" Hayır bu doğru olmamalı. " diyerek uyanıyordum her zamanki inanamayışımla. Ancak bu sefer içimde bir korku ve beklenmedik bir ziyaretin habercisi gizliydi. Çarşafı üzerimden tüm dertlerimden kurtulmak istercesine atarak hızla ayağa kalktım ve muhtemelen oldukça özensiz bir şekilde hazırlandım. Gerçekten, doğru olabilir miydi? Bir yanım şüphesizki doğru olduğunu zaten bildiğimi savunmakta diretse de, diğer bir yanım bunun doğru olmama ihtimalinin de olduğunu söyleyip duruyordu. Şimdiye kadar neyi yanlış bilmiştim de bunu yanlış bilecektim ki? İhitmallere asla güvenmezdim, boş yere umut verdikleri ve ardından gerçekleşmedikleri için. Üç Süpürgeye doğru yola koyulurken, oraya gitmekle gitmemek arasın da kalmıştım. Rüyamdaki gibi cisimlendim ve Üç Süpürge'nin önünde öylece durdum.

Hiçbir şeyin eskisi kadar kötü olamayacağını varsayarak içeriye girdiğim de Tethys'in siyah cübbesinin üzerinde bir altın kadar değerliymiş gibi parıldayan sarı saçlarıyla karşılaştım. " Geleceğimi biliyordun değil mi? " Yukarıyı işaret edeceğini anladığım da teklifine hayır deme şansımın olmadığını hatırlayarak onu takip ettim. Normal bir Üç Süpürge, normal bir oda ve beklentilerimin oldukça üzerinde bir gerilim gösteren bir karşılaşma. Ben ikili koltuğun üzerine gerginliğimi gizlemeye çalışarak otururken aslında büyük bir endişeyle ona sorular yöneltmek istiyordum. Oysa, yatağa sırtını dikleştirmiş, bir asilzade gibi oturuyor ve elindeki kitaba bakıyordu. " Neden geri geldin? " Tek dileğim, eğer doğruyu söylemezse gerçeği rüyalarım da bulmamaktı. Asla neler yapacağını soyumdan gelen yeteneğimi kullanarak görmek istemiyordum. Ne derse inanmam gerektiğini ve insanların değişebilme ihtimalleri olduğunu varsayarak gülümsedim. Ne korkakça bir gülümseyiş.

Kızıl Saçların içeriye giriş yapacağını umarak, çiftli koltuklardan birine yayılmıştım. Elimdeki kaymak birasıyla aşağıya indiğim de kapının önün de arkası dönük bir kadının dikildiğini fark ettim. Kadın bir şeyler mırıldanarak ortadan kaybolduktan sonra, yerini içeriye girmekte biraz tereddüt taşıyan Aurora almıştı. Yüzümde ne hissettiğimi, ne düşündüğümü hizleyen ifademle kaymak birasını yudumlarken içeriye girdiğinde onu duymamazlıktan gelerek yukarı kattaki odaya peşimden sürükledim. Odadan içeriye girdiğim de elim de oldukça kalın ve tozu az önce alınmış bir kitapla duruyordum. Ne söyleyeceğimi ve eminim amacımın ne olduğunu merak ediyordu. Gözlerimi onunkilerden ayırdım ve kitabın kapağını açmadan içinde neler olduğunu tahmin etmeye çalıştım. Okumuştum, bir kısmını, ama hâlâ amacını anlayabilmiş değildim. Belki de bir amacı bile yoktu bu defterin. " Neden geri geldin? " Gözlerimi, uzun ve düm düz kızıl saçlarıyla vücut hatlarını biçimlendiren Genç Profesör'e yönelttim. Gerçekleri duymak istiyordu muhtemelen. Her zaman ki gibi, çok kurcalıyor ve aslında hiçbir şeyi öğrenmek istemiyordu. İstediği tek şeyin huzur ve güç olduğunu anımsayarak, kitabı ona uzattım.

" Her zaman akıllı olduğunu düşünmüşümdür Aurora, " kitabın kapağını açtığında ilk sayfada zorlukla gördüğü isimle göz bebeklerinin hareketlendiğini aramızdaki mesafeye rağmen görebiliyordum. Genç Cadı kargacık burgacık el yazısını okumak için gözlerinin adeta canına okuyor, onları zorluyordu. En son ismi okuduğundaysa gözlerini kitap hâline getirilmiş, kalın defterden kaldırarak bana çevirmişti. " Bu yüzden seni kendi kızımmış gibi büyüttüm ve sana Alejandra'dan hatta Dean'dan bile çok emek verdim. " Sesimi düzeltebilme amacıyla kısa, klişe bir öksürüğün cümlemi bölmesine izin verdim. Ben cümlemi tamamlarken o gözlerini merakla kitabın yahut defterin, sayfalarına emanet ediyordu. Hava fırtına kopartmaya müsait bir gök gürültemesiyle inliyordu. " Şimdi sen bana söyle, bana aptal bir postayla gönderilen bu defter de neyin nesi? " Yatağın üzerine fırlatılmış asamı sol elimle alarak Aurora'ya doğru ilerledim. Defteri bana uzatırken ki bakışlarından korktuğunu sezebiliyordum. Korkma Aurora diyebildim içimden, bu ahmak oyunu oynayanı bulacağım.

Bana uzatılan kalın kitabı alırken, her zaman zeki olmadığımı anımsadım. Geçmişim de azimli bir Slytherin öğrencisi yatarken, hırçınlığım ve kabalığım Tethys'in sayesinde yerini nezakete ve güler yüzlülüğe bırakmıştı. Öyle ya, onun sayesinde kurnazlığımı iyimserlikle birleştirmiş olmama rağmen o hiçbir zaman başarıyı kendi üzerine almıyordu. Tüm iyilikleri bana yüklüyor, huzuru bana veriyor, sorunları kendisi omuzlanıyordu. Kitabın kapağını açtığım da, bunun aslında oldukça kalın bir defter olduğunu ama yazarının yazmaya duyduğu meraktan dolayı bunu bir kitap gibi doldurduğunu fark ettim. Yani sanırım, öyleydi. Godric ismini güçlükle okurken, yazının karmaşıklığı gözlerimi yormuş olsa da tüm yorgunluğum yerini endişeye bırakmıştı. İçimden bunun bir günlük olduğunu söylerken, Tethys'in beni kendi kızıymış gibi büyüttüğünü, beni yetiştirdiğini söylemesiyle gözlerimi ona diktim. Kısa bir bakışma yaşamış olsakta, o an ona küçük bir kız çocuğuyken yaptığım gibi sarılmayı çok istemiştim. Daha sonra, nezaketin yanında verdiği 'yüze duyguları gizleyen bir maske tak' dersini anımsayarak yalnızca gülümsedim. Yalnzıca, gülümsememe izin vardı.

Gökyüzünün çığlığıyla irkilirken kulaklarım onun sözlerini buluyordu. " Şimdi sen bana söyle, bana aptal bir postayla gönderilen bu defter de neyin nesi? " Defteri ona içimdeki karmaşıklığı gizlemekte güçlük çeken bir el titremesiyle uzattım. Duygularıma dokunulduğun da maskemi takamayacağımı biliyordu, onun kadar güçlü bir cadı olmadığım gibi onun kadar vurdumduymaz bir insan da olamıyordum ne yazık ki. " Bilmiyorum, " dedim korkumu bastırmayı bırakarak. Dürüstlüğüm, en büyük hazinemdi, Tethys henüz on beş yaşımdayken söylemişti bunu. " Onun kirli çamaşırlarını bilmeni isteyen bir dost? " İnanıp inanmamak arasın da giden bir beyne sahiptim. Ne zamandır inanç işlerini ona bırakıyordum ki? Gözlerimi kapıya yönelttim, birinin dinlediği izlenimine sahip olmuştum bir anda. Tethys bunu fark ettiği an kapıyı açmış olsa da, dinleyen her kimse çoktan gitmişti. " Gitmeliyim. " diye fısıldayarak kapıya doğru yöneldim. Kapıdan çıkarken son söylediği sözler beynim de yankılanıyordu. " Dikkat et, kızım. " Roma'ya kargoyla, kitap yazarmışcasına tutulan bir defteri kim gönderirdi; bilmiyordum.