| | Yazar | Mesaj |
---|
Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Sırılsıklam. Salı Ocak 29, 2013 10:17 pm | |
| Kişiler : Scarlett M. Laurent & Leonardo Moralies. Yer : Göl kenarı. Mevsim : Kış. Zaman : 29.01.2007'yi 30.01.2007'ye bağlayan gece. |
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Salı Ocak 29, 2013 10:45 pm | |
| Merlin aşkına günlerdir Leo ile görüşmedik. Kesinlikle başka birileri var hayatında kesinlikle. Yada belki beni sevmiyordur. Düşünceler beynimi kemirirken aynı anda kızlarada cevap vermek zorunda olmak kadar berbat bir şey yoktu. Durmadan erkekler hakkında konuşuyorlardı ve artık onların saçma sapan konuşmalarını dinlemekten sıkılmıştım,zaten bir erkek yüzünden yeterince mutsuzdum birde başka erkekler hakkında ki diğer şeyleri dinlemek istemiyordum,çok bile dayanmıştım. Herkes yattıktan sonra göl kenarına gitmeye karar vermiştim. Kurallar umrumda bile değillerdi yada başımıza gelebileceği söylenen diğer her şey. Sadece biraz kafamı toplamaya ihtiyacım vardı hepsi bu.
...
Sonunda herkes uyumuştu yada en azından yataklarına girmişti. Ortak salondaki sıcacık şöminenin karşısından kalktım üzerime beni soğuktan koruyabilecek kadar kalın olduğunu düşündüğüm bir şeyler giymiştim. Ruh halime uygun olarak giydiğim her şey siyahtı. Okuldan çıkıp hızlı adımlarla göl kenarına doğru ilerlemiştim. Kendime güzel bir ağaç altı bulacak ve sabahın ilk ışıklarına dek orada oturacak,güneşin doğuşunu izleyecek ve en önemlisi düşünecektim ; günlerdir beni yalnız bırakan sevgilimi düşünecektim ve belki içim acıyacaktı. Üzgündüm,tamda ona ihtiyacım olan bu soğuk günlerde yanımda yoktu ve nedense onu ne zaman görsem yanında başka başka kızlar oluyor ve meşgul olduğunu söylüyordu. Acaba ona güvenmekle hata mı etmiştim? Beni sevdiğini söylüyordu. Doğru muydu? Hepsini ona soracaktım ama bu gece değil. Bu gece sadece düşünecek ve biraz üşüyecektim. Umarım kimse yokluğumu farketmeden yatağıma dönerim. "İşte geniş gövdeli bir ağaç,bir söğüt ağacı olmalı." diye mırıldandım. Gidip altına oturuverdim yer karla kaplıydı fakat umrumda bile değildi. Bağdaş kurmuş,sırtımı ağaca yaslamış ve gölü izlemeye başlamıştım. Diğer gecelerden daha sıcak olmalıydı. Geceleri daha öncede gelmiştim ve her seferinde buzla kaplı olarak gördüğüm göl bu defa ayın yansımasıyla aydınlanmış ve kendisine vuran hafif rüzgarla biraz hareketlenmişti. Etrafta ayın ışığından başka bir ışık olmaması beni biraz ürpertmişti doğrusu fakat her şeye rağmen burası harikaydı. |
| | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Çarş. Ocak 30, 2013 9:53 am | |
| Parmaklarımı hissedemez halde kütüphaneden çıktım ve Ravenclaw ortak salonuna vardığımda elimdeki kitapları masaya koydum, son bir haftadır kendi ödevlerim yetmezmiş gibi birkaç kız da ödevlerini bana yaptırıyorlardı. Birkaç kitap okuyan kişi haricinde ortak salon boştu. Yatakhaneye çıktım ve çabucak tüy kalemimi alıp yine aşağı indim. Birkaç paragraf kalmıştı, yarına kalmasın diye yazmaya başladım... Kendimi fazla kaptırmış olmalıydım ki kafamı kaldırdığımda ortak salon boştu ve herkesin yatma vakti gelmişti. Saat ise hayli geç olmuştu. Sonunda ödev maratonundan kurtulmuştum, kafamı kaşıdıktan sonra biraz düşünmeye başladım, Scarlett... Tabi ya, bu saçma yoğunlukta nasıl da unutmuş olabilirdim. Kalktım ve pencereye yaklaştım, uykum da yoktu... Pencere gölü ve ormanı görüyordu, tam kafamı çevirecek iken birisinin gölün kıyısında oturduğunu gördüm, daha dikkatli baktığımda tanıyabildim; Scarlett... Ne yapacağım belliydi gidip onunla vakit geçirecektim, mümkünse sabaha kadar. Çünkü son zamanlarda gerçekten de ihmal etmiştim... Asamı çıkardım ve ortadaki masaya doğrulttum "Orchideous," diye fısıldadım. Bir buket çiçeğim hazırdı, asamı yine yerine koyup buketi kaptığım gibi merdivenlerden sessiz olmaya çalışarak inmeye başladım. Birkaç dakika sonra avludaydım, koşmaya başladım, onu bir saniye daha bekletmeye hakkım yoktu. ......Sonunda vardığımda bir söğüt ağacının gölgesinde oturuyordu, yavaşça yaklaştım ve asamı boğazıma birkaç kez vurdum, bu sesimi kalınlaştırmıştı "Ne yapıyorsun burada? Bu saatte, bayan Laurent!" Dedim. İrkilerek ayağı kalktı, o kadar tatlıydı ki... Bana döndüğünde ona sımsıkı sarıldım ve kulağına "Çok üzgünüm, ama artık beraberiz..." Diye fısıldadım. Sonra onu yanağından öpüp ellerine çiçeği tutuşturdum. Şaşırmış görünüyordu, eh haklıydı. Ben de olsam ben de şaşırırdım. Elinden kavradım ve beraber yine oturduk, manzara harikaydı ve ben biraz üşüyordum. Manzara ne kadar harika olursa olsun umurumda değildi başımı Scarlett'a çevirdim ve tekrar yılbaşı gecesindeki gibi gözlerinin derinliğine baktım... Ardından birazcık ona doğru yanaştım ve elini daha sıkı kavradım. Hayatımın en iyi dakikaları gibiydi, güneş doğana dek orada oturmak istiyordum, peki Scarlett? Ona yaptığım yüzünden bana kızgın olmalıydı 'ya beni affetmezse?' Diye düşündüm. Umarım affederdi çünkü o benim kesinlikle hayatımın aşkıydı... - Spoiler:
Ben sana diyim, bu çok fantazik yerlere gidiyor... O.o
|
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Çarş. Ocak 30, 2013 4:18 pm | |
| Gölün şırıltılı sesi bir melodi gibi kulaklarımın pasını silerken gerçekten huzuru kalbimin derinliklerinde hissediyordum. İçimdeki Leo'ya ait huzursuzluktan eser kalmamıştı. Sadece aşk bırakmıştı bu güzel yer içimde. Fakat yinede bu yaptığının yani o kızların ve beni ihmal edişinin hesabını ona gerçekten soracaktım. Tüm bu huzur,kar kokusu,ayın göldeki yansıması ve kış olmasına rağmen nadir olarak duyulan böcek sesleri. Hogwarts gerçekten mükemmel bir yerdi. Bir okul,bir yuva ve huzur merkezi. Düşüncelerimin beni sardığı ve oldukça derinlere daldığım sırada gerçekten irkilmemi sağlayan bir ses duydum. "Ne yapıyorsun burada? Bu saatte, bayan Laurent!" Bir hamlede ayağa kalkıp sese doğru döndüm. Ve biranda yüzünü bile ayırt edemediğim sesin sahibi bana sımsıkı sarılmıştı. Leonardo. Bu sıcaklık başka kimsede yoktu ki. "Çok üzgünüm, ama artık beraberiz..." diyerek kulağıma fısıldayışıylada o olduğunu tasdiklemişti. Çok özlemişim diye geçiriyordum içimden. Ama sorulacak bir hesabım vardı. Bağırıp çağırmadan ve belki onu yumruklamadan rahat edemeyecektim. Fakat ben ne diyerek söze girsem diye düşünürken o yanağıma bir öpücük kondurmuş ve elime çiçekler vermişti. Ben şimdi nasıl kızıp bağırabilirdim ki. Yüzüme istemsiz olarak kocaman bir gülümseme yayılmıştı bile. Elimi tuttu ve birlikte oturduk. Gözlerimin içine bakıyordu,elimi dahada sıkı tutuyordu. Gözlerime bakma,hayır gözlerime bakma bu şekilde sana sinirli kalmam mümkün değil aşkım. İçimden geçenler tamda bunlardı işte. Ama yapmalıydım. İçimi sorular kemirirken ve buradan ayrıldığımızda aslında ona sinirimin geçmemiş olacağını hissetmektense bağırmalı,kızmalı ve sormalıydım. Gözlerimi gözlerinden ayırdım,ellerimi sertçe ellerinin arasından çektim ve boğazımı temizleyip,yüzüme yayılan gülümsemeyi elimden geldiğince yok ettim. "Bana bak bay Moralies. Bir çiçek ve öpücükle kendinizi affettirebileceğinizi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Günlerdir nerelerdeydiniz? Ve yanınızda gördüğüm o kızlar kimdi? Hepsinin cevabını hemen şimdi istiyorum." Olabildiğince ciddi ve sert bir şekilde konuştuğumu düşünüyordum. Ya seni aldatıyordum,artık seni sevmiyorum. Yada seninle sadece alay ettim,kullandım falan derse. Ah yüce merlin bunları duymaya hazır değilim. |
| | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Çarş. Ocak 30, 2013 5:00 pm | |
| Yaptıklarım karşısında karşılıksız kalmıştı, sadece o da benim gözlerime baktı. 'Eğer beni gerçekten seviyorsa sorması gerekmez mi?' Diye düşündüm... Daha düşüncelerim bile netleşmeden elini elimin arasından çekti, ani bir soğukluk hissettim. Gözlerini başka yere çevirdi, böyle yapmasını beklemiyor değildim ama yine de içim sızladı. Boğazını temizledi ve suratını öfkeli bir ifadeyle bana çevirdi yine. "Bana bak bay Moralies. Bir çiçek ve öpücükle kendinizi affettirebileceğinizi sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Günlerdir nerelerdeydiniz? Ve yanınızda gördüğüm o kızlar kimdi?" Sizli bizli konuşması bile o kadar tatlı ve çekiciydi ki... "Hepsinin cevabını hemen şimdi istiyorum." Benim cevabım hazırdı ama kesinlikle bunun bir bahane olduğunu düşünürdü. Ama onu böyle basit bir sebepten ötürü kaybedemezdim, eğer böyle bir şey yaparsam kendimi asla affetmezdim.
.....Cevapları kafamda toparlamaya çalışırken dikleştim ve elini yeniden yakaladım, sıkıca kavrayıp konuşmaya başladım; "Dersler yeniden başladı ben de verilen ödevleri son ana bırakmıştım, o yanımda gördüğün kızlar ise ya bana ödevlerde yardımcı olanlar ya da benim yardımcı olduklarım. Senden başka herhangi birisine nasıl bakabilirim ki?" Dedim ve elimi ellerinden sıyırıp belini kavradım. Ama aynı zamanda 'Ben olsam ben de inanmazdım,' diye geçirdim içimden. Şimdi ne halt yiyecektim ben? Scarlett o kadar yakındık ki hiç olmadığım kadar sıcak ve dinamik hissediyordum. Bağdaş kurdum ve ağaca yaklaştım, sırtımızı ağaca yasladığımız an tam bir göz teması kurduk. biraz daha yakınlaşsak burunlarımız birbirine değecek haldeydi. O an hiç bitmesin istedim, masal gibi geliyordu; aşkı bulmuş olmam... |
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Perş. Ocak 31, 2013 11:34 am | |
| Düşüncelerimin içinde boğulacağımı sanıyordum. Alacağım cevabın hemen gelmeyeceğini yada yaralayıcı olacağını ama nedense cevabı hazır gibi direk olarak cevaplamıştı "Dersler yeniden başladı ben de verilen ödevleri son ana bırakmıştım, o yanımda gördüğün kızlar ise ya bana ödevlerde yardımcı olanlar ya da benim yardımcı olduklarım. Senden başka herhangi birisine nasıl bakabilirim ki?" Sadece bu mu? dedim içimden. Yani o kızlar falan sadece bu mu? Kulağa o kadar uydurma gibi geliyordu ki. İnanmak istemekle birlikte inanamıyordum sanki. Ama diğer taraftanda ondan şüphe edeceksem neden onunla birlikteyim? Kafamda böyle dolanan bir sürü soru vardı ama en neti sanırım buydu.
Ağaca sırtımızı yaslamıştık. Gözlerimiz yine bir birindeydi. Yüzlerimiz ise bir birine o kadar yakındı ki nefesinin sıcaklığını hissedebileceğim kadar yakındı. Aslında böyle bir durumda olmasak burnuna minik bir öpücük kondurmayı ne çok isterdim. Sonra sımsıkı sarılmayı,öyle çok özlemiştim ki onu. Yinede tüm bunları bir kenara bırakıp düşünmeliydim. İnanmalı mı? İnanmamalı mı? Böylece yine söylediği şeylere konsantre oldum. Gözlerine bakmaya devam ediyordum. Ben söylediklerinin doğru olup olmadığını gözlerinin içinde ararken o aşkla bakıyordu. Sanırım inanmıştım,inanmalıydım. Gerçekten aşkla bakıyordu bana. Sevgiyle ve ona güvenmekten daha doğal olarak ne olabilirdi. Ama günlerdir yaşadığım mutsuzluğu,siniri,bağırıp çağırmalarımı,kıskançlıklarımı çektirecektim ona. Elimden bu kadar çabuk kurtulacağını sanıyorsa yanılıyordu. Bir anda yerimden zıpladım ve hızlı adımlarla biraz ileriye gölün yanına doğru gittim. "Sana inanmıyorum" dedim. İçten içe de kıs kıs gülüyordum. Gözlerinin içinde gördüğüm aşk ona inanmamı sağlamıştı. İnanabilirdim. |
| | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Perş. Ocak 31, 2013 11:56 am | |
| Cevabım karşısında biraz duraksadı, haklıydı pek inandırıcı değildi ama doğruydu. Titremeye başlamıştım, üşüyordum ve bunlar yetmiyormuş gibi bir de Scarlett'ı masum olduğuma inandırmam gerekiyordu. Aslında beni affetmemesi konusunda en ufak bir kuşkum yoktu, çünkü beni sevdiğini biliyordum. Hissediyordum, affedecekti. Biraz düşündü ve sonra hızlıca ayağı kalktı, kendimi daha da üşümüş hissettim. Göle doğru hızlıca birkaç adım atıp dalgalanan su ile arasında yarım metrelik mesafe bıraktı, saçları havada öyle güzel dalgalanıyordu ki, onu kaybedemezdim, kaybetmeyecektim de zaten o söze girene dek öyle düşünüyordum "Sana inanmıyorum" dedi. Ben ise öylece kaskatı kalmıştım orada, nasıl yani böyle bir şeyin ucu ayrılmaya gidemezdi herhalde. Kalktım ve ben de ona doğru yürüdüm ardından yanına geldiğimde "Doğruyu söylüyorum, bana gerçekten de inanmıyor musun?" Dedim.
.....Sonra göl ile onun arasına girdim gözlerine baktım, hafifçe kafamı öne eğip kaşlarımı kaldırdım. Bunu genelde annem ve babamda uygulardım, her zaman da tutardı. En tatlı bakışım, en reddedilmez. Tabi Scarlett buna kanar mıydı? Aslında buna 'kanma' dememeliyim, çünkü zaten söylediklerim doğruydu. Cevapsız kaldığını görünce bir adım bir adım ileri gittim ve yine burun buruna geldik. Alnımı onun alnına yapıştırıp gözlerine baktım. Ona sarılıp ömrüm boyu bırakmamak istiyordum, biri bana engel olmalıydı... |
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Perş. Ocak 31, 2013 10:05 pm | |
| Yanıma gelmesini bekliyordum. Gelmeliydi. Sarılmalıydı,öpmeliydi,yalvarmalıydı. Ben zaten inanmıştım ama tüm bunları yapmasını sağlayıp o hallerini görmeyi istiyordum işte. Hatta sonra dalgada geçerdim belki yani tüm her şey olup bittikten sonra. Onunla eğlenmek güzel olabilirdi. Ve beklediğim gibi yanıma geldi "Doğruyu söylüyorum, bana gerçekten de inanmıyor musun?" tabii ki inanıyorum seni şapşal. İnanmasam hala burada işim ne. Fakat cevaplamıyordum oldukça uzak davranmaya,rolümü iyi yapmaya özen gösteriyordum. Önüme geldi ve kaşlarını kaldırıp bana sevimli sevimli bakmaya başladı. Ah merlin bu çocuk neden bu kadar sempatik? Neden bu kadar şirin? Bunları düşünürken aldırmıyormuş gibi yapıyordum tabii ki. Aldırmadığım hissi onada geçince bana daha da yaklaştı alnını alnımla birleştirdi. Gözlerime bakıyordu bense bakmamaya gayret ediyordum. Eğer bakarsam anlayacaktı. Şuan ona ne kadar inandığımı,nasıl sarılmak istediğimi hepsini anlayacaktı. Bir şey demem yada terslemem şuan için mümkün değil gibi gözüküyordu. Ağzımı bile açamıyordum ki.
Ne yapsam diye kara kara düşünürken nereden geldiğini anlayamadığım düşünceler beynime biranda dolmuş hatta sebepsiz bir şekilde boğazıma dolan kahkaha atma hissini zorla durdurmuştum. Birazdan çok eğleneceğime emindim. Çok gülecektim. O ne olduğunu anlamadan kendimi geriye çektim ve onu iteledim. Biranda kendini yerde buldu,gölün içinde. Sonrası malum zaten kahkaha atmaya başladım. "Gecenin bu vakti,hemde bu havada yüzmek yanlış bir davranış değil mi bay Moralies? Hastalanabilirsiniz. Ve derslerinizden geri kalabilirsiniz sonra o kızlar sizin yardımınız olmadan ne yaparlar hiç düşündünüz mü?" son derece iğneyeleyici bir şekilde söylediğim tüm bu laflardan sonra gülmeye devam ediyordum. O haliyle o kadar eğlenmiştim ki. Fakat içim biranda buruklaşmıştı. Ya hasta olursa? Su buz gibiydi. Donmuş olmalıydı. Yinede bence o bunu bende biraz eğlenmeyi haketmiştim en azından kendimi böyle avutuyordum. Nedense yaptığımın yanlış olduğu hissi bir saniyelik bir düşünce ile iliklerime kadar işlemişti. Yada belki bir şey olmazdı oradan çıktığında ona sımsıkı sarılıp iliklerine kadar ısıtırdım ve konu kapanırdı. |
| | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Perş. Ocak 31, 2013 11:08 pm | |
| Bir an olsun beni affetmeyeceğini düşünmemiştim, ama şimdi gözlerini kaçırıyordu. Ellerim saçlarının arasındaydı, arkamdan vuran o soğuk rüzgar da neymiş ki? Benim güneşim tam karşımda içimi ısıtıyordu, hem ben soğuğu severdim, yaşadığımı gösterirdi. Bir sağa bir sola bakarken suratında en ufak bir gülümseme dahi yoktu. Tam konuşmaya başlayıp kendimi affettirmek için yalvaracak iken ne olduğunu anlamadan kendimi buz gibi soğuk suyun içinde buldum, 'Takılıp mı düştüm? Çok şapşalca.' diye düşünürken Scarlett'ın beni suya ittiğini anladım. Düpedüz gülüyordu, hemde kahkahalarla. Kabul etmeliydim ki; Bunu hak etmiştim. Yine de, tir tir titriyordum ve şimdiden suyun içindeki ellerimin morardığını hissediyordum. Sıçrayan sular ile suratım bile ıslanmıştı.
....."Gecenin bu vakti,hemde bu havada yüzmek yanlış bir davranış değil mi bay Moralies? Hastalanabilirsiniz. Ve derslerinizden geri kalabilirsiniz sonra o kızlar sizin yardımınız olmadan ne yaparlar hiç düşündünüz mü?" Dedi ve kahkahasına kaldığı yerden devam etti. Evet, bu kadarını hak etmemiştim. Sanırım intikam gerçekten de soğuk yenen bir yemekti, intikamımı alacaktım. Başımı öne eğdim ve beni tutması içine elimi uzattım, tabii ki elimi tuttu; kıskançtı ama cani değildi. Elimi tuttuğu anda sıkıca kavradım ve onu kendime doğru çektim, biraz tökezledi ve sonra o da soğuk suyun içinde buldu kendini, sıçrayan su saçlarımın tamamen ıslanmasına sebep oldu boşta olan elimi saçlarımın arasında gezdirdim sonra hala şokun etkisinde olan Scarlett'ı yanağından uzunca öptüm. Pişman değildim ama onun için üzülmüyor da değildim, ne yazık ki bunu o istemişti. Soğuğa alışkındım ama bu kadarı gerçekten fazlaydı. Pek eğleniyor sayılmazdım, sonra Scarlett'a su atmaya başladım, bu soğukta. fena halde üşütmüş olmalıydık... Ardından hayli ironik şekilde kalktım ve Scarlett'ı kucaklayıp kalkmasına yardım ettim, o da benim gibi sırılsıklamdı. "Bunu hak ettin küçük bayan! Belki artık sevgilini soğuk suya atmamayı öğrenirsin." Dedim ve ona sımsıkı -sanki hiç bırakmayacak gibi- sarıldım, bu onun canını bile yakabilirdi. Tekrar ağacın yanına oturduk, elimde değildi, üşüyordum. Bir şeyler yapmam gerekiyordu Scarlett da üşüyor olmalıydı, bu beni kendimin üşümesinden daha çok acıtıyordu. Asamı çıkardım ve bağdaş kurdum, ağaçtan düşen ve etrafa saçılmış birkaç dalı aldım, ikimizin tam ortasında topladım ve asamı doğrultup "İncendio," diye fısıldadım. Asamdan çıkan alev ile dallar bir anda tutuştu, hava hala soğuktu ama etkisi azalmıştı. Tipik bir 'pratik zekalı Ravenclaw'dım. Ne yapabilirdim ki. Asam ile ateş etrafa yayılmasın diye bir çember çizdim. Ardından Scarlett'ın gözlerine baktım. Kesinlikle doğru kızı bulmuştum, ne pahasına olursa olsun onu bırakmayacaktım; kendisi istemese bile artık benimdi, ölene dek...- ehe ehe:
Güzelim RP'nin içine edildiği an!!! teşekkürler teşekkürler. isterseniz bir daha yapabilirim
|
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| | | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Cuma Şub. 01, 2013 7:53 am | |
| Aşk dolu gözlerle onu süzerken pek de ısınamadığımı fark ettim. Sebebini Scarlett biliyordu, üstündeki montu çıkardı, ardından bana doğru yönelip üzerimdeki kalın ceketi çıkardı. Şimdi ateş daha iyi ısıtıyordu, gerçi Scarlett'a sarılsam buna gerek duymazdım. Islak saçlarını sol omzunda topladı -öylece bakakalmıştım- dünyanın hiçbir manzarasını buna değişmezdim, 'böylesine bir güzellik...' diye düşündüm. Üşüyordum; Dudağım başta olmak üzere vücudumun büyük bir kısmına hissizlik hakimdi... O benim içimi ısıtmasaydı ne yapardım ki? Onu öpmek ve sarılmak hayatımda gerçekten doğru yaptığıma emin olduğum nadir şeylerdendi. Sanki düşüncelerimi duymuş gibiydi, bana döndü ve ellerini yanaklarıma koydu, -öylesine yumuşacıktı ki- ardından alnımı, yanaklarımı, burnumu ve soğuktan mor olmak üzere olan dudaklarımı öptü. Yanlış hatırlamıyorsam bu ilk 'dudaktan öpüşmemiz' olmuştu., kısa ama sıcacıktı... Sanki buz tutmuştum ve buzlar şimdi yavaş yavaş eriyordu. Daha ben öpücüğünün etkisinden çıkamamışken başını göğsüme yasladı, korktum, bu soğukta anormal şekilde hızlı atan kalbimin sesini duyarsa. Küçük bir kız gibi korkuyordum, haklıydım çünkü daha önce böyle mutlu bir an yaşadığımı hatırlamıyorum. Sırılsıklam olmama rağmen öylesine sıcak hissediyordum ki... "Bana sarılır mısın?" diye fısıldadı Scarlett, sorması hataydı çünkü zaten ona sımsıkı sarılacaktım, her zamanki gibi... Sağ kolum ile onu kavradım ve sanki bir kuşmuş gibi ne çok fazla ne de çok az sıktım. Sol kolumda ise asam vardı, hareket ettirdikçe ateşin havada hareket etmesini sağlıyordum. Bir yandan da Scarlett'ın ıslak saçlarına dudaklarımı dayamış, kokusunu içime çekiyordum.
.....Yaklaşık 15 dakika boyunca öyle durduktan sonra başımı dikleştirdim ve "seni asla, ama asla yalnız bırakmayacağım, aksi halde başımıza gelenler belli. Islak ıslak, kuralları çiğneyip birbirimize sarılarak ısınıyoruz." dedim ve suratımda ister istemez bir gülümseme yerleşti. Asamı ceketlerimizin olduğu yere doğru attım ve onu iki kolumla sıkıca kavradım. Uykum gelmişti, ama öyle biranı uyuyarak heba edemezdim. Scarlett'ın gözleri kapalıydı, uyudu mu diye merak etmemek elde değildi. Yumuşak bir ses tonu ile "Uyudun mu aşkım?" diye sordum. 'Aşkım mı? Daha özgün bir şeyler bulamaz mıydın?' diye kızdım kendime. Ardından bir öpücük kondurdum.
- Bak hele buraya:
Gel yarış yapalım. kim daha çok RP'nin ağzına edecek diye
|
| | | Scarlett M. Laurent
RP Yaşı : 14 Mesaj Sayısı : 542 Gerçek Adı : Selin. Yaş : 27
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Cuma Şub. 01, 2013 1:39 pm | |
| Göğsünde yatarken kalp atışlarını duymam mümkün oluyordu. Orada minik bir kalp var ve o benim diyordum içimden. Sonrada elimde olmadan huzur dolu bir gülümseme yayılıyordu suratıma. Bana sarılmıştı. Güvende olmak,mutlu hissetmek böyle bir şeydi. Daha önce gerçekten ama gerçekten yaşamadığım şeyler. Ben her hafta başkasına aşık olan,kimi sevdiğini bilmeyen,kafası oldukça karışık bir kızdım. Ama bu başkaydı bunu sadece kalbimde değil tüm hücrelerimde hissediyordum. Artık belirsizlik olmayacaktı belkide,sadece bir kişi olacak ve ona duyduğum aşkı hep hissedecektim. Peki ya inandığım diğer şeyler ; Ben uzun süren sevgilere inanmazdım. Bana göre her aşk biterdi. Kimse bir birini sürekli sevmezdi. Uzun süreli olan tüm ilişkiler sonunda nefrete dönüşürdü,büyük yıkımlar bırakırdı geride. Ya inandığım şeyler doğruysa? Ya ben kendimi kaptırmış giderken ikimizden birisinin sevgisi biranda son bulursa? Çok garip şeylerdi hissettiklerim,düşündüklerim. Ama şuan yaşanan bir şey varsa bunu düşüncelerimle bozmamalıydımda. Böyle biranda karamsarlığa nasıl kapılırdım. Hemde böyle bir erkeğin yanında. Bana sarılıyordu,saçlarımdan öpüyordu. Bu diğerlerinin sarılışlarına ve öpüşlerine benzemiyordu. Hepsinin içinde aşk olduğunu hissedebiliyordum. Ben bir düşünceden diğerine sıçrayışlar yaparken başını dikleştirdi,hafifçe doğruldu "seni asla, ama asla yalnız bırakmayacağım, aksi halde başımıza gelenler belli. Islak ıslak, kuralları çiğneyip birbirimize sarılarak ısınıyoruz." cevap verme gereği duymamıştım,gözlerimi bile açmamıştım. Bizi birisi görse benim konuşmayı bilmediğimi ve onunla telapati yöntemiyle anlaştığımı düşünebilirdi. Yanındayken sebepsiz yere konuşamıyor aslında konuşmaya ihtiyaç duymuyordum. Asasını bırakıp iki koluyla bana sıkıca sarılmıştı. Bende kafamı göğsüne dahada gömmüştüm. Uykusu olduğuna emindim. Benimde vardı. Üstelik saat kim bilir kaç olmuştu. Tahminlerime göre güneş birazdan doğmaya başlardı. "Uyudun mu aşkım?" diye sorduğunda kendime geldim. Hiç konuşmamış,gözlerimi hiç açmamıştım. Dolayısıyla çocuğun uyuduğumu düşünmesi olağandı. "Evet uyudum" dedim gülümseyerek. Gözlerimi kocaman açtım. Sadece kafamı onun yüzüne doğru çevirdim ama hiç kıpırdamadım. Onun kolları arasında olmayı sevmiştim...- Spoiler:
Beni geçemessin o konuda
|
| | | Leonardo Moralies
Mesaj Sayısı : 807 Gerçek Adı : Leonardo Da Vinci Yaş : 26
| Konu: Geri: Sırılsıklam. Cuma Şub. 01, 2013 2:50 pm | |
| "Evet uyudum." dedi ve ardından gözlerini açıp yüzünü benim göreceğim şekilde döndü. Onu daha sıkı kavradım, eğer böyle giderse birkaç dakika sonra onu patlatabilirdim. Sıkmamın etkisi ile biraz dikleşti, kafamı biraz öne doğru eğdim ve dudağını bir süre öptüm, burnundan nefes alıp veriyordu, hissediyordum. Aynı biraz önce onun bana yaptığı gibi şimdi ben de onun suratının her köşesini öpüyordum. sanki bir daha hiç göremeyecekmiş gibi, bunun düşüncesi bile benim delirmeme yeterdi. Kafamı sağa sola salladım, Scarlett neden yaptığımı bilmediğinden bana şaşırmış gibi baktı. Birkaç öpücükten sonra artık sabah olmaya başlamıştı, dikleşti ve ben de dikleştim. Ardından sol kolumu Scarlett'ın boynuna dolayıp yaklaştım. Güneş doğmak üzereydi, turuncu ışıklar çıkmaya başlamıştı. 'Sevdiğim kız ile beraber güneşin doğuşunu izliyorum!' diye düşündüm. Pek yaşadığım bir şey değildi sonuçta. Çok sevgilim olmuş olabilirdi ama bir tane sevdiğim vardı. Güneş ışınları yukarıdan aşağı doğru iniyordu, gözlerime geldiğinde bir anda anlatılmaz bir ağrı hissettim.
.....Artık bitmişti, hayatımın en güzel gecesinin sonuna gelmiştim bitmesin istiyordum ama güneşin doğuşunu engelleyecek bir büyü olmasını diledim içimden. Ama yoktu, yoktu işte. Önce ceketimi giydim sonra asamı alıp cebime koydum, ayağı kalkıp tıpkı gecenin başında yaptığım gibi Scarlett'ı kucaklayarak kaldırdım. Ona son bir şaka yapmanın bir sakıncası yoktu sanırım, "Görüşürüz Scarlett." dedim soğuk bir şekilde sonra arkamı döndüm, aslında birkaç adım attıktan sonra geri dönecektim ama nasıl dayanırdım ki? Hemen geri arkamı döndüm ve ona hayatımda kimseye sarılmadığım gibi sarıldım. Sarılmaya devam ederken elini tuttum ve dudağına yapıştım. Birkaç dakika boyunca bırakmadım, sonunda ikimiz de aynı anda bıraktık. Gözlerinin içine baktım ve "Seni seviyorum." dedim. Evet iki kelime o anki tüm duygularımı anlatmaya yetiyordu, fazlasına gerek yoktu. Asamı çıkardım ve etraftaki diğer dalları da beraberine alıp büyümüş ateşe doğrulttum, tek hareketimle sönmüştü. Scarlett'ın elini tutuyordum hala, o da montunu giymişti, getirdiğim çiçek buketini de... Hogwarts'a girene dek onun elini bir an olsun bırakmadım ama artık ayrılma vaktiydi, ne kadar istemeyerek de olsa bırakmalıydım. Ben Ravenclaw kulesine giderken o da Gryffindor kulesine giden merdivenlere yöneldi. Gözden kayboluncaya dek ona baktım, sonra gözümden bir damla yaş geldiğini hissettim...
Son. |
| | | |
| Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |