Sıkıcı ve bunaltıcı bir gün tüm büyücüleri bekliyordu. Ardı sıra gelmeyen dedikodular Dırdırcı Binası'na akın ediyordu. Binadakiler o kadar dikkatli ve ellerinden geldiği kadar çalışıyordu ki mesai saatinin bittiğinin bile farkında değillerdi. Aralarında birinin mesai saati dolmuştur diye bağırması herkesi kendine getirdi. Felix çok yorulmuştu ve kafası balon gibiydi. Masasını toplayıp eşyalarını aldıktan sonra asasıyla bir harekette pencere storlarını aşağıya indirip ışıkları söndürdü. Ardından odadan çıkan Felix bina da fazla kişinin kalmadığını fark etti. Arkasına dönüp kapıyı kapattı ve binadan çıkmak için ana kapıya yöneldi. Biran önce eve gidip kafayı koyup yatacaktı. Ama bu fikir fazla düşünce olarak kalmadı. Ana kapıdan çıkınca yüzüne vuran hava soğukluğu çok hoşuna gitmişti ki eve gitmek istemiyordu. O nedenle Hogsmeade'e gitmeye karar verdi. Asasını sallayıp Hogsmeade'e olması bir oldu. Hemen hemen herkes buradaydı. En göze çarpan mekanlardan biri olan Felix Felicis Cafe & Bar'a girdi. İçeri loş bir ışıkla aydınlatılmış. Barmen masasının olduğu yere dizilmiş bir grup insan bira sipariş vermek için bekliyordu. Felix'de masaya doğru yaklaştı ve büyük bir bira istediğini söyledi. Barmen o kadar hızlıydı ki biranın gelmesi fazla uzun sürmedi. Birasından yudum alma işlemlerine başlayan Felix birayı bitirmişti. İkincisini istemek üzere eliyle işaret ettiği sırada gözüne biri çarptı. Sarı saçları o masum yüzü kendini kendinden almıştı. Kızın kendine baktığını fark ettiği anda kafasını öne eğdi.

Eleanore ne yapması gerektiğine çoktan karar vermişti. Şu an Hogwarts kapalı olabilirdi fakat kendisi tatil yapmaya hiç yaklaşamamıştı. İksirlerle ilgili yaptığı araştırmalar yüzünden evine bile gidemiyor nerede uygun yer varsa orada kalıyordu. Bu sıkıntılı hayata neden katlandığını düşündü ve bir kez daha aynı sonuca vardı. İksirlerle ilgili her şeyi seviyordu. Hızlı adımlarla Hogsmeade köyünün içinde ilerlerken kaşlarını çatmıştı. Yanında taşıdığı ufak çantanın içine genişletme büyüsü yapmıştı bu yüzden ani bir hareketinde şıngırtılar yükseliyordu. Sıkıntılı bir tavırla arka sokaklara ilerledi ve dış görünüşünü değiştirdikten sonra buluşacağı adamın yanına ilerledi. Görüşmeleri çok kısa olmuştu. Gereken  parayı verince her şeye sahip olabiliyordunuz. Karşısındaki bu garip adamdan uzaklaşıp başka bir köşede eski haline dönmüştü. Tabi fark etmediği şeyler de vardı takip edildiği gibi. Üzerini sihirle değiştirdikten sonra rahatlamak için bir bara girdi. Kenara usulca yerleşti ve alkolsüz bir şeyler istedi. Alkol kendisine dokunuyordu. Artık. Kendi üzerinde denediği iksirler yüzünden kendi bünyesi üzerindeki kontrolünü kaybetmeye başlamıştı. Önce hapşırdığında matemorfmagus yeteneği kontrolden çıkıp başka insanlara dönüşmesine neden oluyordu. Daha sonra en hafif içkilerde bile bir fıçı bira içmiş gibi sarhoş oluyordu. Kesinlikle iksir deneme işini bırakmalıydı fakat bu kadar ilerlemişken de bırakmak istemiyordu. Onu bulmadan rahat edemezdi. Kapının açılmasıyla beraber içeri giren adamı gördü. Gözlerini bir kaç kez kırpmak zorunda kaldı gerçekliğinden emin olabilmek için. Tek düşünebildiği adamın çok yakışıklı oluşuydu. Kendisini ihanet etmiş gibi hissedince barmenin önüne koyduğu bardağa çevirdi bakışlarını. Kendisini çok yalnız hissediyordu ve Michael uzaklardaydı. Kazının birinde, toprakların içinde Eleanore'n artık rahatça uyuyamamasından habersiz çalışıyordu. Onun çektiklerini bilmiyordu. Neyin üzerinde çalıştığını karanlık lord denen kötü büyücü öğrendiğinden beri peşinde birileri vardı ve kendisini yalnız hissettiğinden dolayı uyuyamıyordu. Eleanore zihinsel olarak çok yıpranmıştı ve kendisine güvenliği sadece Hogwarts sağlıyordu. Fakat o da kapalıydı. İzlendiği hissine kapılınca bakışlarını çevirdi. Az önce yakışıklı olduğunu düşündüğü adam kendisine baktığını farkedince başını önüne eğmişti. Eleanore gülümsemekle yetindi. Kapının tekrar açılmasıyla gördükleri karşısında donakaldı. Az önce alışveriş yaptığı adam yanında üç adamla beraber içeri girmişti ve birilerini arıyor gibi görünüyorlardı. Eleanore panik yaptığını göstermemek için aklına gelen tek fikre sığındı. Usulca kalktı masadaki adamın yanına gidip oturdu. Otururken "Oturabilir miyim?" diye sormuştu tabi ki ama cevabı beklememişti. Saçlarının yüzüne dökülmesine izin verircesine önüne eğdi başını. Adama bir şeyler söylemek zorundaydı. "Yalnız gördüm sizi. Umarım içki ve sohbet arkadaşınız olabilirim." Ne kadar saçmaladığının farkındaydı. İçki bile içmiyordu ki durumu toparlaması lazımdı. Gülümsedi sanki hiç problemi yokmuş gibi.

Onu şok eden şey konuştuğu adamın dırdırcının editörü oluşu muydu yoksa ardından yaşanan olaylar mıydı emin olamıyordu. Karşılıklı tanıttıktan sonra kendilerini, adam içki almak için yerinden fırlamıştı. Eleanore onun arkasından bakarken içinde bir şeylerin sızladığını hissetmişti. Ne kadar zaman olmuştu biriyle karşılıklı oturup sohbet etmeyeli? Hogwarts'ta her zaman meşguldü. Derslerinin yanı sıra bina sorumluluğu da vardı ve Slytherin öğrencileri hiç bir zaman kolay kişiler olmamışlardı. Onları gerçekten çok seviyordu. Fakat işine ayırdığı zaman yüzünden kendine hiç vakti kalmıyordu. Bu da zihnen çok fazla yıpranmasına neden oluyordu. Eleanore pişman değildi. Gözlerini garsona sipariş verip yerine oturan adama çevirdi. Ona bakarken bile içi acıyordu. Ağlayası gelmişti birden. Kendi iç dünyasına dalmıştı ki peşindeki adamlardan saklandığını unutmuştu. Sandalyesinin geri çekildiği hissetti. Adamlardan birinin koluna uzandığını görünce hızlıca ayağa kalkıp geri çekildi. Felix ise bu boşluğu doldurmuştu birden. Adamlara büyü yapıp onları dışarı gönderirken Eleanore gülüp gülmemesi gerektiğini düşündü. Olumsuz sonuca vardığında bardaki herkes onlara bakıyordu. Ayırca adamların pes etmediğini tahmin etmek güç değildi.  "Bir şeyler anlatmaya mecbur hissediyorsundur umarım Eleanore. İyi misin?" Başını 'evet' anlamında sallarken bardan çıkması gerektiğini düşünüyordu. Felix denen adamı bırakıp kaçsa kesinlikle dünya üzerinde isteyeceği en son şey olacaktı. Peşine takılmış meraklı bir gazeteci.  Onun yerine basit bir yalan söyleme kararı aldı. Adama doğru yaklaşıp kulağına fısıldamak için parmak ucunda yükseldi. "O adamlardan biri az önce bana saldırmaya kalkmıştı. Sapığım sanırım. Kurtulduğumu sanmıştım ama kaçınca buraya kadar takip etmiş belli ki." Ne tam olarak yalandı ne de tam olarak doğru. Sanırım iyice kara büyücülere dönmüştü. Adamdan uzaklaşmak için bir adım geri çekildi ve endişeli bir şekilde kapıya baktı. "Buradan çıkabilir miyiz artık." Sonra birden utanmış gibi ekledi. "Yani ben çıkacağım ve seni rahatsız ettiğim için üzgünüm. Başka bir gün devam ederiz. İyi günler." Az önce adamların fırlatılmış olduğu kapıya gitmek yerine arka taraftan çıkmak için masaların arasından ilerledi. Dışarı sıcak havaya çıkmasıyla beraber hapşırma isteği oluştu içinde. Aniden kasılmıştı. Fakat işe yaramış ve haşırmasını engelleyebilmişti. Bitkin bir tavırla çantasını omzuna astı ve bulunduğu sokaktan çıkmak için ilermeye başladı.

Olaylar Felix'in yeterince kafasını karıştırmıştı. Ne diyeceğini bilemiyordu. Sadece sorduğu sorunun yanıtını bekliyordu. Eleanore biran da sorulan soruya cevap verdi. Aslında yetermiydi asıl soru bu. Eleanore 'evet' dercesine kafasını salladı. Bu kadar mıydı yani o kadar yaşanan olayların açıklaması bu muydu? Felix'in asıl merak ettiği soruya henüz cevap gelmemişti. Felix bir süre daha bekledikten sonra Eleanore ayak parmaklarının ucuna basıp kulağıma doğru yaklaşıp "O adamlardan biri az önce bana saldırmaya kalkmıştı. Sapığım sanırım. Kurtulduğumu sanmıştım ama kaçınca buraya kadar takip etmiş belli ki." dedi. Söyledikleri hiç inandırıcı gelmemişti Felix'e. Adam ona saldırmış olsa bile neden bu kadar rahat oturuyordu Felix'in karşısında? Felix'in aklını çeşitli sorular kurcalayıp duruyordu. Eleanore Felix'den bir adım uzaklaşmak için geri çekilde ve kapıya doğru baktı. "Buradan çıkabilir miyiz artık."  dedi. Felix heyecanlanmıştı beraber gidebilir miyiz diye bir cümle kullanmıştı Eleanore diye düşünürken birden Eleanore cümlesinin devamını getirdi "Yani ben çıkacağım ve seni rahatsız ettiğim için üzgünüm. Başka bir gün devam ederiz. İyi günler." Resmen dünyası yıkılmıştı Felix'in. İçi kıpır kıpır ederken biran da kapkara oldu. Eleanore ön kapıdan çıkmak yerine arka kapıya doğru yöneldi. Hiçbir şey söylemeden gitmişti. Bu olamazdı o kadar hayal kurmuşken biran da çekip gidemezdi. Felix Eleanore'ın peşinden dışarıya çıktı sokaktan çıkacağını gördüğü sırada asasını sallayarak Eleanore'un önüne ışınlandı. "Hadi ama seni bu kadar olaydan sonra yanlız bırakamam izin ver ben de seninle gelim." dedi. Aslında yaptığı doğru bir şey miydi onu bile bilmiyordu. Aslında gazeteciliğin verdiği bir dürtü olmalıydı ki asıl olan şeyi çok merak ediyordu. O nedenle Eleanore'a sezdirmeden halletmesi gerekiyordu. Eleanore'un gözlerinin içine bakıp sorunun cevabını daha doğrusu eve bırakması için izin bekliyordu.

Sokağın köşesine ilerlerken Felix'in birden önüne cisimleneceğini tahmin etmemişti. Aniden belirmesiyle irkilip bir adım geri sıçradı. "Hadi ama seni bu kadar olaydan sonra yanlız bırakamam izin ver ben de seninle gelim." Şaşkınca karşısındaki adama bakakaldı. Neden böyle davrandığını anlamamıştı. Centilmen miydi yoksa sadece işi için duyduğu merak yüzünden mi onu takip etmek istiyordu ki Eleanore ikisi için de aynı cevabı verecekti. "Neden benimle gelmek istiyorsun ki? Dırdırcı'da kullanacağın haberlerin mi azaldı? Belki de şehirde en son bulması gereken insanla karşılaşmıştı barda. Felix'e bakarken onun arkasında gördüğü gölgeler üzerine asasını çekti ve salladı. Arkadaki adamlar taş kesilip yere yığılırken Eleanore düşünceli bir ifadeyle Felix'e bakıyordu. Adamlar için endişelenmiyordu çünkü büyünün etkisi bir saat sonra geçecekti ve kendisi çoktan uzaklaşmış olacaktı. Düşündüğü şey bu karşısındaki adamla ne yapacağıydı. Onu kullanarak evine gitmeli miydi? Karanlık lord tarafından peşine takılmış ve sürekli evini gözetleyen adamlarla karşılaşması ihtimali yüzünden bunu eledi. Ayrıca Felix Dırdırcı'da çalışıyordu. Öğrenip de haber olarak kullanacağı her şey Eleanore için ölüm belgesi niteliği taşırdı. Özellikle de yapmaya çalıştıklarını bilse kesinlikle peşini bırakmazdı. Kaşlarını çattı bunun yerine. Ona hiç bir şekilde güvenemezdi. "Sadece basit bir büyücüyüm ben. Haber niteliği taşıyacak bir şey bulamazsın ben de. O yüzden ne kendini yor ne de beni. Bugün şansıma kötü bir gün geçiriyorum. Bir köşe yazısı haline gelme niyetim yok." Güvenemezdi. Michael'den başkasına kesinlikle bu konuyla ilgili bir şey söyleyemezdi. Gerçi ona da söylememişti ya. Anlatılabilecek bir şey değildi yaptıkları. İşlerin bu noktaya geleceğini düşünmemişti hiç. Böyle olsun istememişti. Bir ürperme aldığında bedenini karşısındaki adamın hala kendisine bakmakta olduğunu gördü. Cübbesinin eteklerini savurarak onun yanından geçmek üzere yürümeye başladı. "Belki bir gün basitçe birer içki içeriz." Şu an kesinlikle Michael'in yanında olup ona sarılmasına ihtiyacı vardı. Neredeydi acaba?

Aslında Felix olumlu bir yanıt beklerken sorusu soruyla cevaplanmıştı. "Neden benimle gelmek istiyorsun ki? Dırdırcı'da kullanacağın haberlerin mi azaldı?" Bu yanıt Felix'i şok etmişti. "Hayır. Dırdırcı ile alakası yok. Asla normal yaşantımı dergime alet etmem." bu sözler belki Eleanore'u rahatlatmış mıydı bilmem ama ne olabilirdi ki. Felix Eleanore'un sadece güvenli bir şekilde eve gitmesini istiyordu. Felix bu verdiği cevap üzerine Eleanore'dan yeni cevaplar bekliyordu ki beklenen yanıtın gelmesi fazla sürmedi. "Sadece basit bir büyücüyüm ben. Haber niteliği taşıyacak bir şey bulamazsın ben de. O yüzden ne kendini yor ne de beni. Bugün şansıma kötü bir gün geçiriyorum. Bir köşe yazısı haline gelme niyetim yok." Ahh! bu kız gerçekten anlamak istemiyordu. Felix ne diyeceğini ne yapacağını bilmiyordu. Bir kere kıza hasta olmuştu. Bardaki olaylardan sonra yalnız da bırakmak istemiyordu. Ama Felix nederse desin Eleanore yine aynı cevabı verecekti. Felix sadece Eleanore'a bakmakla yetiniyordu. Gözlerini ondan alamıyordu. "Belki bir gün basitçe birer içki içeriz." dedi Eleanore. 'Hadi gidiyor mu?' diye içlendi Felix. Bu imkansızdı gidemezdi. Felix çok karışık duygular hissediyordu. Gerçekten ne diyeceğini bilemiyordu. Eleanore yanımdan geçerek yürümeye devam etti. Felix sadece arkasında kala kaldı. Felix hemen arkasından koşarak Eleanore'un kolundan tutup kendine çevirdi. "Ama hadi izin ver yoksa peşini bırakmam." dedi. Çok mu kaba olmuştu bilemezdi ama artık haketmişti. Eleanore çok inatçı olduğu için mi bu kadar geri duruyor. Yoksa başka birşey varmı öğrenmeye kararlıydı Felix.

Eleanore onun söylediklerine inanmıyordu. Çünkü inanması için bir nedeni yoktu. Bir gazetecinin dediklerine güvenmek yaptığı hatalar listesine bir tane daha eklemek dışında bir işine yaramayacaktı. Bu yüzden adamın yanından yürüyerek giderken içinde pişmanlık duymuyordu. Tabi birden Felix'in koşup kendisini tutacağını beklememişti. Şaşkın bir ifadeyle ona bakarken sıkıca tutulan kolunu kurtarmaya çalışıyordu. "Ama hadi izin ver yoksa peşini bırakmam." Kolunu hızlıca çekip onun elinden kurtardı. Kaşlarını çatmıştı. Onun neden bu kadar ısrarcı olduğunu anlamıyordu. Yine de ne derse desin peşini bırakmayacağını da tahmin edebiliyordu. Ama Felix'in bilmediği şey onun bir matemorfmagus oluşuydu. Yani kurtulması çok da zor olmazdı. Eleanore kendisini takip eden kişilere Felix'in de katılmasını istemiyordu. Sıkıntılı bir ifadeyle onun yakışıklı yüzüne bakarken ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Büyü yapıp durdurmalı mıydı yoksa dikkatini dağıtıp hemen kaçmalı mıydı? Eleanore cevaba henüz ulaşamamışken bir ürperti yüzünden titredi zayıf bedeni. Bir şeylerin ters gittiğini anlayarak arkasına dönecekti ki başının biraz ilerisinden bir büyü geçip binanın duvarına çarparak patlamaya yol açtı. Ellerini yüzüne siper ederken arkasına kısa bir bakış attı. Karanlık lordun adamları gelmişti. Şimdi Felix ile konuştuğunu gördükleri için onun da bir şeyler bildiğini düşüneceklerdi ve artık ikisinin de başı beladaydı. Asasını çekip güçlü bir kalkan büyüsü yaparken bir yandan da Felix'e sesleniyordu. "Git hadi. Seni benimle gördüler başın belaya girmeden git. Ben kaçmanın yolunu bulurum git canını kurtar." Ne kadar şansız bir gün yaşadığını düşünüyordu adamların yolladığı lanetleri engelleyen kalkan büyüsünü sağlam tutmaya çalışırken. Belki de tüm eşyalarını toplayıp Michael'in yanına gitmeliydi. Onun kendisini korumak isteyeceğini biliyordu ama başını belaya sokmaktan başka bir işe yaramayacaktı Eleanore. Sevdiği adama da bunu yaşatmak istemiyordu. İşinden, evinden, her şeyinden vazgeçip karşısındakinden onu istemek... Eleanore onun zarar görmemesi için ne gerekiyorsa yapardı fakat onu görmeliydi. Başları ne kadar belaya girecek olursa olsun artık yalnız kalmak istemiyordu. Kararını vermiş bir şekilde başını kaldırdı. İşini bırakması gerekecekse bile bunu yapmalıydı.

Sinirli bir şekilde yüzüne bakıyordu Eleanore. Felix artık tamamen tırsmaya başlamıştı birşey diyecek diye. O anda Eleanore arkasını dönecekti ki yüzünün kenarından bir büyü geçip duvara çarptığı sırada bir patlamaya neden oldu. Felix bir duvarın arkasına saklanırken Eleanore karşı duvarın arkasına saklandı. Eleanore kafasını çıkartıp baktığı sırada Felix'e dönüp "Git hadi. Seni benimle gördüler başın belaya girmeden git. Ben kaçmanın yolunu bulurum git canını kurtar." dedi. Ne bu saçmalıktı diye düşündü Felix. Asasını ceketinin cebinden çıkarıp 'Protego' dedi. Asasından çıkan bir ışık huzmesi oval şeklinde bir kalkan büyüsü yaptı. Adamların yolladığı lanetleri hem Eleanore hem de Felix korunuyordu. Felix büyüyü kesip 'Bombarda' diye haykırdı. Adamların olduğu yerde bir patlama meydana gelince adamların dikkati dağıldı. Tam görememişti belki de kimisi yaralanmıştı. O anda Felix Eleanore'un olduğu tarafa cisimlendi. Eleanore'a "Hadi tut elimi!" dedi. Eleanore ilk başta bu fikre sıcak bakmasa da yapmak zorundaydı. Felix'in kolundan tutması ile cisimlenmesi bir oldu. Kendilerine geldiklerinde bir ormandalardı. Anlaşılan bir muggle ormanıydı. Çünkü hiçbir şekilde büyü sezmiyordu. Hala şaşkınlığı devam ediyordu. Ne diyeceğini bilmiyordu. O kadar sinirlenmişti ki "Artık birşeyler anlatmalısın Eleanore. Neler oluyor? O adamlar da kimdi?" diye kızın yüzüne haykırdı. Kendine gelen Felix "Kusura bakma. Sinirlerim bozuldu." dedi ve kızın sakinleşmesine yardımcı oldu. Ama hala cevap bekliyordu. Ne olduda o adamlar kendilerine saldırdı. Felix'in kafası çok karışmıştı. Felix'in kimseyle sorunu olmadığından dolayı Eleanore'dan başkasına saldırmış olamazlardı. Bu nedenle sorduğu soruların tek cevaplayıcısıda Eleanore olacaktı.

Kendisinin yaptığı kalkan büyüsünün üzerine Felix de aynı büyüden yapmıştı. Adamların lanetlerinden rahatça korunabiliyorlardı şimdilik. Tabi onun aniden karşı saldırıya geçeceğini düşünmemişti. Karşı tarafta oluşan patlamayla Felix onun yanına gelmiş ve elini tutması gerektiğini yüzüne bağırmıştı. Eleanore şaşkınca denileni yapınca da cisimlenerek bilmediği bir ormana gelmişlerdi. Neden gitmemişti ki Felix tek başına? Eleanore da peşinden cisimlenerek başka bir yere gidebilir ikisi de bu olayı unutarak hayatlarına devam edebilirlerdi. Belli ki Felix'in haberci ruhu olayların baş kahramanının yanından ayrılmasını engelliyordu. "Artık birşeyler anlatmalısın Eleanore. Neler oluyor? O adamlar da kimdi?" diye bağırınca Eleanore irkildi. "Kusura bakma. Sinirlerim bozuldu." Eleanore onun yüzüne bakarken güldü rahat bir tavırla. "Şu kadar şeyden hemen sinirlerin mi bozuldu? Kesinlikle bir haberciye yakışmıyor. Nerede senin savaşçı ve araştırmacı ruhun?" Geri çekilip ondan bir kaç adım uzaklaştı. Elini saçlarında gezdirdi yavaşça ve üstünü başını düzeltti. "Şimdi sakin bir yerde olduğumuza göre istediğin yere cisimlenebilirsin." Eleanore ona bir şey anlatamazdı fakat adamın da cevaplar almadan gideceğe benzer bir hali yoktu. Onu başından savmanın bir yolunu bulmalıydı. Nerede olduğunu anlamak için etrafına bakındı. Ağaçlardan başka görünen bir şey yoktu. Eleanore ne yapması gerektiğini düşünürken ikisinin arasında bir sessizlik oldu. Onun gitmediğini görünce de sıkıntıyla iç geçirdi. "Ne istiyorsun benden? Sana açıklama borçlu değilim. O yüzden sadece gitsen nasıl olur acaba?" Kaba olmak istemiyordu. Yine de yapabileceği başka bir şey yoktu. Bu adam ya da yanında kim olursa olsun herkes tehlikeye giriyordu. Eleanore zaten bu yüzden kimseye bir şey anlatamıyor tanıdığı kimseyle görüşemiyordu. Kendini ve diğerlerini korumak için  yalnızlığa hapsolmuştu. Karşısındaki adamın da sadece gitmesini istiyordu. Eleanore yaptığı şeyler yüzünden başkalarının acı çekmesine dayanamazdı.  

Felix'in sinir yapısı biraz hassasdı. O nedenle olup olmayan her şeye sinirlenirdi. Mesleğinin verdiği cesurluk onda yoktu. Sonuçta Felix Slytherin mezunuydu. Eleanore hala cevap vermeye hazırlanıyordu. Ve ansızın "Şu kadar şeyden hemen sinirlerin mi bozuldu? Kesinlikle bir haberciye yakışmıyor. Nerede senin savaşçı ve araştırmacı ruhun?" dedi. Hadi! bu kız ne diyordu şimdi. Felix iyicene gerilmişti. Bu sırada Eleanore geri bir kaç adım attı. Elini saçlarında gezdirdi yavaşça ve üstünü başını düzeltti. "Şimdi sakin bir yerde olduğumuza göre istediğin yere cisimlenebilirsin." dedi. Felix bu kadarına fazla dayanamazdı. Evet sinirleri geriliyordu. Biran Eleanore ile göz göze geldi. Sessizlik kendini koruyordu. Ama her zaman ki gibi Eleanore bu sessizliği bozan kişiydi. "Ne istiyorsun benden? Sana açıklama borçlu değilim. O yüzden sadece gitsen nasıl olur acaba?" dedi. Felix şaşırmıştı. Nasıl yani açıklama borçlu değildi. "Eleanore yeterince şey borçlusun. Az önce ne olduğu belirsiz büyücüler tarafından lanet yağmuruna tutulduk. Bunun amacı neydi? Kimsin sen Eleanore? ve bana ne demek istiyorsun?" dedi Felix. Hiçbir şekilde sorusundan pişman değildi. Eleanore elbette ki bu soruyu cevapsız bırakmayacaktı. Ortam baya gerilmiş olacaktı ki izlendiklerinin farkında değillerdi. Alında Felix Eleanore'dan gelecek bir yanıtı bekliyordu. O yanıtla her şey değişebilirdi.

Kaçmak istiyordu sadece. Sessiz ve karanlık bir yerde dinlenmek istiyordu. Kabuğuna çekilmek ve belki de bir daha orada çıkmamak istiyordu. Onu bu düşüncelerin içinden çıkartan bir erkek sesi oldu. "Eleanore yeterince şey borçlusun. Az önce ne olduğu belirsiz büyücüler tarafından lanet yağmuruna tutulduk. Bunun amacı neydi? Kimsin sen Eleanore? ve bana ne demek istiyorsun?" Eleanore bir kaç adım geri çekildi karşısındakinden gelen gerginliği hissedince. Issız bir ormanın ortasında adı dışında hakkında bir şey bilmediği bir adamla kavga etmek niyetinde değildi. Sırtında bir ürperti hissedince tehlikede olduğunu farketti. Etrafına bakındı lakin bir şey göremedi. Yoksa tehlikenin kaynağı bu adam mıydı? Kendi üzerinde kullandığı iksirler yüzünden hisleri gelişmiş ve tehlikeli bir şeyler gerçekleşirken hissetme özelliği kazanmıştı. Bunun faydasını da oldukça çok görmüştü. Şimdi ki gibi... Eleanore sinirlenmek yerine sakince söze girdi. Adama bir şey borçlu olduğunu düşündüğünden değil sadece o düşmanı olarak görmek istemediğindendi. "Sen! Sen sadece Dırdırcı için, köşe yazın için malzeme arıyorsun ve bu yüzden peşimde dolanıyorsun. Sana değişik geldim diye beni haber yapmana izin vermeyeceğim. Git başka insanların hayatını mahvet. Benim insanlara ifşa edeceğim bir sırrım yok." Arkasına döndü ve ilerlemeye başladı. "Şimdi gidiyorum bir daha da karşıma çıkma!" Öğrencileri onun böyle davrandığını görseler kesin şok olurlardı. Eleanore kimseye kaba davranamaz ya da bağıramazdı. Slytherin öğrencileri ne yaparsa yapsın sakinliğini korumuş ve hiç bir zaman onlara kızmamıştı. Diğer binalarla kavga ettiklerinde ya da profesörlerin çoğundan ceza aldıklarında bile onlara kibar davranmıştı. Evi ve çalıştığı o okuldaki odası dağıtıldığında da peşine karanlık lordun adamları takıldığında da bir yıl boyunca işini bırakıp kaçmak zorunda olduğunda da sakin kalmayı başarmıştı. Şimdi de kızgın değildi ama bitkindi. Tüm bu koşuşturmacadan dolayı yorgun düşmüştü. Sadece Michael'in yanında olmak ve ona sarılırken kokusunu içine çekmek istiyordu. Belki de onu sakinleştiren tek kişi, huzurlu bir şekilde uyumasını sağlayabilecek olan tek kişi,  günlerdir hatta haftalardır düzgün uyuyamamış Eleanore için dinginliği sağlayabilirdi.

Eleanore artık daha çok gerilmişti. Bu her türlü belli oluyordu. Bu nedenle benden bir kaç adım daha uzaklaşmıştı. Bir an da söze girdi Eleanore. "Sen! Sen sadece Dırdırcı için, köşe yazın için malzeme arıyorsun ve bu yüzden peşimde dolanıyorsun. Sana değişik geldim diye beni haber yapmana izin vermeyeceğim. Git başka insanların hayatını mahvet. Benim insanlara ifşa edeceğim bir sırrım yok." dedi. Felix çok şaşırmıştı. Oysa ondan hoşlandığı için bunlara katlanmıştı. Eleanore arkasına döndü ve ilerlemeye başladı. "Şimdi gidiyorum bir daha da karşıma çıkma!" dedi. Hayır bu söz Felix'in beklediği yanıt değildi. Ve yeniden gidiyordu. AH! bu kız neden bu kadar gitmek için uğraşıyordu. Anlam veremiyordu bir türlü. O an yeniden Eleanore'un kolundan tutup kendine çekti ve öptü. Bu bir süre devam ettikten sonra Eleanore Felix'i itti. Eleanore şaşırmış gibi duruyordu. Felix utancından yerin dibine girsede "İşte her şey bunun içindi senden hoşlandığım içindi. Sen ise bunları aptal bir dergiye, köşe yazısına bağladın. Hadi! Eleanore bu kadar saf olamazsın." dedi. Bu söylediklerine inanamıyordu Felix. Yinede olsun diye düşündü. En azından açılmıştı. Hala Eleanore'dan gelecek bir tepkiyi bekliyordu ki ormanda birinin hatta çok yakında birinin 'Bombarda' diye haykırdığını duydu. Felix bir an da kendini bedenini Eleanore'a siper etti. Ve 'Protego' diye bağırdı. Asadan ışık huzmesinin çıkmasıyla büyüyü savuran Felix büyünün geldiği noktaya 'Sersemlet' dedi. Ve asasından fırlayan büyü uçtu. Adam etkisiz hale gelmişti. Felix Eleanore'un kolundan tutup Godric's Hollow'daki kendi evine cisimlendi. Eleanore hala olayların şokunda olmalıydı ki hiçbir şey söylemiyordu.

Ağaçların arasına girip oradan da cisimlenmeyi düşünüyordu. Omzundaki çantayı düzeltti. Aniden kolundan tutulup çekilmesiyle yüzünde şaşkınlık ifadesi oluştu. Tabi asıl şaşıracağı şey Felix'in onu öpüşü olmuştu. Kollarının arasında sıkıştırılmış olmasa ilk tepkisi suratına tokat atmak olurdu fakat bunun için hareket edebileceği bir boşluk yoktu. Bunun yerine onun kollarının gevşemesini bekledi ve hızlıca itti. "İşte her şey bunun içindi senden hoşlandığım içindi. Sen ise bunları aptal bir dergiye, köşe yazısına bağladın. Hadi! Eleanore bu kadar saf olamazsın." Karşısındakinin ne hoşlanmasından bahsettiğini bilemiyordu fakat bu gerilmesine yol açmıştı. Onunla karşılaşalı daha bir saat bile olmamıştı. Aniden yan taraftan birinin kendilerine patlama büyüsü yaptığını duydu. Panikle eli asasına doğru gitmişti ki Felix üzerine doğru atılıp hem kalkan büyüsü yapmış hem de vücuduyla bu işlemi gerçekleştirmeye çalışmıştı. Ondan uzaklaşmak için itecekken Felix başka bir büyü yapıp adamı yere sermişti. Bu kadar kısa sürede nasıl bulunduğunu merak ediyordu Eleanore. Kesinlikle bu işin ardında başka şeyler vardı. Aniden Felix onun elini yakalayınca ne olduğunu anlayamadan kendini cisimlenmiş bir halde buldu. Tanımadığı bir eve gelmişe benziyordu. Hızlıca etrafına bakındı. Burası onun evi miydi yoksa? İşte şimdi öfkelenmişti. "Sen ne yaptığını zannediyorsun? Şimdi de beni evine mi getirdin?" Bulundukları odanın içinde dolandı bir süre. Sakinleşmeye çalışıyordu. Onu bir kurbağaya çevirip gitse nasıl olurdu acaba? Ya da daha kötü bir şey bulmalıydı. Bunu kendisine nasıl yapardı? "Sakın bana seni korumak için deme. Evinden başka cisimlenebileceğin bir yer yok sanki!" Buradan hemen çıkması gerekiyordu. Hem köşeye sıkışmış hissettiği için hem de burayı da bulursa peşindeki adamlar gazetede çalışan bu köşe yazarı için hayat hiç kolay olmazdı. İşkence görüp öldürülme ihtimalini düşününce Eleanore ona yaklaşıp gözlerini onunkilere dikti. "Adrenalin kafanı karıştırdı herhalde. Ayrıca benim zaten bir sevgilim var. Şu an burada olduğumu bir bilse..." Michael'in böyle bir adamla öpüştüğünü hatta evine geldiğini öğrenmesi kesinlikle büyük bir kavgaya yol açardı. Onun kalbini kırmak istemiyordu. Michael çok kolay kırılabiliyordu fakat asıl sorun Eleanore'nin onu sevmediğini düşünüp ortadan kaybolmasıydı. Bunu yapabilirdi ve Eleanore onu asla bulamazdı. Böyle bir şey olursa bir daha toparlanabileceğini zannetmiyordu. Hayatını adadığı adamın gitmesine asla izin veremezdi ve o yüzden karşısındakinin durumu anlaması gerekiyordu. Ürperdi aniden. Konuşmasını bitirip gitmek için kapıya doğru hareketlendi. Neredeydi acaba şu an? Belki de dış görünüşünü değiştirip kaçması daha kolay olurdu. Bu düşüncelerle kapının önüne gelince durdu.