Bu ıssız ormanda bütün sezgilerim açık olarak yürüyordum. Avlanmak için daha mükemmel bir ortam olamazdı. Kurbanların ne kadar yüksek çığlıklar attıkları önemli değildi. Kimse onların sesini duyamazdı ve yemeğinin tadına sonuna kadar bakabilirdin. Sezgilerim düşüncelerimi dağıtmıştı ve o bilindik kokuyu almıştım. Bir denizkızı görmeyeli uzun zaman oluyordu. Tadına da bakmayalı uzun zaman olduğu kesindi. Çevik hareketler ile etrafında yaprakları savurarak ilerledim. Henüz omuzlarından tutmuş boynuna doğru hamle etmiştim ki bana karşı koymaya başladı. Geri dönerek kollarımdan yakaladı ve geri itmeye başladı. Bu o kadar da güçsüz bir denizkızı değildi fakat bana karşı hiçbir şey yapamazdı. Bin yıl geçirmiş bir vampir olarak onu haklayabilirdim. Fakat birden gözlerinin içindeki bir ışıltı beni durdurmuştu. Tanıdık bir ışıltıydı bu. Bir anlık hareketsiz kaldım ve beni yere devirmişti. Ama saldırmıyordu. Çok tanıdık bir yüzdü bu. "Syrena,"

Ormandaki bir açık alanda kendi kendime yürüyordum. Hava dondurucu denilebilecek kadar soğuktu. Bense üstüme uzun bir gömlek giymiştim sadece. Saçlarım sırıl sıklam olduğu için giydiğim gömlekte üstüme yapışmıştı. Normal şartlarda donuyor olmalıydım yani. Sonrasında bir ses duydum gibi geldi. Durakladım. Ve o anda bir şey üstüme çullandı.

Hemen çırpınmaya başlamıştım. Çok güçlüydü. Sert bir hareketle ona doğru döndüm. Onu iteklemeye çabalarken göz göze geldik. Durakladı, hem üstüne çullanıp onu yere düşürdüm. Tam ona saldıracaktım ki konuştu. "Syrena," dedi. Bu sesi tanıyordum. Kıpırdamadım, çünkü şoktaydım. "Arthur?"dedim ve üstünden kayarak yanına yattım. Çok güçlü olduğu için nefes nefese kalmıştım. Arthur'u tanıyordum. 18.yy'dan. Sinirle oturur pozisyona geldim ve hala olduğu yerde yatan vampire baktım. "Bir daha merhaba diyeceğin zaman saldırma. Bir şişe rom al gel. Bir gün elimde kalacaksın!"dedim ve sırıttım. Arthur iyidir hoştur da çok vahşidir.

"Arthur?" Kızın şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. Yana kayarak çamurlu yüzeye yattı. Hafif bir gülme isteği gelmişti ikisinede. Nefes nefese kaldığını duyabiliyordu Arthur. Sinirli bir şekilde otururken "Bir daha merhaba diyeceğin zaman saldırma. Bir şişe rom al gel. Bir gün elimde kalacaksın!" dedi. Arthur ise buna güzel bir kahkaha basmıştı. Onu 18. yy'dan beri görmemişti. Gerçekten uzun zaman olmuştu. Sırıtarak ona döndü yakışıklı çocuk ve "Beni haklaman için çok çalışman lazım Syrena. Büyüklerine saygılı ol, senden büyüğüm unuttun mu?" dedi. Bin yıllık bir vampire karşı verdiği mücadeleyi düşünen Arthur kızın gerçekten de güçlendiğini düşündü. Böyle yaşlı bir vampire karşı koyan bir denizkızı az bulunurdu. Şimdi Arthur'da oturur pozisyona geçerken "Seni buralara ne getirdi?" dedi.

İkimizde gülmeye başlamıştık. Kaç yüz yıl olmuştu bu çocuğu görmeyeli acaba? Gülerek bana doğru döndü. "Beni haklaman için çok çalışman lazım Syrena. Büyüklerine saygılı ol, senden büyüğüm unuttun mu?"dedi. Gözlerimi devirdim. Arthur bana baş belası küçük kız kardeş muamelesi yapardı. Yüzüme gelen saçlarımı elimle kulağımın arkasına sıkıştırdım. O ise oturur pozisyona geçmişti. "Seni buralara ne getirdi?" dedi. Bende gülümsedim ve omuz silktim. Sonrasında avucumu açıp ona doğru gösterdim.

Avcumun içinde kraliçelik damgası vardı. Gördüğüne şaşırmış gibiydi. Sırıttım. " Bir toplantıdan çıktım ve buraya geldi. Yani sıkıntıdan Kazanova. Kimle çok gezdin bilmiyorum ama uram buram kurt kokuyorsun."dedim. Şaşkınlığı biraz daha artmıştı. Kahkaha attım ve ayağa kalktım. Ona elimi uzattım ve kalkmasına yardım ettim. Nerede kimle karşılaşacağımı nasıl kestirebilirim ki?

Elinde kraliçeliği simgeleyen damgayı görünce şaşırmıştım. "Bir toplantıdan çıktım ve buraya geldi. Yani sıkıntıdan Kazanova. Kimle çok gezdin bilmiyorum ama uram buram kurt kokuyorsun." Gülmeye başladım. Kiminle ve ne kadar takıldığımı duysa şaşırırdı belki. Ayağa kalkan kız hiç ihtiyacım olmamasına rağmen bir yardım eli uzattı. Onu kırmayarak onun yardımı ile ayağa kalktım. Üstümü başımı silkelerken artık ona yeni hayatımdan biraz bahsetmeliyim diye düşündüm. Boğazımı temizleyerek "Aslında seni gördüğüm iyi oldu. Seni bir yere çağıracaktım." dedim. Bir süre şaşkınlığını gizleyemedi. Henüz çağıracağım yeri bile söylemediğim halde böyle ise söylediğimde tam çıldıracaktı sanırım. "Bir düğüne" Direk söylemiştim. Kolay veya yavaş bir yolu yoktu. 1000 yıllık bir süreçten sonra evleniyordum. Afallamış olan Syrena sırıtmaya başlayarak "Kimi evlendiriyoruz? Bekarlığa veda partisini sen düzenliyorsundur kesin." dedi. Ufak bir kahkaha atarak karşılık verdim. Sırıtmaya devam ediyordum. Anlamlı bir şekilde ona bakınca artık yavaştan bunu anlamaya başladığını biliyordum. Evlenen bendim. Yüzünde bir "OMG!" ifadesi oluşması uzun sürmedi.