Başka Bir Lincoln

Konu: Başka Bir Lincoln Cuma Ağus. 17, 2012 4:03 pm

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] x [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Chris Lincoln x Anastacia Bouviér

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln Cuma Ağus. 17, 2012 7:58 pm

Harmony'ye söylediğim, kendime bile itiraf edemediğim şeylerden sonra onun Brian'ın yanına gitmeyeceğini biliyordum. Beni affetmişti fakat ne kadar dil dökersem dökeyim Brian'a uzun bir süre daha yüz vermeyecekti. İş artık benden çıkmıştı. Gerisini Brian'ın halletmesi gerekirdi. İşte ben de bu yüzden şimdi Maclaren's'a doğru ilerliyordum. En azından çocuk daha fazla beklemesindi.
Yaklaşık 10-15 dakika sonra Brian'ı Hogwarts'a geri yollamış, barda hafif bir şeyler yudumluyordum. Kırk yılda bir okuldan kaçmışken tadını çıkarmak en doğal hakkımdı bence. Önümdeki kadehin boşaldığını gördüğümde barmene bir işaret yaptım ve bardağımı tekrar ileri sürdüm. Geri dolması çok da zaman almamıştı. Derin bir nefes aldım. Bu mekan 'Bad Romance'den kat kat daha iyiydi. Hatta ikisi karşılaştırılamazdı bile. Tabii, diye düşündüm sonra kendi kendime, Bad Romance'in bir striptiz kulübü olduğu gerçeğini göz ardı etmemiz gerekiyor.
Ne kadar olduğunu bilemediğim bir süre sonra kadehimin tekrar boşaldığını fark ettim ve barmene pis bir bakış gönderdim. "Biraz daha büyük bir bardağın yok mu? Parası neyse ödeyeceğim. Çok çabuk bitiyor," diye homurdandım sinirle. Bütün gün yaşadıklarım şimdi garip bir şekilde sinire dönüşmüştü. Hoş, ben de pek normal biri olduğumu söyleyemezdim.
"Biraz hızlı gitmiyor musun küçük bayan? Alışık değilsen çarpar." dedi barmen alaycı bir sesle, yine de önüme büyük bardaktaki hafif alkolü uzatırken. Başımı kaldırıp saçlarımın arasından ona attığım bakışla birlikte bana verdiği tepki görülmeye değerdi. Suratında küçük çaplı bir şokla bir adım geri gitmişti. "Müşteri memnuniyeti önemlidir," dedim sinirle. "Ve ben şu anda hiç memnun değilim, bilesin." Cümlemi bitirdikten sonra elindeki bezi son kez tezgahta gezdirdi ve öbür köşeye, bir başkasının siparişini almaya gitti. Anlaşılan bugün pek günümde değildim.

Renk Kodu:

RP Yaşı : 20 Mesaj Sayısı : 28 Yaş : 30

Londra'da olmak güzeldi. Her ne kadar İtalya kadar olmasa da, burasıda güzeldi. Havanın sürekli serin olması en iyisiydi sanırım, güneşle aram pek iyi değildi. Sürekli bulutların ardına saklanmak, tam bana göreydi. Ellerim üzerimdeki kot ceketin cebinde, sokaklarda boş boş dolanıyordum. Ayağımda postallar ile oldukça muggle gibi görünüyordum, ve bu Londra için uygundu. Maclerans'a doğru ilerken içimde garip bir his vardı. Oysaki bugünde her gün gibi sıkıcı ve sıradandı. Hogwarts yıllarımı hatırladım da, Londra'ya kaçamak yaptığım günleri. Sanki hepsinin üzerinden asırlar geçmiş gibi hissediyordum, oysa sadece üç yıl olmuştu. Hogwarts'tan kimse ile arkadaş değildim artık, bir ailemde yoktu. Koskoca İtalya'da tek başımaydım bunca süre. Londra'ya gelmek iyi fikirdi, belki birkaç büyücü ile takılmak. Muggle olarak yürüttüğüm bu iş can sıkıcıydı, keşke büyücülerinde magazinsel bir dünyası olsaydı. Belki o zaman bu denli saklanmama gerek kalmazdı. Maclerans'ın kapısını yavaşça açtım ve içeriye girdim. Barın önündeki bir kaç tabure dışında etraf boştu. Loş ışıkla aydınlanan bara doğru yürüdüm ve bir sandalye çekip oturdum. Barmen biraz sinirli görünüyordu sanki, tezgahı silmekle meşguldü. Ama fark etmediği bir şey vardı sanırım, tezgah zaten temizdi. ''Bir viski lütfen,'' dedim kibar bir sesle. Buda muggle'lardan aldığım bir özellikti, ne kadar kibar olursan onlarda sana o kadar kibar davranıyordu. Büyücüler dünyasında ise, herkes kişiliklerine göre hareket edip karşısındakini umursamıyordu. Barmen viskiyi yavaşça önüme bıraktığında dönüp ona bakmadım, zaten onunda bana bakmadığını hissetmiştim. Kafam yanımdaki güzelliğe dönüktü. Saçları yüzünü kapatsa da gördüğüm kadarıyla hoş ve alımlıydı. Oda sinirli gibi görünüyordu. Dönüp bana bakınca hafifçe göz kırptım ve viskimden büyük bir adım alıp önüme döndüm.

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln Cuma Ağus. 17, 2012 8:49 pm

Barmenden biraz önce istediğim bardak tam işlevini görüyordu. Daha içkimin yarısını bitirebilmiştim. Sanki içim dışım içki olmuş gibi hissediyordum ama garip bir biçimde, beynim içkinin içinde yüzerken algılarımda hiçbir sorun yoktu. Tabii artık parmaklarımı hissetmediğim gerçeğini göz ardı edersek. Belki de o kadar çok içmiştim ki ters tepki yapmıştı. Çivi çiviyi söker maksadında, belki. Eh, yine saçmalamaya başlıyordum. Ama en azından beynim işe yarar düşüncelerle dolmuyordu. Bu gece onlara ihtiyacım yoktu. Güneş kendini gösterene kadar buralarda takılabilirdim.
"Bir viski lütfen,"
İşe yaramaz düşüncelerimi bir kenara bırakıp ister istemez solumdan gelen sese kulak kabarttım. Kim Londra'da sadece büyücülere açık olan bir bara gelip muggle içkisi isterdi ki? Tabii kastettiği ateş viskisi de olabilirdi. Saçlarımı önümden çekip sırtımı dikleştirdim ve neredeyse üzerimdeki bakışlarını hissedebildiğimi fark ettim. "Ne kadar görgüsüz," diye düşündüm içten içe. Bakışları neredeyse omzumu dürtüyordu. Bara geldiğimden beri yüzümdeki yerini koruyan sinirli ifademle başımı çevirip bir bakış attım. Tahmin ettiğim gibi bana bakıyordu. Üstüne üstlük, o da yetmezmiş gibi göz kırptı ve kadehinden bir yudum alıp öne döndü. Bugün hiç kimseyle uğraşasım yoktu ama Dave'den beri kimse beni bu kadar gıcık etmemişti. Bunu belki de bugünkü hassas sinirliliğime borçlu olabilirdim. Yine de içimde dinmek bilmez bir sataşma isteği vardı. "Buyrun, bir şey mi istemiştiniz?" dedim sesimde fark-etmeyen-ölsün tarzı bir sinir tonuyla. Bir yandan kaşlarımı çatmış, tek kaşımı kaldırıyordum.

RP Yaşı : 20 Mesaj Sayısı : 28 Yaş : 30

Sinirlendiği belli oluyordu, amacım bu değildi. Bakışlarımı onun dışında her yerde gezdirdim. On yedisine bile basmadığına emindim, ama yaşına göre hoştu. Viskimden yavaş yavaş yudumlar alıyor ve hala etrafı izliyordum. Neredeyse onun orada olduğunu bile unutmuştum ki kulağıma gelen tıslama gibi bir sesle irkildim. "Buyrun, bir şey mi istemiştiniz?" Ondan ne isteyebilirdim ki? Ufacık bir göz kırpmadan bir şey isteyeceğimi nereden çıkarmıştı? Sadece amacım selam vermekti. Boş gözlerle kızın gergin yüzüne baktım ve, ''Hayır, kusura bakmayın,'' dedim. Kötü bir şey yapmama rağmen yinede iyi davranmıştım, bu bir Lincoln özelliğiydi. Sahi Lincoln'lardan başka kim kalmıştı ki geriye? Başımı ellerimin arasına aldım ve yavaşça ovdum. Daha sadece bir bardak içmiştim, sarhoş değildim. Düşündüm, düşündüm, düşündüm... Bir türlü aklıma isimler gelmiyordu, sadece sıfatlar dönüyordu beynimde. Annem, babam, amcam ve küçük Lincoln ile ablası. Annem ile babam ölmüştü, bunlara amcam da dahil. Yengem ise, aklıma gelince titredim, küçük Isaac'in doğduğu gün ölmüştü. Bende sadece dört yaşımdaydım o zaman, ama dün gibi aklımdaydı hepsi. Adı neydi, hatırlayamıyordum. Onu o kadar uzun süredir görmüyordum ki, yüzünü bile unutmuştum. Tabi iğrenç ablasını da öyle.

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln C.tesi Ağus. 18, 2012 12:05 am

Adam tekrar bana döndü ve sanki bakan ama görmeyen gözlerini bana çevirdi. ''Hayır, kusura bakmayın,'' dedi kibarca ve tekrar önüne döndü. Etrafındaki bir anda değişen hava tüylerimi ürpertmişti. Şimdi neredeyse saçlarımın arasından çaktırmadan ona bakarken neredeyse düşünmekten kulaklarından çıkan dumanları görebilir gibiydim. Yaklaşık 5 saniye içinde etrafındaki yumuşak hava benimki kadar gergin bir havaya bürünmüştü ve hissedilebilecek kadar soğuktu. "Şu saçma günde bir yabancıyla konuşmak ne kadar kötü olabilir ki?" diye düşündüm kendi kendime. İçinde bulunduğum gergin havadan çıkmaya çalışarak kadehimden büyük, susuz bir yudum aldım. Sanki günlerdir hiçbir şey yiyip içmemişim gibi, boğazımdan geçen soğuk sıvının varlığını ve getirdiği ferahlığı hissedebiliyordum. Boğazımı temizledim ve yanımdaki yabancıya döndüm. "Herhalde bir çıkış beklemiyordur, sakin gitmeli" dedim içten içe. Daha sonra sakin olmaya çalışarak yüzüme mini minnacık bir gülümseme yerleştirdim. "Iıım... Sanırım yanlış bir anlaşılma oldu, özür dilerim," dedim sesimi duyabileceği şekilde ayarlayarak. Çok da neşeli gözükmeye çalışmamıştım doğrusu. Herhalde ilgisini çekebilmiştim ki bir-iki saniye sonra yüzü bana döndü. Hiç de az önceki bulunduğu gergin havayı saklamaya çalışır gibi bir hali yoktu. Gülümsememin sanki yüzümde açılmış gergin bir yara gibi gözüktüğüne emindim. Kendimi rahatlatmaya çalıştım. Ne zamandır yabancılara bu kadar ilgi göstermiştim? Ah, doğru ya. Bu gece ilklerin gecesiydi.

RP Yaşı : 20 Mesaj Sayısı : 28 Yaş : 30

Ne kadarda sıkıcı şeyler düşünüyordum böyle, kendime şaşırıyordum. Oysa oldukça eğlenceli biri olduğumu düşünmüştüm hep, insanları güldürmeyi seviyordum. Sürekli insanlardan gördüğüm ilgi sıkmıştı artık, bu büyücü mekanı biraz rahatlatıcıydı. Ama ortam buz gibiydi ve düşüncelerimin önüne geçemiyordum. "Iıım... Sanırım yanlış bir anlaşılma oldu, özür dilerim," Başımı yavaşça ona doğru çevirdim ve yüzündeki gülsem mi, yoksa gülmesem mi arasındaki gülümseme ile karşılaştım. İfadesiz olsa daha iyi. Neyse, benimde biraz kıpırdanma zamanım gelmişti, buraya eğlenmeye gelmiştim öyle değil mi? Saçlarımı kafamı sallayarak geriye attım ve yüzümün ortaya çıkmasını sağladım. ''Hayır, hayır ben özür dilerim,'' dedim tatlı bir ses tonuyla ve sonra neden olduğunu bilmeden gülümsedim. Bakışlarım onun üzerinde daha fazla kalmadan hemen çektim, yine yanlış anlamasını istemiyordum. Bardağımı ileriye doğru ittim ve barmen bir şey dememe fırsat kalmadan hemen doldurdu. Büyük bir yudum aldım ve yutkunurken viskinin yaka yaka geçişini içimde hissettim. Ne kadar acı olsa da, iyi geldiği tartışılmazdı.

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln C.tesi Ağus. 18, 2012 7:43 pm

Birkaç saniye sonra yavaşça bana döndü ve ''Hayır, hayır ben özür dilerim,'' deyip sonuna bir gülücük kondurdu. Ama yine çok fazla üzerinde durmadan başını öne çevirmişti.İçten içe kaşlarımı çattım ve kadehimden bir yudum daha aldım. İnsan burada böyle yalnız başına otururken ne kadar eğlenebilirdi ki? Ben de bir konuşma fırsatı sunuyordum işte. İnsan inatçı olmasındı. Yine de içimde, tanımadığım bu adamı konuşturmak gibi saçma bir istek belirmişti. Bir yabancıyla dertleşmek ne kadar kötü olabilirdi ki? Tabii o yabancının da sizinle konuşması gerekiyordu. Ve işte şimdi ben de bu yönde çabalayacaktım. Daha 5 dakika önce tanış-- gördüğünüz bir insanı nasıl ikna edebilirdiniz?
Hafifçe, ilgiyi üzerime çekmek istercesine öksürdüm ve önümdeki alkolden bir yudum daha alıp gürültüyle tezgaha bıraktım. "Pek konuşkan değilsiniz, anlaşılan," dedim başımı yabancıya döndürmeden. Sanki daha az önce ona bir şey dememişim gibi öne, içki şişelerinden birine bir dünya harikasıymış gibi ilgiyle bakıyordum. Pekala, uğraşlarım biraz çaresiz, gereksiz ve saçmaydı. Yine de bu gece konuşacak birine ihtiyacım vardı ve yanımdaki yabancıyı kurbanım seçmiştim.
Birkaç salise sonra şaşkınlıkla gözlerimi açtım. Bu bara girerken ki üzerimde bulunan ölümcül hava azalmış, hatta gitmişti. İçimden kendime gecenin sonunda yabancıya teşekkür etmek için bir not düştüm. Tabii öncelikle, benimle konuşmak yerine arkasına bakmadan koşup kaçmaması gerekiyordu.

RP Yaşı : 20 Mesaj Sayısı : 28 Yaş : 30

Sanki biraz sıkılmaya başlamıştım. İçerideki sıcak hava beni boğuyormuş gibi hissediyordum ve bu hiç hoş değildi. Şuan da İtalya'da olmayı istedim, tanınmış barlarda ilgi görmek. Ne garip, İtalya'dan kaçıp Londra'ya gelen ben şimdi buradan da şikayetçiydim. Benim kesinlikle bir danışmana falan ihtiyacım vardı, yada bir psikolog? Neler düşünüyordum böyle, utanç verici. "Pek konuşkan değilsiniz, anlaşılan," Bu ses sanki çok uzaklardan gelmişti. Yada zaten uzaklarda olan bendim, bu ses beni kendime getirmişti. Bir rüyadan uyanırcasına kafamı birkaç kere aşağı ve yukarı salladım. Artık gerçek dünyama, şuan olduğum yere dönme zamanı gelmişti. Geçmişi düşünme, bulunduğun yerden şikayetçi olma; hiçte bana göre şeyler değildi. Yüzüme pekte samimi olmayan koskocaman bir gülümseme yerleştirerek kıza döndüm. Bana bakmıyordu, ama az sonra bakacağından emindim. ''Üzgünüm, ben sadece dalmışım,'' dedim kızın bakışları bana doğru yönelirken. Konuşmak istediği açıkça belliydi ve bu banada şüphesiz iyi gelebilirdi. ''Bende konuşmaya birbirimizi tanıyarak başlayalım,'' dedim nazik bir sesle. ''Ben Chris, Chris Lincoln.'' Adımı söylerkenki havam görünce kahkahalar atmaya değerdi. Sanki şuan muggle dünyasındaymış gibi böbürlenmiştim adeta. Muhtelemen bu kız benim kim olduğumu, ne iş yaptığımı dahi bilmiyordu. Bu hava da kimeydi böyle?

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln Paz Ağus. 19, 2012 12:42 am

Konuşmak için çabalarımdan bir 10-15 saniye boyunca hiçbir şey söylemedi. Tam "Bu da mı gol değil?!" diye düşünüyordum ki sanki kendi kendine konuşur gibi, "Üzgünüm, ben sadece dalmışım," dedi. Başımı heyecanla ona çevirdim. Mükemmel! Konuşuyordu yani! "Bence konuşmaya birbirimizi tanıyarak başlayalım," dedi kibar bir sesle. En baştaki davranışıma karşılık yapıyordu sanki. Hafifçe kızardım, neyse ki o kendini tanıtmakla meşguldü. "Ben Chris, Chris Lincoln." dedi yüzünde çarpık bir gülümsemeyle. Tabii, yüzü tanıdık gelmişti ama... Lincoln?!
Lincis'le dolu binbir düşünce aklıma dolarken dehşetle yanımda oturan yabancıya baktım. Yani, artık yabancı olmayan yabancıya. Bu bir kamera şakası falan mıydı yoksa sadece isim benzerliği miydi? Tam ağzımdan "Acaba Isaac Lincoln'ü tanıyor musunuz?" sorusunu kaçıracaktım ki zihinsel olarak kendimi tekmeledim. Adamla daha yeni tanışmışken ve en önemlisi bir muhabbet kurmak istiyorken işleri en başından berbat edemezdim öyle değil mi? O yüzden soruyu geri itip daha sonra muhabbet arasında bir yerde sormaya karar verdim. Hem, yanımda oturan adam Lincis'in yakınıysa ne olurdu ki?
Beynim kendini ikna etmeye çalışırken yüzümdeki dehşet ifadesini sildim ve gülümsedim. Kendimi ikna etmek için Chris'in oldukça iyi görünüştü ve nazik biri olduğunu kendi kenime tekrarlıyordum. "Ben Anastacia, Anastacia Bouviér." diye taklit ettim onu. Lincis tamamen aklımdan silinir ve adamın yüz hatlarına hayran kalırken zihinsel olarak kendimi bir kez daha tekmeledim. Daha yeni bir dolu olaydan çıkmıştım değil mi? Bu adamın sevgilisi de bir yerden fırlayıp bana hakaretler yağdırmaya başlasaydı oracıkta kalp krizinden ölürdüm herhalde.

RP Yaşı : 20 Mesaj Sayısı : 28 Yaş : 30

Kız adımı duyunca neden dehşete kapılmıştı ki? Benim hakkımda bir şey biliyor olamazdı, büyücü dünyasında pek popüler olduğum söylenemezdi. Hızla etrafıma baktım ve Maclare's'te olup olmadığımdan emin oldum. Fark etmeden başka bir bara gelmiş olabilirdim, ve kız beni tanıyor olabilirdi. Ama bu ihtimal boşunaydı, ben doğru yerdeydim. Kız kendinle savaş içerisinde gibiydi, yüz ifadesi sürekli değişiyordu. En sonunda yapmacık bir yüz ifadesiyle bana döndü ve, "Ben Anastacia, Anastacia Bouviér," dedi. Onu tanımadığıma kesinlikle emindim, zaten bir defa görmüş olmam hatırlamam için yeterdi. Fotoğraflık bir hafızaya sahiptim asla gördüğümü unutmazdım. Ama isimler bir dakika sonra bile aklımdan uçardı. Öz kuzenimin bile adını bulabilmem için beynimi zorlamam gerekmişti. Kızın yüzündeki gülümseme silindi ve tekrardan karamsar bir hal aldı. En iyisi birbirimizi daha iyi tanımak diye düşündüm, belki o zaman benimle ilgili bir şüphesi varsa tatmin olurdu. Ama ne şüphesi olabilirdi ki? Beni tanımadığına emindim. ''Memnun oldum,'' dedim kibar bir sesle. Artık ses tonum kadar bütün hareketlerime dikkat ediyordum, onu ürkütmek istemiyordum. ''Muggle dünyasında modelim. Aynı zamanda oyunculukta yapıyorum. Hogwarts'tan mezun olduktan sonra sihirli bir iş yapamıcağımı anlamıştım, yani benim için sanat her zaman ön planda oldu,'' dedim bir çırpıda. Hadi ama, şimdi de çenem fazla düşmüştü. Ona tüm bunları neden anlatıyordum ki. Ve muggle dünyası demiştim, bu kızın bir muggle olma ihtimalini bile düşünmek istemiyordum. Konuyu ona çevirmem gerektiğinin farkındaydım, benim hakkımda bilmesi gereken her şeyi çoktan bilmişti bile. Viskimden büyük bir yudum alarak, ''Ya sen, sen neyle uğraşıyorsun? Kusura bakma ama aslında bakarsan bir işle uğraşmak için ufak görünüyorsun,'' dedim kibarlığımı koruyarak. Umarım yaşı ile ilgili bir sıkıntısı yoktur. Samimi bir şekilde gülümsedim. Viskimin geriye kalanını fondip yaparak kıza döndüm.

Konu: Geri: Başka Bir Lincoln Ptsi Ağus. 20, 2012 6:59 pm

''Memnun oldum,'' dedi aramızdaki zihinsel mesafeyi koruyarak. Çabalarına karşılık gözlerimi devirdim. ''Muggle dünyasında modelim. Aynı zamanda oyunculukta yapıyorum. Hogwarts'tan mezun olduktan sonra sihirli bir iş yapamayacağımı anlamıştım, yani benim için sanat her zaman ön planda oldu,'' dedi kelimeleri ardı ardına getirerek. Demek bir modeldi. Onu şöyle bir süzdüm ve modelliğin ona gayet de uyduğunu düşündüm kendi kendime. Yüzü özenle düzenlenmiş gibiydi ve 20'li yaşlarında görünüyordu.
Onu gülümseyerek dinlemiştim. En sonunda ağzı açılabilmişti. Eh, benim de bu gece için istediğim buydu. ''Ya sen, sen neyle uğraşıyorsun? Kusura bakma ama aslında bakarsan bir işle uğraşmak için ufak görünüyorsun,'' dedi içkisini fondiplemeden önce. Gözlerimi devirdim. Pekala, o kadar küçük göründüğümü düşünmüyordum. Zaten o da bir işle uğraşmak için küçük göründüğümü söylemişti, öyle değil mi? Moralimi çok da bozmadan gülümsedim. Bu seferki o kadar da yapmacık bir gülümseme değildi. "Demek oyunce ve modelsin... Büyü dünyasından çıkıp muggleların içine atlamak cesaret istese gerek," dedim ona biraz da etkilenmiş gözlerle bakarak. "Ve, aslında evet, haklısın. Hogwarts'ta öğrenciyim. Gryffindor, VI. sınıf," dedim çok hafifçe böbürlenerek. Binamı söylemeyi her zaman sevmiştim. Bizim ailemizde Slythor olmak ya da Gryffindor'a seçilmek bir onur meselesiydi. Tabii benim için en önemlisi Gryffindor'du. Bir aslan olmak paha biçilemezdi. "Sen hangi binadaydın? Biraz tanıdık geliyorsun ama Hogwarts'dan mı yoksa televizyondan ı bilemiyorum." dedim merakla, içkimden büyük bir yudum almadan önce. Eğer Gryffindor'dansa direk Lincis'i soracaktım. İçimi bir sinir kaplayınca başımı iki yana salladım ve yanımda oturan yakışıklı modele odaklandım.
Kadehimi dudaklarıma götürdüm ve hiçbir şeyin gelmediği fark edince şaşkınlıkla kadehime baktım. Boştu. 10 dakika önce ölüm bakışları attığım barmene gülümsedim ve kadehimi tezgahın üzerinde sürerek ona doğru ittim.