Sarhoştum Hatırlamıyorum

Konu: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 1:46 am

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] x [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] x [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Brian Walters x Anastacia Bouviér x Harmony Hart

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 2:16 am

Hızla kızlar yatakhanesinin merdivenlerinden yukarı çıktım ve kendimi yatağıma attım. Çok saçma ve gereksiz bir gündü bu geçirdiğim. Ayrıca bu gece tamamiyle yalnızdım. Alex de Phomel de geceyi sevgilileriyle beraber geçireceklerdi. "Ne iç açıcı ama," diye mırıldandım kafam yastığıma gömülmüşken. Beraber kaçabileceğimiz biri bile yoktu yanımda-- Brian! Brian Brian Brian! Belki o bu yalnız halime acıyıp bana eşlik edebilirdi. Belki biraz da yalvarabilirdim. Hızla yataktan kalktım ve kıyafetlerimin arasına koştum. Seçtiklerim sade, kısa bir etek ve bir tişörttü. Belki biraz dansederdik. Gerçi nereye gideceğimiz hakkında bir fikrim yoktu. Belki şu yeni açılan "Bad Romance" olabilirdi. Phomel'in söz ettiğini duymuştum.
Asamın bir hareketiyle üzerimdekileri biraz daha sıkılaştırdım ve hızlıca üzerime cübbemi geçirdim. Ortak salona böyle inemezdim herhalde. Saçlarımı öylesine bıraktıktan sonra 5-10 dakika önce koşturarak çıktığım merdivenleri seke seke indim. Merdivenlerin başında durdum ve gözlerimi sabırsızca ortak salonda gezdirdim. Birkaç saniye sonra aradığım hedef bulunmuştu. Brian şöminenin yanında Harmony'le duruyordu. Bir an o da mı bu gece sevgilisiyle takılacak diye düşündüm ama birkaç saniye sonra Harmony'ye bir öpücük verip erkekler yatakhanesine çıkmaya yöneldi. Harmony de bu tarafa geliyordu. Harmony'yi geçerek koştura koştura yanına gittim. Bileğinden tutarak durdurdum."Brian, Bad Romance'e gidelim mi?" diye atladım lafa. Etraftan duymasınlar diye fısıldar gibiydim. Daha ağzını açmadan küçük bir çocuk gibi konuşmaya devam ettim. "Ne olur, ne olur! Bak Alex de öküzüm de sevgilileriyle bu gece. Çok yalnızım, çok üzüldüm ne olur! Hem sen de merak etmişsindir, yeni açıldı orası. Ne olur!" Brian evet diyene kadar "Ne olur"la biten cümlelerimi kurmaya devam etmeye kararlıydım. Nasıl olsa pes edecekti.

:

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 2:31 am

Mony ile yalnız kalabildiğimiz tek zaman ortak derslerimizin ödevlerini yaptığımız zamandı. Tek şansımızıda bununla değerlendirirken Mony'nin ders notları arasından onu öpmeye çalışıyordum. Fakat çalışmaya cidden önem veren Mony beni de bir yerden sonra ayartmasını biliyordu. En sonunda ikimizde yatakhanelere gitmeye karar verirken önüme Ann'in çıkması ile kalakaldım. Nefes bile almadan "Ne olur, ne olur! Bak Alex de öküzüm de sevgilileriyle bu gece. Çok yalnızım, çok üzüldüm ne olur! Hem sen de merak etmişsindir, yeni açıldı orası. Ne olur!" dedi. "Ne olur"lar ile devam eden cümleleri bitmeyecekti. Bu yüzden biraz bıkkınlık ile "Pekala, nasıl gideceğiz?" dedim. Tabi ki Quidditch Takım kaptanıma bu soruyu sormam bir hataydı. Gecenin karanlığında ikimizde pelerinlerimize sarınmış süpürgelerimizin üstünde gidiyorduk. Londra'ya varana kadar vuran büyük soğuk ancak sokağın arka tarafına indiğimizde biraz hafifledi. Yeni ve gösterişli olan Strip Club'ı arkadaşlarımdan duymuştum. Gerçekten duyduğum kadar vardı. Gösterişli ve tamamen mükemmel. Özellikle içeri girdiğimizde etrafımızda dönen yarı çıplak kızlar oldukça ilgi açıcıydı fakat içimde bir suçluluk duygusu oluşmasına engel olamıyordu.

Spoiler:

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 2:48 am

Süpürgemden indiğim gibi arkamda Brian'ı sürükleyerek içeri girdim ve üzerimdeki cübbeyi fırlattım. İçeride gereğinden fazla çıplak ten vardı ama sonuçta bir striptiz kulübüne gelmiştik ve başka bir şey bekleyemezdim, öyle değil mi?
Beni arkadan takip eden ve etrafa dikkatlice- fazla dikkatlice göz atan Brian'a göz devirdim ve hafifçe başına vurdum. "Bir sevgilin var, minik Brian. Sadece bakabilirsin, biliyorsun," dedim ve göz kırptım. "Yoksa bir bakmışsın minik kuşlar sevgiline haber vermiş," O da bir şeyler mırıldandı ama kulak asmadan bara yönelmeye devam ettim. Etrafta, köşelerde duman arasında kalmış insanlar vardı. Neyse ki bugün sadece ateş viskisi içmeyi düşünüyordum ve beni bu fikrimden kimse caydıramazdı. Bana aç gözlerle bana erkekler bile. Uf, tüylerim ürperdi.
Arkamdan gelen Brian'ın koluna yapıştım ve onu yanıma çektim. Bana sorunlu-musun bakışlarını atıyordu. "Etraftaki insanların bana bakışlarını beğenmedim. Kabul et, burası insanın tüylerini ürpertiyor. Senin için hoş tabii. Ama etrafta benim için soyunan erkek yok," dedim ve barmene dönüp ilgisini çekmeye çalıştım. "Bana bir ateş viskisi," dedim sonunda. Birkaç saniye sonra önüme konulan kadehten büyük bir yudum aldım ve bana bakan Brian'a göz devirdim. "Ne? Buraya ancak bu şekilde ısınabilirim, idare edeceksin artık."

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 3:01 am

Ateş viskisini büyük bir zevkle kafasına diken Ann'in yanında biraz çekingen kaldığım doğruydu. Eskiden olsa iki arkadaş gibi sonuna kadar dağıtırdık fakat artık bir sevgilim vardı ve bir striptiz barında sarhoş olmak hoş sonuçlar doğurmazdı. Yine de Ann'in ne kadar eğlendiğini görünce lanet olası bir özgüven ile ben de barmenden ateş viskisi istemiştim. İçkinin boğazı dağlayan tadı her zaman ki gibi mükemmeldi ve ilk yudumda bile zihnimi başka yerlere götürüyordu. O başka yerler ise yarı çıplak kızlar oluyordu. Birazcık olsun temkinli olmayı bırakarak müzik eşliğinde kızlardan biriyle dans etmeye başlamıştım bile. Aklımı başka yerlere götüren elimdeki ateş viskisinden yudumladıkça yudumluyordum. Dans ettiğim striptizci kızın gittiğini ve onun yerine Ann'ın geldiğini bile yeni fark ediyordum. Belki içkinin belki aklımın bir köşesindeki düşüncenin etkisiyle dans etmeyi bırakmamıştım. Bir striptiz kulübünde arkadaşınızla dans ediyorsanız başınız kesinlikle dertteydi ve ben kesinlikle o dertlerden birinin içindeydim. Ama pek aldırmıyordum. Uzun süre sonra aldırmamaya başlamıştım.

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 3:18 am

Anlaşılan iki kadeh viski başımın tam tür dönmesine yetmişti. Ama sarhoş olmuyordum. Neden sarhoş olmuyordum ki? Ellerimi önümdeki masadan çektim ve gözlerimin önüne getirdim. Parmaklarımı biraz oynattım. Hala yerinde gibi gözüküyorlardı. Bir dakika, az önce ne diyordum ben?
Düşüncelerim bulutlanırken önümdeki boş kadehi barmene itip yenisini aldım. "Buralarda yenisin galiba." dediğini duydum sonra. Dudaklarının hareket ettiğini görmeseydim hiçbir şey anlayamayacaktım. Elimi sinirle havaya kaldırdım ve iyi yana salladım. Bir yandan gövdem de benden izinsiz bir şekilde sağa sola gitmişti. "Ha-hayır," Hıçkırdım. "Yok öyle bir şey. Ben, ben buraya Brian'la geldim ve... Brian nerde ya?" Barmenin sorduğu soruyu unuttuğumu fark etmeden taburemden kalkıp etrafa baktım. Düşüncelerim bulutlanmıştı fakat oradan oraya savrulmuyorum. Hala Brian'ı ararken "Sarhoş oluş şeklimi seviyorum," diye mırıldandım kendi kendime. Bir sonraki saniye bakışlarımı Brian'ın üzerinde odaklamıştım. Yarı çıplak bir kadınla dans ediyordu. Yarı çıplak bir kadınla dans mı ediyordu? Ne hakla yarı çıplak bir kadınla dans edebilirdi?! Buraya benimle, benim için gelmişti! Ben bir elimde viski kadehiyle yarı çıplak bir adamla dans etsem hoş mu olurdu yani?
Hızla kalabalığı yararak yanlarına gittim ve zaten kafası uçmuş olan kızı Brian'ın kollarından attım. "Bugünlük o kollar bana ait, canım." diye düşünüyordum bir yandan. Boş bir kafayla kollarımı Brian'ın boynuna doladım ve kendimi ona yaklaştırdım. Tabii bu sarhoş kafasıyla yapıştırmak gibi bir şey oluyordu. Yavaş yavaş, tam kararında dönen başımı umursamadan dans etmeye başladım. Dudaklarım bir anlığına boynunu bulmuştu. "Brian, sen aslında... Çoook, çok yakışıklı bir çocuksun," dedim yarım ağızla. "O Harmony'nin seni alabildiğine inanmıyorum ben! Uzun zamandır seni kendime düşünüyordum ve birden pof! Harmony'nin oluverdin!" Parmaklarımı saçlarında dolandırdım. Düşünememek güzeldi. "Bu gece benim ol," diye fısıldadım kendi kendime. Ne düşündüğüm hakkında bir fikrim yoktu. Aslında düşünmüyordum demek daha doğru olurdu.

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

Brian'la ayrıldığımızdan ve yatakhaneme vardığımdan beri içimi bir endişe kaplamıştı. Yatakhanelere doğru yürürken Anastacia'nın neden telaşla Brian'ın olduğu yere koştuğunu anlayamamıştım, ancak koca bir salak olduğumdan arkamı dönüp ne yaptığına bakmak da aklıma gelmemişti. Odamda bir o yana bir bu yana yürürken Kathleen'in üzerime bir yastık fırlatıp uyumamı söylemesi üzerine yatağıma oturmuştum. Ancak bir türlü uykum gelmiyordu, aklıma takılan bir şeyler vardı. Daha fazla öylece karanlıkta oturamayacağımı anladığımda, üzerime dar bir kot pantolon ve siyah bir tişört geçirdikten sonra odadan çıktım, neyse ki asamı da yanıma almayı akıl etmiştim. Gizlice erkekler yatakhanesine gidebilir ve Brian'a bu gece takılmak için yalvarabilirdim. Ancak çok dikkatli olmam gerekiyordu, yakalanırsam alacağım cezayı düşünmek bile istemiyordum.

Brian'ın kapısının önüne vardığımda, derin bir nefes aldım ve yüzümde yaramaz bir gülümsemeyle kapıyı tıklattım. Brian'ın kaldığı odada yalnız olduğunu biliyordum, bu yüzden odasına gitmek konusunda oldukça rahat davranıyordum. Birkaç dakika boyunca bekledikten sonra, hala kapının açılmamış olduğunu görmek cidden çok moral bozucuydu. Brian'ın uykusu hiçbir zaman bu kadar derin olmamıştı ki, nasıl olur da kapı sesini duymazdı? Kapıyı bir kez daha tıklattıktan sonra, "Hey Brian," diye fısıldadım beni duyabileceği frekansta. Ancak hala içeriden çıt çıkmıyordu. Sıkıntıyla derin bir nefes aldım ve asamı çıkarıp kapıya doğrulttum. "Alohomora," diye fısıldadıktan sonra, önce kapının kilidinin sonra da kapının kendisinin açılmasını izledim. Yavaş adımlarla karanlık odaya girdim ve ışığı yaktım. İçerisi boştu. Şaşkınlıkla kaşlarımı çattım ve ışığı söndürdükten sonra kapıyı olabilecek en sessiz şekilde kapattım. Orada daha fazla kalmamın bir lüzumu yoktu, ancak Brian'ın nerede olduğunu gerçekten çok merak ediyordum. Sonra, aklıma Anastacia'nın Brian'a doğru koşturuşu geldi birden. Kaşlarımı hafifçe çatmış bir şekilde asam ile Brian'ın yerini saptayacak bir büyü mırıldanmaya başladım. Düşündüğüm şeyin gerçek olmamasını tüm kalbimle umuyordum. Asamdan süzülmekte olan mavimsi ışığı takip etmeye başladığımda kalbimin deli gibi çarptığını hissedebiliyordum.

Sonunda mavi ışığın peşinden koşarken binayı terk etmiş olduğumu fark etmiştim, ancak bu umurumda bile değildi, Brian okulda değildi ve muhtemelen beni aldatıyordu. Ona bunun hesabını soracaktım elbette, okulda kalamazdım! Quidditch Sahası'nın olduğu yerden geçerken hızla süpürgelerin olduğu yere doğru koşturdum ve bir süpürge kapıp üzerine atladıktan sonra, epey yükseğe çıktığımda, çok ileride mavi bir ışığın ilerlemekte olduğunu gördüm. Süpürgem ile mavi ışığı takip etmeye başladığımda, gözümden akan yaşların yüzüme vuran buz gibi havadan mı yoksa hissettiğim kırgınlıktan mı olduğunu bilememiştim. Sonunda mavi ışık Londra'da bir yerlerde bir kulübün önünde yok olduğunda, ben de süpürgem ile aşağı yöneldim ve ayaklarım yere bastığında uzun süredir uçmakta olduğumdan zar zor dengede durabildiğimi fark ettim. Ancak bu bile beni durdurmayacaktı. Kulüpten içeri girdiğim anda, görebildiğim tek şey rengarenk ışıklar ve sigara dumanıydı. Duyduğum şeyler ise eğlenen kadın ve erkek kahkahalarıydı. Etrafta bir sürü yarı çıplak kadın dolaşıyordu ve bunların amaçlarının ne olduğu belliydi. Demek Brian böyle bir yere gelmişti, gerçekten bu kadar süre dayanabilmiş olmasına şaşırmıştım. Belki de dayanmamıştı ya, neyse. Etrafa bakınıp Brian'ı ararken, birçok erkeğin bana beni yemek istercesine baktıklarını fark etmiştim. Üzerime topladığım bakışlar beni her ne kadar ürkütseler de, arkamı dönüp gitmeme neden olmamışlardı. Sonunda Brian'ı kalabalık arasında dans ederken seçebilmiştim, kollarını ona dolamış olan kahverengi saçlı bir kız daha vardı. Bu kızın kim olduğunu daha yüzüne bakmadan anlamıştım; Anastacia. Nefes alamaz halde yüksek masalardan birine yaslandım ve yutkunmaya çalıştım. Brian beni Anastacia ile aldatıyordu. Buna inanmak istemiyordum, bu nasıl olabilirdi? Brian bana söz vermişti, işleri berbat etmeyeceğine dair söz vermişti... Gözlerimden akan yaşlar görüşümü bulanıklaştırıyordu ancak yine de Brian'ın da beni farketmiş olduğunu ve bana doğru gelmekte olduğunu görebiliyordum. Bana doğru şaşkın bakışlarla ilerleyen erkek arkadaşıma doğru yürümeye başladım. Yoksa eski erkek arkadaşım mı demeliydim? İçime büyük bir öfke dolmuştu. Brian tam ağzını açıp bir şeyler söyleyecekken, yüzüne tokadı bastım. "Nasıl yaparsın! Seni aptal, seni adi! Nasıl yaptın bunu?" diye bağırdım, bir yandan da göğsüne yumruklar indiriyor ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Bu şatafatlı olaydan etkilenmiş birkaç yarı çıplak kadın da bize gülerek bakıyorlardı. Canınız cehenneme, diye geçirdim içimden. Ardından yanımıza yaklaşmış olan Anastacia'ya öfke saçan gözlerle baktım. "Neden durmadan insanların sevgililerini aldatmalarına neden oluyorsun? Senin derdin ne?" diye bağırdım ve gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim.

:

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 4:13 am

"Bu gece benim ol," Cümleler içinde algılayabildiği tek şey bu olmuştu belki de genç adamın. Fakat cümledeki kelimelerin anlamlarını çıkaracak kadar bile düşünemiyordu. Tek bildiği boynunda yumuşak bir şey hissettiği, Ann'in dudağı. Neler olduğunu anlamasını cümleler değil kadının dudakları sağlamıştı. Ne yaptığını kendi bile bilmiyordu. Bir an için korku ile sarsılarak Ann ile göz göze geldi. Yaptığı şey kesinlikle yanlıştı. Ona güvenen bir insanın, dünyada son kırmak istemediği kişinin kalbini kırıyordu. Şimdi görüşü şokun etkisi ile biraz daha netleşirken masalardan birine dayanmış ve yutkunmakta zorlanan Mony'i görmüştü Brian. Tamamiyle çuvallamıştı ve buradan geri dönüşü olmadığını kendi de biliyordu. Brian ve kızın ne kadar yakın olduğunu kesinlikle görmüştü. İmkansız bir umur uğruna açıklamaya çalışsada Brian'ın tek yapabildiği suratına bir tokat yemek olmuştu. "Nasıl yaparsın! Seni aptal, seni adi! Nasıl yaptın bunu?" Bir taraftan çocuğun göğsüne vurarak hıncını çıkartmak istiyordu. Keşke yumrukları beni parçalara ayırsa diye düşünüyordu Brian. Ona ihanet etmişti. Yapmayacaktı, bu sefer yapmayacağına inanmıştı. Değiştiğine inanıyordu, değişeceğine. Fakat hiçbir şey değişmemişti hala eski umursamaz, haysiyetsiz ve şerefsiz herifin tekiydi. Bunu inkar edemezdi. Şimdi Mony'nin öfkesi yön değiştirmişti. "Neden durmadan insanların sevgililerini aldatmalarına neden oluyorsun? Senin derdin ne?" Ann'e savurabildiği bütün küfürleri savuruyordu ki onu kimse suçlayamazdı. Kulüpteki alaycı bakışların hedefi Mony oluyordu fakat o aşağılayıcı bakışları hak eden kişi Brian'dı. Bunu kendide biliyordu ve aşağılanmak istiyordu. Cezasını çekmek istiyordu, bu inanılmaz suçluluk duygusunun altında kalmamak. İlk defa gözyaşları suçluluk duygusu ile yüreğinde bu kadar ağır bir yük bırakmıştı belki. Tek yapabildiği Mony'den af dilemekti. "Mony, aşkım.." Fakat Mony ona bu kelimeyi kullandırmamakta kararlıydı. Nasıl suçlayabilirdi ki onu? O güzel kelimeyi kullanmayı bile hak etmeyen bir pislikti sadece. Sesine hakim olmaya çalışarak "Mony, seni seviyorum. Seni her şeyden çok seviyorum. Ben bir aptalım. Tamamiyle aptal, pislik, aşağılık bi herifim. Beni bırakırsan eski halime dönmekten başka çarem kalmayacak. Ben ancak seninle değişebilirim." derken inanılmazı başardığını biliyordu. Sesinin titremesine rağmen yarım bırakmamıştı cümlelerini. Bu onun gerçekten hissettikleriydi. Bu gece olanalr tamamiyle bir hataydı. Bu hataya düşerek kendisine bir aptal olduğunu kanıtlamıştı. Sadece Mony'nin sevgisi ile değişebilir, sevilmeye layık bir adam olabilirdi.

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 4:32 am

Tam Brian'la göz göze gelmiştik ki kollarımdan ayrıldı ve tekrar bara doğru gitmeye başladı. Bir yandan da Harmony'nin sesini duyabiliyordum. Bağrınıp duruyordu. O nereden çıkmıştı ki şimdi? Sinirle sarhoş halinden ayılan beynimi dinledim ve Brian'la Harmony'nin yanına gittim. Tam o sırada Harmony ilgisini bana yöneltmişti. "Neden durmadan insanların sevgililerini aldatmalarına neden oluyorsun? Senin derdin ne?" diye bağırdı yüzüme karşı. Bir insanın olabileceğinden daha sinirli gözüküyordu. Gerçi ben de ne bekliyordum ki? Elime bir buket çiçek tutuşturmasını mı? Yine de söylediği şey ağırdı, saçmaydı. Bana kötü gelmişti, zayıf noktama basmıştı. Brian sevgilisinden özür dilemek adına tatlı tatlı aşk dolu sözler söylerken kaşlarımı çatmıştım. Bu tür sevgi gösterileri midemi bulandırırdı. Dave'le aramızdan geçenlerden beri hiçbir şeye inancım kalmamıştı. "Belki de gerçekten bir s*rtüğümdür, bunu hiç düşündün mü, Harmony?" dedim çatık kaşlarla. Bu, bir yandan ağlarken bana sövdüğü onlarca küfürden sadece bir tanesiydi. Sevgilisi onu aldatmıştı, evet. Ben de biraz yardımcı olmuştum, sinirlenmekte tabii haklıydı. Ama sarhoştum sonuçta. Üstelik buraya gelirken böyle bir düşünce aklımın ucundan geçmemişti. Üstelik, bu bir aldatma bile sayılmazdı. Ne yapmıştım ki? Brian'la dans etmiştim, tamam. Ve boynunu öpmüştüm. Hadi ama! Bunu gündüz vakti yapsam güler geçerdik!

Spoiler:

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Belki de gerçekten bir s*rtüğümdür, bunu hiç düşündün mü, Harmony?" Anastacia'dan duyduğum bu sözler üzerine daha da öfkelenmeye başlamıştım. Sağ tarafımdan barmenin bir ateş viskisi uzattığını fark ettim. Bardağı elime tutuştururken, "Al bakalım güzelim, ihtiyacın var gibi," demişti. Ona bir süre şaşkınlıkla baktıktan sonra omuz silktim ve "Teşekkürler," dedikten sonra içkiyi kafama tek dikişte bitirdim. Boşalmış olan içki bardağını yere fırlattım, tamam belki bu biraz fazla kaçmıştı ancak umurumda bile değildi. Anastacia'ya doğru yürüdüm ve, "Aslına bakarsan, hayır. Düşünmemiştim bu söylediğini. Ancak durumu sen bile kabullenmişsen, gelip sana kızmam gerçekten çok saçma olur," dedim ve bakışlarımı bu sefer Brian'a çevirdim. Ona her baktığımda kalbim sızlıyordu. Bunu bana nasıl yapabilmişti, nasıl Anastacia'nın koynuna girmesine izin verebilmişti? Kendimi aşağılanmış ve hiçe sayılmış biri gibi hissediyordum ve böyle hissetmek gerçekten çok berbattı. O sırada aynı anda o kadar fazla duygu yaşıyordum ki benim bile kafam karışmaya başlamıştı. Bir ağlamak istiyor, bir de etrafı dağıtıp hıncımı bir şeylerden, birilerinden çıkarmak istiyordum. Gerçekten çok kötü bir haldeydim, Brian'a güvenmekle hata ettiğimi bir kez daha anlamıştım. O akşam ortak salonda Brian'a sadece arkadaş kalmamız gerektiğini söylemem gerekiyordu, tek yapmam gereken buydu. O zaman bu kadar acı çekmem gerekmeyecekti. Gözlerimden yeniden süzülmekte olan yaşlara aldırmadan konuştum. "Biliyor musun bunun olacağını biliyordum," dedim. "Senin dayanamayıp kendini bir başkasının kollarına atacağını biliyordum. Sadece ne zaman olacağını bilmiyordum, artık öğrenmiş oldum. Ama en azından bana aşkım deme, Brian." Adını tiksintiyle söylemiştim. Bana çektirdiği onca acıdan sonra, onunla bu şekilde konuşmam bana kalırsa bir hiçti. "En azından yaptığın şeyi kabul et ve sus. Bir kez olsun adam ol, yüzüme, gözlerime baka baka bana beni sevdiğinle ilgili yalanlar söyleme. Çünkü senin yalanlarını dinlemekten bıktım. Ben de diğer tüm kızlar gibi, gelip geçici bir hevesmişim demek," dedim ve acı acı gülümsedim. "Bunu şimdi anlayacak kadar aptal olduğuma inanamıyorum," diye mırıldandım. O an, oradan gitmem gerektiğini biliyordum. Ancak nedense bir şey beni orada tutuyordu. İçimden bir ses orada kalmam gerektiğini söylüyordu. Ah, o aptal iç ses.

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 5:09 am

Tek kelime edemiyordu Brian. Tek kelime etmeye hakkı yoktu. "Bunu şimdi anlayacak kadar aptal olduğuma inanamıyorum," Mony'nin son kelimeleri kulaklarında çınlarken artık neden yaşadığını veya ne yapması gerektiğini bile bilmiyordu. Bu gece okula dönmemeliydi belki de. Okuldan ayrılabilir ve babasının parasından araklayarak sonu gelmeyecek bir yolculuğa çıkabilirdi. Belki tehlikeli yolculuklarından birinde hayatını teslim edebilirdi. Gerçekten bu kadar karamsar olduğuna kendi bile inanamıyordu çocuk. Hiçbir umut ışığı yoktu, hiçbir kapı. Gerçekten ama gerçekten dünyada ki en değer verdiği kişiyi kırmıştı. Onu sevdiği ile ilgili yalanlar mı söylemişti diye kendini sorgulamadan edemiyordu. Fakat herşey daha da netleşiyordu. Yaşadığı bu acı ve pişmanlık hissini kullandığı bir arkadaşa duyması imkansızdı. Onu kesinlikle seviyordu, herşeyden fazla fakat bunun kafasına dank etmesi için onu aldatmalıydı. Belki yatağa bile girmemişlerdi sadece boynundan öpmüştü kadın onu. Fakat bu bile bir ihanetti. Lanet olası özgüveni ona Ann ile bir striptiz barına gelmesinde bir sakınca görmemişti. Aynı lanet olası özgüven içki içip kafasının ayık kalabileceğinede kanaat getirmişti. O sarhoşluğa dayanamayan özgüveni yarı çıplak bir kadınla dans etmesinde de bir sakınca görmemişti. Herşeyi boktan bir özgüven yüzünden kaybetmişti. Şimdi tek yapabildiği ellerinden kayıp giden güzeller güzeli kızı izleyebilmekti. Ona yalvararak hiçbir şeyi değiştiremezdi. Okuldan atılarak da hiçbir şeyi değiştiremezdi, aksine daha da berbat ederdi. Ona aşkını kanıtlamalıydı. Tabi ki bir faciaya dönüşen bu akşamda değil. Buradan sadece gitmek istiyordu. Arkasında bıraktığı sevdiği kızın belki de ondan intikam almak için hiç tanımadığı bir adamla yatacağını düşünmeden edemiyordu. Ama ona karışmaya ne hakkı vardı ki? Onu çoktan aldatmıştı zaten. Bir kızı sevdiğini anlaması için aldatması gerekiyordu. İğrenç bir zampara için ne kadar da boktan bir anlaşmaydı bu.

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 11:37 am

Harmony, kabullenme dolu acı verici cümlelerinden sonra bara doğru yöneldi ve Brian bana bakmadan çıkışa doğru yürümeye başladı. Gözlerimi kocaman kocaman açtım ve şaşkın gözlerle Brian'ın arkasından baktım. Saçma sapan, gereksiz bir olaydan sonra nasıl böyle çabuk pes edip gidebilirdi ki?! Harmony'yi gerçekten aldatmış olsa bile umrumda değildi. O tatlı kıçını buraya geçirecek ve tekrar barışmaları için her şeyi yapacaktım. Beni ne ilgilendiriyor, diye düşünebilirsiniz. Fakat Dave'in acı verici rezil hikayesinden öğrendiğim tek bir şey varsa o da "Duygularınızı bilin ve size değer veren insanları parmaklarınızın arasından kaçırmayın."dı. İşte ben de bu yüzden Brian görüş alanımdan kaybolmadan önce koştura koştura arkasından gittim. "Hey, hey, hey! Cidden mi? Yani bu kadar çabuk mu?" diye bağırdım arkasından. İlgisini çekebilmiştim, bana döndü. Keşke dönmeseymiş diye de düşünmemezlik yapmamıştım açıkçası. Bana yönelen bakışlar acı ve biraz da tiksinti doluydu. Bakışlarının ezici ağırlığı karşısında zorla yutkundum. "Hadi ama, bir dans ve boyundan öpücük! Buna aldatma mı diyorsunuz siz? Yani belki ona söz vermiştin ve kırdın, ne olmuş yani? Yaklaşık 1 ay süren güzel sözlerle düzelemeyecek şey değil. Sense başını eğmiş gidiyorsun, Brian. Kılıbık olmanı beklerdim ama bu kadar değil," Bana hala aynı gözlerle bakmaya devam edince yaklaştım ve kolunu tuttum. "Bana bak. Bu yaptığım iyi bir şey değildi ve biliyorum. Eğer bu olay burada bu halde biterse, bana ne olacağını da biliyorum. Bu suçlu durumdan kurtulmama izin ver. Dışarıda birkaç kapı yanda Maclaren's var. Hiçbir şey içme ve bizi orada bekle. Söz veriyorum Harmony'yi getireceğim. Ama gerisi sana kalmış."
Brian tamam demeden tekrar insanların arasından zorla geçtim ve Harmony'yi barda buldum. Elinde bir kadeh viski vardı ve barmenle konuşuyordu. Dışarıdan kim baksa olayının ne olduğunu bilirdi. Yanına oturdum ve barmene pis bir bakış çarptım. "İnan bana bunu yapmak istemezsin," dedim sinirle. O da bana pis pis bakarken o bakışlara Harmony'ninkilerde eklendi. Başımı iki yana salladım. Hayatta bu gürültüde birbirimizi duyamazdık. Bütün itirazlarına rağmen kolundan tuttuğum gibi dışarı sürükledim. Sonunda bana nefretle bakan bir çift gözle beraber, yolun yanında duruyordum. "Biraz konuşmamızın bir sakıncası var mı? Sakin sakin?" dedim yalvaran gözlerle. Beni dinlemesi lazımdı.

::

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Biraz konuşmamızın bir sakıncası var mı? Sakin sakin?" Anastacia'nın beni kolumdan tuttuğu gibi dışarı sürüklemesi sinirlerimi daha da bozmuştu, kendime hakim olmakta zorlanıyordum, ancak içimden bir ses onu dinlemem ve ona bir şans vermem gerektiğini söylüyordu. Derin bir nefes aldım ve öfkeli bakışlarımı kızın yüzüne diktim. "Ne söyleyeceksen çabuk söyle," dedikten sonra bakışlarımı başka tarafa çevirdim ve deli gibi öfkeli olduğumu unutmaya çalıştım. Anastacia'nın arkadaşım olduğunu zannediyordum ancak belli ki bu konuda yanılıyordum. Diğer bütün konularda da yanıldığım gibi. Brian konusunda yanıldığım gibi. Anastacia ne derse desin düşüncelerimin değişmeyeceğini biliyordum. Değişmeyecekti işte, değişemezdi. Anastacia ile Brian yatmamış olabilirlerdi, bu basit bir boyun öpme ve sarhoş bir şekilde dans etme olaylarından biri olabilirdi. Ancak bu işin sonu, ben oraya gidip onları yakalamasam yatağa kadar bile gidebilirdi; Brian'ı şu kadarcık tanıyorsam bu düşündüklerim konusunda haklıydım. Bir kız boynunu öpmeye başladığında asla onu kızı geri çevirmezdi Brian, aksine yüzünde mutlu bir gülümsemeyle kollarını açardı. Bunları düşünürken gözlerimden yaşların akmakta olduğunu fark ettim. Bu gece, hayatım boyunca ağlamadığım kadar çok ağlamıştım herhalde. Elimin tersiyle yanağımdan aşağı süzülmekte olan gözyaşlarını sildim ve iç çektikten sonra konuştum. "Evet, seni dinliyorum? Senin aksine ben böyle yerlere gelmekten pek hoşlanmıyorum. Bir an önce okula dönmek istiyorum, çabuk ol," dedim ve yutkundum. Söylediğim sözler can yakıcı sözler olabilirdi, ancak umurumda değildi. Lanet olsun, o sırada hiçbir şey umurumda değildi!

::

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 11:14 pm

"Bana bak. Bu yaptığım iyi bir şey değildi ve biliyorum. Eğer bu olay burada bu halde biterse, bana ne olacağını da biliyorum. Bu suçlu durumdan kurtulmama izin ver. Dışarıda birkaç kapı yanda Maclaren's var. Hiçbir şey içme ve bizi orada bekle. Söz veriyorum Harmony'yi getireceğim. Ama gerisi sana kalmış." Ann için bir aldatma sayılmazdı belki evet ama işler kesinlikle ilginçleşecekti. Brian'ın kafasını yerine getiren şey Mony'i görmesi olmuştu. Eğer yakalanmasalardı işin sonu Maclaren's barının boş bir odasında çıplak bitebilirdi. Kendini onu durdurabileceğini söyleyecek kadar aptal değildi Brian. Elbette biliyordu ki o durumda, o kafayla onu durduramazdı. Şimdi içinde Ann'e güvenip güvenmemek ile ilgili bir problem vardı. En başından beri planının Brian'ı elde etmek olduğuna inanmıyordu Brian. Sadece arkadaşlardı fakat fazla içki içmişlerdi ve ateşli anlar yaşamışlardı. Bunlar kafalarını biraz karıştırmıştı sadece. Eski dostluklarına güvenerek Maclaren's barına doğru giden Brian'ın hiç umudu yoktu ama denemeden ne bilebilirdi ki? Kızın onu affetmesini sağlayacak milyonlarca girişimden sonra ancak pes edebilirdi belki. O zamana kadar elinden geleni yapacaktı. Barmene yaklaşıp "Bir kahve." dediğinde şaşırmasına aldırmamıştı. Daha fazla içki içemezdi ve Mony ile konuşmadan önce biraz daha ayılmalıydı.

::

Konu: Geri: Sarhoştum Hatırlamıyorum Çarş. Ağus. 15, 2012 11:42 pm

"Ne söyleyeceksen çabuk söyle," dedi Harmony sinirle. "Evet, seni dinliyorum? Senin aksine ben böyle yerlere gelmekten pek hoşlanmıyorum. Bir an önce okula dönmek istiyorum, çabuk ol," Sözlerinin üzerine başımı iki yana salladım. Konuşmaya fırsat bulduğu her seferde iğneleyici şeyler söylemesi belki biraz cesaretimi köreltiyordu ama yine de pes edemezdim. "Biliyorum, şu anda düşündüklerini kim bilmez ki... Ben sana sadece bir dans ve boyundan bir öpücüktü diyeceğim, sense devamını düşüneceksin. Gelmeseydin neler olacağını düşüneceksin. Ve muhtemelen de öyle olacaktı, bilmiyorum. Sarhoştuk," dedim ona bakarak. Sonra geriledim ve sırtımı duvara yasladım. Bir yandan delici bakışlarını üzerimde hissediyordum. "Bunlara bir şey diyemem. Evet, olmadı ama olabilirdi. Evet, Brian seni aldatabilirdi. Hala aldatabilir, diye düşünüyorsun. Ben öyle düşünmüyorum," Dayandığım duvarda yere doğru kaydım ve vücudum yerle buluştu. Bir yandan konuşmaya devam ediyordum. "Bunları sana neden söylediğimi biliyorum. Ve hayır, sırf Brian'la barışman için değil. Bunu mutlu ol diye söylüyorum. Belki de ben mutlu olmadığımdan. Bir türlü olamadığımdan. İlk önce Dave vardı ve o beni kullandı. O Brian gibi değildi. Sonradan kendine geldi ama artık çok geçti. İlk yaramı almıştım. Mutlu olamadım, Harmony. Ve sonra Lincis... Onun yanında mutlu hissetmiştim kendimi. İlk defa güvende gibiydim. Ama yaptığım yanlıştı. Bir başkasının olan bir şeye göz koymak yanlıştı," Şimdi yaşlarla dolan gözlerimi Harmony'ye yönelttim. "Ve ben yine mutlu olamadım. Bilmiyorum, ister istemez etrafımdakilerin mutluluğunu da söndürüyorum. Yavaş yavaş. Bir gün ruh öküzüme bir şey yapacağım diye çok korkuyorum. Dışarıdan öyle gözüksem bile mutlu değilim ben. Olamıyorum. Sana bunları söylüyorum. Çünkü sen Brian'a sinirlisin diye gidip biriyle yatacaksın. Belki de o yakışıklı barmenle. Ama o acı hep bir yerlerde kalacak. Hala Brian'la olmamanın acısı. Şimdi bile var içinde, biliyorum." Gözyaşlarımı sildim ve gözlerimi Harmony'den çektim. "Ne olur, sana yalvarıyorum. Bir kere olsun birini mutlu etmeme izin ver. Git ve Brian'la ol. Benden istediğin kadar nefret et. Ama onunla mutlu ol
" Sözlerimi bitirdiğimde gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Bu gece Harmony ve Brian için iyi bitse bile itiraf ettiğim şeyler benim için çok ağırdı. Ne kadar zamandır içimdelerdi bilmiyordum. Yine de söylemek insanın canını acıtıyordu. Oturduğum yerden kalktım ve gözyaşlarımı sildim. "Brian. O Maclaren'sda seni bekliyor. Hadi, git."

Spoiler:

» Sarhoştum hatırlamıyorum

Sarhoştum Hatırlamıyorum

Sarhoştum Hatırlamıyorum

Similar topics

Similar topics