Kardeşim!

Konu: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 2:47 pm

Richard G. Vincént VS David M. Palahniuk
[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
29.01.2007 saat 15.00 ı anlatıyor olay

Konu: Geri: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 3:26 pm

Güneş yer yüzünü aydınlatıyordu. Yasak ormanda bir durgunluk vardı bugün hiç bir hayvan ses çıkartmıyordu sanki. Yada Dav'in kulakları sağır olmuştu. Bugün aklında Melanie yoktu. Normalde burada hep onu düşünürdü. Bugün başkaydı. Aklına ailesi geliyordu. Annesini ve babasını bir kaç defa görmüştü sadece. Sonra Dav'i kovar gibi başka bir aile'ye vermişlerdi. Dav bunca yıl orada yetişmişti. Aklına babası geliyordu. Babası bir şekerciydi. Ama çok garip bir şekerciydi. Mesleğini hiç sevmiyordu sanki. Sanki başka bir işi vardıda şekerciliğide ek olarak yapıyordu.
Düşünürken bir anda ağaçların savrulmasına gözlerini açtı. Gök yüzünü izliyordu kocaman dalların ardından. Ayağa kalktı hiç bir ses olmadığından olsa gerek bastığı dalların çıtırtısı ona gürültü gibi geliyordu. Sessizdi dünya. Hogwarts ve yasak orman. Sessizlerdi bugün. Herşey durgundu. Ama Dav böyle olmasından hoşlanmıyordu. Haykırmak istiyordu. Sadece haykırmak... Ne diye bağıracağı umrunda bile olmadan hemde. Bağırırdı sık sık. Kendisi bile anlam veremezdi seçtiği kelimelerine. Normal bir insan bağırmazdı. Rezil olmak istemezdi en azından. Ama Dav karşısındakilerin tepkilerine aşina olduğundan umrunda bile değildi. Bazı profesörler Dav'in a sosyal olduğunu bile söylüyorlardı. E haklılardıda. Kimseyle konuşmayan hiç bir şeyi umursayan bir genç. Bu devirde böyle bir kişilik bulmak kolaymıydı.
Yere uzandı ve tekrar derin düşüncelere daldı Dav. Ailesini düşünüyordu Dav, kendisini bırakan ailesini. Bir anda aklına Rich geldi. Oda hogwartstaydı. Dav onun kardeşi olduğunu biliyordu. Ama söylememişti. Çünkü o ailesiyle kalmıştı. O atılmamıştı. Ayrıca tam tersiydi kendisinin. Ne zaman Rich'i gözlemeye kalksa bir kıza sarkarken buluyordu. Söyleniyordu bir yandanda "Richard Vincent" ailesinin soy ismini taşıyordu Rich. Ama David ikinci ailesinin soy ismini taşıyordu. Onu büyüten vaftiz babası ve annesinin. Tabi büyüttü denilebilirse. Vaftiz babası içip içip karısını döverdi. Her gece eve sarhoş gelirdi. Aklından Vaftiz babasının karısını nasıl dövdüğü geliyordu. Ve kendiside bir kaç defa dayak yemişti. En sonunda dayanamayıp evden kaçtı. Bunların hepsi gözünün önünden bir film şeridi gibi geçiyordu. Ormanın sessizliğini küçük bir çıtırtı bozdu. Kendisine doğru bir cisim yaklaşıyordu. Bir hayvandı büyük bir ihtimalle. Ama Dav dikkate almadı ve tekrar uzanıp gökyüzünü izlemeye devam etti.

Konu: Geri: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 4:15 pm

Her zamankinden farklı olarak düşünceliydi Richard bugün. Yorulmuştu. Ailesinin geçmişinin yükünü taşımaktan, onları anlamaktan yorulmuştu. Hava almaya ihtiyacı vardı. Kesinlikle içki ya da kızlar değildi bu günkü isteği. Sadece derince bir nefes alıp, rahatlamak istiyordu. Ya da biraz yürümek iyi gelirdi. Kalın, siyah ceketini alıp giydiğinde ayak uçlarında ilerlemeye başladı. Kanlı baron diye bir gerçek vardı bu binada. Ve yakalanıp da, soğuk espirilerine maruz kalmak istemiyordu genç adam. Bu yüzden balerin adımları gibi narin fakat hızlıydı. Arka cebine sıkıştırmış olduğu asa ise onu rahatsız ediyordu. Hem de fazlasıyla. Bahçeye çıktığında yüzüne çarpan soğuk hava kendine gelmesini sağladı. Pürüzsüz yüzünü yalayıp geçen rüzgar iyi hissettiriyordu. Ceketinin cebinden sigarasını çıkardı. İhtiyaç olacağım tek şey, sigara ve kızlar. Kimseye ihtiyaç duymayacağım. Ben güçlüyüm. Sigarasını hızla yakarken adımlarını yavaşlattı. Sanki arkamdan atlı koşturuyor. Yasak ormana doğru ilerlediğinin farkında bile değildi. Göl kenarına gitmeye çalıştığını zannediyordu ama ayakları, düşünceleri onu bu yöne doğru zorluyordu. Umursamadı. Geçen gün yakalandığı teyzesinin verdiği ceza sonucu, sadece kendini korumak amacıyla büyüler yapabiliyordu. Ne cisimlenebiliyor ne buharlaşa biliyordu. Kafasını hızla sallarken mırıldandı. "Umurumda değil!" Nasılsa bir gün kalkacak ve ben tekrar eski halime dönüp devam edeceğim. Ama gene de onu seviyorum. O benimle..

Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken sessizlik dikkatini çekti. Bu ormanın bu kadar sessiz olması, kesinlikle hayra alamet olamazdı. Bu yüzden üzülmeyi, düşünmeyi bırakıp dikkatini etrafına verdi. Bu günü sorunsuz bitirmeli ve yatağına geri dönmeliydi. Her zamanki(?) gibi. Sigarasının dumanın gökyüzünde dağılışını izlerken duyduğu sesle etrafına bakmaya başladı. Ne sesi olabilirdi? Sesin yankılanması her şeyi bozuyordu. Nereden geldiğini anlayamamıştı. Belki de kendisinden başka biri vardı ve başı beladaydı. Ve o kişi güzel bir kız olup, ona bu kahramanlığı karşısında bir öpücük verirdi. Bu yüzünde çapkın bir gülümseme nedeni oldu. Yükselen sesi hissettikçe yaklaştığını hissetti. Fakat sanki yalnız değilmiş hissine kapılmıştı. Hadi ama Richard, kuruntu yapıyorsun dostum. Bir ağacın arkasında belirdiğinde yerde uzanan birini gördü. Ah, lanet olsun! Gündüz vakti biri vardı ve uzanmış bir şekildeydi. Kıza da benzemiyordu. Tam arkasını dönüp umursamayacaktı ki yükselen sesle gözlerinin açılması bir oldu. O bir hayvan mıydı yani? Neydi ki adı acaba? Beyni ile bunu düşünürken yerde uzanan gence yanaştığını gördü. Omuzlarını dikleştirdiği zaman pantolonuna doğu uzanan sağ eline asasını aldı. Yavaş adımlar ile arkalarından yanaştı. Sihirli yaratıklardan biri olduğunu anlaması pekte uzun sürmese de adı hala aklına gelmedi. Bu yüzden ne yapacağını bilemeden yaklaşmaya başladı. Dersleri dinlemeliydim. O sırada pençesini kaldırmasına karşı ani refleks ile bağırdı "Expelliarmus" Gövdesini nişan alarak yapmasına rağmen etkilenmeyen varlığın, kendisine baktığını gördü. Yerde uzanan genç ise, yaralanmış gibiydi. Kıpırdamıyordu ya da ağı bir uykusu vardı. "Hay Aksi." Geri geri ilerlerken aynı büyüyü binlerce kez denedi. Cezanın sırması mıydı yani? Avada atmak varken! Hızla koşmaya başlarken kendi arkasından gelen dehşet verici sesi duymaya başladı. Cici hayvancık, dese sakinleşir miydi acaba? Seni sersem, o bir kurt! Hem de kurtların babası. Daha da hızlı koşarken arkasında bıraktığı çocuğu merak ediyordu. Bu yüzden kurta doğru koşmaya başladı. Delirmiş olmalıyım. Bu konu da gerçekten de korkmuyordu. Belki ölürse, millet rahat edebilirdi. Kurt üzerine atlamak için hamle yaparken asasını kaldırdı ve "Aresto Momentum" Yavaşlayan kurtun altından hızla geçti ve geldiği yöne doğru koşmaya başladı. Bu büyüyü yapmak iyi olmuştu. Aksiyon sahneleri gibi olmuştu fakat değmişti. Kesinlikle teyzesinden ceza alabilirdi.

Bu gündüz vakti kimse yok muydu bu ormanda? Yani şu kurt, Rich ve şu şapşal genc dışında. Yerde yatan genci gördüğünde ulama sesi duyduğundan daha da hızlandı. Gencin yanına gitti. Küçük bir sıyrık ve kanıyordu. "Ah, lanet olası. Hadi kalk!" Onu kolundan tutarak kaldırırken karşılarında beliren kurta öfkeyle baktı. Ne yani, takip etmeseydi olmaz mıydı? Kafasını ukalaca sallarken, yanındaki gence baktı. Bu bir erkek ve ben hayatımı bir Gryffindor erkeği için mi tehlikeye atıyorum. Onu yerden kaldırırken, hafifçe açılan beline gözleri kaydı. Doğum lekesi miydi o? Hayır, değil. Saçmalama. Hızla üzerilerine atlayan kurta öfkeyle bağırdı. "İncarcerous" kurtun havada asılı kalması hoşuna gitmişti. Uzun zamandır, ki bu neredeyse 5 sene, birini ya da bir şeyi bu halde görmemişti. Ve bu durum onun yüzünde sinsi bir sırıtışa neden oldu. Ölümü seviyorum, dostum. Sonra yanındakine dönerek ekledi. "Bana bak Gryffindor çocuğu, tabanları yağla, yoksa seni kurtarmak zorunda kalmayayım." Ardından da hızla koşmaya başladı. Duyulan seslere bakılacak olursa, tek bir kurt ölürse diyerleri de katılıyordu. Sürü mantığı işte. Güzel bir gün olsaydı iyi olurdu sanki. Hani koşuşturmasız, büyüsüz. Sadece sigaranın ve kendisinin olduğu. "Hadi totonu kaldır çocuk. Yeterince günüm maffoldu bile." Arkasından koşan çocuğa göz ucuyla bakıyordu. O bir Gryffindor ve sen onun hayatını kurtarıyorsun. Ve bunu mutlaka ödeyecektir. Çünkü, bundan sonra gözü üzerindeydi Richard'ın. Belki de işine yarardı. Richard için casusluk yapabilirdi ya da suçları üzerine alması yeterli olurdu.

Konu: Geri: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 5:05 pm

Arkasından yaklaşan şeye yoğunlaşamıyordu. Uyuşmuştu sanki her yanı. Bir anda hırlama sesi duydu. Kalkmak istiyordu ama kalkamıyordu. Sanki bir şey onu hepsediyordu. Arkasındaki muhtemelen bir köpekti. Köpek ona bir pençe attı. Bu pençe onun uyuşukluluğunun geçmesine neden oldu. Fakat çok yavaştı. Bir ses duydu "Expelliarmus" Bir seherbaz burada olabilirdi. Yada hogwarts görevlisi gelmişti. Ayağa dahi doğrulamıyordu. Sonra bir ses daha duydu "Ah, lanet olası. Hadi kalk!" Kolundan tutmuştu birisi kaldırmaya çalışıyordu Dav'i. Dav'de gücünü toparladı ve ayağa kalktı. Önünde duran Richard'dı. Ve arkasına döndü. Bu şey kurttu, hemde kurtların babası. Aman Allahım. Bir kurt asla tek başına dolaşmazki. Kesinlikle bütün sürü buradaydı. Hele birde kolumdan akan kanın kokusu onları deli ediyor olmalıydı. Kurt koşmaya başlamıştı. Hızla Rich'e doğru gelirken bir büyü daha "İncarcerous" Anlaşılan kurtu öldürmek istiyordu Rich. Dav Rich'i eliyle iteledi. Elini Richard'dan kurtardı ve asasını çıkarttı " Sen delirdinmi ? onu öldürmek mi istiyorsun ? " Asasını kurtu boğmak üzere olan ipi üzerine doğrulttu ve "Dawod" İpleri kesmişti. Kesmez olaydım. Kurt sürüsü toplanmıştı . Rich tekrar söze atıldı. "Bana bak Gryffindor çocuğu, tabanları yağla, yoksa seni kurtarmak zorunda kalmayayım." Fazla. Çok fazla ukalaydı Richard. Rich'e lafını yedirmemek için kendini zor tutuyordu. Öylede yaptı. Sustu ve konuşmadı. Rich tekrar seslendi. "Hadi totonu kaldır çocuk. Yeterince günüm maffoldu bile." Dav koşmaya başladı. Kurtlar arkalarından hızlıca takip ediyordu. Dallara bastıkça çıtırdıyordu. Kanayan kolunamı dert yanacaktı. Yoksa Richard'ın kendisini kurtarmasınamı. Şimdi Rich onu rezil bile edebilirdi. Hızlıca hogwarts'a birinci kata gittiler. Tek girebilinecek yer büyük salondu. Kapı hafiften açıktı. İçeriye daldılar. Richard Dav'i süzüyordu. Bir yandanda kolunun acısına duramıyordu. Salonda iyiki kimse yoktu. Kazağından bir parça yırttı ve koluna sardı. Kanamayı biraz olsun durdurmuştu. Dav "Ukala şey. Bana bak seni kimse bunu yapman için zorlamadı. Belki beni kurtarmış olabilirsin ama sözlerinle kendini kahramanlıktan, serseriye düşürdüğünün farkında bile değilsin."

Konu: Geri: Kardeşim! Salı Ocak 29, 2013 7:23 pm

RP'nin devamı Büyük salondadır : [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

» Kardeşim!

Kardeşim!

Kardeşim!

Similar topics

Similar topics