Elimde birkaç kitap ve bir parşömenle binaya girdiğimde kimse cebimde küçük bir şişe iksir olduğunu bilmiyordu. Daha çok göl kenarında ya da çimlerin üzerinde ders çalışmışım ve şimdi de odama gidiyormuşum gibi gözüküyordum. Üç gündür bu iksiri hazırlamak için uğraşıyordum. Tek umudum başarmış olmamdı. İçimdeki eğlenmek isteyen sıkılmış Slytherin kızını susturamamıştım. Odama girdiğimde elimdekileri yerlerine yerleştirip, hemen ardından da ağzı kapalı bardaklarımdan birisine yarısına kadar portakal suyu koyup etrafıma bakındım. Hayır odada kimse yoktu ve izlenmiyordum. Gülümseyerek şişenin tıpasını kaldırdım ve yavaşça portakal suyuna döktüm. İksiri yaparken tadının çimene değilde portakala benzemesi için bir kaç değişiklik yapmıştım. Küçük bir büyüyle portakal suyu ve iksir karıştırılırken bende dağılmış saçlarımı iki balıksırtı örgüye çevirdim. İçeceğin hazır olduğunu düşündüğümde bardağı elime aldım ve odadan çıktım. Şimdi sadece Elijah'ı bulmam kalmıştı. Pek zor olacağını sanmıyordum. Mutlaka birileri onu görmüş olmalıydı. 

Bir kaç kişiye sorduktan sonra Elijah'ın terasta olduğunu öğrenmiştim. Terasta ne yapıyordu ki bu saatte? Hem de yalnız başına? Terasa çıktığımda kenarda durmuş karşıya bakıyordu. Sakin adımlarla yanına yaklaşırken korkmaması için hafifçe öksürdüm. "Elijah? İyi misin? Kızlar burada olduğunu söylediler. Seni merak ettim."  Yanına gidip koluna girdikten sonra başımı omzuna koydum. "Manzarayı mı izliyorsun yoksa az önce burada birileri var mıydı?"

Yorucu bir gündü. Feci yorucu büyücülük sınavına hazırlanma amaçlı profesörler herkesi süründürüyordu. Bir yığın ödev almıştı ve ortak salonda tüy kalemle uğraşmaktan gözleri şaşı olmuştu. Sonunda da pes edip her şeyi bırakıp okulda yürüyüşe çıkmıştı. İlk olarak o bunaltıyla bahçeye gitmiş, ardından koridorları dolanmıştı. Elijah hiç bu kadar bunaldığını hatırlamıyordu. En iyinin en küçük sınıf olmak olduğunu kabullenmişti. Quidditch oyuncusu olmak için saçma şeyleri ezbere bilmesi gerekmiyordu tabi ama Hargrove ailesine yaraşır bir başarı elde etmek için de çalışmalıydı. Aile de zaten bir tane yüz karası vardı. En azından kendisiyle gurur duyup insan içine çıkabilirdi babası. Gerçi onu da gördüğü yoktu ya. Sonra aklına amcası geldi ve birden titreyerek ürperdi. Kafasını iki yana sallayıp düşüncelerinden kurtularak  okulun altıncı katındaki terasa çıktı. Kenara yaklaşıp manzarayı seyretmek amaçlı yaslandı demirlere. Kendisi dışında bir iki öğrenci daha vardı ve onlar da yavaşça çıkıp Elijah'ı yorgunluğu ile başbaşa bıraktılar. Bıkkın bir tavırla manzaraya bakarken bir öksürük duydu.  "Elijah? İyi misin? Kızlar burada olduğunu söylediler. Seni merak ettim." Gelen kız kardeşiydi. Onun koluna girmesini başını omzuna yaslaması üzerine hafifçe gülümsedi.  "Manzarayı mı izliyorsun yoksa az önce burada birileri var mıydı?" Gerçekten de kendisini en çok keyiflendiren şey minik prensesiydi. Sevimli yüzüne bakmak bile bunalmışlığından kurtulmasını sağlamıştı. Yaslandığı yerden doğrulup ona döndü. "Biraz hava almak için çıkmıştım ve sen gelene kadar yalnızdım." Bunu imalı bir tavırla söylemişti Ellisha başka türlü anlayıp ağabeyi için endişelenmesin diye. Elini uzatıp kardeşinin saçlarını okşadı yavaşça ama aklına gelen şeyle duraksadı. "Sen beni neden soruyordun?" Herhalde kendisini gören kızlar Ellisha'ya saatlik rapor vermiyordu. Yoksa veriyor muydu? Bunu yapabilecek biri varsa o da minik prensesiydi ve gerçekten böyle bir şey olursa da şaşırmazdı.

Hava almak için mi çıkmıştı? Bunalmış bir hali vardı aslında bu yüzden pek sorgulamadım. Peki ben onu neden soruyordum? Güzel soruydu, bunun cevabını hiç düşünmemiştim. Kolunu iyice sıkıp alt dudağımı sarkıttım. "Seni aramam için bir nedenim mi olması lazım Elijah? Dersten sonra portakal suyu yapmıştım kendime." Elimdeki bardağı gösterdim. "Aklıma sen geldin ve sana da bir bardak getirdim. Portakal suyunu sevdiğini biliyorum, belki seni kendine getirir. İstemez misin?" Bardağı ona uzattığımda kendim bile tamamen masum olduğuma inanmıştım. Şüphelenmesi imkansızdı. Sadece biraz eğlenecektik ve iksirin etkisi geçtiğinde uykudan uyanmış gibi hissedecekti. Sanki olanların hepsi bir rüyaymış gibi...

Minik prensesini endişelendirmemeye çalışarak söylemiş olduğu sözler işe yaramışa benziyordu. Kız kardeşi düşünceli bir ifadeyle kendisine baktıktan sonra bir bardak uzatmıştı. "Seni aramam için bir nedenim mi olması lazım Elijah? Dersten sonra portakal suyu yapmıştım kendime. Aklıma sen geldin ve sana da bir bardak getirdim. Portakal suyunu sevdiğini biliyorum, belki seni kendine getirir. İstemez misin?"   Bundan şüphelenip şüphelenmemesi gerektiğini düşündü bir an. Kız kardeşi ara sıra getirirdi kendisine bir şeyler ama hep karşılığında bir şey söyleyecek olurdu. Gözlerinin içine baktı. Yine de endişelerinden vazgeçti çünkü Ellisha en az kendisi kadar sevimli bir ses tonuyla bunları söylemişti. Demek ki kötü bir şey yoktu. Olsa da en fazla erkek arkadaş istediğinden bahsedebilirdi ya da belki de alışveriş için... "Minik prensesimin elinden zehir olsa içerim. Ellerine sağlık." Bardağı aldı ve içine doğru baktı. Bir şey olmasını beklediğinden çok sadece bardağın yarısına kadar dolu olması ilgisini çekmişti. Sonra da ağzına götürüp bir kısmını içti. Portakal suyu için biraz keskindi sanki tadı. "Sanki biraz..." Onun alınacağını düşününce diyeceklerinden vazgeçti. "Fazla mükemmel olmuş." Ardından tek yudumda kalanını da içti. Boğazının hafifçe yanmasını hissedince bardağı kardeşine geri uzattı. Ellisha hatırladığından daha kötüydü belli ki mutfakta. Gülümsedi ve uzanıp tekrar okşadı kardeşinin saçlarını. "Teşekkür ederim minik prenses." Midesi mi yanıyordu? Ensesini ovuşturdu endişeyle. Kardeşi bu portakal suyuna ne yapmı... Garip bir çekilme hissi sonrası renkler kaybolmuştu. Bir an şaşkınca etrafına bakındı. Bu da neydi böyle? Prensesi tahminlerinin dışında bir şey yaparak onu zehirlemiş miydi yoksa? Kardeşi... Ellisha'ya çevirdi başını. Ne kadar haklıydı. İçinden bitmek tükenmek bilmeyen bir onaylama isteği yükseldi. Ellisha burada durarak ne kadar haklıydı. Daha bir şey söylemeden bile her şeyi doğru yapıyordu. İç savaşı sürerken gözlerindeki bakışların donuklaştığını ve yüzüne daha sakin bir ifade yerleştiğini farketmemişti bile.

Başarmıştım! Portakal suyunu ona içirmiştim ve şimdi de sonucunu izliyordum. Saniye saniye iksirin vücuduna etki edişini izlerken biraz korkmuyor değildim. Elijah'ın önce kaşları hafiften çatıldı, ardından şaşkınlıkla etrafına bakındı. Başını aniden bana çevirdiğinde ne yapacağımı bilemeden öylece bekledim. Elijah'ın duruşu biraz gevşerken, bakışları da donuklaşmıştı. Sabırsızca yerimde dikleşirken istemsizce sırıttım. Olmuştu, iksir işe yaramıştı. İksirin sadece dört saat kesin etkisi olduğunu biliyordum. Onu da Düşes'te deneme şansım olmuştu. Elijah'ta biraz daha fazla süreceğine emindim. Peki şimdi ne yapmalıydık? "Hadi gel, biraz okulda dolaşalım. Hem belki ödevlerimi yapmama yardım edersin? Belki daha sonra da benim için Iron Mask'e bir baykuş yollarsın..." Koluna girmiş bir halde terastan çıktığımızda Elijah bu koridorlardan sanki ilk kez geçiyormuş gibiydi. Sanki herkese karşı pozitif olacakmış gibiydi. Bunun üzerine ilerideki camın önüne oturmuş, yanında arkadaşlarıyla konuşan çocuğu gördüğümde bir Elijah'a, bir çocuğa baktım. Birkaç haftadır bakışıyorduk fakat Elijah'ın korkusuna ne ben ona, ne o bana adım atabilmişti. Çocuğun altıncı sınıf bir Gryffindor olduğunu belirtmeme gerek bile yoktu bence. Durum Elijah'ın açısından her türlü kötüydü. Ayrıca çocuğa mektup yazacağımdan değildi. Sadece, belki yanıma gelmesi için biraz cesarete ihtiyacı vardır diye düşünmüştüm. "Benim için gidip, şuradaki esmer çocuğun adını ve ona mektup gönderebileceğim adresi öğrenir misin? Bunun için fazla utangacım ve o çocukla birkaç haftadır bakışıyoruz. Bende bu arada gidip odamdan ödevlerimi alırım. Adresi aldıktan sonra tekrar buraya gelirsin ve burada buluşuruz." Parmaklarımın üzerinde yükseldim ve yanağına bir öpücük kondurdum. "Hemen döneceğim!" dedikten sonra zindanlara doğru koşmaya başladım. Zamanım kısıtlıydı ve Elijah'a ne kadar şey yaptırırsam o kadar kârdı.

Her şey etkisini yitirmiş gibiydi. Tüm gerçekliği bir duvar arkasından görüyordu sanki. Kız kardeşine bakıyordu ama her şey farklıydı. Nedeni çözemiyordu çünkü düşüncelerini tutamıyordu aklında. "Hadi gel, biraz okulda dolaşalım. Hem belki ödevlerimi yapmama yardım edersin? Belki daha sonra da benim için Iron Mask'e bir baykuş yollarsın..." Kolundan çekiştirildiğini hissetti. Koridora geçtiklerinde her şey farklı görünüyordu ve Elijah buna akıl sır erdiremiyordu. Gerçi şuan aklı hiç bir şeye ermiyordu. Beynini kullanmasını engelleyen bir bariyer vardı sanki. "Benim için gidip, şuradaki esmer çocuğun adını ve ona mektup gönderebileceğim adresi öğrenir misin? Bunun için fazla utangacım ve o çocukla birkaç haftadır bakışıyoruz. Bende bu arada gidip odamdan ödevlerimi alırım. Adresi aldıktan sonra tekrar buraya gelirsin ve burada buluşuruz." Yanağında bir öpücük hissetti. "Hemen döneceğim!" Başını çevirip kardeşinin gidişine baktı. Ne kadar da haklıydı. Hemen çocuğun yanına gidip kardeşinin dediklerini yapmak için dayanılmaz bir istek belirdi içinde. Gryffindorlu çocuğa yaklaşıp omzundan dürttü. Altıncı sınıf öğrencisi olmasına rağmen Elijah'ı görünce baya bir irkilmişti. Ama bunun için düşünmesine gerek yoktu tabi minik prensesi kesin bunu da düşünmüştü. Ne haklı kızdı!
Gryffindorlu çocuk adını verme konusunda tereddütte kalınca ki Elijah'ın neden olduğunu anlayamadığı bir dayak yeme korkusu sarmıştı genci, ısrar etti. Birkaç dakika sonra çocuğun bilinmesini istemeyeceği kadar çok bilgisine kavuşmuştu. Kız kardeşinin gösterdiği noktaya geri döndü nedenini bilmeden. Bir yandan da bilgileri unutmamak için içinden tekrarlıyordu. Ellisha kendisine doğru koşarak gelince ne kadar haklı olduğunu bir kez daha anladı. Kardeşi çok doğruydu! "Stewart. Altıncı sınıf öğrencisi. Melez. İki kardeşi daha var. Dedesini geçen gün kaybetmiş. En sevdiği ders muggle bilimleri çünkü uzunca bir süre yeteneği olduğundan habersizmiş. Daha yetenekli olduğunu düşünüyor bu konuda. En sevmediği ders iksir. Profesörünü sevmiyor. En sevdiği profesör de bina başkanları olan profesör Marlow. Fıstığa alerjisi var. Dokuz yaşındayken ağaçtan düşüp bacağını kırmış." Aslında çocuk hakkında altı parşömen uzunluğunda yazı yazabilirdi fakat istemsizce duraksadı. "Devam etmemi ister misin?" Kardeşi devam etmesini istese de istemese de doğruydu. Çünkü kardeşi çok haklıydı. O ne derse asla yanlış olamazdı.

Odamda kitaplarımı aceleyle üst üste koydum ve hepsini kucakladım. Ortak salondan çıkarken bir kaç tanesinin düşecek gibi olmasıyla birinci sınıf bir çocuktan yardım istemiştim. O da beni kırmayıp Elijah'ı bıraktığım yere kadar kitaplarımı taşıyarak bana eşlik etmişti. Evet, tüm kitaplarımı. Uzaktan Elijah'ı bıraktığım yerde görünce çocuğun zaten arkamdan geleceğini bilerek ağabeyime doğru koştum. Kendi kendine bir şeyler mırıldanıyor gibiydi. Bakışlarını kaldırıp bana baktığında tek nefeste konuşmaya başladı. "Stewart. Altıncı sınıf öğrencisi. Melez. İki kardeşi daha var. Dedesini geçen gün kaybetmiş. En sevdiği ders muggle bilimleri çünkü uzunca bir süre yeteneği olduğundan habersizmiş. Daha yetenekli olduğunu düşünüyor bu konuda. En sevmediği ders iksir. Profesörünü sevmiyor. En sevdiği profesör de bina başkanları olan profesör Marlow. Fıstığa alerjisi var. Dokuz yaşındayken ağaçtan düşüp bacağını kırmış." Gözlerim kocaman açılırken, alt tarafı bir adres ve isim istediğimi düşündüm. Bunları öğrenmek için ne yapmıştı acaba? Ne diyeceğimi bilemeden yüzüne baktığımda duraksadı. "Devam etmemi ister misin?" Gülümseyip cübbesinin yaka kısmını düzelttim. O sırada küçük çocukta zorla yanıma gelmişti ve resmen kitapları almam için yalvarırcasına gözlerime bakıyordu. "Teşekkürler ufaklık. Kitapları Elijah'a verip gidebilirsin." Çocuk kollarını ağabeyime uzattığında Elijah ile göz göze geldik. Sadece bana bakıyor, ne yapmasını istediğimi söylememi bekliyordu. "Benim için bu kadar şeyi öğrendiğin için teşekkür ederim. Sen benim en sevdiğim ağabeyimsin ve benim için bunu yapmış olman aşırı tatlıydı. Şimdi de bu ufaklıktan kitapları alıp benimle kütüphaneye gelir misin? Birkaç günlük ödevlerim birikmiş olabilir... Umarım yardımcı olursun, olursun değil mi Elijah?"

Ellisha sorusunun ardından bir süre sessizce durup Elijah'ın yakasını düzeltmişti. Ne kadar da doğru bir kızdı kardeşi. Onun dönüp yanındaki çocuğa bir şeyler demesini seyretti buzlu camların arkasından. Yanlarındaki gencin kim olduğunu düşünememişti bile. "Benim için bu kadar şeyi öğrendiğin için teşekkür ederim. Sen benim en sevdiğim ağabeyimsin ve benim için bunu yapmış olman aşırı tatlıydı. Şimdi de bu ufaklıktan kitapları alıp benimle kütüphaneye gelir misin? Birkaç günlük ödevlerim birikmiş olabilir... Umarım yardımcı olursun, olursun değil mi Elijah?" Yandaki kısa boylu çocuğun uzattığı kitapları alırken Eijah'ın içinde uyanan şüphe tohumları bir şeyler tarafından öyle bir bastırılmıştı ki şüphelendiğini bile unuttu bir an sonrasında. Kitapların ağırlığının bile farkında olmadan kardeşinin peşi sıra yürümeye başladı. Saçlarını savuruşuna bakarken ne kadar da haklıydı kardeşi, diye düşündü. Saçları böylesine güzelse savurmalıydı. Elijah tuhaf düşüncelerin içinde esirken kütüphaneye gelmişlerdi bile. İçeri girip uygun bir masa bularak yerleştiklerinden sonra kucağındaki kitapları bıraktı ve başını kardeşine çevirdi. Ne demişti en son? Ödevleri için yardıma ihtiyacı vardı. "Ne yapmalı?" Kardeşi bir şey demeden içinde herhangi bir istek uyanmıyordu hareket etmek için. Nedendi acaba?

Kütüphaneye geldiğimizde tamamen boş olan bir kısım seçmiştim. Elijah'ın geniş bir alana ihtiyacı vardı sonuçta. Onun için dört dersin kitabını dört farklı masaya yaydım. Daha sonra yanında dikilip hepsini sırasıyla göstermeye başladım. "Bu, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma ödevim. Patronus, Protegresus, Rusalka ve Cin Perileri hakkında bir yazı yazmamızı istedi, hepsi en az birer parşömen uzunluğunda olacak. Bu, İksir dersi ödevim. İksir Biliminin Tarihi ile ilgili bir araştırma yapmamızı istedi. Bu, Biçim Değiştirme ödevim. Bunda da İleri Düzey Var Etme ve Yok Etme Büyüleri'ni araştırıp, yazmamızı istedi. Ve son olarak da Yakın Dönem Quidditch Tarihi. Son yirmi beş yılı kapsayan bir yazı yazacağız." Ellerimi belime koyup derin bir enfes aldım. Ödevleri söylerken yorulmuştum. Boş masalardan birinin sandalyesini çevirdim ve oturdum. "Ben burada dinlenirken sende bu ödevleri yapar mısın? Belki bende bir kaç moda dergisi karıştırırım." Gözlerimi kocaman açıp, yüzüme yerleştirdiğim şirin gülümsemeyle Elijah'a baktım. Süre bitmeden onu ortak salona götürmeliydim ve ne kadar vaktimin kaldığını bile bilmiyordum...

Ellisha'nın kitaplarını yan yana dizmesini izledi. Kütüphanenin o kısmında kendilerinden başka kimse yoktu. Sessizlik Elijah'ın kafasında bir şeylerin canlanmasına yol açıyordu sanki. "Bu, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma ödevim. Patronus, Protegresus, Rusalka ve Cin Perileri hakkında bir yazı yazmamızı istedi, hepsi en az birer parşömen uzunluğunda olacak. Bu, İksir dersi ödevim. İksir biliminin tarihi ilgili bir araştırma yapmamızı istedi. Bu, Biçim Değiştirme ödevim. Bunda da ileri düzey var etme ve yok etme büyülerini araştırıp, yazmamızı istedi. Ve son olarak da yakın dönem Quidditch tarihi. Son yirmi beş yılı kapsayan bir yazı yazacağız." Kardeşinin bir sandalye çekip oturmasını seyretti.  "Ben burada dinlenirken sende bu ödevleri yapar mısın? Belki bende bir kaç moda dergisi karıştırırım." Ne kadar sevimli görünüyordu. Refleks olarak ağzından onaylama kelimeleri çıktığında durumunda farkında olmadan sandalye çekip kitapların başına oturmuştu. Neydi yapılacak ilk şey? Karanlık Sanatlar! Parşömeni önüne açıp tüy kalemi eline aldı. İşlediği dersleri elbette hatırlıyordu. Ama nedense yazamıyordu. O bilgilere ulaşmasını bir şeyler engelliyor gibiydi. Bunun yerine kitabı eline aldı ve oradan bakıp yazmaya başladı gerekenleri. İçindeki şüphe tohumu kendisini tekrar göstermişti fakat bu sefer onu engelleyecek olan şey o kadar güçlü değildi. Ne yapıyordu acaba? Tüy kalem parşömenin üzerinde gidip gelirken başına ani bir acı saplandı. Eliyle yavaşça ovuşturdu geçmesi için fakat nedense olmuyordu. Eğildi masanın üzerine yavaşça. Yazılar sürekli bulanıklaşıyordu. Midesinin yangısı boğazına kadar çıktığında acıyla inledi. Bundan bir saat önce kadar kaybettiği renkler gözünün önünde titreşmeye başladı. Başını kaldırıp geri yaslandı ve etrafına bakındı. Zihnini engelleyen bariyerin yavaşça ortadan kalktığını hissediyordu. Nefesi sıklaşmıştı. Kafasını kardeşine çevirdiğinde onun da kendisine baktığını gördü. Ve sonrasında her şey netlik kazandı. Gözlerini kırpıştırırken Ellisha'nın ona ne yaptığını anladı. Şaşırmıştı. Minik prensesi onu oyuncağı mı yapmıştı? "Umarım iyi eğlenmişsindir Elisha!" Geri çekilip ayağa kalktı yavaşça ve asasını çekip salladı. Az önce yazmış olduğu tüm yazılar siliniverdi birden. Tekrar kardeşine dönerken sinirlerinin giderek bozulduğunu hissediyordu. "Bu yaptığının amacını gerçekten merak ediyorum. Ödevini yapmamak için bana iksir mi verdin?" Bunun intikamını almak zorundaydı. Bir ağabey olarak ağırlığını koymalıydı. Nasıl olmuştu da minik prensesi ona böyle bir şey yapabilmişti. İlk defa onu çok şımarttığı konusunda şüpheye düştü.

İksirin etkisi beklediğimden çabuk geçmişti. Yine de etki gittiğinde Elijah'ın hiçbir şey hatırlamıyor olması gerekiyordu. Bir yerde yanlış yapmış olmalıydım ama nerede? "Umarım iyi eğlenmişsindir Elisha! Bu yaptığının amacını gerçekten merak ediyorum. Ödevini yapmamak için bana iksir mi verdin?" Ağabeyimin gözünde gördüğüm ifade neydi? Sinir? Tiksinme? Neler oluyordu? "Olayın ödevlerimle alakası bile yok Elijah Derrick Hargrove! O ödevlerin hepsi günü gününe yapıldı zaten. Ne zaman bir ödevimi aksattığımı ya da yapmadığımı gördün sanki? Bu, biraz benimle ilgilenmen, zaman geçirmen içindi. Şu bir buçuk haftadır benimle ne kadar ilgilenmediğinin farkında mısın? Ben Antonije değilim, ilgisizliğini, soğukluğunu kaldıramam. Bana Antonije'mişim gibi davranma. Sorun ne, bir kız kardeşin olmasından mı bunaldın? Sorumluluk duygusu fazla mı geldi?" Bir an durdum ve kısa bir nefes aldıktan sonra devam ettim. "Sorun o saçma dedikodu gazetesindeki haber değil mi? O yüzden aramıza mesafe koyuyorsun. O haber ile ilgili düşüncelerimi, çıktığı ilk gün söylemiştim zaten. Yine de... Artık paçana yapışmayacağım, merak etme." Küçük bir büyüyle kitaplar toparlandı ve üst üste dizildiler. "Artık küçük bir kız değilim Elijah, umarım bir gün bunu fark edersin." Kitaplarla birlikte hızla kütüphaneden çıktım ve zindanlara koşmaya çalıştım. Yine de bu elimdeki tonlarca kitapla ve inmem gereken yüzlerce basamakla pek mümkün olmuyordu. İnsanlara çarparken hiç yapmadığım bir şeyi yapıp, yarım yamalak da olsa, özür diliyordum. En sonunda odaya girdiğimde tutmaya çalıştığım göz yaşlarımı serbest bıraktım. Kızlardan birisi elimdeki kitapları alıp yerine koyarken diğerleri endişeyle benimle ilgileniyordu. Onlara önemli bir şey olmadığını, Elijah ile tartıştığımızı söyleyip hızlıca üzerimi değiştirdim. Yatağa girip yorganı başıma çektiğimde kızlar ne yapacaklarını şaşırmış bir halde bana bakıyorlardı. Ben ise ne yapacağımı biliyordum. Elijah'a dediğim doğruydu, artık küçük bir kız değildim ve ona göre davranmaya başlamalıydım.

not:

Kendisine neler yaptırıldığını hatırlamaya çalıştı. Sinirle farketti ki bir Gryffindor ile konuşmuştu. Neydi? Stewart! Bir de kardeşinin onla bakıştıklarını söylediğini anımsadı. Kim bilir belki de o saçma binada arkasından konuşup gülüşüyordu Stew! Bu konuda da azarlamak için kardeşine döndü.  "Olayın ödevlerimle alakası bile yok Elijah Derrick Hargrove! ... Ben Antonije değilim, ilgisizliğini, soğukluğunu kaldıramam. Bana Antonije'mişim gibi davranma. Sorun ne, bir kız kardeşin olmasından mı bunaldın? Sorumluluk duygusu fazla mı geldi?" Kız kardeşi kendisine bağırıyordu! "Sorun o saçma dedikodu gazetesindeki haber değil mi? ... O haber ile ilgili düşüncelerimi, çıktığı ilk gün söylemiştim zaten. Yine de... Artık paçana yapışmayacağım, merak etme." Onun kitaplarını büyüyle toplamasına baktı göz ucuyla "Artık küçük bir kız değilim Elijah, umarım bir gün bunu fark edersin." Tüm bu bağırışının ardından koşarak uzaklaşmasını izledi. Etrafına bakındı kütüphanede ki tartışmalarını başkasının duyması endişesiyle. Neyseki kimse görünmüyordu. Sıkıntıyla cübbesini düzeltip çıktı kitapların arasından. Kız kardeşi nereye gitmiş olabilirdi? Büyük ihtimalle ortak salona inmişti o kitaplarla. Yolda gördüğü binadaşına sorduğunda o da kendi düşüncesini pekiştirircesine aynı şeyi söylemişti. Ağlayarak geçtiğini... Elijah giderek bunalıyordu. Kardeşiyle ilgilenmediği filan yoktu. Hele ki kendisini ailenin yüz karasıyla kıyaslamasına daha çok bozulmuştu. Bir de gazetedeki saçma haberi diyordu. O gazete aynı zaman da Ant ve sevgilisi ile ilgili güzel şeyler yazmıştı. Yani ne kadar doğru ve mantıklı şeyler yazıyor olabilirdi ki? İlgi çekmeye çalışan bir kaç gencin işiydi belli ki. Tüm bunları düşünürken gelmişti ortak salonlarına. İçeri geçtiğinde etrafına bakındı. Kardeşini sorabileceği birileri vardı. Onlara doğru ilerlerken yerde gördüğü iksir kitabıyla duraksadı. Yerden aldığında az önce görmesinden dolayı Ellisha'ya ait olduğunu anladı. Başını çevirdiğinde de kızlar yatakhanesinden inen bir kızı yakaladı. Sonuç elbetteki tahmin ettiği gibiydi. Yatağında ağlıyordu. Büyük ihtimalle gelmeyecekti yanına. Yanındaki kıza onu çağırmasını söyledi. Sonuçta kendisi onların yatakhanesine giremezdi. Kitabı da ona verip yukarı çıkartmasını izledi. Siyah deri koltuklara atarken vücudunu ne kadar çok yorulduğunu düşünüyordu. Artık mezun olup kurtulmalıydı bu okuldan.

Odaya birilerinin girdiğini duyduğumda burnumu çekerek sessizleşmeye çalıştım. "Şey, Elijah gönderdi beni. Bu kitap Ellisha'nınmış ve bir de onu ortak salonda beklediğini söyledi. Ayrıca fazlasıyla bitkin gözüküyordu." Aniden yorganı üstümden atıp kıza baktım. Sanırım dördüncü sınıflardan biriydi. Kızla göz göze geldiğimizde hepsinin vereceğim cevabı beklediğini biliyordum. Yataktan yavaşça kalkıp, üzerimi değiştirdim. Saçlarımı toparlarken son saniye vazgeçip serbest bıraktım. Gözlerim kızarıktı ama geçmeleri için bir şey yapmayacaktım. Elijah inmeyeceğimi düşünüp gitmiş bile olabilirdi. Sonuçta normalde olsa inmezdim. "Hadi gidelim." dedim odada olan kızı da çıkartmak amacıyla. Odadan çıktığımızda kız kendi odasına gitti ve bende ortak salona indim. Elijah siyah, deri koltukta oturmuş karşısına bakıyordu. Fazla bunalmış, sıkılmış görünüyordu. Belli ki bir derdi vardı ama anlatmazsa ona nasıl yardımcı olabilirdim ki? Profesörler çok fazla üstlerine geliyordu, tahmin edebiliyordum. Fakat Elijah bunun altından kalkamayacak birisi değildi ki! O... O harika birisiydi. Bunu ağabeyim olduğu için değil, öyle olduğunu düşündüğüm için söylüyordum. Bu yüzden, sırf sorununun ne olduğunu öğrenebilmek ve yardım edebilmek için, gidip yanına oturdum. "Umarım sorununu ve düşüncelerini benimle paylaşırsın Elijah. O yataktan boşuna çıkmış olmak istemiyorum."

Gözlerini kapatıp oracıkta uyuyakalmak istiyordu fakat onun yerine yanan ateşe bakmayı tercih etti. Arka taraftan merdivenlerden gelen sesler üzerine kardeşinin geldiğini anladı. Çünkü bir yandan hafif bir burun çekme de duymuştu. Minik prensesi gelip yanına oturduğunda konuşmadan boşluğa bakmak için bir çok şeyi feda edebileceğini düşündü. "Umarım sorununu ve düşüncelerini benimle paylaşırsın Elijah. O yataktan boşuna çıkmış olmak istemiyorum." Başını çevirip kardeşine baktı. Hafifçe gülümseyip uzandı ve saçlarını okşadı. Yerinden doğrulup bu sefer de onun kucağına koydu başını. Ayaklarını koltuğun kolundan sarkıtırken kollarını göğsünde birleştirdi. "Bir an aşağı inmeyeceksin sandım." Mavi gözleri ve sarı saçlarıyla tam bir prensesti Ellisha ve aslında ona keyif veren çok az şeyden biriydi. "Benim sorunum sensin Ellisha. Kız kardeşi bir Gryffindorla bakışan bir ağabey nasıl olur da iyi olabilir? Bir de adını filan istettin. Kesin o kibirli Gryffindorlular arkamdan gülüyorlardır." Şakacı ama ters bir ifadeyle söylemişti bunu. Yoksa kendisi hakkında konuşmaya pek fazla kişi cesaret edemezdi. Elijah gururunu önemserdi her zaman. "Ayrıca seninle ilgilenmediğim yok. Derslerim yoğun biliyorsun. FYB snavında başarılı olmam lazım. Bir Hargrove başarısız olamaz sen de biliyorsun." Tekrar uzanıp saçına dokundu. "Beni mutlu eden tek şey sensin Ellisha. Ne zaman yanıma geldin de sana vakit ayırmadım? Benim için önemli olduğunu biliyorsun. İki sene sonra sen bu sınava hazırlanırken aynısını ben de yapacağım. Geleceğim ve benimle ilgilenmediğini söyleyerek başından aşağı gözyaşlarımı salacağım." Gayet keyifli bir ses tonuyla gülümseyerek söylemişti bunları. Yılbaşı için tatile girdiklerinde eve gideceklerdi ve orada şu an yaşadıklarının acısını çıkartacaktı. Klasik aile kutlamalarını yaptıktan sonra Ellisha'yı alıp güzel bir yere götürebilirdi.