Şöminenin içinde parlayan ateş, o kırmızı ve sarının cümbüşü, yeni atılan kömür parçalarını kızıla çevirirken şüphesiz ki etrafında oturanlara neşe saçıyordu; fakat o herkes yatmış olduğunda sönecek olan bir ateşti sadece. Oysa Daniel’in yüreğindeki ateşi kim söndürebilirdi, nasıl sönerdi ? Karanlığa gömülüp, her gece izliyordu olanları. Yapayalnız ve umutsuzca. Gözlerinin önünü perdeleyen aşk, ona olmayacak hayaller kurduruyor, kaderine yazılmamış düşünceler oluşturuyordu. Derinlere daldığı kızıllıktan bir anda irkildi. Ayağa kalkıp, sendeleyen Ash, yürümekte sorun çıkaran ayakkabılarını fırlatmıştı. Gidiyordu, yatakhaneye değilde ortak salonun dışına doğru gidiyordu. Gözlerinin içinde parlayan alevle birlikte ayaklandı genç büyücü. Cadının peşinden yavaşca ilerlemeye başladı. Yağan yağmurun ve mevsimin getirdiği soğuk havalar okuluda etkiliyordu. Asasının yanında olup olmadığını kontrol ederek, içine bir nebze olsun ferahlık katmıştı. Hafiften sallanarak, etrafa bakarak kendinde değilmiş gibi gidiyordu cadı. Okulun kapısından çıkıp yasak ormana doğru yöneldi.


Toprak kokusunu hissedilebiliyordu. Yağmurun birkaç saat önce değdiği bu topraklardan gelen koku her zaman mutlu etmişti Daniel’ı, bakalım bu gece onu ne kadar mutlu edebilecekti ? Cadı onu merak ve korku dolu bir geceye sürüklerken, Daniel hafiften korkak ve paspal bir hal almıştı. Gözleri etrafa endişeyle bakıyor, cadının yere bastığında çıkan ayak sesleriyle takip ediyordu. Ormanın derinliklerinden gelen fısıldaşmalar, gözleri gecenin karanlığında parlayan baykuşların attığı bakış böyle korkak bir oğlanı dahada korkak kılıyordu. Durmuştu cadı ya da durdurulmuştu, tek bir fısıltı çıktı. Daniel üç dört metre ötesinden bakıyordu. Büyük bir hızla gelen, o parlaklık. İnsan mıydı o ? Tek darbede düşürmüştü, ele geçirmişti cadıyı. Korkak büyücü cebinden çıkardığı asayı sımsıkı tutuyor, olanları sadece izliyordu. Tirtir titreyen bedeni, gözlerindeki panik havası. Ne yapacaktı ? Korkak bir tavuk olup öylece sevdiği kızın ölümünümü seyredecekti, yoksa ailesinden gelen cesareti gösterecek miydi ? Cadının elinden gelmezcesine çırpınışını görüyordu, etkilenmişti. Kalbindeki ateş şimdi daha farklı yanıyordu. Cadının tam yanında duran kan emici canavara doğrultup, büyük bir cesaretle haykırmıştı: “ Confringo! “ Asadan çıkan büyü, son anda suratını ona doğru çeviren adama çarpmış, bir anda alevler içinde kalmıştı. Adamın büyük bir yakarışla, alevler içinde ormanın derinliklerine karışmasına tanık olmuşlardı. Bu onun için bir ilkti, asasını ilk defa bir canlıya doğrultup gayette başarılı bir büyü yapmıştı. Fakat önemli olan şu an bunlar değil, yerde yatan ve gözleri baygın bir halde büyücüye bakan cadıdaydı. Koşarak yanına geldi. Cadının sırtındaki derin yaraya göz gezdirmişti. Efsaneler gerçekti, ilk defa bir vampir görmüştü ve o vampiri etkisiz hale getirmeyi başarmıştı. Az önce büyü yaptığı asasını kızın kan fışkıran yarasına doğru tutup fısıldadı: “Corpus Medicor “ Büyünün etkisiyle yara yavaş yavaş kapanmış, pürüzsüz bir ten görünümünü sağlamıştı – sadece üzerindeki kanlar hariç – Çaresizce ona bakan kıza doğru gülümseyip: “ Bence hemen gitmeliyiz; çünkü o şey ölmedi ve tekrar gelirse ikimizi birden öldürebilir. “ dedi. Hafif bir tebessümle sözlerinin sonuna ekledi: “ İstersen sırtımda taşıyabilirim, bunu herkes için yapmam. “ Genç büyücünün gözlerinin içindeki korku, yerini sanki cesur bir aslana bırakmıştı. Belkide bu gece Daniel için kırılma anıydı, onun hayatına yeniden yön verecek ve sabah uyandığında mutluluktan kendini alıkoyamayacak bir an.

Kucaklarına gelen meleği kavramıştı. Onun için yaşanmaya değecek en önemli andı. O altın rengi saçları, deniz mavisi gözleri. Bir gün böyle bir şekilde onu taşıyacağı hiç aklına gelmezdi. Gecenin ürpertisiyle birlikte yürümeye başlamışlardı. Karanlığın içinde devasa ağaçları geçerken, ormanın derinliklerinden gelen ses ürkütmüyordu Daniel’i. Biraz önce bir vampir haklamıştı ve onun için bundan daha büyük bir bela başlarına gelemezdi. Göğsüne başını koymuş kızın tatlılığına bakarak başlamıştı öykü mırıldanmaya.
“ Uzun zamanlar önce yaşayanlar der ki
Bir vampir ısırığı, hapseder düşleri
Öyle korkusuz bir kurtarıcı gelir ki
Seni görür evrenin en tatlı meleği “
Farklıydı; çünkü bütün bunları sırf kucağında yatan kız için uydurmuştu. Bugün kendini anlamakta ciddi anlamda zorlanıyordu büyücü. Toprak kokusunun verdiği haz ile yürüyordu, yasak ormanın sonuna doğru, her şeyin sonlanacağı yere doğru. Bu aralarında bir sır olarak mı kalacaktı, yoksa açıklayacaklar mıydı ? Her şey bu kadar güzel giderken, okul içerisinde kargaşa yaratmakta istemezlerdi tabi. Bu genç büyücüye göre, her şey sır olarak kalmalıydı.

Aslında Ashley'e duyduğu hoşlantı, aşk, sevgi bundan iki yıl önce başlamıştı. Hiçbir şey ortada yokken, her şey küçük mutluluklara bağlıyken. Korkak ve utangaç büyücümüz kalbine gömüp kalbinin derinliklerinde yaşamıştı aşkını. Orada yeşertmişti o düşlerini. Orada gerçekleştirmek için çabalamıştı. En yakın arkadaşına, ablasına dahi söylememişti hiçbir şey. Oysa Ashley, anlatılmayacak biri miydi ? Gözleri masmavi, saçları altın sarısı, vücudu, yanakları, zekası. Ashley Daniel'e göre kusursuzdu, onun için bir ilahtı. Kalbinin içinde yaşayan ve hep orada saklı kalacak bir ilah. Gece yatarken hayaller kurardı. Onun elini tuttuğu anı düşünür ve farklı bir mutluluk takınırdı suratına; ama hiç olmayacak bir an. Belki şu an daha yakın olabilirler; ama Daniel kesinlikle hislerini açamayacağını düşünüyordu. Kucağında yatan tatlı cadı masmavi gözleriyle bakarak fısıldadı: "Ben, teşekkür ederim. Hayatını benim için tehlikeye attın." Gülümsedi, genç büyücü. Bu karanlık gece, onun içinde yatan cesareti ortaya çıkartmıştı. Ortamı yumuşatmak için gülümsemiyordu, cidden mutlu olduğu için gülümsüyordu. Sevdiği kız kucaklarındaydı, ona en yakın olduğu an ve böyle bir gece kırk yıl düşünse aklına gelmezdi. Ona bakan mavi gözlere bakıyordu, o büyülü gözlere gözlerinin derinliğinde kendini kaybedercesine bir hal almıştı. Dudaklarından ona doğru dökülen kelimelere hakim olamadı: “ Bu kadar güzel biri, bu sarhoş halde ve bu saatte “ Durdurmuştu kendini. Neler diyordu öyle, tartışma çıkaramazdı; ama içinden bir ses ona devam et diyordu: “ Yani demek istiyorum ne işin vardı orada Ashley ? “ Gözlerini masumca kucağında yatan kıza doğru dikip, buruk bir bakış atmıştı.