Geç saatlerde göl kenarına doğru ilerlemenin, Javelin'in hobileri arasında olduğu doğru bir bilgiydi. Yavaş adımlarla yumuşak çimlerin üzerinde yürürken ve haşır huşur sesler çıkarırken, aklındaki tek düşünce ona sigara verecek birilerini bulmaktı. Genç kızın bütün sigaraları tükenmişti ve nikotine olan ihtiyacı gün geçtikçe artıyordu. Hogwarts'da sigara içen birçok kişi vardı, buralarda birilerine rastlamak çok da zor olamazdı. Sonunda akan suyun sesi kulaklarına dolduğunda derin bir nefes aldı ve yüzünde bezgin bir ifadeyle ağaçların olduğu erden çıkıp, açık göl kenarı alanına ilerledi. Sarı kıvırcık saçlarıyla ona şaşkınlıkla bakmakta olan çocuğu görünce kısa bir an duraksadı. Kalbi gereğinden hızlı atmaya başlamıştı ve kanın yüzüne hücum ettiğini hissedebiliyordu. Saatin çok geç olduğuna sevinerek bir adım attı. Ay ışığının yüzünün aldığı rengi ele vermeyeceğini umuyordu. Elinde dumanı yükselmekte olan sigarasıyla son derece tatlı görünen Darren'a bakarak gülümsedi. "Selam," dedi kendinden emin, tiyatral sesiyle. O gece sigara alıp, beraber içmek istediği tek kişi Darren'dı.

“Ah, selam.” Darren, uzun süren bir sessizlikten sonra sonunda konuşunca Javelin rahatladığını hissetti. Bir an genç büyücünün hiç konuşmayacağını düşünmüştü, ayrıca kendisine gülümsediğinde aldığı tek cevap, kaskatı bir yüz olmuştu. Yine de Javelin bunu umursamayacak kadar kendine güveniyordu, bu elinde olan bir şey değildi, böyle büyümüştü. Ayrıca bunu umursamamasının bir nedeni de, Darren'dan fazlasıyla hoşlanmasıydı. Uzun süredir konuşmamalarına rağmen, Javelin genç büyücüden hoşlanmaktan hiç vazgeçmemişti. Her gece Ravenclaw ortak salonunda onu kitap okuyup, sigara içerken görmek kalbinin erimesine neden oluyordu. Acaba Darren, Javelin'in onu ne kadar sevdiğinin farkında mıydı? Sanmıyordu. Javelin bunu belli etmeyecek kadar iyi bir tiyatrocuydu. Darren sakin bir sesle “İster misin?” dedi, elindeki sigara paketini açıp uzattıktan hemen sonra. Javelin genç büyücüye doğru yüzünde keyifli bir gülümsemeyle yürüdü ve yere, yanına oturdu. Paketten elleri titreyerek bir sigara aldı ve sigarayı ağzına alıp, Darren'ın yakmasını bekledi. Genç büyücü çakmağı yaktıktan sonra, özlemiş olduğu alışkanlığını; gözleri kapalı halde derin derin içine çekti. Ardından gözlerini açtı ve sigarasını iki parmağı arasına aldıktan sonra Darren'a baktı. "Bu an hiç gelmeyecek zannettim."

“Burayı seviyorum. Bu saatlerde eşsiz bir güzelliğe sahip.” Javelin, Darren'ın bu sözlerine şaşırmıştı. Genç kız az önce bu anın hiç gelmeyeceğini düşündüğünü söyleyerek, Darren'la zaman geçirmek için can attığını kastetmişti. Ancak Darren o sanki bunları hiç söylememiş gibi, etrafın güzel olduğundan, burayı sevdiğinden söz etmişti. Javelin derin bir nefes aldı ve her ne kadar son derece şaşkın ve biraz da üzgün olsa da, moralini bozmamaya karar verdi. Darren hiçbir zaman romantik biri olmamıştı, ancak Javelin bazı zamanlar Darren'ın da onunla vakit geçirmekten hoşlandığını düşünürdü. Belki de Jave, genç adamı yanlış anlamıştı. Dikkatli bakışlarla Darren'ı süzerken, bir yandan da sigarasından derin nefesler çekiyordu. Genç kız bir şeyler yapması gerektiğini biliyordu, Darren'ı uzaktan sevmekten sıkılmıştı. Ona sarılabilmek, onunla aynı sigarayı paylaşabilmek istiyordu. Onun da bunu isteyip istemediğini bilmeye ihtiyacı vardı. Sigarasını çimlere bastırdıktan sonra derin bir nefes aldı tekrar Darren'a baktı. Göz göze geldiklerinde, ne yapması gerektiğini anlamıştı Jave. Hızla genç büyücüye doğru dizlerinin üstünde ilerledi elleriyle kibarca yüzünü kavradıktan sonra dudaklarını dudaklarına bastırdı. Kalbi göğüs kafesinden çıkacakmışçasına hızlı atıyordu. Bu işin sonunda her ne olursa olsun, Javelin Darren'ı öpmüş olduğu için asla pişmanlık duymayacaktı.

Javelin'in ani öpücüğüne tüm benliğiyle karşılık veren Darren'ın sonunda kolları arasında olduğuna inanmakta güçlük çekiyordu genç kız. Sonunda, genç adama dokunabiliyordu, sonunda onu bir şekilde hissedebiliyordu. Bu anı uzun süredir bekliyordu, hamle yapan kişinin kendisi olacağı hayali dahilinde bir şey değildi ama olsun, yine de bir şekilde Darren'a hislerini anlatmanın yolunu bulmuştu. Öpüşmeleri sona erdiğinde Darren sanki uykudan yeni uyanmışçasına şaşkın bir şekilde genç kıza baktı. Darren bir şeyler söylemek üzere ağzını araladığında, Javelin hafifçe gülümseyerek ona bakıyordu. “Be-ben... Şey... Ah.” Javelin, Darren'ın bu şapşal halinin bile ne kadar da tatlı olduğunu fark ederken yüzünde kocaman bir sırıtış oluştu. “Şey... Bu, hoştu.” Jave tatlı bir kahkaha attıktan sonra Darren'a sokuldu ve başını boynuna gömdü. "Kes sesini de bu anın tadını çıkar, Buckminston." Javelin ilk defa bu kadar mutlu olduğunu hissediyordu ki, genellikle gerçekten mutlu olduğu tek zaman, güzel bir tiyatro izlediği zamandı. Belki de kendi hayatı da bir tiyatroydu ve iki başrol oyuncusu olan Jave ve Darren, o sırada tiyatro oyununun en güzel sahnesini oynuyorlardı.