekten üzgünüm!" dedi ve geri çekildi. Dediğini yanlış anladığımı fark ettim. Kelime oyunu yapmamıştı öylesine konuşmuştu sadece.

Derin bir nefes aldım ve gözyaşlarımı sildim. Konuşmadan öylece duruyorduk. Ağlamayı bıraktığıma sevinmiştim. Gözlerimi kırpıştırdım ve bir anlık kendimi olayın akışına bıraktım. Aramızdaki mesafeyi kapatıp ona sıkı sıkı sarıldım. Asla yapmayacağım bir şeydi. Ama şu an istiyordum. Kafamı omzuna gömdüm ve derin bir nefes aldım. Kendimi on yaşında gibi hissediyordum. Savunmasız ve sevgisiz... Ama bu sarılmayla her ikisi de kayboluyordu. Saçlarımı okşarken fısıldadım. " Herkes beni bırakıp gidiyor. Sen de gitme. Yanımda kal. "

Sessizce ormanın içinde duruyorlardı. Ve kavgalarına şahit olan gece, onları hala izliyordu. Belinde hissettiği el ve omuzundaki başın sıcaklığı ile kalbinde bir şeylerin kıpırdandığı gerçekti. Francisco'da ellerini beline koydu ve ona sıkıca sarıldı. İçindeki pişmanlık duygusu ise daha da arttı. Ellerini saçlarında gezdirirken içine dolan tarifsiz bir sevgi vardı. İçindeki eksik duyguların tamamlandığını hissetti. Şimdi endişelenmesi gereken iki kişi vardı. Biri Bastet ve öbürü de Roxanna'ydı. Artık kalbi sadece tek kişi için değildi. Roxanna ve Bastet'tı kalbinin sahipleri. "Herkes beni bırakıp gidiyor. Sen de gitme. Yanımda kal." Fısıltıyla duyulan ses ormanda yankılanış gibi kulaklarında yankılanıyordu. Sözün içtenliği ile kendisinin de aynı durumda olduğunu biliyordu. Ve hepsini kendi yaptığını da biliyordu. Gözünde canlanan anıyla akan birkaç damlayla kendine geldi. Yanaklarındaki ıslaklığı belli etmemek için bir elini yavaşça çekti. Parmaklarını yanağında hızlıca gezdirdi.

Gecenin bir yarısında evde oturuyordu. Gülüşmelerin arasında kopan bir kaostan sonra babasının terkedişine sahit olmuştu bir kanepenin arkasında. Ardından da arkadaşlarının yardım çığlıklarına koşmuş ama ona yardım eden olmamıştı. Hep kendini keşfetmek için yeni şeylere yelken açsa da her zaman yarım kalmıştı. Ve en acısı da annesi daha sonra kendi terk edip gitmişti. Ondan hala haber almaya kalkmamıştı. Belki Rox'un haberi olabilirdi ama O'nu görmeyi kaldırabileceğini bilmiyordu. Zaten artık umrunda değildi. Bastet ve Roxanna fazlasıyla yetiyordu. Tabi birkaç arkadaşı da vardı ama kimse onların yerini tutmazdı.

"Ne olursa olsun seni asla bırakmayacağım Bastet Thomas. Her zaman benimle olacaksın. Her an,her dakika..." derken daha da sıkı sarıldı ona. Saçlarının arasına bir öpücük indirdi. "N'olursun böyle kalalım uzunca. Ve kimse bizi, birbirimizden alı koymasın hayatımız boyunca." Aklına gelen bir süpriz ile gülümsedi. Belki bu gün değildi ama mutlaka en kısa sürede o süprizi yapacaktı. Hatta ona daha da, onunda kendisine bağlanacak türden bir şeydi. Mecazi bir bağlanma değildi bahsettiği. Gerekten de bağlı olacakları bir şeydi Francisco için.

Vücudunun sıcaklığı ve teninin kokusu... Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım. Her şey ortaya dökülmüştü ve böylesi daha iyiydi. Sanki sıcaklığı bütün dertlerimi alıp götürmüştü. Elleri saçlarımda gezinirken hafifçe gülümsedim. "Ne olursa olsun seni asla bırakmayacağım Bastet Thomas. Her zaman benimle olacaksın. Her an,her dakika..." dedi. Sonrasında saçlarıma bir öpücük kondurdu. Ve daha sıkı sarıldı. "N'olursun böyle kalalım uzunca. Ve kimse bizi, birbirimizden alı koymasın hayatımız boyunca."dedi. Kafamı kaldırdığımda gülümsüyordu.

Gülümsemesi içimi ısıttı. Bende gülümsedim ve kollarımı boynuna doladım. Sonra yanağıma bir öpücük kondurdum. " Kimse seni benden alamaz. Sen benim için çok değerlisin. "dedim ve dudaklarına hafif bir öpücük kondurdum. Geri çekildiğimde göz gözeydik. Dudaklarımın yukarı kıvrıldığını hissettim. Çok mutluydum ve bunu elimde tutacaktım. O benimdi. Başka şekilde düşünülemezdi...

Rp out.:

Boynuna dolanan eller, bir öpücük... Francisco'nun içi bir hoş olmuştu. Sanki uzun zamandır görüşmüyorlardı da onun kokusuna hasret kalmıştı. Gerçi, Roxanna sayesinde pek görüşememişlerdi ama artık ona da bir çözüm vakti gelmişti. "Kimse seni benden alamaz. Sen benim için çok değerlisin," derken dudaklarındaki narin dokunuşla içindeki arzuya engel olamadı. Elleri belini okşarken boynuna indirdiği sık öpücüklerin ardından ellerinin daha da aşağıya kaydığında yüzündeki arsız sırıtışa engel olamadı. "Seni seviyorum ve bunu 'hiç kimse' değiştiremez." Dudağına kondurduğu sık öpücüğün ardından nefesini kontrol etmek için hafifçe başını uzaklaştırdı. Onu arzulama istediği daha da artmıştı fakat, kendine engel olması gerektiğini biliyordu. Beyni ve arzusu buna engel oluyordu işte. O sırada onu hafifçe kaldırdı ve döndürdü. Sonra da hızla Bastet'ın sırtını ağaca yasladı. Parmakları omuzunu okşarken gözlerinin içine baktı. Sadece üzgündü son yaptığı şeyden dolayı. Mel ile yemeğe çıkmıştı ve pişmandı. Aslında iyi geçmişti ama ilişkisi yönünden zorluk yaşamıştı. Değişmeliydi. Sevdiklerini ve kendi benliğini kaybetmemek için değişmeyi düşünüyordu. "Senin için değişeceğim aşkım," derken samimiydi. Çapkınlık dışında birinin gözlerinin içine bakıyorsa,ki bu sevdiği kızsa, bu ciddi olduğunun göstergesiydi.

Dudaklarına kondurduğum öpücüğün ardından beni iyice kendine çekmişti. Elleri belimde gezinirken dudakları boynuma inmişti. Yüzündeki arsız sırıtış yüzünden gülümsedim. "Seni seviyorum ve bunu 'hiç kimse' değiştiremez."dediğinde dudağımda sıcak dudaklarını hissettim. Geri çekildiğinde yanaklarının nefessiz kaldığından kızarmış olduğunu gördüm. Beni belimden tutup döndürdüğünde kahkaha atmaktan kendimi alamadım. Ayağım yere bastığında beni ağaca yaslamıştı. Gözlerimin içine bakıyordu. Sevgiyle ve aşkla... "Senin için değişeceğim aşkım." dediğinde ciddi olduğunu anlamıştım. Elini tuttum ve gülümsedim. Değişmek kolay değildi. Bunu yaşadığım için biliyordum.

" Değişsende değişmesende ben yanında olacağım."dedim ve dudağına bir öpücük kondurdum. Beni kendine çektiğinde belkide öyle dakikalar geçirdik. Geri çekildiğimizde hala el eleydik. Elini sıkıca, asla bırakmayacağım şekilde tuttum. Sessizce yürümeye başladık. Belki her şey yeni yeni bir düzene oturuyordu. Belki de ben delicesine aşık olmuştum...

-Son-