Yakanlandım

Konu: Yakanlandım Salı Ocak 29, 2013 3:01 am

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Richard G. Vincént

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Andromache Marchall

Konu: Geri: Yakanlandım Salı Ocak 29, 2013 3:47 am

Gecenin bir vakti en iyi gelen şey içki, sigara ve gece.. Bugünde onlardan biriydi. Bu sıralar bunu çok yapıyordu. Fakat kendisine huzur verdiği aşikardı. Her zamanki gibi giyimine özen göstermiş, ayna da kendini inceliyordu. Fakat zamanı yoktu. Bir an önce içmek, içmek ve kız istiyordu. En azından bugün onun günü olmalıydı. Kotun üzerine giydiği, basit bir gömlek ve tamamladığı şapka ile mükemmeldi. Saçları her zamanki gibi bakımlı, gözleri ise seksi bakıyordu. Cebinin arkasına sokuşturduğu asasını dibe ittirdi. Ardından da muggle eşyası olan telefonunu ve biraz para. Odasından tamamen ayrıldığında, tenini yalayıp geçen bir rüzgar vardı. Ve bu kendini kusursuz hissetmesini sağlıyordu. Ben zaten mükemmelim. diye içinden mırıldanırken gözlerini kapadı. Buharlaşma denilen şey gerçekten de zordu. Richard'ın sık kullandığı ve yaparken zorlandığı en önemli büyüydü. İstediği yeri düşünmesi yeterliydi. Londra ve MacLaren's.. Mükemmel ikili.

Gözlerini açtığında MacLaren's kapısındaydı ve büyük tabela parlak ışıkları ile ahenk içindeydi. Yavaş adımlar ile içeriye doğru ilerlemeye başladı. Müzik, içki kokusu ve kahkahalar. İşte bu! İnanılmaz! Birkaç saniyeliğine gözlerini kapatıp bu hazzı tatmaya karar verdi. Bir gün, benim için kahkaha atacak, benim için eğleneceksiniz. Benim olacaksınız. Yüzünde sinsi bir gülümseme ile açtı gözlerini. Fakat ardından pürüzsüz yüzü, bir mermer gibi katılaştı. Gülümsemesini yüzünden sildi. Gözlerindeki soğuk bakışının yerini arzular aldı. İçeriye girdiğinde tanıdığı birkaç sima ile karşı karşıya gelmiş olmasına rağmen asilliğini bozmadan devam etti. Ne bir selam verdi ne de bir tebessüm. Herkesi yavaşça incelemeye koyuldu. İnsanları süzdü, süzdü ve içindeki o arzu git gide arttı. Hangi arzu mu? Sahip olma ve öldürme arzusu.. Uzun zamandır özlediği, nadir tatlardan biriydi. Barın yanına yaklaşırken gözüne mükemmel bir güzellik takılmasını bekliyordu. İçkisini söylerken, barmene küçük bir tebessüm eşliğinde göz kırptı. İçki bardağını aldı ve direk olarak birkaç yudum aldı. Kalabalığın içinde barmene taraf döndü ve mırıldandı. "İçki sınırsız. Bu gece benim gecem olmalı. İçki, içki ve içki. " El işareti ile yöneldiği masayı gösterdi. Eğer barmen o masayı içkisiz bırakırsa, ölümün kollarında uykuya çoktan dalmış olacaktı. Çünkü bugün yeterince kana susamıştı Richard. Tam tamına aradan geçen 5 yıldan sonra. Elindeki içki bardağı ile masaya kuruldu. Ayaklarını koltuğun üzerine uzattı ve içkisini zevkle yudumlamaya başladı genç adam.

Aradan kaç saat geçmişti acaba? Belki 2 ya da 3.. Belki daha fazla. Kaçıncı kadehti içtiği? On, yirmi ya da otuzu geçmiş miydi? Evet, sarhoştu. Masasında bir grup kız tünemişti. Ayrıca birbirleri ile öpüşen çiftler çoğalmış bir vaziyetteydi. Ne zamandan beri aklına başında değildi kim bilir. Masasında duran son kadehi fondip yaptı ve masasından yükselen tezaurat seslerine karşı soğukça gülümsedi. Yanında oturan buğday tenli, mavi gözleri tamamen ortaya çıkan ve beyaz saçlara sahip genç cadının kıkırdamasını duydu. Karşısındaki genç büyücü ile yaptıkları fondipin ödülü olarak, dudaklarına inen öpücüğe zevkle karşı verdi. Elleri hakimiyetini kaybetmiş, bedenini keşfe çıkmıştı genç cadının. Yüksek müziğin arasında kulağına gelen hafif zevk iniltileri, Richard’ın son hamlesini yapması için mükemmel bir zaman olduğunun belirtisiydi. Onu hızla kucağında hissettiğinde kızın boynuna indirdiği ardı ardında öpücükler daha da isteklendirmesine rağmen tek arzusu kandı. Evet, onunla mükemmel seviyede bir s*vişme istiyordu. Fakat aynı zamanda kanının tadını ve kokusunu da arzuluyordu. Uzun olan tırnaklarını teninde dolaştırdı genç cadının. Kokusunu içine çekti. Tenini ve kan akışın hissetmenin hazını yaşarken arkasından gelen sesle irkildi. “Bay Richard George Vincént. Derhal olduğun yerden kalk!” Durmasını sağlayan sesin ardından yutkundu. Duymamış gibi yaparak tırnaklarının birazsını genç cadının tenine geçirdi. Israrla kalkmasını söyleyen ses içini kemirmeye başlayınca duraksadı. Kafasını arkasına çevirdiğinde gördüğü şeye şaşırmamıştı. Teyzesi Andromache Marchall buradaydı ve öfkeli gözler ile bakıyordu. Oturduğu yerden hızla kalkerken arkasındaki teyzesini umursamadan çıkışa ilerledi. Duyduğu topuklu ses, peşinden geldiğinin habercisiydi. Kapıya vardığında hızla sigarasını çıkardı ve ani hareketle yaktı. “İster misin? Ah, her neyse. Beni nasıl bulmayı beceriyorsun.” Mızmızlanarak söyledi ve ekledi. “Yani, her seferinde.”