Tony derin bir nefes aldı ve vereceği ilk dersin o kadar da sıkıcı geçmeyeceği konusunda kendisini kandırmaya devam etti. Yediği lezzetli dürüm bile sakinleşmesini sağlayamamıştı, bu okula neden geldiğini bilmiyordu. Eğlence için? Sıkıntısını gidermek için? Şapşal öğrencilere biraz daha havalı olmayı öğretmek için? Yoksa hepsinden de önemlisi, kızı için mi gelmişti? Tony her zamanki gibi, bilmiyordu. Kızının korunması ve göz önünde tutulması gerektiği su götürmez bir gerçekti. Nymeria kendisinin kızı olduğu kadar, sevgili Dia'nın da kızıydı ve her an her şeyi yapabilecek bir kişiliğe sahipti. Gerçi, Tony de bu özelliğe sahipti ancak asla Dia kadar fevri olmamıştı. En azından Dia ile beraberlerken; Tony daha çok sakin taraf olurdu, genç kadını sakinleştirir ve bir hata yapmasını engellerdi. Quidditch sahasına vardığında derin bir iç çekti, ardından asasını çıkararak bir büyü fısıldadı. Çok geçmeden sahanın ortasına, Tony'nin ayaklarının dibine derse katılacak öğrencilere yetecek sayıda süpürge gelmişti bile. Tony derin bir nefes daha aldı, bugün hava gerçekten çok güzeldi. Ancak ders işlenmek için değil, daha çok kendi kendine vakit geçirmek ya da kızı veya Pepper'ı dışarı çıkarmaya uygun bir havaydı. Ancak, sorumluluklar, her zaman olduğu gibi Tony'nin yakasını bırakmıyorlardı ve yaşamak istediği şeyleri yaşamasını engelliyorlardı. Tony sorumlu biri olmayı sevmiyordu, hiçbir zaman sevmemişti ve sevmeyecekti de. Sorumluluklardan nefret ediyordu, uğraştırıcı işlerden ve muhtemelen sonunda hayal kırıklığına uğrayacağı aptal, gereksiz işlerden... Ancak babası yerine şirketin başına geçtiğinde, sorumlu biri olması gerektiğinin bilincindeydi. Bu yüzden genç adam her ne kadar istemese de işine düşkün ve çalışkan biri haline gelmişti. Okul yıllarındaki haliyle alakası bile yoktu. Yeni bir icadının adına verilmiş kutlama yemekleri, tanıtım görüşmeleri ve sıradan partiler dışında evden dışarı adımını bile atmıyordu. Tabi bir de zırhını giyip şehirde turlar attığı zamanlar vardı ama, onlar sayılmazdı değil mi?

Kollarını arkasında birleştirdikten sonra birkaç dakika boyunca öğrencilerin gelmesini bekledi. Cidden, günümüz ergenleri geç kalmak konusunda neden bu kadar özel bir çaba içerisine giriyorlardı ki? Yani, Tony Nymeria'nın uyuşukluğu yüzünden neler çektiğini hatırlamak bile istemiyordu. En önemli iş toplantılarına kızının umursamaz ve asla acele etmeyen davranışları yüzünden geç kalmıştı. Gerçi, kızını suçlayamazdı. Gençliğinde kendisi de tıpkı böyleydi. Yani tamam, Nymeria kadar süslü değildi ve hazırlanması bu kadar uzun sürmüyordu. Ancak kayıtsızlığı ve umursamazlığı tıpkı kızının şimdiki hali gibiydi. Son zamanlarda dış görünüşünü de değiştirmişti, Tony bunun nedenini bir türlü anlayamıyordu ancak fazla üstüne durduğu da söylenemezdi. Sadece basit, ergensel bir hormonun coştuğunu ve genç kızın bir anda kendisi değiştirmeye karar verdiğini düşünüyordu. Ya da böyle düşünmek istiyordu. Nymeria için hayatın hala çok zor olduğunun farkındaydı. Artık bir evi vardı, Tony onu sahiplenmişti çünkü Nymeria'nın kendi kızı olduğunu adı gibi biliyor ve bunu tüm hücrelerinde hissediyordu. Ancak yine de genç kız hala acı çekiyordu. Belki bunun sebebi, hiç görmemiş ancak yeni yeni görüşmeye başlamış olduğu annesinin bir başka adamla, Tony'nin de malum, Pepper ile beraber olmasıydı. Nymeria'nın dağılmış ve her zaman dağınık kalacak olan, karmakarışık bir ailesi vardı ve bu gerçekten çok zordu. Tony de annesini küçükken kaybetmişti, ancak babası ardından bir başkasıyla evlenerek işleri zorlaştırmamıştı. Bu yüzden Tony Nymeria'ya nazaran daha kolay bir çocukluk geçirmişti.

Öğrencilerin bir bir gelmekte olduklarını ve sahadaki süpürgelere bakınca içleri rahatlayarak gülümsediklerini gördüğünde, Tony zihnindeki düşüncelerden sıyrıldı ve yüzüne alaycı, kendinden emin, yani her zamanki gülümsemelerinden birini yerleştirdi. Bu sersemleri biraz uyandırmanın zamanı gelmişti. Çoğunun gözlerinin altı mosmordu ve Tony esnememek için kendilerini zor tuttuklarını adı gibi biliyordu. Pembe saçları ve piercingleriyle umursamaz bakışlarla ona bakan Nymeria ile göz göze geldiğinde Tony yüzünü buruşturdu ve diğer büyücü ve cadıların orada olduklarını bilmesine rağmen kızına bir çift laf söylemeden edemedi. "Ria, tarzını değiştirmek istemene saygı duyuyorum. Yani tamam, aslında hepinize saygı duyuyorum. Sonuçta hepiniz kafası karışık, sürekli bunalım takılan bir avuç ergenden başka bir şey değilsiniz," dedi ve bakışlarını genç kız ve erkeklerin üzerilerinde gezdirdi. "Ancak bazen bu işi abarttığınızı düşünüyorum. En azından Uçuş Dersi'ne gelirken yüzünüze boya kutusu bocalamadan gelin bayanlar, lütfen. Ayrıca siz erkekler de..." Tony birkaç saniye sustu ve baylara ne gibi bir eleştiri yapması gerektiğini düşündü. Aklına mantıklı bir şey gelmediğinde ise omuz silkti ve "Benim gibi görünmeye çalışın. İnanın, benim gibi görünmek her zaman yararlıdır." Hafifçe güldü ve adının Chloé olduğunu düşündüğü genç Gryffindor'a göz kırptı. Ardından bakışlarını kızına çevirdi, ona öfke dolu bakışlar fırlatıyordu. En kısa zamanda epey zorlu bir kavga geliyor gibiydi, Tony ürperdiğini hissederek omuz kaslarını ile geri oynattı ve rahatladığına karar verince kızına bakarak konuşmaya devam etti. "Ah, en azından yanaklarının kıpkırmızı olduğunu görebileceğim kadar az makyaj yapmayı başarabilmişsin, genç cadı," dedikten sonra sıraya dizilmiş süpürgelerin ortasına geçti ve sırtını dikleştirerek öylece, şaşkınlıkla karışık sırıtışlarla kendisini izleyen öğrencilere baktı. Ardından derin bir nefes aldı ve "Herkes süpürgelerin yanına sıraya geçsin," dedi sesini hafifçe yükselterek. "Bazılarınızın süpürgelerini getirmiş olduklarını görebiliyorum. Ancak bugün kendinize ait olan süpürgeleri kullanmayacaksınız. Herkesin eşit olmasını sağlamak için bunu yapmam gerekiyor, üzgünüm millet! Herkes şahsi süpürgelerini bir kenara bıraksın ve buradaki standart süpürgeleri kullanmak üzere yanında sıraya geçsinler lütfen," dedi ve öğrenciler bir bir süpürgelerin yanına geçerlerken gülümsedi Tony. Bazı öğrencilerin kendi süpürgelerini kullanmayacaklarını öğrendiklerinde gerçekten çok sinirlendiklerini ve hayal kırıklığına uğradıklarını görebiliyordu. Ancak dersi işleyebilmesi için herkesin eşit olması şarttı. "Hepiniz karşınızdaki cadı ya da büyücüyle eşleşeceksiniz, hangi binadan olmanız önemli dğeil. Düşmanlığı bir kenara bırakacak ve derse konsantre olmaya çalışacaksınız. Sizi eşleştirmemin sebebi, olur da bir şekilde tehlikeye düşerseniz sizinle eşleşmiş olan cadı ya da büyücünün sizi bu tehlikeli durumdan kurtarması." Sözlerini bitirdikten sonra yavaşça tüm öğrencilere baktı ve konuşmaya devam etti. "Süpürgelere binebilirsiniz, önce sağ taraftaki kişiler, havada süpürge hareketleri yapacaklar. Sol taraftakiler de eşleştikleri kişileri dikkatle izleyecekler. Unutmayın, hem havada yaptığınız hareketlerden puan alacaksınız, hem de eşleştiğiniz kişiye verdiğiniz dikkatten. Olur da bilerek eşinizi görmezden gelirseniz ve onun güvenini boşa çıkarırsanız, bunu fark ederim ve sonunda ikinizin de puanları gider. Birbirinize rakip olma konusunda oldukça hevesli ve iyisiniz, bakalım birbirinize ortak olma ve birbirinizi koruma konusunda ne kadar beceriklisiniz?" dedikten sonra havalanmakta olan büyücü ve cadılara baktı. Onlara farklı bir konu sunmuştu ve birçoğunun ayrı binalardan biriyle kolay kolay beraber olamayacağının farkındaydı. Ancak yine de bazı kişilerin bunu başaracağından emindi.