Köprüde Henry ile yürürken kendi kendime şarkı mırıldanıyordum. Havalar soğudu için ikimizde donacaktık, ama yürümeyi seviyorduk. Üstümdeki kırmızı cekete sıkı sıkıya sarılmıştım. Başımda da ponponlu kırmızı berem vardı. Böyle çok sevimli durduğumu söylemişlerdi. Bende halimden memnundum açıkçası. Başımı Henry'nin omzuna yasladım ve ona gülümsedim. Sessizlik güzeldi evet ama ben biraz daha susarsam çatlayacaktım. "Bence bir şeyler yapalım, delice bir şey." dedim ve gülümsedim. Henry artık deli hallerime alışmıştı. Yüzümdeki gülümseme genişledi ve yanağına bir öpücük kondurdum. "Ne dersin? Mesela doğruluk mu cesaretlik mi oynayabiliriz."dedim ve bir kahkaha patlattım. Deli olmak ne kadar güzel şey canım. Gülmeyi kesince Henry'e masum masum baktım. O ise gözlerini devirdi. Çok eğleniyordum şimdiden. Ama daha başlamamıştık bile.

Hava ekim ayında olmamıza rağmen buz gibiydi. Yakınlarda yaklaşan bir balo vardı. Nymeria'yı davet etmiştim çoktan. Ve ne kadar şanslıydım ki kabul etmişti. Onun gibi çılgın bir kızın neden benimle çıktığını hala anlamış değildim. Yine de ben onun her halini seviyordum. Birşey yaptırmak istediğinde masum masum bakmasından, hoşlanmadığı şeylere dudak bükmesine kadar. Bugün de ceketi ve beresiyle kırmızı rengini anlamlı kılmıştı. Köprünün üzerinden geçerken sessiz durmamızdan sıkıldığını sezinlemiştim. Tahminimde yanılmadığımı gösterircesine konuşmaya başladı. . "Bence bir şeyler yapalım, delice bir şey." Yanağıma kondurduğu öpücükle ben de gülümesim. "Ne dersin? Mesela doğruluk mu cesaretlik mi oynayabiliriz." Onun kuşlar gibi neşeli gülmesini hevesle dinledim. İşitmekten bıkmayacağım bir melodi gibiydi. İsteği karşısında ise sadece gözlerimi devirdim. Ama onayladığımı belli edercesine Bir ağacın altına doğru götürdüm onu. Ufak bir büyüyle oturacağımız yeri temiz ve kuru bir hale getirdim. İngiltere'nin nemli havasına güven olmazdı sonuçta. Banklara yerleştiğimizde ise yerimde kaykılıp iyice uyuşuk bir tavırla konuştum. "Nasıl yapacağız peki? İstersen direk kaybettiğini varsayallım da sen bana güzel bir öpücük ver." Şaka yaptığımı belli etmiştim. Boynumdaki kaşkolu çıkartıp onun boynuna doladım. Oturduğumuz için daha kolay üşüyebilirdi.

Ben gülümserken beni bir ağacının altındaki banka çekti. Banka oturduğumuzda uyuşuk bir tavırla konuştu. "Nasıl yapacağız peki? İstersen direk kaybettiğini varsayallım da sen bana güzel bir öpücük ver." dedi, bunları söylerken ben her zamanki gibi aksanına erimiştim. Kaşkolunu çıkartıp bana takınca gülümsedim. Kaşkolu parfüm kokuyordu, derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Sonrasında kollarımı boynuna doladım ve dudaklarına uzun ve sıcacık bir öpücük kondurdum. Geri çekildiğimde yüzümde deli sırıtışlarımdan biri vardı. "Ben asla kaybetmem tatlım. Doğruluk mu cesaretlik mi?" dedim ve bir kahkaha daha patlattım. Öyle sevimli bakıyordu ki! Dayanamadım ve onu kendime çekip gene öptüm. Hem gülüyor, hem öpüşüyordum. Geri çekildiğimde Henry gülüp, gözlerini devirdi. Bense gülme krizine girip başımı göğsüne gömdüm. Deli çocuk!

Ben onun hemen oyuna geçmesini beklerken Nymeria yanaşıp en az kendi kadar güzel bir öpücük verdi. Onu öperken bir yandan da sıkı sıkı sarıldım. "Ben asla kaybetmem tatlım. Doğruluk mu cesaretlik mi?" Ben bu konuyu kara kara düşünürken o yanaştı ve bir öpücük daha verdi. Dudaklarının yumuşaklığı ve kokusu tamamen kendisine özgüydü. Başını göğsüme koyduğunda saçlarını okşadım. "Bilemiyorum hangisini seçmeliyim acaba?" Bu konu hakkında gerçekten endişelenebilirdim. Çünkü Nymeria çılgın ve deli dolu bir kızdı. Benden en az kendi kadar çılgın birşey isteyebilirdi. Bu yüzden biraz çekiniyordum. Onun kadar hareketli biri değildim. "Doğrulukla başlayalım." Bir yandan da soğuk ona gelmesin diye iyice kendime çektim. Dudaklarımı şakağına bastırdım. "Sen sormadan söyleyeyim ama. Seni seviyorum." Bu tarz bir soru sorar ya da sormazdı. Ben yine de söylemek istemiştim. Gülümseyerek ona baktım. Harika biriydi. Onunla olduğum için kendimi şanslı hissediyordum.

Eli saçlarım arasında gezinirken bende kalp atışlarını dinliyordum. Bana dokunduğu zaman kendimi çok iyi hissediyordum. "Bilemiyorum hangisini seçmeliyim acaba?" dediğinde kendi kendime gülümsedim. Bu çocuk hep endişeli ve ya tedirgin olurdu. Gözlerimi devirdim ama onun her davranışı hoşuma gidiyordu. "Doğrulukla başlayalım." dediğinde beni iyice kendine çekti ve dudaklarını anlama bastırdı. "Sen sormadan söyleyeyim ama. Seni seviyorum." dediğinde gülümseyerek Henry'ye baktım. İkimizde gülümsüyorduk. Ellerimi saçlarından geçirdim. Ve sonrasında dudaklarında dolaştırdım. "Sorumu sormadan cevabımı aldım bile."dedim ve göz kırptım. Sonrasında ona iyice sokuldum ve sırıttım. Soğuktan nefeslerimizin birbirine karıştığını görüyordum. Kirpiklerimin arasında ona baktım. Sonrasında burnunun ucunu öptüm. Dudaklarımı büzdüm ve ağır Amerikan aksanımla konuştum. "Cesaret, hadi şaşırt beni."dedim ve sırıttım.

Onun varlığı, sesi, kokusu şairlere ilham verebilecek kadar güzeldi. "Sorumu sormadan cevabımı aldım bile." Bir an sessiz kaldık. "Cesaret, hadi şaşırt beni." Ona bakıp gülümsedim ben de. Kesinlikle tahmin ettiğim bir şeydi. Biraz düşünüyor gibi yaptım. Yüzümü onunkine yaklaştırdım ve "Beni sevdiğini bağırabilir misin burada? Herkesin duyacağı şekilde." O istediği kadar cesaret diyebilirdi fakat bu ona zor bir şey yaptıracağım anlamına gelmezdi. Yapıp yapmayacağını görmek için geri çekildim. "Yapmak istemezsen anlarım. Ceza olarak öpücük isteyeceğimi şimdiden söyleyebilirim." Hafifçe gerindim ve sonucu görmek için hayatıma anlam katan bu güzel kızı izledim. Onu izlemenin bana verdiği zevki başka birşeyden alabileceğimi sanmıyordum. Bağıracaktı elbette. Ama ben yine de onu öpecektim.

Out: Aklıma fazla birşey gelmedi

Ben gülümserken yüzünü yüzene yaklaştırmıştı. Ne diyeceği hakkında hiç bir fikir yoktu. Merakla ne diyeceğini bekliyordum. Sevimli bir şekilde yüzüne baktım. "Beni sevdiğini bağırabilir misin burada? Herkesin duyacağı şekilde." dediğinde heyecanla gülümsedim. Bunu yapabilecek deli cesareti vardı içimde. Ben gülümserken hafifçe geri çekildi. "Yapmak istemezsen anlarım. Ceza olarak öpücük isteyeceğimi şimdiden söyleyebilirim." dediğinde imalıca gülümsedim. Henry'e deli oluyordum. O da bunu biliyordu zaten. Hiç bir şey demeden oturduğumuz bankın üstüne çıktım. Sonrasında avazım çıktığı kadar bağırdım. "Henry Hart'ı seviyorum! Onu çok seviyorum!" diye bağırdım. Yanımızdan geçen bazı kişiler bize doğru dönmüştü. Hepisi gülümsüyordu. Sonuçta aşk bu, herkes bunun önünde eğilir. Değil mi? Bir anda kendimi Henry'nin kucağında buldum. Bana sıkıca sarılmıştı ve öpücüklere boğuyordu. Şen bir kahkaha attım. "Seni çok seviyorum Henry. Senin için deli oluyorum, biliyorsun değil mi?"diye fısıldadım kulağına. Sonrasında kafamı boynuna gömdüm.

Sözlerimin üzerine ayağa kalktı. "Henry Hart'ı seviyorum! Onu çok seviyorum!" Bağırınca herkes bize baktı. Onu kendime çektiğimde kucağıma düştü. Bol bol öptüm onu. "Seni çok seviyorum Henry. Senin için deli oluyorum, biliyorsun değil mi?" Başını boynuma gömdüğünde bir süre öylece durduk. Sonra ona bakıp gülümsedim. "Sormadın ama ben söyleyeyim. Cesaretlik. İstediğin herşeyi yapabilirim." Öptüm onu uzunca. Aslında benden de ondan istediğim gibi birşey istemesini bekliyordum. Onu yanıma bıraktım ve ayağa kalktım. "Evet. Ne yapıyorum?" Heyecanla ona baktım. Fazla heyecanlanan biri değildim halbuki. Kollarımı kaldırdım havaya. Soludum soğuk havayı. Nymeria'ya baktım ve gülümsedim. "Seni seviyorum Nymeria. Hem de çok. Hayatıma gerçekten ışık ve canlılık getirdin." Ona olan aşkımı herkese anlatmak istiyordum şuan. Ama aslında sadece birine anlatsam yetecekti. Bunu hiç düşünmemiştim.

Başımı omzunda kaldırınca onun güzel yüzüyle karşılaştım. "Sormadın ama ben söyleyeyim. Cesaretlik. İstediğin herşeyi yapabilirim." dedi ve beni uzunca öptü. Beni öpünce midem kaynamaya başladı ve kızardım. Ayrıldığımızda ayağa kalktı. Bendeki deli heyecanı ona mı geçmişti ne? . "Evet. Ne yapıyorum?" dedi ve kollarını havaya kaldırdı. Derin nefesi soğuk havada bembeyaz görünüyordu. Sonrasında bana bakıp gülümsedi. Gülümsemesiyle aklımda oluşan fesat cesaretlik fikri pekişmeye başladı. "Seni seviyorum Nymeria. Hem de çok. Hayatıma gerçekten ışık ve canlılık getirdin."dediğinde gülümsedim. Tam anlamıyla bir birimizi tamamlıyorduk. Ben onun deli sesiydim, o ise benim sağ duyumun sesi. Ayağa kalktım ve onu cekedinden kendime çektim. "Her şeyi yapabilirimi sen dedin tatlım, yenildin." dedim ve dudaklarına bir öpücük kondurdum. Sonrasında Henry'nin bile anlayacağı bir fesat bakış takındım. "Şimdi cesaretlik için bir yere gitmemiz lazım. Gözlerini kapatacağım."dedim ve Henry'nin somurtuk bakuşları sırasında fularla gözlerini bağladım. Bu gün okulda çok kişi gezmiyordu. İhtiyaç odasının önüne gelince kapının açılmasını bekledim ve Henry'i içeri soktum. Sonrasında gözlerini açtım ve sırıttım. "Aklıma ne geldiğini tahmin ettiğini umuyorum?"dedim ve gülerek dudaklarına yapıştım.

Ceketime asıldı. . "Her şeyi yapabilirimi sen dedin tatlım, yenildin." Aklına sinsi bir plan gelmişti belli ki. Bakışlarından belli oluyordu. Korkmalıydım sanırım. "Şimdi cesaretlik için bir yere gitmemiz lazım. Gözlerini kapatacağım." Bir fularla gözlerimi bağladı. Bundan hoşlanmadım ama itiraz etmedim. Sonuçta oyundu bu. Nereye gittiğimizi anlamadan yürüdüm Nymeria'nın beni çekiştirdiği yere. Sonra bir yerlere doğru çekildim. Kapı kapanma sesiyle beraber fuları açtı Nymeria. "Aklıma ne geldiğini tahmin ettiğini umuyorum?" Beni öptüğünde gözüm odaya takıldı. Ortadaki kocaman bir yatak mıydı? Başımı ondan uzaklaştırdım. Uzun olduğum için kolay bir hareketti. Tekrar odaya baktım. Cam ve kapı yoktu. Kocaman bir yatak ve bir dolap vardı. Onun dışında başka bir eşya yoktu. "Nerdeyiz biz?" Okulda böyle bir yer yoktu. Ya da en azından benim bildiğim kadarıyla... İhtiyaç odası. "Bu odayı böyle kullanmak yanlış hem de..." Başka bir öpücükle kapının olmadığını düşündüm ve üzerimdeki kalın ceketi çıkardım. Hava soğuk olduğundan soğan gibi kat kat giyinmiştik. Uzun sürecekti bu iş.

Ben Henry'i öperken geri çekildiğinde somurttum. Şekerim elimden alınmış gibi hissettiğimi saymıyorum bile. "Nerdeyiz biz?" dediğinde sırıttım. O ise köşeli jetonu yeni düştüğü için bana fal taşı gibi açılmış gözlerle baktı. "Bu odayı böyle kullanmak yanlış hem de..." sözünü bitirmesine izin vermeden onun gene dudaklarına yapıştım. Bir süre öpüştükten sonra üstündeki ceketi çıkardı. Ben ise üstümdeki ceketi hızlıca çıkardım ve kazağımı üstümden sıyırdım. Ellerimi boynuna dolamıştım ve gittikçe kendime çekiyordum onu. O gömleğini çıkarmaya çalışırken gülümsedim. Kapıyı yok etmek cidden iyi bir fikirdi galiba. Yatağa doğru öpüşerek ilerlerken kendi kendime gülümsedim...

Spoiler:

Ceketini ve kazağını çıkartmak için geri çekildiğinde ben hala sorular sormaya çalışıyordum. O ise buna izin vermeden sadece öpüyordu. Ama gömleğimin düğmelerini gelince iş tekrar ondan uzaklaştım. Yatağın dibine kadar gelmiştik. "Nymeria." Tekrar odaya baktım. "Her zamankinden daha farklı şeyler istiyorsun gibi. Ama bu doğru değil. Hem yakalanma riskimiz de var. Ayrıca..." Yatağa yuvarlandığımda bunun nasıl olduğu hakkınd bir fikrim yoktu. Onun omuzlarından tutup yüzüme bakmasını sağladım. Gömleğimin önünün tamamen açıldığını görmemiştim. Kaşlarımı çattım. "Bu bana hiç doğru gelmiyor beni anlamalısın. Hem seni de düşünüyorum." Bu konuyla ilgili daha ne söylemem gerektiyordu acaba? Oda birden buz kezmişti sanki. Bunun Nymeria'dan kaynaklanıp kaynaklanmadığının cevabı çok şey anlatacaktı. Ben onu kızdırmak istemiyordum. Ya da herhangi bir şekilde üzmek, kırmak... O her zaman yaptıklarından emin ve belki de benden kat kat cesur olmuştu. Hem de masumdu benim gözümde. Bunu kaybetmesini istemiyordum. Özellikle de benim yüzümden.