Yasak Orman'ın karanlığında gizlenerek yürürken, sigarasını götürdü dudaklarına ve derin bir nefes çekti Ruby, içindeki tek endişe bir profesöre yakalanmaktı. Saçmalık, diye düşündü Ruby. Gerçekten de öyleydi. Onu böylesine rahatlatıp, sakinleştirebilen bir şeyin şiddetle yasaklanmış olması kadar boktan bir şey olamazdı. Ruby içine çekmiş olduğu dumanı dışarıya üfledi ve dudaklarını ıslatarak gözlerini kıstı, etrafını görmek çok zordu ancak kuş, böcek ve çalıların arasında gezinen hayvanların seslerini duymak da yetiyordu ona. Zamanını hep yalnız geçiren bir kızdı Ruby, çok az gülerdi ve çok az konuşurdu, en azından çok yakın olduğu kişilerle olmadığı zamanlarda; ve sigaraları... Onlar onun gerçek dostuydular, onlar kendisini gerçekten mutlu hissettiren tek şeylerdi. Bitmek üzere olan sigarasını umursamazca fırlattı ve cebinden yeni bir sigara çıkaracakken, onu duydu. Telaşla arkasına döndüğünde bilincini çoktan kaybetmişti ve ebedi karanlığa gömülmüştü.

Dehşet bir baş ağrısı ile uyandığında genç kız şaşırmıştı, bir önceki gün başını ağrıtacak hiçbir şey içmemiş ve yapmamış olduğunu biliyordu. Doğrulmaya çalışırken, sağ elini başına götürdüğünde boş ve kasvetli odada çınlayan demir sesini duyduğunda, bir kez daha şaşırdı Ruby ve koluna sıkıca bağlanmış olan zincire bakarken yüzünü buruşturdu. Neler olmuştu? Ormanı hatırlıyordu genç kız... Yeni bir sigara yakmaya çalışmıştı ve... "Ah." Hatırlamaya çalışmak başının daha da ağrımasına neden olmuştu. Hareket etmeye çalıştığında bacaklarına ve kollarına bağlanmış olan zincirler boğuk ve tok sesler çıkarıyordu. Ne boklar döndüğünü bilmiyordu ancak Hogwarts'da olmadığını biliyordu-yani sigara içen öğrencileri bir mahzene kapatıp zincirlemek gibi bir yaptırım uygulanmaya başlamışsa o başkaydı- ama neresiydi burası? "Hey!" diye bağırdı genç kız çatlayan sesi ile, bağırmak kendisini son derece yorgun hissetmesine neden olmuştu, güçsüzdü. Ona bunu kim yapmıştı? "Çıkarın beni!" Bir çeşit sapık tarafından kaçırılmış olmalıydı, zincirler hakkında yapılabilecek en mantıklı açıklama buydu. Yasak Orman'da dolaşmak yasaktı evet, ama orada takılan öyle çok öğrenci vardı ki. Ruby anlamıyordu, neden onca öğrenci içinde o, bir sapık tarafından kaçırılmıştı? "Siktir," diye homurdandı ve bilekleri acısa bile, kelepçeleri zorlamaya devam etti.

Darren uzun zamandır Yasak Orman içinde takılıyordu, genelde iki sebebi olurdu; Hogwarts arazisinde bulunmak Paige'i hatırlattığından veya tehlikeyi ve kanı sevdiğinden mi. Fakat bugün kesinlikle yeni bir kurban arayışından buradaydı. İçindeki canavarı durdurmak istese de yapamıyordu, insanların acı çekmesi ona korkunç bir zevk verirken zevkleri uğruna insanların canını yakmaktan vazgeçemiyordu. Sadist eğlencelerinden birine kim kurban gidecekti bugün. Sen. Usul usul esen rüzgarla kıpırdayan kumral saçları, ağzındaki sigarayla çizdiği asi imajı ve sevdiği kadının binasından olması çekmişti ilgisini. Evet, bugünün şanslısı sensin. Avına yaklaşan bir aslan misali son derece dikkatli ve özenli davranıyordu. Sessizce attığı adımlar ile kızın bedeniyle arasında oldukça ufak bir mesafe kalmıştı. Seviyordu bu muggle işi üstüne eter döktüğü bezleri. Bayıltma konusunda son derece etkililerdi. Aniden ağzıyla burnunu kaplayacak kadar geniş bezi bastırdı cadının yüzüne bir sigara daha yakmadan önce.

Eterin etkisi geçmiş olsa da kız yorgun düşen bedeni yüzünden derin bir uykuya dalmıştı. Her an uyanabilirdi, bu yüzden kırmızı odasını hazırlayan Darren'ın kulağı bir yandan da kilitli, camları yalıtımlı ve parmaklıklı olan odadaydı. Eğer yeterince şanslıyla, adının Ruby olduğunu öğrendiği kız; buradan canlı çıkabilecekti. Yüzünde o dehşet saçan boyalı maskesi vardı, işleri için bu kılığı tercih ediyordu. "Çıkarın beni!" Uyandı. Gamzelerini belirginleştiren o ahlaksız, tehlikeli gülümsemeyi yerleştirdi yüzüne. Oyun başlıyordu, sabırsızdı Darren. Bilediği bıçağını bırakarak kızın yanına gitti.

"Merhaba güzellik." Çapkın bir sesle konuşmuştu, uyumluydu gülümemesiyle. Şaşkın şaşkın bakan genç kız yorum yapamamıştı bir süreliğine. Darren ise kelepçelerini açmadan bağlamış olduğu sandalyeden çıkarıp aldı titreyen bedenini kucağında ve kırmızı odaya götürdü. Deriyle kaplanmış yatağa yatırdı ve kelepçelerini uygun yerlere bağladı tekrar. Ağzına bir bant yapıştırmasına gerek yoktu, dışarıya hiçbir koşulda ses gitmiyordu ve acının bir ses bulmuş hali hoşuna gidiyordu genç adamın. Neşteri gördüğünde korkuyla açılan gözlerine ağzı da eşlik etti ve bir çığlık bıraktı güzel dudaklarının arasından. Darren ise usul usul omzuna sürttü neşteri ve akan birkaç damla kanı yaladı diliyle, akmasına izin vermeden. Yandaki koltuğa geçerek bir sigara yaktı daha sonra, severdi kurbanlarıyla konuşmayı; hem öncesinde, hem sırasında, hem de sonrasında. "Sen Ruby olmalısın?"

"Sen Ruby olmalısın?" Onu kelepçelerini çıkarmadan, başka bir odaya taşıyıp, deri yatağa yatırmadan ve o lanet olası neşteri çıkarıp Ruby'nin kalbinin deli gibi atmasına neden olmadan önce söylemişti bunları. İsmini nereden bildiğini bilmiyordu genç kız ama diğer her şey gibi bu da kalp atışlarının bir kez daha korkuyla hızlanmasına neden olmuştu. Kelepçeler içindeki bileklerini oynatmaya çalışarak, sigarasından derin nefesler çeken adama baktı. Yüzünde yine son derece ürkütücü olan bir maske vardı, Ruby yutkunmaya çalıştı ancak bunu yaptığında eline geçen tek şey boğazında hissettiği o dehşet verici acıydı. Deri yatağa sürtünen vücudu odanın içinde yankılanan gıcırtı seslerinin çıkmasına neden oluyordu, kelepçelerden kurtulamayacaktı, en azından şimdilik. Yanı başındaki bu manyağı öfkelendirmemek adına, daha fazla hareket etmemesi gerektiğine karar vererek yan gözle oturmakta olan adama baktı. O maske. "Adımı nereden biliyorsun?" Pekala, bu bir katil -ya da her ne boksa artık- ile konuşmak için iyi bir başlangıç olabilirdi belki de, ya da olmayabilirdi de. Ruby daha önce bir katil tarafından kaçırılmamıştı. Her zaman aykırı, bohem ve bunalım bir hayat yaşamış olsa bile, böyle bir şeyin başına geleceğini düşünmemişti genç kız hiç. Hayatının hep aynı sıradanlık ve sıkıcılık perdesi arkasında kısılı kalacağını, hayat boyu anormal biri olarak normallerin yüzdüğü bir okyanusta boğulacağını düşünmüştü.

Boş odada yataktan ve kenardaki tezgahtan başka bir şey olmasa da, gözlerini gezdirerek bir kaçış yolu aradı Ruby, ona yardımcı olabilecek bir şey. Adam onu öldürmeden, o kaçmayı başarmalıydı. Bu zor olacaktı, ama asla imkansız değildi ve Ruby bunu başarabilirdi. Dudaklarını ıslattı ve birkaç saniye düşündü, yaşamak istiyorsa diğer kurbanlardan farklı bir şey söylemeliydi. Asla yalvaramazdı, asla para ve bunun gibi hayatını kurtaracağını sandığı aptalca tekliflerde bulunamazdı. Çatlayan bir sesle konuştu, o sırada sesinin en güçlü hali buydu. "Sigara alabilir miyim?" Pekala, bu kendisinden bile beklemediği bir sözdü, ancak çıkmıştı bir kere dudaklarından ve geri alamazdı, ayrıca o sırada canı çok sigara çekmişti. Sonuçta adam onu son sigarasından mahrum bırakmıştı, genç kızı kaçırıp zincirlemişti ve Ruby'e en azından bunu borçluydu.

Darren sigarasını içmeye devam ederken kelepçelerin altında, derinin üstünde boğuşan bedenini izliyordu genç kızın. Şaşırmamıştı tabii, çıkmak istemesi normaldi de buradan gerçekten çıkabileceğine inanıyor muydu, hem de Darren izin vermeden? Komikti, cadının biraz daha mantıklı hareket edebileceğini düşünüyordu. Ardından düğmesine basılmış gibi birden hareket etmeyi keserek biraz rahatlamaya çalışarak kıvrıldı yatağa. "Adımı nereden biliyorsun?" Dudakları biraz daha yukarı kıvrıldı genç adamın, ancak sessizliğini koruyarak ciğerlerini zehirleyen dumanı aralanmış dudaklarının arasından bıraktı. Cinsiyete göre değişecekti işkence şekli, bu sefer bir kız düşmüştü ağına, acılı çığlıkları kulaklarında yankılanırken erken boşalma gibi bir sorunla bile karşı karşıya kalabilirdi. Ruby, güzel bir kızdı; bu yüzden olayı daha eğlenceli kılıyordu işte. "Sigara alabilir miyim?" Kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı Darren'ın, böyle cüretkar bir tavır beklemiyordu ancak severdi cesur hareketleri. Bir şey söylemeden ayağa kalktı ve elindeki sigarayı kızın dudaklarının arasına bıraktı, içine çektiğinde sigarayı geri çekti Darren kız dumanı dışarı bırakırken. Birkaç nefes daha devam etti böyle. "Umalım da içtiğin son sigara olmasın bu," Sırıtarak ekledi: "şimdi sıra benim zevkimde."

Bir kelepçeyi çıkarıyor, ters döndürüyor, tekrar takıyordu. Böyle böyle 4 kelepçeyi de halledip kızın yüz üstü yatmasını sağlamıştı. En sevdiği pozisyonda başlayacaklardı, en acılı pozisyonda. Tezgahtan kremi alıp üstündekileri çıkarmaya başladı Darren, ardından kızı soydu usul usul. Titreyen bedeni yalvararırcasına yapma diyordu fakat Darren dinler mi? Kızın üstüne çıktığı gibi arka deliğini zorlayarak girmeye başladı. Acı dolu haykırışlar, feryatlar tüm odada yankılanırken zevkle bir kahkaha attı Darren. Daha yeni başlıyoruz.

Ama fiziksel bir acıdan çok, zihinsel bir acıydı bu. Zihni, ruhu kan ağlıyordu genç kızın ve bu acı dudaklarından şiddetli haykırışlar şeklinde dökülüyordu, bomboş odada yankılanıyordu sesi, kulak tırmalayıcı bir şekilde ve arkasından ona baskı uygulayan çocuk-konuştuktan sonra onun bir adam değil de, daha genç bir çocuk olduğunu anlamıştı- Ruby çığlık attıkça daha da hızlanıyordu, daha da vahşileşiyordu. Daha önce sevişmemişti Ruby hiç, sevişecek kadar sevilmemişti. Şimdi anlıyordu, sevişmek için sevilmenin gerekmediğini. Ne kadardır devam ettiğini ve ne kadar devam edeceğini bilmiyordu bu işkencenin, ama alışmıştı artık bedeni ve ruhu bu acıya, çığlık atmıyordu artık. Sonunda çocuk sertçe Ruby'nin vücudunu yüz yüze gelecekleri şekilde çevirdi ve bu sefer böyle devam etti işkencesine, Ruby gözlerini kapattı sıkıca, ağlamaktan kızarmış ve acımakta olan gözlerini. Çocuk boynuna gömmüştü yüzünü ve zevk dolu sesler çıkarıyordu, Ruby'nin tüylerinin diken diken olmasına neden olacak sesler. Bekaretini istemeden de olsa bir sapığa vermiş olmanın acısını çekiyordu Ruby, tavana baktı sakince, bitmesini bekledi, bekledi ve bekledi. Ama anlaşılan bu iş o kadar da kısa sürmüyordu.

Yutkundu genç kız ve doğrulmuş olan çocuğa baktı, o yüzündeki maske her şeyi berbat ediyordu. "Maske," diye fısıldadı. Çocuk aniden durmuştu ve Ruby bu durgunluk yüzünden vücudunun alt bölgesinde bir yerlerin zonkladığını hissetmeye başlamıştı. "Maskeyi çıkar," dedi gözünden bir damla yaş düşerken. "Lütfen maskeyi çıkar." O maskeyi taktığı sürece dayanamazdı Ruby, katlanamazdı buna daha fazla ve yalvarmak istemiyordu, yalvarırsa ve göründüğünden daha da güçsüz olduğunu belli ederse her şey mahvolurdu. Isırılmaktan kanamaya başlamış olan dudaklarını yaladı ve diline pas tadı geldiğinde kısa bir nefes aldı Ruby, en azından maskenin ardındaki sapığını görebilirse kolaylaşırdı belki her şey... ve şu kelepçeler. O kelepçeler olmasaydı her şey mükemmel olabilirdi. Ama şimdilik, bunu isteyemezdi, bu fazla cüretkar bir davranış olurdu ve karşısındaki sadistin onu her an her sebepten öldürebilecek kadar manyak olduğunu düşünüyordu. Çok tuhaf, diye düşündü çocuğun maskesine bakarken, sessizlik içindeki o bekleyiş ölüm gibiydi adeta, ne yapacağını bilemeden öylece durmak ve beklemek... Eskiden ben, anormalim diye düşünürdüm.