Godric's Hallow'da birkaç ilginç haber peşinde saatlerimi harcadıktan sonra telefonum çaldı. Bir arkadaşım akşam konser olduğunu söyledi. Olaylı rock starı Godric's Hallow'a teşrif ediyormuş. Yine ne olay çıkarak merakıyla hazırlandım, en disko elbisemi giyip erken saatte konser mekanına gittim. Emeklerimin sonucunu birkaç kavga pozu yakalayarak alacağımı umuyordum.

Konserin başlaması uzun sürmüştü. Daha o zamandan sinir oldum adama. Zaten istemediğim bir konserde bir gecemi ziyan edeceğimden, rock starı -adı ne bilmiyorum- sahneye çıktığında over derecede sinirliydim.

Gürültü sinirimi daha da bozdu. Bakın gürültü diyorum yaptıklarının müzikle alakası yoktu. En azından o adamdan dinlediğim için sevmemiştim şarkıları.

Ama sonra bir şey oldu. Etrafımdaki herkesin zıplayarak dans ettiği sırada benim somurtuk bir şekilde gözümü dikip ona bakmam dikkat çekmişti. Gözlerimin içine baktı ve bir şeyler söylemek için ağzını açtı.

Bu akşamki ekstra için bardan aramışlardı. "Çıakr mısınız?" dediler. Neden olmasın diye düşündük. Mekana gittiğimde aptalca bir ön grup sözde müzik yapıyordu. Saatimiz gelene kadar kuliste ayakalrımı masaya dayadım, gitarım elimde bir yandan biramı yudumladım bir yandan da prove yaptım. Sahne için; bir tane siyah t-shirt, altına kot giymiştim. Her zamanki kıyafetler işte...

Mekan çok hareketliydi ama kendisini müziğimize kaptıramamış genç bir cadı dikkatimi çekti. O kadar güzeldi ki, şarkımı ona ithaf etmek istedim. Yanına doğru yürüdüm ve elimi ona uzattım. "It's my life"ı ona söyledim. Onun için yazılmış bir şarkıyı ona söyledim. Şarkının adını bile değiştirebilirdim: "She's my life!" diye.

Elini uzattı, beni sahneye davet etti. Şaşırmıştım. Ardından gelenler daha şaşırtıcıydı. Şarkısını bölmeden, gözlerime bakarak söylemişti. Bir an için dünyanın en güzel şarkısını, dünyanın en güzel sesinden dinliyormuş gibi hissettim. Şarkı bittiğindeyse teşekkür etti, gülümsedi ve inmeme yardımcı oldu. Başta çok masum görünen şeyler bunlar; ama işin aslı öyle değildi. Şovun bir parçasıydı yaptıkları. Adama bak ya. Onun kıytırık konseri iyi geçsin diye ben kullanılıyorum.

Bir hışımla çıktım salondan, bara indim. Barmene bir bira söyledim, makus talihime kadeh kaldırdım.

Kadehim havada kalmadı, bir ses "Şerefe" dercesine bardağını tokuşturdu.

Şarkı bittiğinde onu nazikçe sahneden indirdim ve eline masum bir öpücük kondurdum. Eline dokunmak, onu öpmek... Muteşemdi. Konser bitene kadar neler yaptığını izledim. O sahneden indikten sonra adeta hayat bitmişti benim için.

Konser bittikten sonra bara doğru yürüdüm. Köşeden bir bira aldım elime ve bardağına tokuşturdum. Beni gördüğüne çok şaşırmıştı, belli ki beni beklemiyordu.

- Matmazel, burası boş mu? dedim en kadife sesimle.

Matmazel, burası boş mu?

Aniden yanımda belirenin kim olduğunu gördüğümde gözlerim şaşkınlıktan büyüdü. Terli yüzü ve kaslı kolları kalp atışlarımı biraz daha arttırsa da, kendimi kullanılmış hissediyordum.

Resmi bir şekilde o karşı konulmaz sesine cevap verdim.

"tabii, benim barım değil sonuçta. Ama yerinizde olsam vip köşesine falan giderdim. Siz ünlü rock starı benim gibi basit bir editörün yanında sıkılmayasınız?"

Çıkışta notere uğrayıp salaklığımı tescilletsem iyi olur.

"Tabii, benim barım değil sonuçta. Ama yerinizde olsam vip köşesine falan giderdim. Siz ünlü rock starı benim gibi basit bir editörün yanında sıkılmayasınız?"

Hayatımın en büyük hatasını yapıp, kendi kalbimi ellerimle paramparça etmiştim. Nasıl mı? Vera, benim kalbimdi, ve ben onamkırmıştım. Mutemelen şuan kendisini kullanılmış hissediyordur.

Uzandım saçlarını tuttum ve tam gözlerinin içine bakarak:

- Sen benim hayatım'sın Vera dedim.

"Sen benim hayatım'sın Vera"

Lanet olası bir şekilde güzel sesi, giydiği lanet olası derecede güzel siyah tişörtünden belli olan kilo kilo kasları trip atmamı zorlaştırıyordu.

Öncelikle çok romantikti ve sesine çok yakışıyordu söylediği şeyler. Bugün bu konsere geldiğim için dizlerimin üzerine çöküp dua etme derecesinde sevinmiştim.

"Beni tanımıyorsun ki. Etrafında bir sürü mini etekli bodur boylu kız vardır sana deli olan. Haksız da sayılmazlar gerçi ama konumuz giydiğin dar, tişört değil. Neyse, çok konuştum."

Konuşma denmiyordu buna. Kısaca, saçmalamak.

Bir an kollarıma baktığını zannettim. Evet, evet kollarıma bakıyordu. Acaba bir terslik mi var diye kollarıma baktım ve gerçekten çok terlemiş olduğumu fark ettim.

"Beni tanımıyorsun ki. Etrafında bir sürü mini etekli bodur boylu kız vardır sana deli olan. Haksız da sayılmazlar gerçi ama konumuz giydiğin dar, tişört değil. Neyse, çok konuştum."

Demek tişörtüm dikkatini çekmişti. Sonunda onu dikkatini çekmiştim. Çok mutlu olmuştum. Kolumu masanın kenarına koydum ve:

- Açıkcası ben bu barda tek bir güzel bayan görüyorum o dasizsiniz bayan...?

Açıkcası ben bu barda tek bir güzel bayan görüyorum o dasizsiniz bayan...

"Ben Vera. Açık konuşmak gerekirse ben kendimi kullanılmış hissediyorum bayım. Rock starı olmanız benim için bir anlam ifade etmiyor ve tekrar ediyorum o lanet tişörtü görmeye dayanamıyorum."

Adam hoştu ama her zaman göz önünde olan insanlara karşı manasız bir antipatim vardı ve yenemiyordum. Yine de, adam hoştu yani. Loş ortamda ayrıca çekici..

"Ben Vera. Açık konuşmak gerekirse ben kendimi kullanılmış hissediyorum bayım. Rock starı olmanız benim için bir anlam ifade etmiyor ve tekrar ediyorum o lanet tişörtü görmeye dayanamıyorum."

Benden nefret ediyordu ve açıkça bunu söylemişti. Ama ruhum diğer ayrısnı bulmuştum ve kaybetmeyi de hiç göze alamazdım. Ona çok fena bağlanmıştım. Dergide çalışırken gördüğümde bile bana bu kadar hoş gelmiyordu....

Yavaşça yüzüne yaklaştım. Ellerimle yanaklarından tuttum ve ona sessizce - sesimi kendim bile duyamamıştım-

- Sen benim o lanet olası kalbime sahipsin Vera Tudor, dedim.

Sözlerimi söyledikten sonra pişman olmuştum. Açıkça nefret ettiğimi söylememe hiç gerek yoktu. Zaten bu kadar nazlanmadan sonra kesin küfrü basıp giderdi. Of yaa napıyorum ben.

Bayat balık gibi gözlerinin içine bakarken ben, yüzümü ellerinin içine aldı, kendi yüzüne yaklaştırdı ve çok ama çok hafif bir ses tonuyla Sen benim o lanet olası kalbime sahipsin Vera Tudor
dedi.

Hazır yüzümüz çok yakınken öpsem ve yanlışlıkla oldu desem bir şey der miydi acaba?

O kadar yakın bir mesafedeyken bile aklımı başıma toplayıp söylediği bir şeyin garipliğinin farkına vardım.

"Bunlar çok güzel şeyler ama... bir dakika, siz benim soyadımı nerden biliyorsunuz?"

Onun söylediği o kadar şeyin üstüne ben bula bula bu paçavra sözcükleri bulmuştum..

"Bunlar çok güzel şeyler ama... bir dakika, siz benim soyadımı nerden biliyorsunuz?"

Ben onun ağzından çıkacak tek bir kelimeye hayatımı bağlamışken o söyleye söyleye bunalrı söyledi. Etkileyici bir büyücüydüm. Bana aşık olması için illa ki Aşk İksiri mi içirmeliydim ona yoksa? Onu da yapardım belki ilerleyen günlerde. Onu daha fazla etkilemek adına elimi omzuna attım ve:

- Bonsoir matmazel, ben Dırdırcı'da Köşe Yazarı Sir Edmond Dantes. Sen kısaca hayatım da diyebilirsin, dedim.

Barmene bize bira getirmesini işaret ettim. Biram bitmişti ve alkole ihtiyacım vardı.

"Bonsoir matmazel, ben Dırdırcı'da Köşe Yazarı Sir Edmond Dantes. Sen kısaca hayatım da diyebilirsin"

Fazla duygusuz bir tavır takındığımı fark edip biraz yumuşadım. Şaşkınlığımın da payı vardı bunda.

"Dırdırcı'da? Ama nasıl? Ne zamandan beri? Lütfen böyle ani sürprizler yapmayın. Farkındasınız sözlerinize karşı ne kadar hassas olduğumun ve kullanıyorsunuz. Hiç hoş değil. " dedim.

"Ee, şey, size hayatım diyebilmek için editörlükten bile istifa edebilirdim." demedim tabii. Diyemedim.

Gözleri çok güzeldi. Çok güzel bakıyordu. Bana bakıyordu.

"Dırdırcı'da? Ama nasıl? Ne zamandan beri? Lütfen böyle ani sürprizler yapmayın. Farkındasınız sözlerinize karşı ne kadar hassas olduğumun ve kullanıyorsunuz. Hiç hoş değil. "

Onu şaşırtmıştım. Şaşırdığında bile o kadar kusursuz bir görünümü vardı ki, ona tekrar ve tekrar aşık olabilirdim . Çok kusursuz yüz hatlarına sahipti. Onunla konuşurken ne kadar hoş bir yüzü olduğunu düşünüyordum. Sadece bu güzel yüze bakarak bile şarkılar yazabilirdim... Yazacaktım da...

- Çalışırken çok güzel oluyorsun. Seni izlemek beni o kadar mutlu ediyordu ki, yanına gelip seni rahatsız etmeye hiçbir zaman cüret edemedim. dedim gözlerinin içine bakarak.