İki ağabeyimin, en sevdiğim ve yüz karası olan, yerde boğuştuğunu ne yapacağımı bilemez halde izledim. Hemen ardından Antonije'in ayaklandığını ve asasına sarıldığını fark ettiğimde yutkunarak asamı sıktım ve o anki heyecanımla aklıma gelen ilk büyüyü söyledim. "Rictusempra!"

Rictusempra: Uygulanan kişiye güçlü bir gıdıklama yaratan büyüdür.

Antonije Hargrove - 1 - Başarısız. Kararsız büyüden ötürü 1 HP hasar alındı. Kalan HP: 0
Elijah Derrick Hargrove - 5 - Hay aksi!. Antonije büyüden sıyrıldı. Kalan HP: 7
Ellisha D. Hargrove - 8 - Başarılı. Antonije'e verilen hasar 3 HP. Kalan HP: 8

Antonije apar topar Elijah'ın üzerinden kalkıp asasına koşmaya başlamıştı.Nefes nefese kalan Elijah ise hareketli bir hedefi vurmaya çok yaklaşsa da az bir farkla ıskalamıştı. Antojine asaya ulaşmayı başardığında herşey yolunda gidiyordu fakat büyülü sözlerin doğru olması büyünün her zaman işe yarayacağı anlamına gelmiyordu. Yanlış bir bilek hareketi asasının ucunda küçük bir patlamaya ve gri dumanların çıkmasına neden oldu. Şaşkınlıkla asasına bakakalan Antonije'in ayakları yerden kesildi. Göz açıp kapayınca kadar kendini ayaklarından asılmış bir şekilde sallanırken buldu. Antonije'in asası yuvarlanarak sanki bir ödülmüşcesine Ellisha'nın ayaklarının dibinde sahiplenilmeyi bekler gibiydi. Kan çıkmadan bu işi sonlandırdıkları için Merlin'e şükretmelilerdi.

Asasının ucunda oluşan patlama sonucu ayaklarından tavana asılmıştı. Elinden asasının uçup Ellisha'nın önüne doğru gitti. Yenilmişti. Bu durumun gerçekleşmesini bekliyordu. Çünkü bir kişiye iki ikişi gelmişlerdi. Antonije durumda zor durumda kalmıştı. İkisine de zarar veremezdi sonuçta kardeşleriydi. Umutsuzca onlara bakıyordu. Yüzlerinde ki gülümseme bile yeterdi can sıkmaya. Bir Ravenclaw'a yakışır bir şekilde "Tebrik ediyorum Ellisha iyi işti." dedi ve gülümsedi. Bir bakıma kız kardeşi ile de gurur duymuştu. ayaklarındaki bağdan kurtulup ayağa kalktı. Geriye duvara yaslandı ve yere oturdu. Onların derslikten çıkmasını bekledi.

Koşan bir Ravenclaw'u vurmak zor derlerdi de inanmazdı Elijah. Büyüsünün boşa gittiğini görünce canı sıkılmıştı. Tabi aynı anda Ant'ın yaydığı duman ve sonrasında tepetaklak olması tüm moralini düzeltmeye yetmişti. Asasının yuvarlanışını gözleriyle takip etti. Ellisha bu sefer ikisinden de iyi iş çıkartmıştı. Göğsü gururla kabarırken yüksek sesli bir kahkaha attı. Kendisi gülerken Ant yere inişini gerçekleştirmiş ve yenilgisini kabul eden bir edayla bir kenara oturmuştu. Elijah bu sınıfa birazcık didişme amacıyla gelmişti fakat şimdi aldığı mutluluk bundan çok daha fazlaydı. Kız kardeşine başıyla gitmeleri gerektiğinin işaretini verip sınıfın kapısına doğru yürümeye başladı. Sonuçta konuşmalarını gerektirecek bir durum yoktu. Her şey ortadaydı.

Anonije'in asası ayaklarımın dibinde durduğunda yüzüme yayılan gülümsemeye engel olamadım. Biliyorum, pek adil bir dövüş sayılmazdı ama biz Slytherin'lerin adil dövüştüğü ne zaman görülmüştü ki zaten? Antonije yere inip sırtını duvara yasladığında, Elijah başıyla artık gitmemiz gerektiğini işaret edip arkasını döndüğünde eğilip, yerden Antonije'in asasını aldım. Ne olursa olsun, bir büyücü asasından ayrı kalmamalıydı. Elijah kapıya ulaştığında bende Antonije'in yanına ulaşmıştım. Yüzümdeki gülümsemeyle asasını uzattığımda sakince elimden almıştı. Bunun üzerine konuşacak bir şey kalmamıştı. Yüzümdeki gülümseme genişlediğinde ona küçük bir öpücük gönderip, Elijah'ın arkasından sınıftan çıktım.

SON