Bir Uçuş Dersi’ne daha başlamadan önce, yapılması gereken tek şey elbette dürüm yemekti Richard için. Şirketinin karşı sokağındaki dürümcü onun sayesinde zengin olmuştu, günde kaç kez oradan yiyordu? Adam ile dost olmuşlardı artık. Richard dürümünün son lokmasını da ağzına attı ve ellerini birbirine çarparak ekmek kırıntılarının yere düşmesini sağladı. Öğrenciler birazdan gelmeye başlarlardı. Richard, bugün yapacağı dersin herkesin hoşuna gideceğini düşünüyordu. Geçen derste olduğu gibi rakip binalardaki öğrencileri eşleştirip, onları müttefik olma durumunda bırakmayacaktı. Eh, birlik olmayı öğrenmeleri gerektiği gibi, birbirlerini yenmeyi de öğrenmeleri gerekiyordu. Richard derin bir nefes aldı ve yavaş yavaş gelmeye başlayan öğrencilere gülümseyerek selam verdi. Hepsi, her derste olduğu gibi süpürgelerini yanlarında getirmişlerdi. Güzel, diye geçirdi içinden Richard. Kendi süpürgelerine fazlasıyla ihtiyaçları olacak. Richard sahaya gelen öğrenciler arasında sık sık konuştuğu ve görüştüğü öğrencilerin olmasıyla birlikte, daha önce hiç görmemiş ve konuşmamış olduğu öğrencilerin de olduğunu fark ettiğinde kendine kızdı Richard, böyle ilgisiz bir profesör olmamalıydı. Tüm öğrencilerini tanımalı ve onlarla birer birer ilgilenmeliydi. Yüzünde her zamanki gibi heyecanlı bir gülümsemeyle gelen Chloé’ye bakarak gülümsedi Richard, onun ardından son derece rahat ve yavaş adımlarla gelen Anastacia’nın da yanına gelmesini işaret etti. Ravenclaw takım kaptanı Reyna’yı da gördüğünde profesör gülümsedi ve genç kızı da yanına çağırdı. Öğrenci sayısı hala tam değilken, çok sevdiği takım kaptanlarına bir şeyler söylemek istiyordu. Anastacia ve Reyna yanına geldiğinde bir kolunu Reyna’nın, bir kolunu da Anastacia’nın omzuna arkadaşça attı ve “Evet, en sevdiğim takım kaptanları nasılmış bakalım?” diye sordu. Kızlar ona iyi olduklarını söyledikten ve nasıl olduğunu sorduktan sonra Richard cevap verdi. “Harikayım, her zamanki gibi.” Richard bir kahkaha attı. “Gerçi, ders günleri fazlasıyla yorgun oluyorum ama bugün sizin bana yardımcı olacağınızı düşünüyorum. Dersle ilgili açıklamamı herkese yaptıktan sonra sizi tekrar yanıma çağıracağım.” Anastacia ve Reyna başını onaylarcasına salladı, ardından arkadaşlarının yanına döndü. Uçuş Dersi’ne katılan tek takım kaptanları Reyna ve Anastacia’ydı, bu yüzden sadece ikisinden yardım istemişti. Takım kaptanlarının Quidditch’e her zaman daha fazla yatkınlığı olurdu. Hatta Richard Anastacia’nın o kadar yetenekli olduğunu düşünüyordu ki, bir gün onun yerini alabileceğini bile düşünmeye başlamıştı.

Richard derin bir nefes aldı ve tüm öğrencilerin sahada olduğundan emin olduktan sonra konuşmaya başladı. “Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Anastacia’ya bakarak başını salladı, genç kız hemen yanına geldi ve Richard’dan talimat beklemeye başladı. Richard derin bir nefes aldı ve konuşmasına devam etti. “Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenlaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.” Richard birkaç adım geri çekildi ve yüzünde her zamanki alaycı gülümsemesi ile öğrencilerine baktı, geçen derste olduklarından daha mutlu görünüyorlardı. Üstelik Richard işin en güzel kısmını onlara söylememişti bile. “Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!” Richard kollarını göğsünde birleştirdi ve önce takımlarını oluşturmaya başlayan Anastacia ve Reyna’ya baktı, sonra da heyecanlı bir şekilde hangi takıma seçileceklerini merak eden öğrencilerine. En azından bugün iyi vakit geçireceklerdi.

.....Sessiz ve sakin bir gün. Hava çok güzel ve tam Quidditch'lik. Ne var ki, bugün Quidditch dersine girmemek için ne gerekiyorsa yapardım çünkü yapmam gereken bir sürü ödev vardı ve ben birini bile yapmamıştım henüz. Derin bir nefes aldım ve Quidditch takımımı giymeye başladım. Soyunma odasındaki diğer kişiler saçma bir 'hangi Quidditch oyuncusu daha iyi' muhabbetine dalmıştı. Ne saçma diye geçirdim içimden, tartışmaya gerek bile yoktu: Pride of Portree'deki Zachary Handlay şüphesiz en iyisiydi, hem de en iyisi. Tabii ben bunları düşünürken on beş dakika sonra başıma geleceklerden tamamen habersizdim. Sonunda giyinme işi tamamlandığında kendimi yatakhaneden dışarı attım ve hızlı adımlarla Quidditch sahasına gittim. Elimdeki süpürgeyi kenara bıraktım ve sahanın ortasına gittim. Profesör Harvey, Reyna ve Anastacia sessizce bir şeyler konuşuyordu. Sahanın ortasına geldim ve sınıfın geri kalan kısmı ile gülümseyerek selamlaştım. Geri kalan öğrenciler de yavaşça sahaya yaklaşıyordu, o sırada Anastacia ve Reyna da sınıfın yanına geldi. İkisi de takım kaptanıydı ve ikisi de benim en az iki katım yetenekliydi, Quidditch'i severim aslında ama çok oynadığım zamanlarda bir yerimi kırmam veya çatlatmam kaçınılmazlaşır.

.....Kafamı iki yana salladım ve profesöre odaklanmaya çalıştım. “Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Dedi, ardından Anastacia'ya baktı ve başını salladı. Bu konuşmadan anladığım tek şey: bu dersin de diğer dersler gibi oynamak ile geçeceğiydi. Hiç bilgi yok, sadece antrenman ve antrenman. Biraz da teoride öğrensek ne olurdu acaba? “Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenlaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.” Ne? Muggle mı? Bir safkana sorulabilecek son soru. Bir yandan da bu maç geçen seferkinden daha iyi geçecek gibiydi, öyle umuyordum. Öyle olmalıydı. “Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!”

.....En azından kimin gibi yapacağım ve hangi takıma seçileceğim belliydi. Tabii Reyna beni Anastacia'ya verecek kadar sevmiyorsa, o ayrı. Göz göze gelebilmek için gözlerimi kırpmadan Reyna'ya bakıyordum, birkaç kişiyi aldıktan sonra beni gördü başıyla onayladı. Derin bir nefes alıp, "yapabilirim" diye mırıldanarak oynayacağım takımın yanına ilerledim. Birkaç kişi daha seçildi ve sonunda takımlar hazırdı. Yedek oyuncuyum belki ama iyi oynadığımı düşünüyordum. Sakinleşmek için derin nefesler almaya çalıştım. Bir ara profesör Harvey'e baktığımda gördüğüm o gülümsemeyi hayatım boyunca unutamayacağım. Maç başlamadan önce aklımdan son bir kez Zachary'nin hareketlerini gözden geçirdim. Hadi Nick, sen o adamın kaç maçına gittin. Kafanı kullan. Bana göre Quidditch oyununun yaşayan en iyi kovalayıcısı, Quaffle'yi havaya atışı, süpürgesinin arkası ile sertçe vuruşu ve sayı yapışı. Tamam, keşke daha kolay birisini seçseydim, ama artık düşünecek zaman yoktu. Çok geç, maç başlıyor. Çember şeklinde dizildik ve süpürgelerimizi hazırladık. Artık şov zamanıydı...

Dün geceden beri hiç uyumamıştım. Gözlerim elimdeki kitabı bitirmekte ne kadar zorlansa da beynimin en çok isteği şeyler yeni bilgiler, yep yeni ve işe yarar bilgilerdi. Yarım saatlik bir uykunun ardından bugün yapmam gereken tek şeyin Quidditch sahasına gidip en sevdiğim derse katılmak olduğunu biliyordum. Saatlerdir beklediğim Quidditch dersi nihayet gelmişti. Araştırdığım, araştırmaktan büyük haz duyduğum ve en sevdiğim spor olan Quidditch hiç şüphesiz gelmiş geçmiş en eğlenceli ve stratejik spor olmalıydı. Koridorlardan geçerken Quidditch'e beni ısındıran, hayranı olduğum Arayıcı'yı anımsadım. Odamdaki büyük posterleriyle ve kendi elinden yazdığı kitaplarıyla büyümüştüm. Ateş Okuyla ya da basit bir silsüpür süpürgeyle Altın Snitch'i yakalayabilmesi, uçuş tekniği ve zekası beni etkileyen sadece belirgin özelliklerinden bir kaçıydı. Şüphesiz gelmiş geçmiş en iyi Arayıcılardan birisi olmalıydı. Leonard Pearl'e duyduğum bu büyük hayranlığı ne yazıkki takımı olan Turshill Turnadows'a duyamıyordum. Sert mizaçları ve ahlaktan uzak stratejileriyle spordan ziyade başka bir şey yapıyormuş gibiydiler. Düşüncelerim beni Dünya Quidditch takımlarının oyun tekniklerine götürürken ayaklarım çoktan Quidditch sahasına varmıştı. Sahaya adımımı attığım anda yüzümde oluşan koca gülümseme benim için oldukça eğlenceli ve adrenalin dolu bir günün müjdecisi gibiydi. Sahada bulunan arkadaşlarıma gülümseyerek selam verdikten sonra Nicolas'ın yanına geçtim. Koridorlardan geçerken Nicolası da Uçuş Dersinde göreceğimden oldukça emindim ve hislerimin beni yanıltmaması bana büyük bir huzur vermişti. Tüm öğrenciler sahaya geldikten sonra Profesör Richard derin bir nefes almış ve hemen sonrasında kibar cümlelerini ardı ardına sıralamaya başlamıştı;

- Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.

Quidditch takımında olmanın en sevdiğim yanı buydu! Her zaman formumu koruyor olmamın yanı sıra her zaman eğlenebiliyordum. Antrenmanlarda yaptığım hazırlık benim Quidditch yeteneğimi pekiştiriyordu ancak Uçuş Dersinin yeri bambaşkaydı. Bazen bildiğim bazen bilmediğim şeyleri öğreniyor ve tekrar ediyorken hiç eğlenmediğim kadar eğleniyor gibiydim. Profesör Richard'ın önderliğinde yapılan bir Quidditch maçının nasıl olacağını bilmiyor olmam meraklanmamı hatta maça olan arzumun artmasını sağlıyordu. Profesör Richard Gryffindor Takım Kaptanına bakmış ve başını sallayarak onu yanına çağırmıştı. Profesörün bir sonraki adımını merak ederken Dönem Kupasına yakın Gryffindor'un Quidditch maçlarında Ravenclaw'a yenilmesini dört gözle bekliyordum. Derslerden kaçamak yapan öğrenciler yüzünden aldığım puanlar kırılıyor, emeklerim boşa gidiyordu.

- Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenclaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.

Ah bir Muggle tarzı takım arkadaşlarını seçme yarışması! Aman Tanrım... Reyna'nın takımına, ait olduğum yere girmek için elimden geleni yapmam gerekiyordu. Profesör Richard birkaç adım geri çekiliyor ve alaycı gülümsemesiyle bizlere bakıyorken benim meraklı gözlerim etrafta fıldır fıldır dönmeye başlamıştı. Hangi süpürgeyi kullanacağımızı bilmediğimden kendi süpürgemi yanımda getirmiş ve hayallerimdeki Quidditch oyuncusu gibi sahada dimdik duruyordum. Nicolas Muggle kelimesini duyduğu anda suratı asılmış, gözleri Profesör'e dikilmişti. Ona bakıp gülümsedikten sonra Profesör'ün sesiyle irkildim;

- Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!

Ah! Bu bu dersin en iyi, en mükemmel haberi olmalıydı. Leonard gibi olmayı onun tekniğiyle oynayabilmeyi küçüklüğümde babamın beni maçına götürdüğü günden beri çok istiyordum. Ancak böyle bir grup çalışmasına hep ihtiyacım vardı ve bu hiç olmamıştı. Şimdi öyle bir şansı yakalamıştım ve kendi süpürgemle, alışık olduğum gökyüzünde bir Leonard olabilirdim! Kim bilir? Belkide Kovalayıcı kimliğimin yanında iyi birde Arayıcı kimliğine sahiptim. Leonard'ın ilk yıllarında bir Arayıcı olduğunu daha sonralarında Kovalayıcı olduğunu biliyordum. Ben hep kovalayıcı mevkînde olsam bile, en azından bir iki maçlığına da olsa Leonard'ın arayıcılık yaparken hissettiklerini hissetmek istiyordum. Reyna'nın takımına girmekten başka şansım yoktu. Eğer karşı takımda olursam Reyna ve Nicolas'a karşı oynamam gerekecekti ve onlara karşı daha önce hiç oynamamıştım. Reyna'nın gözlerinin içine baka baka gözlerimi acıttığım tam o anda Reyna beni başıyla onaylamıştı. Yakar top oyununda hiç şansım olmamasından korkuyordum. İçimdeki heyecan yüzüme vurmuş olmalıydı. Hızlı adımlarla -fazla dikkat çekmemeye çalışarak- Reyna'nın yanına doğru gitmiştim. Nicolas'ında Reyna'nın takımında olmak istediğini görebiliyordum. Her tekniğini ve oyun tarzının her bölümünü kafama kazıdığım Leonard'ın kovalayıcılığını da arayıcılığını da şimdiye dek örnek almıştım. Tek yapmam gereken, izlediğim o ilk maçı hiçbir zaman unutmamaktı. Reyna'nın takımında olmak yani bir nevi kendi takımımda olmak Quidditch'in beni en çok rahatlatan yönüydü. Öğrenciler sahanın ortasında çember oluşturmaya başladığında onlara ayak uydurdum. Yapabilirdim, yapabileceğimi biliyordum.

Quidditch. Kuşkusuz Anastacia'nın Hogwarts'ta en çok sevdiği ders. Profesörünün de bu kadar iyi geçinilebilir bir insan olması dersi daha da mükemmel kılıyordu, açıkçası. Anastacia iyiden iyiye hayatı boyunca quidditchten kopamayacağını anlamaya başlamıştı. Ateşokuna yerleşip ayaklarını her yere vurduğunda hissettiği heyecan hala ilk günkü gibiydi. Hele tek başına yaptığı antremanlar... Ateşoku hızdan titremeye başlayıncaya dek Hogwarts arazisinin üzerinde uçardı. Herhalde bu Anastacia'nın hayatında hayal edebileceği ona en çok mutluluk veren şeydi.
Aslında Hogwarts'tan mezun oldutan sonrası için aklında birkaç fikir yok değildi. Gerekli derslerin puanlarını yüksek tutarsa bu yeteneğiyle kolayca bir uluslararası Quidditch takımına tutucu olarak girebilirdi. Merlin, belki bir gün İngiltere Ulusal Quidditch Takımı'na bile seçilebilirdi. Denison Frisby'nin tutuculuğunu almak için neler vermezdi.
Anastacia quidditch sahasına girmiş, ateşokunu omzuna atmış yürürken Profesör Harvey'in çoktan sahada olduğunu fark etti. Toplanmış kalabalığa yönelirken Profesörün onu çağırmasıyla beraber yanına ilerledi. “Evet, en sevdiğim takım kaptanları nasılmış bakalım?” dedi Profesör her zamanki ruh haliyle. Anastacia bu adama tek kelimeyle bayılıyordu. İyi olduğunu söyleyip kendisini sordu. “Harikayım, her zamanki gibi. Gerçi, ders günleri fazlasıyla yorgun oluyorum ama bugün sizin bana yardımcı olacağınızı düşünüyorum. Dersle ilgili açıklamamı herkese yaptıktan sonra sizi tekrar yanıma çağıracağım.” Anastacia yerine dönerken şüpheyle gözlerini kıstı. Yine neler çeviriyordu bu adam?

“Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Ufak bir işaretle beraber Profesörün yanına geri döndü. “Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenlaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.” Merlin, Profesör geri çekilip ara verdiğinde Anastacia bir an geçen dersteki gibi süpürgelerini kullandırtmayacağını sandı. Neyse ki söylediklerinin bununla bir ilgisi yoktu. Genç kız rahat bir nefes aldı. “Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!”
İşte bu mükemmeldi. Reyna kendi binasından ilk iki kişiyi seçerken Anastacia da hiçbir şey söylemesine gerek kalmadan ona doğru yürüyen Aleks, Chloé, Phomel ve Harmony'ye bakıp kıkırdadı. Gözleri kızların yanından ayrılmasıyla etrafa bakıp duran Logan'da kaldı. Sonunda onu da yanına çağırdı ama Victor Reyna'nın tarafına gitse daha iyi olurdu ona göre. Binalara göre ayrım yapmak anlamsızdı. Son iki kişi olarak Lulu ve Elliot'u da seçtikten sonra yüzüne geniş bir gülümseme yayıldı. Mükemmel olacaktı. Takım arkadaşlarına göz gezdirip konuşmaya başladı. Sonuçta her takımın moral konuşmasına ihtiyacı vardı ve bunu yapacak olan kişi de kaptandı.
"Evet gençler, ilk önce bulmanızı istediğim şey bir quidditch oyuncusu ve takımının meşhur yöntemi. Bildiğiniz üzere her takımın, her oyuncunun kendi hareketleri vardır. İkinci istediğim şey ise seçtiğiniz bu hareketin tehlikeli olmaması ya da uygularken bir profesyonel edasıyla hareket etmemeniz. Çünkü burada kimse profesyonel değil ve kendimizi kaptırırsak başımıza bela açabileceğimizi unutmayalım," Herbirinin onayladığından emin olduktan sonra devam etti. "Mükemmel. Şimdi, tam 7 kişiyiz. Bu bizim için mükemmel rakam. Onlara 8 kişi bıraktım, bu artı gibi görünebilir ama değildir, takımlarında karışıklığa yol açacaktır. Pekala. Logan, Elliot ve Lulu kovalayıcı olacak. Chloé ve ben vurucuyuz. Aleks arayıcu ve Phomel tutucu. Arada sırada da bana kulak verirseniz mükemmel olur. Şimdi yerlerinize geçin ve dediklerimi unutmayın!" Herkes yerlerine geçerken Anastacia köşede duran Quidditch sopasını kavrayıp havaya yükseldi. Senenin en eğlenceli Quidditch dersi olacaktı. Ayrıca kovalayıcı olması ona efsanevi İngiltere Milli Takımı kaptanı ve kovalayıcısı Avery Hawksworth'u canlandırma şansı da tanımıştı. Heyecanla sopayı sıkıca kavrayıp maçın başlaması için saniyeleri saymaya başladı.

Bugün erkenden kalkabilmemi sağlayan tek dersle, Uçuş Dersi ile doluydu programımın tamamı. Arayıcısı olduğum takımda kuşkusuz en sert ve en çevik oyunu sergileyen takımdı. Hogwarts Koridorlarından geçip sahaya hızlıca gelirken çarptığım bir-iki Gryffindorlu kızın arkamdan bağırmasına aldırmadım bile. Havadayken kuşlar bile gökyüzünü bana bırakıyor evlerinde seve seve ağırlıyorlardı. Yaptığım onca antrenmanın ardından Uçuş Dersinde bir kez olsun sıkılmamıştım. Sanırım hayatımda her gün olan ama hiçbir zaman sıkılmadığım tek şeydi. Aileden gelmesi bir yana daha birinci sınıfta Seçmen Şapka Slytherin diye bağırırken bile aklımdan geçen tek şey Slytherin'in Quidditch takımına girmek ve Babamın anlattığı ve Lucas Harron'un maçlarında gördüğüm her şeyi ikinci sınıfa gelip takıma seçildiğimde uygulayabilmekti. Her Altın Snitch'in peşinden süpürgemle hızla gidişimde hayranlığını duyup kendime örnek aldığım Arayıcı'yı anıyordum. Quidditch, benim için vazgeçilmez bir tutkudan daha fazlası olmalıydı. Sahaya geldiğimde, Reyna, Anastacia, Aria ve ismini bilmediğim sarışın çocuk Profesörün önünde sıraya dizilmişlerdi. Yerime geçtikten sonra Profesör herkesin tamamen burada olduğunu fark edip konuşmaya başlamıştı.

- Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.

Güzel ve verimli bir zaman. Profesör'e hayran bakan kızların güzel zaman geçireceğinden emin olduğum kadar Quidditch kupalarına sahip olmanın hayalini kuran kendimin oldukça verimli zaman geçireceğimden hiç şüphem yoktu. Profesör Anastacia'yı yanına çağırdığında gözlerim keskin keskin Reyna'ya bakıyordu. Reyna'yı hiç tanımaz, ismen bilirdim ancak bir Gryffindor kaptanından daha iyi ve zeki olmasını umuyordum. Ravenclaw olduğu için zeki olması pek zor olmasa gerekti. Benimse bir maçta başarılı olabilmek için tek yapmam gereken kurnaz zekâmı kullanmak ve Lucas Harron gibi sanki kazandığımız zaman herkes bize itaat edecekmiş gibi oynamaktı. İtaatten çok herkesin bir şeyleri kazandığımı ve bir şeylerde iyi olduğumu bilmesi ve arkamdan saçmalayanlara hiç konuşmadan verdiğim bir sert cevap yöntemi olması hoşuma gidiyordu. Profesör bizlerin üzerinde gözlerini gezdirerek yeniden konuşmaya başladığında içim gökyüzünde havalanma ve Hogwarts'ın üzerinde uçma isteğiyle dolmuştu.

- Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenclaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.

Muggle'lar! Onların oynadıkları saçma oyunları acınası buluyordum. Quidditch oynama ihtimalleri bile yoktu ve bu ihtimallerinin olmayışı gözümde onları daha da alt kademeye itiyordu. Tanrım, bu sıfatı duymamak için nelerimi vermezdim. Neyse ki, Uçuş Dersinde olmak bana her şeyi, nefretimi bile unutturabiliyor hiç yoktansa bastırabiliyordu. “ Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler! ” Profesör en azından Muggle kelimesini kullanmasını bize kendi süpürgelerimizi kullanmamız için izin vererek telafi etmişti. Bazen Slytherinli öğrencilerinde derste olduğunu unutuyor gibiydi. Reyna'nın takımına gireceğimden şüphem yoktu Anastacia kendi takımı seçmişti ve ben Profesör'ün daha sözleri biterken Reyna'ya doğru yürümüştüm. Eğer beni o Gryffindor'un takımına verme gibi bir düşüncesi olursa dersten atılmayı umursamadan sert bir kavga çıkartabilirdim. Arayıcı kimliğimin yanında birazda sert bir kimliğimin olduğunu unutmamış olmalıydılar. Aklım Profesör'ün hayranı olduğumuz oyuncu gibi oynamamızda kalmıştı. Lucas gibi oynamak küçüklüğümden beri her maçını izlediğim ve tekniğini kendime örnek aldığım için benim için hiçte zor olmayacaktı. Süpürgem ve ben daha dünden hazırdık.

Klasik muggle okullarındaki beden eğitimi dersi, ne kadar çok seviliyorsa; Hogwarts’daki Quidditch dersi, en az o kadar seviliyordu. Çoğu büyücüye göre Quidditch rahatlama olarak görülebilirdi. Fakat, okul takımında olan ve geleceğini bu yolda çizen biri için bu oldukça ciddi bir işti. Melanie, Quidditch’i hiçbir zaman boş vakit değerlendirme amaçlı yapılan bir spor olarak görmemiş; aksine geleceğinde yer vermek istediği bir iş olarak görmüştü. Tabii, bu düşüncelere etki eden Profesör Harvey’e sonsuz saygı duyuyordu. O, genel görüşlerin aksine, –vurucular takımda olmasa, hiçbir şey değişmez- takımdaki her pozisyonun değeri olduğunu savunuyor ve bunu uygulamalı olarak gösteriyordu. Genç kızın bu konuda hassas olmasının nedeni, takımda vurucu konumunda olması olabilirdi fakat bu vurucuların pek de önemsenmediği gerçeğini değiştirmezdi. Maçlara çıkmadan önce, Chudley Cannons’un vurucusu olan Joey Jenkins’in yazdığı makaleleri okur ve bundan güç alırdı.

Akşamın yorgunluğunu henüz üzerinden atamamış olması, genç kızın yüzündeki bitkinlik ifadesini arttırmıştı. Buna rağmen Merlin’e olan minneti anlatılamayacak kadar çoktu. ‘Şuan KSKS dersinin olduğunu düşünüyordum da.. Şükürler olsun, Merlin..’ Quidditch sahasına geldiğinde, Profesör Harvey konuşmaya başlamıştı bile. “Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Genç kız, derin bir nefes aldı ve yüzünde oluşan gülümsemeye engel olmadan arkadaş grubuna döndü. Biraz eğlence herkese iyi gelecekti. Eh, tabii mükemmel bir takım oldukları için yenilgi alacakları aklına bile gelmezdi. Evet, oldukça egoist olabilirlerdi fakat bunu kesinlikle hakediyorlardı! “Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenlaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.” Kollarını göğüs hizzasında birleştirdi ve yüzündeki mutlu gülümsemeyi, şeytani bir gülümseme haline getirdi genç kız. ‘İşte bu. Bugün her şeye rağmen muhteşem bir gün olacak,’ diye mırıldandı ruh öküzüne gülümserken. Sonuçta yenilgiye uğratıp, zafer kazanmak mükemmel bir şeydi. Oldukça kabaran egosunu bastırarak süpürgesini eline aldı. “Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!” Profesör henüz konuşmasını bitirmeden, Melanie ruh öküzünün bulunduğu takım doğru yürümeye başlamıştı. Bu ders oldukça değişik olacaktı.

Takımdaki konumu belirlenir belirlenmez, kim olmak istediğini seçecekti. Gerçi her konumdan bir gözde oyuncusu vardı. Öküzü takımı oluşturduktan sonra, kısa bir konuşma yapmaya başladı. “Evet gençler, ilk önce bulmanızı istediğim şey bir quidditch oyuncusu ve takımının meşhur yöntemi. Bildiğiniz üzere her takımın, her oyuncunun kendi hareketleri vardır. İkinci istediğim şey ise seçtiğiniz bu hareketin tehlikeli olmaması ya da uygularken bir profesyonel edasıyla hareket etmemeniz. Çünkü burada kimse profesyonel değil ve kendimizi kaptırırsak başımıza bela açabileceğimizi unutmayalım. Şimdi, tam 7 kişiyiz. Bu bizim için mükemmel rakam. Onlara 8 kişi bıraktım, bu artı gibi görünebilir ama değildir, takımlarında karışıklığa yol açacaktır. Pekala. Logan, Elliot ve Lulu kovalayıcı olacak. Chloé ve ben vurucuyuz. Aleks arayıcu ve Phomel tutucu. Arada sırada da bana kulak verirseniz mükemmel olur. Şimdi yerlerinize geçin ve dediklerimi unutmayın!” Genç kız, heyecandan değişik tepkiler verdikten sonra aklına ilk gelen ismin yani Merwyn Finwick’in hareketlerini aklında canlandırmaya başlamıştı bile. Tutshill Tornados’un abartısız en mükemmel oyuncusuydu Merwyn. Şimdi ise, mükemmel bir idol olarak Quidditch sahasındaydı!

En fazla keyif aldığı ve heyecan duyduğu derse gelirken gülümsememek elinde değildi. Uçuş Dersi'ni -bazı derslerin aksine- işkence gibi görmüyor; sınavların ve derslerin kasvetini kısa süreliğine de olsa üzerinden atabileceği bir yardımcı olarak benimsiyordu. Bütün bunlara ek olarak, Profesör Harvey'in varlığı da genç kızın heyecanına heyecan katarak derse karşı heves ve ilgisini arttırıyordu. Profesörün sevimli bir egoistlik taşıyan kendine has tavırları herkesi kendine hayran bırakmaya yetiyordu. Hele ki o etrafa ışık saçan gülümsemesi... 'Chloé!' Zihninde Penny'nin yargılayıcı ses tonunu duymasıyla hayallerinden sıyrıldı genç kız. Diğer herkesin de sürekli söylediği gibi, bu anlamsız sevdasından vazgeçmeliydi artık. Böyle safça hayallere dalmak yerine kendine daha yararlı hobiler edinebilirdi mesela. En azından böylece zihnini meşgul tutabilirdi. Bir süreliğine de olsa.

Bunları düşünürken, farkında olmadan Hogwarts’taki favori mekanına ulaşmıştı Chloé. Ayakları bu yolu zaten ezbere bildiğinden, buna şaşmamak gerekirdi. İşte, profesörün gülümseyen yüzü yine karşısındaydı. Önlerine böyle bir surat koyup da derse adapte olmalarını nasıl isteyebilirlerdi, genç kız anlayamıyordu. Gayri ihtiyari bir şekilde başını iki yana salladıktan sonra profesörün canlı sesi çınladı kulaklarında. “Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Tam da genç kızın beklediği gibi, eğlenceli bir ders olacaktı. Zaten Quidditch ne zaman sıkıcı olmuştu ki? Tek sorunsa, maçın önderliğini yapacak olan kişisinin, Chloé’nin dikkatini haddinden fazla dağıtacak nitelikte olmasıydı. Yine de kazanma hırsı ve maçın heyecanıyla, bunu aşabileceğine inanıyordu genç kız. Profesör maçla ilgili birkaç açıklama yaptıktan ve onlara favori oyuncuları gibi oynamaları gerektiğini bildirdikten sonra sıra takımları oluşturmaya gelmişti. Chloé; hiçbir söze gerek duymadan Aleks ve Mel ile birlikte Anastacia’nın yanına doğru yürürken takımlar oluşmaya devam ediyordu. Çok geçmeden iki takım da tamamlandığında, genç kız kendi takımlarına göz gezdirdi ve gülümseyerek bundan daha iyi bir takım seçilemeyeceğini düşündü.

“Evet gençler, ilk önce bulmanızı istediğim şey bir quidditch oyuncusu ve takımının meşhur yöntemi. Bildiğiniz üzere her takımın, her oyuncunun kendi hareketleri vardır. İkinci istediğim şey ise seçtiğiniz bu hareketin tehlikeli olmaması ya da uygularken bir profesyonel edasıyla hareket etmemeniz. Çünkü burada kimse profesyonel değil ve kendimizi kaptırırsak başımıza bela açabileceğimizi unutmayalım. Şimdi, tam 7 kişiyiz. Bu bizim için mükemmel rakam. Onlara 8 kişi bıraktım, bu artı gibi görünebilir ama değildir, takımlarında karışıklığa yol açacaktır. Pekala. Logan, Elliot ve Lulu kovalayıcı olacak. Chloé ve ben vurucuyuz. Aleks arayıcu ve Phomel tutucu. Arada sırada da bana kulak verirseniz mükemmel olur. Şimdi yerlerinize geçin ve dediklerimi unutmayın!” Seçimlerin sona ermesinin hemen ardından Anastacia’nın taktikleri ve oyuncu konumlarını belirterek yaptığı konuşma moralleri iyice yerine getirmiş, genç kızın içindeki azmi ve coşkuyu canlandırmıştı. Genç kız dersin sonunda, yaptığı konuşma için takım kaptanlarını tebrik etmeyi aklının bir köşesine not ettikten sonra Anastacia’nın ona uygun bulduğu vurucu konumu hakkında düşünmeye başladı. Kendisine örnek olarak alabileceği, hareketlerini severek uygulayabileceği kim vardı? Gwenog Jones? Quidditch başarısı göz ardı edilemez olsa da genç kız onun biraz kendini beğenmiş bir tip olduğunu düşünüyordu. Bu yüzden kendine, Jones yerine Hogwarts’a adlarını altın harflerle yazdırmış olan Weasley ikizlerini örnek almaya karar verdi. Fred ve George Weasley, enerjik hareketleri ve her daim neşeli tavırlarıyla bilinirlerdi. Birbirleriyle uyumlu hareketleri, izleyiciler için görsel bir ahenk oluşturuyordu adeta. Quidditch sahasında yaptıkları muazzam hareketler oldukça atik olmalarının yanında, yaratıcıydı da. Süpürge üzerinde, en az şaka işinde oldukları kadar profesyoneldiler ve bu onları normalde olduklarından daha mükemmel kılıyordu. Fred Weasley'in karanlık tarafa karşı verilen bir mücadele sırasında hayata veda etmesi gerçekten çok büyük bir kayıptı. Fakat şimdi bunu düşünmenin sırası değildi. Chloé, maç sırasında Weasley ikizlerini örnek alacaktı. Maç için idolünü kararlaştırmış olmanın verdiği sevinçle, olduğu yerde –ne kadar tuhaf olsalar da- kendince ısınma hareketleri yapmaya başladı. Genç kız damarlarındaki kanın, maç heyecanıyla akmaya başladığını şimdiden hissedebiliyordu.

Quidditch dersi sonunda en çok istediği en çok başarılı olabildiği ders gelip çatmıştı Elliot'un. Okuldan mezun olduktan sonra bile bir kovalayıcı olarak geleceği olabileceği olduğunu düşünüyordu o yüzden bu derse her zaman önem vermiştir. Bir çok öğrenci için bu gerekli dikkatin verilmediği bir dersti ama Elliot için rekabetin en çok öne çıktığı ve en çok hırslandığı dersti. Bu yüzden Profesör Harvey her ne kadar Gryffindor mezunu da olsa en sevdiği profesör o sayılırdı. Bütün tatil antrenman yapamamıştı ve tekrar süpürge üzerinde olmak onu çok rahatlatacaktı. Uzun süredir bulunduğu stresi tek atmasını sağlayan Ateşokundan başka bir şey değildi. Bu ders Profesör Harvey'in ateşokunu kullanılmasına izin vereceğini düşünerek Ateşokunu yanına almıştı. Üzerine de Slytherin quidditch formasını geçirmişti. Aslında bütün derslerde cübbe yerine bu formayı giymek istiyordu. Elinde süpürgesiyle Quidditch sahasına gelmişti. O an en son gelen kişi olduğunu anlamıştı Elliot.

Çok fazla geç kalmadığını umarak profesörün bulunduğu yere gitti Elliot. Profesörün bulunduğu yere vardığında Elliot daha profesörün yeni konuşmaya başladığını fark etti ve derin bir nefes verdi. “Evet millet, bir derste daha beraberiz. Güzel ve verimli zaman geçirmenizi umuyorum. Bu haftaki dersimizde yapacağımız şey, bir maç. Sezon maçlarına hazırlık amacıyla böyle bir şeyi yapmayı seçtim, elbette antrenmanlarınızda yeterince hazırlık yapıyorsunuz, biliyorum. Ancak benim önderliğimde bir maç antrenmanı yaparsanız daha çok şey öğreneceğinizi düşündüm.” Maç dediği anda Elliot süpürgeye binip kendini sahanın ortasına atmamak için zor tutuyordu. Bu habere çok sevinmişti. Sonunda derslerden birinde tam anlamıyla eğlenebileceği bir şey yapabilecekti. Belki bir kaç Gryffindor'u da yanlışlıkla itekleyip süpürgesinden düşürebilirdi. Sonuçta bu gerçek maç değildi ve alacağı tüm cezalara değerdi. “Bildiğiniz gibi, Anastacia Gryffindor takım kaptanı, Reyna da Ravenlaw. Bugünkü maç için takım oluşturmamız gerekecek ve onlar bu işi halledecekler. Anastacia, sen bir takımın kaptanısın, Reyna sen de birinin. Takımlarınızı oluşturun ve maça başlayın. Tıpkı şu Mugglelar’daki… Yakan top oyunu gibi. Biliyorsanız tabi.” Dersin kötü yanı da bu olmuştu Elliot için takım kaptanlarından biri Ravenclaw biri ise Gryffindor'du. İki takıma da girmek istemiyordu ama birini seçmesi gerekirse bu Ravenclaw olurdu kesinlikle. “Ayrıca, bir konu daha var. Bildiğiniz gibi büyücü dünyasında birçok Quidditch oyuncusu var, her birinizin bir favori oyuncusu olduğundan eminim. O favori oyuncularınız gibi oynayacaksınız, onların yaptığı hareketleri, yöntemleri kullanacaksınız. Kendi süpürgelerinizi kullanabilirsiniz, geçen derste olduğu gibi benim verdiklerimi kullanmak zorunda değilsiniz. Evet, iyi eğlenceler!” Kendi süpürgeleriniz demişti profesör. Elliot yanlış duymamıştı. Bu sefer o sıradan yavaş ders süpürgeleri gerekmiyordu. Ateşokunu dilediği gibi kullanabilecekti. Takım seçimleri başlamıştı. Elliot her iki takımada girmek istemediği için süpürgesini havalandırıp üzerine oturdu ve birinin onu seçmesini bekledi herkes seçildikten sonra o ve iki daha seçildikten sonra Reyna'ya yalvaran gözlerle bakmaya başlamıştı ama onun yerine Elliot'u Anastacia seçmişti. Bu çok kötü olmuştu çünkü olması gerektiği gibi tüm Gryffindor'lularda oradaydı ve onlara karşı değil onlarla bir takım oyunu oynaması gerekecekti. Kızın etrafında toplandıklarında konuşmaya başlamıştı. "Evet gençler, ilk önce bulmanızı istediğim şey bir quidditch oyuncusu ve takımının meşhur yöntemi. Bildiğiniz üzere her takımın, her oyuncunun kendi hareketleri vardır. İkinci istediğim şey ise seçtiğiniz bu hareketin tehlikeli olmaması ya da uygularken bir profesyonel edasıyla hareket etmemeniz. Çünkü burada kimse profesyonel değil ve kendimizi kaptırırsak başımıza bela açabileceğimizi unutmayalım," Elliot'un istediği zaten birilerinin başına bela almasıydı ama artık öyle bir şey olmayacaktı sadece maçı oynaması gerekecekti. "Mükemmel. Şimdi, tam 7 kişiyiz. Bu bizim için mükemmel rakam. Onlara 8 kişi bıraktım, bu artı gibi görünebilir ama değildir, takımlarında karışıklığa yol açacaktır. Pekala. Logan, Elliot ve Lulu kovalayıcı olacak. Chloé ve ben vurucuyuz. Aleks arayıcu ve Phomel tutucu. Arada sırada da bana kulak verirseniz mükemmel olur. Şimdi yerlerinize geçin ve dediklerimi unutmayın!" Herkes yerlerine yükselmeye başlamıştı. Elliot'ta yükselip sahadaki yerini hazırlamıştı daha oyun başlamadığı için süpürgesine sımsıkı sarılmış ve favori oyuncusu İtalya takımının kaptanı Matt Spencer'in hareketlerini düşünmeye başlamıştı. Eğer istediği hareketleri yapabilirse bu maç harika olacaktı.