Bir isim. Ernesto. Ernesto Jago. Otuz sekiz yaşında bir adam. İki küçük ikiz kızı var. Ines ve Inez. İsimler konusunda yaratıcılığını sorguladığım bir adam. Karısı üç yıl önce ölmüş. Sarita Jago. Yirmi yıl önce evlenmişler. Ernesto Bombay marka cin içmekten hoşlanıyordu. Bugün ölü bir adam olacağından geçmiş zamandı onun için herşey. Çalıştığı binayı ve küçük evini de biliyordum. Köpeği Tabora'nın bile kaçta beslendiğini öğrenmiştim. Odasını görebilecek bir şekilde iş yerinin karşısındaki binanın çatısına yerleşmiştim ama bir türlü istediğim açıyı alamıyordum. Eğer nokta atışı yapamazsam ve hedef tahminimden daha uzun süre hayatta kalırsa durum tehlikeli bir hal alabilirdi. Bunun üzerine eşyalarımı topladım ve üzerimi değiştirdim. Giysilerimi çıkartıp yerine gri bir takım elbise giydim. Gözüme de bir gözlük aldım. Elimde sıradan bir çanta vardı. Dürbünlü tüfek ve yan eşyalarından oluşan çantayı bir yere sakladım ve şirketten içeri girdim. Belimdeki silaha güvenmiyordum pek. Onun yerine basit bir boyun kırma hareketi daha çok işimi görürdü.

Şirketten içeri girdiğimde fazla kimsenin olmadığını gördüm. Geç kalmışım gibi göstererek hızlıca içeri girdim. Asansöre binip sekizinci kata bastım. Kapılar kapanacağı sırada bir kadın bindi. Birbirimizi kısa bir şekilde selamladık. Asansörün arkasına sırtımı yasladım ve kadını süzdüm. Kızıl saçları ve ince vücut yapısı buralarda harcandığını gösteriyordu. Onun gibi güzel kadınların başka işleri olmalıydı. Parfüm kokusu asansörü doldurmuştu. İstediğim kata çıkana kadar kimse de binmedi. Beni o kadının güzel kokusuyla yalnız bıraktılar. Önce kadının inmesine izin verdim. Farklı yönlere gittiğimizi görünce şansıma küsüp hızlandım. Aradığım adamın odasını bulmak kolay olmuştu. Sekreter yerinde değildi. İçeri girdim usulca. Büyük bir odaydı. Kapıyı kapattım. Herşey çok kolay olmuştu ama tek sorun adamın odada olmayışıydı. Bende kısa süre odada gezindim ama birşey bulamadım. Kapının önünde ses duyunca hızlıca ortadan kayboldum. Saklandığım yerden gelen kişiye baktım.

Görünüş:

Asansördeki kadını görünce şaşırdım. Onun çıkmasını beklemek zorundaydım. Ama kadın çantasından silah çıkarınca başka bir katille aynı kişiyi öldürmemiz gerektiğini anladım. Yoksa Jago'nun kendisini silahla bekleyen bir sekretere sahip olmanın anlamı yoktu. Usulca saklandığım yerden çıktım. Kadın beni gördüğü an çok geçti. Yanına ulaşıp eline vurdum. Silah düştü elinden. Kendini savunmasına bakılırsa eğitimli biriydi. Bir iki hareket sonra kollarımız birbirine düğüm olmuş sayılırdı. Elimi uzatıp saçlarından tutup çektim. O da kolumun açılan kısmından dişlerini etime geçirdi. Acıyla bağırıp onu bıraktım. Aynı anda kapının önünde ses duyulunca saklanma fırsatımız olmadığı için üzerimizi düzelttik. Kapı açıldı ve Ernesto içeri girdi. Adam gülerek girmişti. Tabi bizi görünce durdu. Herşey planlara dahilken bu kadının burada olması yeni bir plan yapmak zorunda bırakmıştı beni. Adam bize bakarken sanki az önce birbirimizi öldürmek yerine öpüyor gibi davrandım. Abartılı nefes alıp verişlerle üzerimi düzelttim. Kravatımı düzelttim. Ernesto'nun bize kim olduğumuzu sormasına fırsat vermedim. "Bay Jargo ben muhasabeden gönderildim. Çalışanların maaşlarıyla ilgili sorunlar çıkmış ve bazı belgeleri yeniden imzalamanız gerekiyor." Adamın kaşlarını çatışı ve hızla masasına yönelmesi doğru bir konuya parmak bastığımı gösteriyordu. Yerine oturduğunu görünce elim çantaya doğru gitti. Çantanın içinde susturucu vardı. Onun göremeyeceği açıyla çatım ve kağıt arar gibi susturucuyu silaha takmaya başladım. Bu sırada adam kadına dönmüştü. "Siz?" Kadın yanlış bir şey söylerse onu da vurabilirdim. Kısa bir sessizlik oldu odada.

Sekreter yalanını uydurduğunda kadın tecrübeli biriyle aynı işi yaptığımdan memnun olmuştum. Demek ki bu adam kendine birçok güçlü düşman edinmişti. Jargo yerine oturduğunda imzalaması için beklerken kadına baktım. Eteğini yukarı sıyırıp çıkardığı minik silah gülümsememe yol açtı. Kaşla gözle anlaşmıştık hemen. Aynı anda silahları çektik ve ben adamın iki kaşının arasına tek kurşun sıktığımda kadın da kalbine ateş etmişti. Adamın başı masaya düştü ve kağıtlar hemen kan oldu. Adama verdiğim boş kağıtlara bakmadım bile. Çantayı kapattım ve kadının kapıya yürüyüşünü seyrettim. "İyi işti, ama daha tam olarak bitmiş sayılmaz. Sanırım ayrıntıları asansörde konuşabiliriz," Dışarı çıktığında ben de peşine ilerledim. Adamı kendi kanında bıraktık ve asansöre yürüdük. Hiç ses çıkarmadan. Bindiğimiz asansör de boştu. Bir an kadına baktım ve aynı kokuyu içime çektim. Çantayı yere bıraktım ve kadına doğru atılıp onun nasıl bir katil olduğunu umursamadan öptüm hızlıca. Asansörüm kenarın yasladım sırtını ve merak ettiğim dudakların tadını doyasıya aldım.

Out: Dövüşecek miydik ya unuttum ben

Zemin kata inene kadar durmadık. Kapıların açılmasıyla geri çekildim. Çantamı aldım ve kadının arkasından dışarı çıktım. Başka bir yere gidene kadar usula takip ettim. . "Pekala, sanırım asansörde konuşmak iyi bir fikir değildi," dedi gideceğimiz yere gelince. Arsızca sırıttım. "Görünüşe göre ikimiz de aynı adam için görevlendirilmişiz. Fakat benim yapmam gereken bir şey daha var. Senin işverenin sana nasıl bir teklifte bulundu bilmiyorum ama benimki adamı öldürdükten sonra evini de yok etmemi istedi. Şimdi vakit kaybetmeden adamın evine gitmem gerekiyor. Peki sen; bu işin içinde misin, yoksa bunu yalnız mı yapmam gerekecek?" Kadın bana bakarken gülümsedim. Başımla onaylarken ilginç bir görev olacağını düşünüyordum. Benim işim bitmişti ama bu kadın için bir ayarlama yapabilirdim. "Pekala. Seninle geleceğim." Elimi uzattım ona. "Benim adım Damien. Keskin nişancı bir suikastçıyım." Onun da kendini tanıtmasına fırsat verdim. Böyle güzel bir kadınla ortak iş yapmak eğlenceli olacaktı.