Şeker Krizi

Konu: Şeker Krizi Cuma Ağus. 10, 2012 10:09 pm

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
April Austen - Reyna Lana Regina

Konu: Geri: Şeker Krizi Cuma Ağus. 10, 2012 10:58 pm

Yatağımda oradan oraya dönerken oda arkadaşlarımın öfkesini üzerime çektiğimin farkındaydım. Yine de ne yaparsam yapayım uyuyamıyordum ve terden çarşaflar bedenime dolanmıştı. Bu gerçekten de çok rahatsız ediciydi ama elimde değildi. Şeker krizim tuttuğunda hep böyle oluyordum. Akşam yemeğinde masada duran son şekeri Julius kapmıştı ve ona bir öpücük vermem karşılığında şekeri bana vereceğini söylemişti. Bunu yapmaktansa ölmeyi tercih edeceğim için şekerimi yiyememiş olmanın üzüntüsü ile yatağıma dönmüştüm. İşte şimdi de uyuyamıyordum ve yatakta dönüp duruyordum. En sonunda öfkeyle birinin bana bağırdığını işittim. "Austen, derdin ne ise bir çözüm bul. Kendin uyuyamadığın gibi bizi de uyutmuyorsun." Sesi duyunca bir an nefes almadım ve hareket etmeyi kestim ama tüm bedenim bir kez daha dönmek için kıvranıyordu. "Affedersiniz," dedikten sonra yatağımdan kalkıp ayaklarıma tavşan şeklinde peluş terliklerimi geçirdim. Pembe pijamamın üzerinde yine pembe tavşan desenli sabahlığımı giydim. Asamı da elime aldıktan sonra odadan çıktım. Ne yapıp edip mutfağa gitmem gerekiyordu. Neyse ki bu kattaydı da çabucak gidip gelebilirdim. Bir profesöre yakalanırsam işim biterdi.

"Lumos!" Sihirli sözcükleri mırıldandıktan sonra asamdan çıkan ışık hüzmesi ile mutfağın yolunu tuttum. Bu saatte orada kimse olmazdı. En azından ben öyle umuyordum. O güzelim renkli şekerleri ele geçirmem gerekiyordu ve bunun için bir düelloya bile girebilirdim. Nihayet mutfağa vardığımda hemen şekerlerin olduğu dolaba doğru gittim. Evet, daha önce de gelmiştim buraya. Siyah çerçeveli gözlüğümü burnumun üzerinden geriye doğru ittirirken, asamı da dolaba doğru uzatmıştım. Bazen okurken gözlerim acıdığı için gözlük kullanmam gerekiyordu. Ayrıca beni şeker gösterdiğini düşünüyordum ve ben şekerlere bayılırım. Aklıma tekrardan şekerler gelince tüm dikkatimi dolaba verdim. Bu yüzden arkamdan ayak sesleri geldiğini fark edince biraz şaşırmıştım. Çünkü dikkatim başka yerdeyken diğer şeyleri pek görüp duyamazdım. Telaşla arkama dönünce şekerlerin çoğunu yere düşürdüm. "Nox," diyerek hemen asamı söndürdüm. Gelen nöbetçi bir profesör olabilirdi. Bu yüzden nefes almadan olduğum yerde durdum. Altıma kaçırmadığım için şanslıydım.

Spoiler:

Konu: Geri: Şeker Krizi Perş. Ağus. 16, 2012 6:42 pm

Ortak salonun kapısından çıkarken tek düşündüğüm şey şekerlemeydi. Ayaklarımı sürüyerek koridorda gezinirken üstüme aldığım yün hırkaya iyice sarındım. Asamı yanıma almamıştım onun yerinde elimde bir mum vardı. Yere sürünen pijama altım hafifçe bir hışırtı çıkarıyordu. Bu ses bana zevk veriyordu. Ayağımı sürüyerek yürürken esen soğuk rüzgâr yüzünden üstümdeki hırkaya daha çok sarındım. Sonrasında hızlıca küçük geçidi kullandım ve zemin kata gittim.

Mutfağa girmek için resimdeki armudu gıdıkladım. İçeri girdiğim de bir çıtırtı duydum sanki. Ürkmüştüm ama geri gitmeye hiç niyetim yoktu. Yavaşça mutfakta dolaşmaya başladım. Duyduğum bir nefes sesi yüzünden durakladım. Sonrasında mumu öne uzattım. Karşımda ürkmüş bir kızla karşılaşınca elimle ağzımı kapattım. Kalbim ağzıma gelmişti! Kız da bembeyaz olmuştu. Elimdeki mumu masaya bıraktım ve gözlerimi kısarak kıza baktım. ”Ödümü koparttın! Kalp krizi geçirecektim az kalsın!” dedim. Cidden kalbim ağzımda atıyordu sanki.