[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] &
Görev RP'si
4. görev

Rüzgar Hogwarts'ın duvarlarını yalayıp bir güzel etrafta dolanırken Katheryn artık saçlarını düzeltmeyi bırakmıştı. Her iki saniyede bir bunu yapıyordu ve yorulmaya başlayınca kendi halinde sağa-sola savrulan saçlarını tutmaktan vazgeçti. Güneş batıyormuş, batmıyormuş belli bile değildi; gökyüzü bulanık, koyu bir griye boyanmıştı ve gece fırtınanın geleceği kesindi. Bildiği tek şey son zil çalıp dersten çıkalı çok olduğu ve içeri girme vaktinin yaklaştığıydı. Peki bu onun umurunda mıydı? Tabii ki hayır. Umurunda olan tek şey Sasha'ydı. Görkemli poposunun üzerine oturmuş, dili dışarıda hızlıca nefes alıyor ve etrafa bakıyordu. Kath kendini bildi bileli köpeklerden korkardı. Hele Sasha'dan daha çok korkardı. Bu kurt dişi olmasına rağmen beliyle aynı hizadaydı ve bazı dolunaylarda bir Kurt Adam kadar iyi uluyordu. Kocaman dişleri kesinlikle tuttuğunu anında kırıp parçalayabilirdi. Genç kız oturduğu yerde bacaklarını kendine çekti, çenesini dizlerine dolayıp kollarını da etrafında sardı. Altındaki etekle gün boyu üşümemişti ama hava etkisini şimdi gösteriyordu.

Bastet bağdaş kurduğu bacaklarını çözüp öne uzattı ve uyuştuklarıyla ilgili bir şeyler söyledi. Az önce iki kız havadan sudan muhabbet ediyorlardı ama sustuklarında Kath Sasha'nın farkına her geçen saniye daha da fazla varıyordu. Bastet'la buraya sadece oturmaya gelmişti. Bakışlarını köpeğe çevirdi, çünkü uzun süredir Yasak Orman'a bakıyordu. Kath bir şekilde saldıracağını, havlayacağını falan hissetmişti. Ormandan korktuğu yoktu; çok kez oraya girmişti ama iri bir kurdun peşinden gitmek istemiyordu. Ya sinirden gözü dönmüş bir şekilde aniden arkasını dönüp saldırırsa? "Bak ne diyeceğim Bast. Hadi ortak salona inelim. Ben biraz üşümeye başladım." Ayağı kalkıp arkasındaki çimleri eliyle temizledi ve birkaç adım uzaklaştı. Bakışları bir Sasha, bir Bastet üzerinde gidip geliyordu.

Ben şaşkınlıkla ağzımı açmış ve kaşlarımı kaldırmışken birden uluma sesi her yeri kapladı. Şimdi bu sözün arkasında süslü aptal manasını mı aramalıydım, yoksa zararsız mı bulmalıydım? Boşverip Bastet'a odaklandım. Az önce ormana kaçıp giden kurdun arkasından bakıyordu. Aniden bana döndü ve koşmaya başladık. Bunu neden yaptığımı bile bilmiyordum, gözlerle anlaşma yoktu, hatta bir köpeğin peşinden beni ormana sürükleyecek bir neden bile yoktu ama arkama bakmadan devam ettim. Yanımda benimle birlikte ilerleyen ayaklarının sesini duyabiliyordum. Eteğim her ne kadar bana izin vermese de karanlığın içine girene kadar devam ettik.

Biri kolumdan tuttuğunda havaya başka ulumalar karıştı ve bir kez daha titredim. Hemen şimdi buradan çıkmak istiyordum. Bazen rüyalarımda ağır lanetlerin içinde kendimi bulmuşken onlardan korkmak aklımın ucundan geçmiyordu ama konu basit (!) bir köpek olunca işler değişiyordu. "Kath, bir şey oldu. Ya yavrulara, ya sürüye, ya da daha beteri." kulağımda çınlayıp büyüyen fısıltıya gözlerimi yummak istedim ama beni ışık topu engelledi. Sonunda görebilmenin verdiği etkiyle Bast'a baktım. Benden bir şeyler bekliyor gibiydi. Burada onu bırakmayacağımdan emin olmak istiyordu. Ben ne olursa olsun onunlaydım. Kafamı emin bir şekilde bir kez salladım ve önüme bakıp yürümeye devam ettim. "Şimdiden söyleyeyim o yanında taşıdığın muggle silah aletlerine dokunmam ben." Kollarımı göğsümde birleştirip sessizlik dileyen Bastet'a uydum. Nerede olduklarına karar vermek için dinlememiz lazımdı "Ah Bastet... Başıma bela almayı seviyorum derken yedinci sınıflarla düellodan falan bahsediyordum." diye söylendim kaderime katlanarak.