Ad-Soyad: Damien Arthur Smithi
Diğer karakterleriniz: ---

Karakteriniz

1. Seçilmek istediğiniz bina(-lar): Slytherin
2. Sınıf: III. sınıf
3. Kan Durumu: Safkan
4. Karakteriniz ve Geçmişi: Geçmişi ile ilgili çok bir şey bilinmemektedir. Yalnızca o doğarken annesi vefat etmiş ve babası tek başına büyütmüştür. Zor şartlar altında yetişmiş olsa da kendini büyüye adamış biri olmuştu her zaman. Babasına ısrar etmesi üzerine Hogwarts'a yazılmıştır. Tek istediği babasının yolundan yürümek ve bir Slytherin olmak.
5. Güçlü: Biçim değiştirme (B)
6. Zayıf: Tılsım (T)

Örnek Roleplay
Demir kapıya yaklaşırken nöbet tutan iki muhafız uzaktan bir bakış attıktan sonra tanıdıkları an önünde saygı ile eğildiler Tâ-Hekan'ın. Sırtı dik, omuzları geride tam bir savaşçı edasıyla yürüyordu. Eliyle ufak ve anlaşılmaz bir işaret yaptığında demir kapının büyük kilidini açmışlardı muhafızlar. Hafif bir gıcırtı ile açıldı kapı. Bir an duraksadı ve daha sonra hışımla daldı uzun, dar ve karanlık koridora. İlerledikçe daha çok yaklaşıyordu yalnızlığa. Nihayet koridorun sonundaki demir kapıya ulaştığında biraz daha sertleşti yüz ifadesi. Kapıyı sertçe açtı ve daldı içeri. Burası geniş zindanın en önündeki balkonu idi. Balkonun sağında bir merdiven ile talim alanına iniliyordu. talim alanının duvarlarında sağlı sollu oda kapıları vardı. Whodarîmler burada kalıyorlardı. Balkonun demirlerine elini koydu ve soğukluğunu hissetti zindanın. Baş eğitmen onun geldiğini görünce hemen yanına koştu ve eğilerek

" Hoşgeldiniz Generalim! " dedi.

Tâ-Hekan sert tavrından hiç taviz vermeden

" Bütün Whodarîmleri toplayın ortaya! " dedi.

Sesi soğuk bir hançer gibi kesti zindandaki havayı. Üstat hiç ikiletmeden hemen aşağı indi ve yardımcıları ile birlikte odalara girmeye başladılar. Bir kaç bağırış ve çağırıştan sonra dışarı çıktı geleceğin askerleri. Tâ-Hekan'ın eserleri. Gururla bakıyordu onlara. Umutla. Sonunda talim alanının ortasına dizilmişlerdi hepsi. Balkondan gurur edası ile bakıyordu askerlerine. Baş üstadı yanına çağırdı ve içlerinden hazır olanları seçmesini söyledi. Üstat hızla aşağı inerken düşüncelere daldı Tâ-Hekan. Whodarîmler ! Acının evlatları. Daha anne sütünün tadını almadan kan içen çocuklar. Bir anne eli gibi okşayan kırbaçlarla büyüyen insanlar. Acıya bağışıklık kazanmış, yalnızca insan eti ile beslenen bu varlıklar. İşte bunlar krallığımızın geleceği. Dünyayı dize getirirken düşmanlarımıza korku salacak olan cesur savaşçılar. Bu adamlar acı kavramını hiç öğrenmemiş, hayatları boyunca değil savaş, güneş yüzü bile görmemiş insanlardı. Ama yine de insanlardı. Bunu biliyordu Tâ-Hekan ve ona göre davranıyordu. Eğer onlara karşı kibir içinde olursa hiç bir işlerine yaramazdı bu askerler. Boşuna ölüme yollamış olurlardı. Ölüm. Bu askerler, ölümün oğulları. Her zaman öldürmenin en önemli noktası ölümü kabul etmektir dedi atalarım. Bu adamlar birer ölü olarak doğdular. Onlar çoktan öldüler bu düşünceleri ile kendini biraz daha rahatlatmıştı Tâ-Hekan. Fakat tek sorun onların insan olmaları değildi. Kendisinin de bildiği gibi değil savaşı, güneş yüzü bile görmemişlerdi. Çok tecrübesizlerdi. Dövüş konusunda üstün yeteneklere sahiplerdi fakat karşılarına gerçekten onları öldürmek için koşan bir Gondorlu çıkmamıştı henüz. Bunun için Galin ve kendisi bu akınları hazırlamıştı. Bu küçük akınlar sayesinde hem bu seçkin birlik tecrübe kazanacak, aynı zamanda düşmanlarına gün yüzü göstermemeye devam edeceklerdi.

Üstadın yanına gelip seçtiği adamları göstermesi ile diğer Whodarîmler odalarına çekildiler. Ardından Tâ-Hekan kendini dikleştirdi, bakışlarını sertleştirdi ve bir konuşma için zindanın boğuk havasını olabildiğince ciğerlerine çekti.

" Whodarîmler ! Sizler bu zindanın evlatlarısınız. Babanız bu zindan. Anneniz bu zindan. Kılıçlarınız, eşleriniz, kalkanlarınız ise kardeşiniz! Siz acı ile büyüyüp, kuşku ile uyudunuz! Ve yemeğiniz, bunun gibi köpeklerdir ! "

Sesindeki gürlük insana ilham veriyordu. Üstat, Tâ-Hekan bu cümleleri sarf ederken arkadan bir köle ile gelmişti. Tâ-Hekan köleyi bir çuval gibi tutup, Whodarîm'lerin önüne fırlattı. Gözlerindeki o haz duygusu paha biçilmezdi. Whodarîmler adamı aslanın ceylana saldırması misali parçalarken zevkle ve gururla izliyordu Tâ-Hekan. Bu onun eseriydi. Onun şaheseriydi. Yıllarca sarf edilen emeğin ve paranın karşılığıydı önündeki bu manzara. Karşısında tıpkı bir vahşi hayvan gibi beslenen 13 adam onun en büyük gururuydu işte. Kendi kendine,

"Artık hazırlar! "

diye söylendi. Yılların karşılığı olan, kana susamış canavarları artık hazırdı.