Şuan rp yazmam gerekirken can sıkıntısından uzun post atasım geldi. *-* Gerçi bunu kimse okumayacak çünkü okuyacak insan yok lan. O derece vahim durumum, tek takılıyorum sitede. Olsun, ben Bilgö'me, İröm'e, Selös'e, Selön'e mesaj veririm alttan alttan. [bknz: sitede günceye bi şeyler yazdım, ehehehe. oku diyom hani ehehehe.]

Of manyağım ya ben. Valla, cidden var bende. Küçüklükten beri uzay manyağı biri olarak büyüdüm. Dört yaşındayken çizgi film izlemek yerine açar mal mal belgesel izlerdim. Tam bir Jetgiller manyağıydım ayrıca. Hayal gücüm uzayla sınırlıydı benim. Gezegenlerin güneşe olan uzaklıklarını beş yaşımda kodladım, ezberledim. Kodlama da o zaman ki zekamla ancak bu olabilmiş; MaViDaMaJanaSuyUNaPam. Ama hala aklımda kalabilmişse olmuş bu, olmuş. İlk dikkatimi çeken gezegen -ki büyük ihtimalle herkesin ilk dikkatini çeken gezegen- Satürn olmuştu. Halkalı malkalı, artist bi şeydi hani. O zaman dedim, lan tamam ben buralıyım. Satürn de Satürn. Millet 'Anneeeğ, nasıl çocuk yapılıyoğğ?' derken ben, 'Anneeeeğ, uzaylıyıs dimi biisss? Nereliyiiis? Ben Satürn'den geldim demeeeğ?' demekle meşguldüm. Ee, bundan da hiç pişman olmadım. Hiç unutmam okulun ilk günü Sevda Hoca'm -yerim bu kadını, yerim- 'Ne olmak istiyorsunuz?' diye sormuştu. Herkes; doktor, öğretmen derken ben astronot derdim. Dördüncü sınıfta Satürn'ün zehirli gazlardan oluştuğunu öğrenip ağladığımı bilirim. 'Nasıl yani, ben oralı değil miyim lan?' psikolojisi. Sevda Hoca hamilelik iznine ayrılınca gelen bi hoca vardı. Salak uzaylılar yok falan diyodu. Bi savunmuşum o zamanlar. Artık herkes bana uzaylı ve filozof diyodu lan. Ay valla çok özlemişim. Sonra -beşinci sınıfta sanırım- öyle bi meslek araştırması yapıyoruz yine. Tabii ben astronotluğu çok uçuk buluyorum artık, herkes gülüğ geçiyodu falan. Neyse ben bi meslek gördüm, gördüğümde dalgalandım da duruldum yani. Uzay Mühendisliği.. Allah'ım adı bile tatlı lan, tipe bak. Git ye. O zamandan başladım araştırmaya, geleceğin mesleği deniliyo falan. Tabii, Türkiye'de çalışma imkanları da yok. Tam, HLL SPR DVM'lık. Ama kafama koymuştum o zaman. Annem herkese, doktor olcak o, derdi. Genel aile psikolojisi işte. Ben de hemen atlardım. Nö, ben mühendis olcam diye. Herkes ilk güler yüzle, aferin kızımaa, ne mühendisi yavrum moduna girerdi. Ben de kuul bir gülümsemeyle uzay derdim. Herkesin bi anda yüz değişir; napcan lan orda, uzaya mı gidecen çatlak bu derlerdi. Ki hala diyolar da takmıyorum. Ama cidden aile olarak çalışmayı sevmeyen bi yapımız var. Ben bu azimle(!) olamam diyorum ama hala vazgeçmedim. Uzay Mühendisi olup gidiyorum buralardan.


Bi de küçükken babama 'En büyük hayalin nee?' diye sormuştum. Ki biriyle konuşuyorsam ilk bunu sorarım ben. İnsanın hayalleri bi bakıma kendisidir sonuçta. Konudan kopmadan devam ediyom. Babam da her zamanki mükemmel gülüşüylen 'Bi dağ evinde yaşasam da her şeyden uzak olsam. Böyle klübemsi bi şey yeter bana. Kendi bahçemiz olur, her şey doğal olur. Araba falan istemiyorum ben.' demişti. O zamandan beri de bunu gerçekleştirmek istiyorum zaten. Cidden hiçbi şey istemiyorum, babamın hayali gerçek olsun lan. Sahip olduğum en mükemmel şey ailem zaten. Çok kızıyorum, çok üzüyorum falan ama birini kaybetsem ölürüm falan. Hep gülsünler istiyorum. Sadece onlar değil, insanlar gülsün istiyorum ben. Londra'dan çok bunu istiyorum. Zaten biri üzgünse hemen anlarım, tanımasam bile konuşma isteği duyarım. Konuşmak işe yaramıyosa onun gülümsediğini falan hayal ederim. En mutlu olduğu yüz ifadesini düşünmek bile mutlu ediyo lan beni. Hele bu insan sevdiğim biriyse oturur ağlarım benim yüzümden diye. Ya da neden düzeltemiyorum diye. En büyük keşkem de; keşke insanları mutlu edebilsem olmuştur. Hiçbi şey birinin üzgün olması kadar koymuyo bana. Keşke çok param olsa da herkese dağıtsam, mutlu olsalar modunda bi polyannayım. Bunu da babamdan almışım ya. Babam da öyledir benim, yenilesi insandır. Arkadaşlarımın babamı kıskandığını gördüm lan ben. 'Benim babam olsun lan bu,' dedikleri olurdu. Anneme de derler gerçi ama annem babama göre daha dominanttır her konuda. Aramızı toparlayan hep babam olur. Ve ablaya ve abiye sahip olduğum için de çok mutluyum. Mesela abim hiçbir zaman, 'Ben senin abinim, düzgün olacaksın,' moduna girmemiştir. Hep en yakın arkadaşım olmuştur. Ablamdan çok abimle iyi anlaşırım. Zaten tek çocuk gibi büyüdüm ben. Ben doğduğumda abim on üç, ablam on iki yaşındaymış. Sonradan geldim lan. Asdfdg. Okula başladığımda onlar üniversiteye başlamıştı. Sonra iş derken hala tek çocuk gibiyim. Beşinci sınıfa kadar altıma işedim, yedi yaşıma kadar biberonla bi şeyler içtim. Babam hala eliyle besler beni. Annem oralı olmasa da kıyamaz lan. Valla gidip sarılasım geldi onlara. Şimdi abim ve ablam İstanbul'da. Nasıl hissediyorum olmadıklarını. Abimi ablamdan daha çok gördüğüm için daha bi özeldir. Dediğim gibi en yakın arkadaşım zaten. Şimdi İstanbul'a gitti ya okul açıldığında bunalıma girdim. İstanbul'a çıktı okulu diye. Matematik öğretmeni bu arada. *-* Ablam da öyle. Ne güzel dimi? Psikopatız ailecek. Adgfhg. Psikopat demişken hiç normal fotoğrafım yokmuş küçükken. Ayıptır söylemesi kakamı bil yemişim. Annem bezimi açık unutup gitmiş, parmaklamışım yani. HLL BNA. Sonra herkesin midesini kaldıracak iğrençliklerim vardır. Hala çişi arıtıp hatta arıtmadan içme düşüncelerim var. Ee, dünyadaki su sayısı azalıyor olum. Mantıklı bence, bak demedi demeyin. Geleceğin Ali Ağaoğlu'su olurum belki. Adsgfh. Midemin bulandığı tek şey vardır o da; çorap. Ay cidden derken bile midem bulanıyor. Ki ben, yeni alınmış çorabı bile iki parmağımla tutarım ve asla bi çorabı tamamen avcuma alamam. Of, iğrenç. Sanırım bu da, rüyamda sürekli kusmuklu çorap görmemden kaynaklanıyo. Sonra, su fobim var. Banyo yapmaktan nefret ediyorum cidden. Anlatamam yani, o boğulma hissi çok kötü. Bi de bisiklet binemem. Dengem yok amk. Yok olmiyi. Afggfch. Lan bi ara buz pateni girişiminde bulundum, ilk gün pateni kırdım. Evet, buz patenini kırdım. Nasıl becerdim bilmiyorum, o zaman bıraktım zaten. Keman ve piyano sesine ölüyorum. Geçen sene keman çalmaya başladım. Piyano için geç kaldım maalesef. Ama çocuğum kesinlikle çalacak. Keman üzerinde ilerliyorum ben de. Sonra, çok değişik müzik zevkine sahibim. maNga'ya ölüyorum. Artık ailedenler ya. Babam damadı olarak görüyo. Annem 'Dalton sakallı bunlar ya, of ne değişiksin,' diyo falan ama seviyoz aylecek. Aşk acısı çekmediğim halde, hatta acı çekmediğim halde duygusal şarkılar dinlerim. Tabii bunlar arsız bela falan değil. Adfgfgh. O yüzden bana terkedilmiş şeker de derlerdi. Saçlarım küçükken kızıl gibiydi bu yüzden domates derlerdi. Ama ben hep lakap istemiştim. İsmimi; Diloş, Dilan, Dilek, Dilber, Dilare, Dilberağa -evet Dilberağa- gibi değişik şekillerde kullanırlar. Ama bunları istemiyorum tabii. Mesela ismimin Deniz olmasını ve bana 'Dönis' demelerini çok isterdim. Ya da Zeynep olmasını, 'Zeyzey' demelerini isterdim. Ya da Melisa olup 'Meli' falan demelerini isterdim yani. Evet, saçma şeyler istiyormuşum. Gerçi şimdi Dilara'dan çok Mel olarak çağrılıyorum lan. Asdgfh. Bi de ciddi olarak rpyi yaşıyorum. Melanie üzgünse üzülüyorum, mutluysa mutlu oluyorum. Aşık olduysa o karaktere ölüyorum. Mesela şuan son derece Ronan'a aşığım. Cidden aşığım ama geçen gün kendimi deftere Ronan yazarken buldum. Ay yazmak falan derken, dersi hiç dinlemem -bi de övünüyorum- bir sürü salak salak şey çizerim. Çizdiğim şeyleri görseniz ölürüsünüz lan. Affhgj. Mesela bi şarkıyı çöp adamlarla çiziyorum. [bknz: kör olası çöpçüler aşkımı süpürmüşleri; kör olan bir çöpçü yapıp, yanına da diğer çöp adamı çizip nerede lan aşkım, süpürdün müamk adamı? yazdığım olmuştur.] Şu sıralar pek bi ergenim ama sormayın. Ama ne kadar mutsuz olsam da bunu çok az yansıttığımı düşünüyorum. Yakınlarıma yansıtırım ama. Adsgdfhg. Sevgi açı bir insanım. Sürekli sevilmek isterim. En birinci olmak isterim. Evet, kötü bir şey bu. ama öyle yani. Bu yüzden de sevdiğim herkesi kıskanırım. İyi ki erkek olmamışım hatta. Eşimi falan çalıştırmazdım ben. Öyle iğrenç biri olurdum. Şimdiki arkadaşlarımı -mesela öküzümü- bakkal amcadan kıskanıyorum lan ben. Bi beni sevin modundayım yani. Sürekli dile getirilsin bu, sevileyim. Malım harbi. Adfgfgh. Ay neyse çok uzun yazdım herhalde. Ama sevindirikli yazdım. Afdfgh. Zaten şurda kendimi tanıtmaya kalksam beceremem. Çok uzun bi şey olur, saçma olur. En yakınlarıma anlatıyom zaten, sıkılıyosalar özör diliyom. Öküzüme, çukulatama, bombastiğime ve idolcanıma da sevgiler. Sizi çok seviyom olum. Lan valla ilk beşimsiniz. İlk beşte Aylin de var. Adfgh. O da reelde zaten. Ay oluum valla çok seviyom sizi. Of şimdi size girsem bitmez bu post. Sizi öpüyom. Mok.

Bi mal var. Agfhh. Allam nasıl seviyorum belli değil. Ya cidden x'den sonra birini bu kadar sevmedim ben. Cidden, ondan bile fazla seviyorum. O yanımdaysa her şeyi yapabilirim. Sen ben, ben sen, biz biz. İyi ki varsın öküzüm. Sen olmasan ölecem artık şurda. İyi ki varsın, gitmeyecen biliyom. HELE Bİ GİT AMK GADINI. Her şeyimsin.

#: Yıllar önceydi, çok da güzeldi; şimdi düşününce.
#: Benimsin, demiştim. Ben de senin. Renkli rüyalar otelinde.
#: Ama sen farklısın dedim. Dedin ki sense; dikkat et sadığımdır sadece kendime.

#: Come on, come on dont live me this.
#: I thought I had you figured out.
#: Can't breath whenever you gone.
#: Can't turn back now, I'm haunted.