Günün sıcaklığına söylenirken bir yandan da hızlıca merdivenlerden iniyordum. Ellisha'yı bulmam lazımdı. Odasında yoktu ve olabileceği bir sürü yer vardı. Kaşlarımı çatarken içimden yükselen heyecana karşı koyamıyordum. Bir kaç evcinini solladım. Onlar şanslı olanlardı. Bir ara ayağım yerdeki halıya takıldığında yere sinek gibi yapışmamak için bir kaç evcinini labut gibi devirmiştim. Komik bir manzaraydı fakat benim bunlara bakıp gülecek zamanım yoktu. Hogwarts'ın açılmasına az kalmıştı ve ben ikinci yılıma geçmiş bulunuyordum. Şimdi sıra kardeşlerimdeydi ve onlara yol göstermek bana kalmıştı. Gerçi okul kapandıktan sonraki bütün yaz yaşadığım ve gördüğüm her detayı onlara en az beş milyon kez anlatmıştım. İçimden yükselen kahkahayı bastırarak büyük salona girdim. Her zamanki gibi bir sessizlikle karşılaştım. Aynı anda kulağıma kız kardeşimin sesi geldi. Eğer bir araba olsaydım büyük ihtimalle yerde patinaj izi bırakmış olacak kadar hızla arkamı dönüp koşmaya başladım. Bir yandan da bağırıyordum "Ellishaaaa!" Odaya fırtına gidi dalıp çevreme bakındım. Kardeşimi gözüm seçmişti ama ne yaptığına dikkat etmemiştim. Uçarcasına atıldım üzerine doğru. Sıkı sıkı sarılırken bir yandan da gülüyordum. "Bir planım var!" Geri çekilip onun yüzüne baktım. Plan dediğim anda gözleri parlamaya başlıyordu. Kız kardeşim kesinlikle bir Slytherin doğmuştu. Kahkahamı zor tutmuş bir şekilde gülerken "Hem de işin asıl kısmının sana baktığı bir planım var." Üzerimdeki ceketi çıkartıp yan taraftaki koltuğun üzerine fırlattım. Sonra sır verecekmiş gibi etrafıma bakındım. Kimse yoktu. Halimden gayet memnun olarak oturduğum koltukta arkama yaslandım. "Söylemeden önce tahmin etmen gerekiyor." Hemen anlatmayacağımı göstermek amacıyla bir muggledan öğrendiğim gibi ağzıma fermuar hareketini yaptım.

Küçük salondaki çift kişilik koltuğun üzerine çıkmış, birkaç ev cinini de önüme dizmiş elimdeki tarağımla kendi çapımda konser veriyordum. Bir yandan da dans ediyor ve sarı saçlarımı savuruyordum. Bütün gün en büyük eğlencem buydu ve tabii ki saçlarım. Bütün gün hiç sıkılmadan ev cinlerinin onlara şekil vermesini izleyebilirdim. Elijah okula gittiğinden beri biraz yalnız kalmış hissediyordum. Antonije'yi de çok seviyordum ama o genellikle odasında ya da kütüphane de kitap okumayı tercih ediyordu. Yerimde zıplarken bir anda başımın dönmesiyle olduğum koltuğa oturdum. Bir kaç saniye geçmeden de ismimi bağıran Elijah'ın sesini duymuştum. Aynı anda da salona girmiş ve kollarını iki yana açarak resmen üzerime atlamıştı. Onun gelmesiyle salondaki üç ev cini yavaşça çıkmışlardı. Bana sıkı sıkı sarılmışken, kahkahalarına engel olamıyor gibiydi. "Bir planım var!" dediğinde kolları arasından sıyrılmış ve heyecanla ona bakmıştım. Planlara bayılırdım! "Hem de işin asıl kısmının sana baktığı bir planım var." Bu daha da güzeldi! Üzerindeki ceketi çıkartıp, yanımızdaki tekli koltuğa koydu ve yanıma oturdu. Bağdaş kurmuş, ellerimi çenemin altında birleştirmiş heyecanla planın ne olduğunu öğrenmeyi bekliyordum. Kısa bir an etrafına bakındıktan sonra yüzünü benimkine yaklaştırdı. Ah, büyük sır geliyordu! "Söylemeden önce tahmin etmen gerekiyor." dediğinde ellerim kucağıma düşmüş, dudaklarım da istemsizce büzülmüştü. Gözlerine dikkatle baktığımda gördüğüm parıltılar, benden iyi bir sonuç beklediğinin göstergesiydi. "Sanırım, ipucu istesem bile söylemeyeceksin..." Ayaklarımı koltuktan sarkıttıktan sonra sallamaya ve pembe sabahlığımın kuşağıyla oynamaya başlamıştım. Hadi Ellisha, hadi... Tekrar gözlerine baktım. Abim sürpriz hazırlamayı severdi, hele de doğum günü sürprizlerini. Bir an için annemin doğum gününü unuttuğumu düşünerek yerimde dikleşmiştim ama sonra ona daha çok uzun zaman olduğunu hatırladım. Babam? Babamınki olsa bile o doğum günlerinde pek bizimle olamazdı. O zaman geriye sadece Antonije kalıyordu. Peki bu doğru tahmin miydi? Bacaklarımı tekrar toparlayıp, Elijah'a döndüm. Ellerimi dua ediyormuş gibi birleştirdim ve gözlerimi sıkıca yumdum. "Lütfen Antonije'in doğum günü ile alakalı bir şeyler olsun, lütfen." Tek gözümü korkarak açtım ve vereceği cevabı beklemeye başladım.

Sözlerimden sonra kız kardeşimin düşünüşünü izledim. Kahkahadan kırılmamak için zor tutuyordum kendimi. İpucu istediğini söylese bile başımı iki yana salladım. Sonuçta tahmin etmesi çok basit bir şeydi. Planı ailecek eğlenecekleri keyifli bir partiydi tabi ki. Antonije'nin hem bu sene Slytherin'e seçilişini hem de doğum günün aynı anda kutlayacaktık. Yılbaşında tatil için eve geldiklerinde kız kardeşim şimdiden planlayacağımız doğum günü partisini hazırlamış olacaktı. Henüz on yaşında olabilirdi fakat bunun altından kalkabileceğini biliyordum. Sonuçta o iki ağabeyini de parmağında oynatabilen bir kızdı. Kendi kendime sırıtırken onun cevabını duydum.  "Lütfen Antonije'in doğum günü ile alakalı bir şeyler olsun, lütfen." Ellerini birleştirip tek gözünü kapaması onu daha sevimli hale getirmişti. Büyük bir haykırışla üzerine atıldım. Bir yandan gülerken bir yandan da onunla beraber zıplıyordum. Sonunda kız kardeşimi sarsmaktan vazgeçip bıraktım. Sonra da salonda dolanmaya başladım. İçimdeki heyecan sakin durmama izin vermiyordu. "Bildin akıllı kardeşim benim bildin!" Yumruğumu sıkıp havaya kaldırdım. Sesimin giderek yükseldiğini farkedince sakinleşmem gerektiğini anlamıştım. Biraz daha bağırırsam Anthonije planımızı zaten duyacaktı. Sakinleşmek için derin nefesler aldım. Bakışlarımı kız kardeşime çevirirken yüzüme komik bir ifade verdim. "Anthonije, bu sene  Slytherin'e geçtikten sonra hem bunu hem de doğum gününü aynı anda kutlayalım diyorum. Yılbaşında eve geleceğiz zaten. O zaman ona sürpriz parti yaparız." Kendimden emin bir tavırla diklendim. Sürprizin bozulacağından korkmuyordum çünkü Ellisha detayları biz okuldayken de halledebilirdi. Böylece kardeşimin ruhu bile duymayacaktı. Odanın içinde dolanmaktan vazgeçip Ellisha'nın yanına oturdum. "Ama her şey sende. Biz okula gittikten sonra rahatça hazırlık yapabilirsin. Şimdi planımızı yapalım. Hediyelerimizi ayarlayalım. Kalanı için sana güveniyorum kardeşim!" Kolumu onun omzuna atıp tekrar sarıldım. Ellisha'nın beni yarı yolda bırakmayacağından adım gibi emindim. Hatta partiyi benim hazırlayabileceğimden daha iyi bir şekilde de yapardı.

"Ama her şey sende. Biz okula gittikten sonra rahatça hazırlık yapabilirsin. Şimdi planımızı yapalım. Hediyelerimizi ayarlayalım. Kalanı için sana güveniyorum kardeşim!" Elijah kolunu omzuma atıp tekrar sarıldığında bana olan güvenini hissetmiştim. Onu hayal kırklığına uğratamazdım. Kafamda planlar yapmaya başlarken ona kocaman bir gülümseme gönderip kollarımı beline sarmıştım. Acaba Antonije'e ne hediye almalıydık? Kaşlarım çatılırken iyice kendimi zorlamaya başladım. Hediyesi ne olmalıydı? Bir şeyler almak istemiyordum. Daha güzel, daha özel bir şeyler olmalıydı. "Ona bir resim yapacağım! Slytherin ambleminin önünde üçümüzün olduğu bir resim olacak! Sence de çok güzel olmaz mı Elijah? Ona manevi bir hediye vermek istiyorum. Maddi kısmı babamız halleder zaten. Hem resim yaptığımı gördüğünde, annem de mutlu olur. Değil mi?" Heyecanla ayağa kalkıp bir kaç kere yerimde zıpladıktan sonra önüme gelen saçlarımı geriye attım. "Kocaman bir parti hazırlamalıyız! Tüm arkadaşlarınız da gelmeli! Gelmiş geçmiş en güzel Slytherin partisi olmalı! Henüz daha Hogwarts'a gelmedim ama insanların yaptığım partiden bahsettiklerini düşünsene, harika!" Cümlem bittiğinde, bir anda kollarımı Elijah'ın boynuna doladım. "Ve hepsi senin sayende olacak. Seni seviyorum Elijah!"

Dikkatimi kız kardeşime verirken onun düşünceli yüz ifadesinin ne kadar sevimli olduğunu gördüm. Hogwarts'a geldiğinde onu korumak benim görevimdi. Kesinlikle zor bir görev olacak ama başarmalıydım. Gerçi Anthonije geldiğinde de ona okulu gösterip tanıtmak filan... Ağabey olmak ne kadar da zordu böyle. Ellisha resimden bahsederek olduğu yerde zıplamaya başlayınca tekrar ona döndüm. Parti! Ben aile arasında yapacağımız küçük bir şey düşünmüştüm ama ufak! evimize ne kadar büyücü toplasak da gene de küçük bir parti olacaktı. Cümlesinin sonunda boynuma atılınca bende yüksek sesle bir kahkaha patlattım. "Ve hepsi senin sayende olacak. Seni seviyorum Elijah!" Onu belinden yakalayıp havaya kaldırdım ve etrafımızda bir kaç tur döndük. "Ben de seni seviyorum prenses." Tabi o benim için biraz ağırdı bu yüzden hemen bıraktım. Ama ilerde onu istediğim gibi döndürebilmek için kas yapmalıydım. Tüm bu düşüncelerden kurtulmak için yan taraftaki çekmeceden kağıtları çıkartıp masanın üzerindeki süsleri yere bıraktım. Sonra elimdekileri masanın üzerine koyup kız kardeşimi elimle çağırdım. Aniden başımı kaldırıp evcinlerine seslendim. Bize kesinlikle boya lazımdı. Onlar verdiğim işleri yerine getirmek için koştururken ben düşünceli bir şekilde Ellisha'ya baktım. "Resim yapalım ama bir şey de almak lazım. Kitap mı alsak? Bilirsin sever." Bir Slytherin için fazla okuyordu Anthonije fakat zeki bir büyücü binamıza gerekiyordu. Böylece o kendilerini beğenmiş Gryffindor'luları daha kolay ezip geçebilirdik. Kafamı kaşıdım kararsızlıkla. Hangi kitabı istediğini nasıl bilecektim? Bir kere ona kitap almıştım ve okuduğunu söylemişti. Gerçi tekrar okuyacağını da belirtmişti ama olmuyordu öyle. Gözümün ucuyla evcininin geldiğini gördüm. Kalemleri masaya koyarken tekrar kız kardeşime döndüm.

Kitap Antonie için harika bir hediye olabilirdi ama mükemmel değil gibiydi. Zaten şimdiden bir oda dolusu kitabı vardı. Ne alınabilirdi? Üzeri boyalarla dolmuş olan masanın yanına oturdum. Yeşil boyayı elime alıp bir çizgi çektikten sonra derin bir nefes aldım. "Kitap olmaz, yeterince kitabı var zaten. Hem kitap okurken bizimle ilgilenmiyor. Bizimle zaman geçirebileceği bir şey alalım." Çizginin devamını çizip diğer ucuyla birleştirdiğimde, amblemin dış hattı oluşmuştu. Şimdi minik bir yılan çizmeliydim. Bir yandan da Elijah'ın her geldiğinde anlattığı şeylerden minik detaylar hatırlamaya çalışıyordum. O anda Elijah'ın takıma seçilişini anlattığı zaman geldi aklıma. Antonije'in gözleri parlamıştı ve bende senin gibi birinci sınıfta seçileceğim, diye bağırmıştı. Hemen ardından da birbirlerine sarılıp zıplamışlardı. Boya kalemini aldığım yere bırakıp Elijah'a döndüm. "Bir süpürgeye ne dersin? Senin gibi takıma seçilmek istediğini söylemişti, bence bu çok hoşuna gidecektir."

Karşılıklı, boyalarla resim yaparken endişeliydim. Kardeşime mükemmel bir hediye bulmak zorundaydım. Tam ihtiyacı olan ve seveceği... . "Kitap olmaz, yeterince kitabı var zaten. Hem kitap okurken bizimle ilgilenmiyor. Bizimle zaman geçirebileceği bir şey alalım." Ellisha'ya kesinlikle katılıyordum. Ailemizin olduğu bir resim yaparken onunkine yaptığına baktım göz ucuyla. Slytherin armasına benzeyen bir şeydi sanki. Gururla kabaran göğsüm beni daha da mutlu etmişti. "Bir süpürgeye ne dersin? Senin gibi takıma seçilmek istediğini söylemişti, bence bu çok hoşuna gidecektir." Bir an duraksadım. Böyle bir anıyı hayal meyal seçebiliyordum. Ben ilk senemde arayıcı olarak takıma girmiştim fakat arayıcılar ufak ve hızlı oldukları için hemen yer bulmuştum kendime. Anthonije de takımda olsun çok isterdim. Düşünceli bir şekilde dirseğimi masaya yasladım. Eğer onun takıma seçilmesini istiyorsam, onu eğitmeliydim. Yüzüme yerleşen gülümseme ile kız kardeşime döndüm. "Sen müthişsin! Kesinlikle bir süpürge almalıyız ama en iyisi olmalı. Ben onu eğitirsem böylece takıma girebilir ve beraber diğer binaları yere serebiliriz." Kafamı kaldırıp evcinlerine seslendim. Babam yukardaydı ve bir kaç kişiyle toplantı yapıyordu. İşi bitince bana söylemelerini istedim böylece onunla konuşup istediğimiz süpürgeyi aldırabilirdik. "O zaman hediye işi tamam biz diğer detaylara bakalım. Böyle Slytherin armasından oluşan şeyler olsun etrafta. Kesinlikle hoşuna gider." Rahat bir tavırla Ellisha'ya döndüm. Sürprizi gördüğünde Anthonije'nin yüzünde oluşacak ifadeyi çok merak ediyordum.

"O zaman hediye işi tamam biz diğer detaylara bakalım. Böyle Slytherin armasından oluşan şeyler olsun etrafta. Kesinlikle hoşuna gider." Dekorasyon şimdiden gözümde canlanmaya başlamıştı. Yüzüme kendimden emin bir gülüş yerleştirdikten sonra bu sefer çizdiğim desenin içini boyamaya başladım. "Merak etme Elijah, her şey mükemmel olacak. Her şey benim kontrolümde." Resim bitmeye yakın aniden elimdeki boya kalemini masaya bıraktım. Elijah merakla bana baktığında gülümseyerek ayağa kalkmıştım. "Mutfağa gidip biraz kurabiye yiyeceğim. Sana da getiririm!" Koşar adımlarla bir kaç ev cinini solladıktan sonra mutfağa girdim. Tezgahın üzerindeki kurabiye tabağına parmak ucumda uzanıp, yere bağdaş kurdum ve tabağı da önüme koydum. Bir konuk listesi hazırlamalıydık ama bunun için önce Antonije'in de gitmesi gerekiyordu. Dekorasyon için de alışveriş yapılmalıydı. Neredeyse her köşede Slytherin'e ait bir şeyler olmalıydı. Bir kurabiyeyi daha ağzıma atarken başka neler yapılabilir diye düşünüyordum. En sonunda şu an aklıma başka fikir gelmediğini fark ettiğimde tabağı da alıp tekrar Elijah'ın yanına döndüm. Masanın üzerine yavaşça bıraktıktan sonra yanağına bir öpücük kondurup tekrar eski yerime kuruldum. Başaracaktım, mükemmel bir parti yapacaktım. Elijah'la birlikte olduğumuz sürece her şeyi başarabilecekmişim gibi hissediyordum.