Ah, Roxanne. Kalbim henüz buna hazır değildi. Gözleri uçsuz bucaksız deniz gibiydi, ne sonu vardı ne dibi. Boğulmak ister miydim o gözlerde, o gözlerin içinde kaybolmak ister miydim ? Ya da bir anda o gözlerin sahibi olmak ? Henüz hazır değildim. Roxanne hırçın ve tuttuğunu koparan bir tipti. Bense pasif ve korkağın teki. Nerede ne yapabileceğimi bilmeden hayaller kuran basit bir herif. Roxanne, ne kadar da güzel bakıyordu. Onun o bakışlarının içinde başka bir şey vardı. Ash de, diğer kızlarda olmayan bir şey: bir arayış. Cidden ben miydim o, aradığı, her şeyin sonunda bulacağı kişi ben miydim ? Bugün aslında birçok şaşkınlık içeren olay olmuştu kendi adıma. Fakat, bu olayları şu an o gözlere bakarken unutabiliyordum. Nedenini bilmediğim bir hisle, onu arzuluyor, ondan hoşlanıyor ve sadece gönlümü ona adamak istiyordum. Belkide beni en çabuk kırabilecek birine; fakat bir o kadarda kıramayacağını düşündüğüm birine. Aynı şaşkınlık ve heyecanla Roxanne’ye bakarken avuçlarımın arasından kaymakbiramı alıvermişti. Onları aldığım yaratıklara doğru fırlatırken, bir anda üzerime doğru gelmişti. Müzik, ortam, gözgöze gelmek; zaman bizim için atıyordu adeta. Omuzlarıma doğru gelen ellerden sonra, şaşkın bakışımı hafiftende olsa bir gevşeme almıştı. İnanamıyordum lan, Roxanne Delacroix bana kur yapıyordu! Göz bebekleriyle beni büyülerken o büyülü anı her filmin ortasında bozan kötü karakter gibi bozmuştu birisi. Bir anda kolları benden çekilmiş, üzerime daha büyük bir yük binmişti. Gözlerimi üzerime doğru bodoslama gelen kız dengemi kaybettirmiş, biraz sendelemiştim. Dediğim gibi her film ve kurguda olanlar bizede uğramıştı işte. Ah, kader neden hep benim peşimden böyle şeyleri süreklersin ki ? Roxanne kibar ve anlayışlı bir şekilde onun üzerine doğru kasten kaymakbirası döküp, o anı bozan kızı affetsede; ben affedebilir miyim ? Hayatımda ilk defa karşımda hayal edemeyeceğim bir kızı görüyorum. Bana bakıyor, bana ilgi göstermek istiyor. Şaşkın bakışlarımı kızın üzerinden, Roxanne’ye çevirmiştim. Hafiften bir kaymakbirası kokusu gelsede burnuma, şu an domuz pisliğinin içinde yüzmeye bile razıydım. Elleri tekrar omuzlarımda buluşmuş, gözleri aynı şehvetle gözlerimle çakışmıştı. Şaşkın bakışlarımı gülümseten, iyimser bir tavır takındığım o cevap gelmişti: “ Dans bana uyar.” Dünyanın en mutlu erkeği rolünü şu anda oynuyordum. Bana gülen bu yüzlere, nasıl gülmezdim, nasıl karşılık vermezdim. “Seni öldürmek ya da boğazlamak gibi bir niyetim yok, aslında. Tabi sen istemiyorsan. “ diye eklemişti sonunada. Ah, efendim nasıl istememezlik yapabilirdim. Belki bir kızla hayatımda ilk defa dans edecektim; ama bu dansın sahibesi benim için erişilmez, en uçtaki kişi olacaktı. Bana doğru yaklaşan yüzü, sanki yüreğimde yanan bir ateşi söndürüp yeni bir ateş yakmaya başlamıştı. Bu yeni ateş eskisinden daha gür ve hiç bitmeyecek gibi yanıyordu; biliyordum, o artık benim kaderimi ele geçirekti. “Dans etmemiz için senin de biraz hareket etmen gerekiyor, bilirsin, ellerini belime koyabilirsin... “ Roxanne’nin bu sözlerine karşılık veremeyişimde işin arta kalan yanıydı. Ne kadarda şapşalım! Ellerimi onun o seksi bellerine koyarken hissettiğim tek şey, yeni bir sevgi hatta yeni bir aşktı!

Gözlerime bakan gözlerine bakıyor, beceremesemde ayaklarımı onunkiyle orantılı bir şekilde yürütüyordum. İlk defa bu kadar yakındık ve ilk defa bir kızın beline bu denli bir duyguyla elimi atıyordum. Etrafın bakışları üzerimizde olabilirdi; hatta düşmanlarımız bile olabilirdi. Fakat şu anı yaşadığım bir kız için dünyaları değiştirirdim. Evet, ben şapşal, korkak ve bir o kadar salak olan ben! İçimdeki cevheri, o potansiyeli bugün burada yansıtabilirdim. Roxanne’nin kulaklarına doğru mutlulukla fısıldadım: “Ben öldüm, cennetteyim ve sen de benim hurimsin değil mi ? “ O harikulade kokusunu içime çekerek ekledim: “Cennetin bu kadar güzel olacağını bilseydim, doğduğum gün ölmeyi tercih ederdim. “ Başımı geriye doğru çekerek, hareketlenen müziğe göre tarzımı değiştirmeye başlamıştım. Ayaklarım daha hızlı hareket ediyor, gözlerim halen gözlerine takılıyor ve ellerim bu sefer onun boynuna dolanıyordu. Fazla mı kaçırmıştım acaba ? Roxanne Delacroix ile bu kadar yakınlaşmanın bir bedeli olacak mıydı ? Peh, kimse beni engelleyemezdi, hiç kimse. Ah, hadi ama Delacroix son olarak bir umutlanma sebebi verde tam olsun. Gördüğün gibi kulun olabilecek biriyim! Düşüncelerim bunlarken o bana bakan gülen gözlerin aklımdan ne geçeceğini bileceğine emindim.