|  Konu: Amanda Rosenfeld  Paz Ağus. 18, 2013 2:24 am | |
|
Ad-Soyad: Amanda Rosenfeld (Amy).
Diğer karakterleriniz:-
Karakteriniz
1. Seçilmek istediğiniz bina(-lar): Ravenclaw, Gryffindor
2. Sınıf: V. Sınıf
3. Kan Durumu: Safkan
4. Karakteriniz ve Geçmişi: Küçükken ailesi Kofti olduğundan şüphelendi, bu yüzden yedi yaşında Muggle okuluna gönderdiler. Orada hep ezilen kız oldu. Bir gün okulda sevmediği bir oğlanın her tarafında sivilceler çıkmasına sebep oldu, elbette kontrol edemediği sihir yüzünden. Bunu duyan ailesi sevinçten havalara uçtu. Ancak Amy, ona güvenmedikleri için ailesini hep suçladı. Bu sırada annesi hamile kaldı. Erkek kardeşi doğduğunda Amy onu koruyacağına söz verdi. Hayatta ki en önemli varlığı, küçük kardeşi Jamie.
5. Güçlü: Biçim Değiştirme.
6. Zayıf: İksir
Örnek Roleplay
Güzel bir gündü... Aralık perdeden içeri sızan güneş ışığı, masanın üstünde ki kuş kafesine vuruyor, sarı telleri altından yapılmış gibi parlatıyordu. Biraz ileride, küçük odanın içinde gereğinden büyük olan geniş yatak vardı. Ve mavi ile bezeli o yatağın içinde, küçük bir kız uyuyordu. Olacaklardan habersiz, belki güzel bir rüya, belki de hayatının en kötü kabusunu görüyordu. Kızıl saçları yastığa yayılmıştı, üstünde ki yorgan sıyrılmıştı. Yatağın dayandığı beyaz duvara onlarca poster asılmış, çizgi film kahramanı resimleri yapıştırılmıştı. İşte o duvarın arkasında, anneyle babanın odasında bir gürültü oldu. Kız bunu duydu ama uykusuna devam etti. Kuş ise delicesine ötmeye başlamıştı. Küçük kız, kuşa bakmak için güzel uykusunu böldü ve o an, iki el silah sesi duyuldu. Kızın dehşetle açılmış mavi gözleri posterli duvara bakıyordu. Öylece kaldı. Belki bir saniye, belki bir saat. Bilemedi. Sadece durdu. Ve kuş da durmuştu, sanki olanları anlamıştı. Kendince sessiz bir yas tutuyor gibiydi. Ölen babanın yasını. Yetim kalan kızın yasını. Ya da deliren annenin yasını.
''Debra?'' dedi kadın. Gözleri yaşlı, elleri kanlıydı. Sarı saçları yapılıydı ancak onlarda da biraz kan vardı. Kızının yanına koşup ona sarılmak istedi, ama bir şey onu durdurdu. Belki de günahıyla masum kızını kirletemeye hakkı olmadığı düşünmüştü. Ellerinde babasının kanıyla ona sarılmasına olanak yoktu. ''Ah, Debra...'' Kızın mavi gözleri, annesinin kahverengi gözleriyle buluştu. Deniz ile karanın, yer ile göğün birleşmesi gibiydi. İki farklı dünya, iki farklı yaşam. Onları ayıran şey, merdivenden gelen ayak sesleri oldu. Debra'nın arkasında ağabeyi Jeremy belirdi. Dış görünüşüne bakarak ergenlik acıları yaşayan bir genç olduğunu söyleyebilirdiniz. Simsiyah tişörtler ve pantolonlar, dağılmış saçlar. Görünüşüne ters olan tek şey, kızıl saçlarıydı. Ve mavi gözler. Kardeşinin ki gibi. Ve o gözler, şimdi dehşetle bakıyordu. Bu kez bir ergen gibi değildi bakışları, her şeyi anlayan ve acı duyan bir yetişkin gibiydi. Sanki o bir saniyede olacak her şeyi anlamıştı. Debra'ya sarıldı ve arkasına çekti. Biraz itekledi ve kapıyı kapattı. Sonrasında kızın duyduğu şeyler kulak tırmalayan sesler, ağlamalar ve çığlıklardı.
Polis geldiğinde ve geldikten sonra olanlar o kadar hızlıydı ki, Debra o anları rüyadaymış gibi yaşadı. Ağabeyini alıp bir yere götürdüler. Sevimli olmaya çalışan ancak beceremeyen bir kadın ona bazı sorular sordu. Korkmuştu Debra, o gün hakkında aklında kalan en net şeydi bu. O kadından korkmuştu. Kahverengi gözlerinden ve bozuk siyah saçlarından. Gerçi karşısında ki başka özelliklere sahip olsaydı yine korkardı. Bir süre sonra ağabeyini geri getirdiler. Şişmişti gözleri, ağlamaktan diye düşündü kız. İşte o zaman, annesini son kez gördü. Onlara sarılmadan ve öpmeden, sadece kısa bir bakış atarak gitti. Ve iki kardeş, evlerine girdi. Kısa süre sonra, eşyalarını toplamayı bitirdiklerinde, bu kez cidden sevimli bir adam onları yetimhaneye götürdü.
|
|
