Evin bahçesinde yerde serili olan bir örtünün üzerinde yatıyordu. Elinde ki kitaba o kadar dalmıştı ki ikindi vakti güneşinin bedeninde hissettirdiği acıyı fark edememişti. Başının yakın mesafesine iniş yapan baykuş ile kitap üzerinde ki dikkati dağılı vermişti. Yattığı yerden doğrulup mektuba uzandı. Zarfın arka yüzüne baktığında mektubun Hogwarts Müdiresi Celia tarafından yollandığını fark etti. Zarfı açıp içine göz gezdirdi.

Sayın Francis Flanigan,
Sizi Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nda Kütüphane Sorumlusu olarak görmekten mutluluk duyarız. Eğer bu teklifi kabul ederseniz, okul içerisinde sizin için ayırtılmış bir oda tahsis edilecektir. O nedenle kabul etmek istiyorsanız bu mektuba geri dönüş yapınız.

Gözlerini kağıttan ayırdığında okuldan mezun oluşunun on beş sene sonrasında nihayet kendine bir meslek edinebildiğini fark etti. Yüzünde ki sevinç her yerden görülebilirdi. Çünkü Hogwarts'tan mezun olurken bir daha asla oraya dönemeyeceği için üzgün ayrılmıştı. Ta ki bu mektubun gelişine kadar. İçeriye doğru koşup bir tane boş parşömen kağıdı alıp mektuba geri dönüş yaptı.

Gözlerini yeni sahip olduğu oda da açtı. Sonunda ilk iş günü gelmişti. Sabırsızlıkla üstünü değiştirip odadan çıktı. Bir zaman öğrenci olarak dolaştığı bu koridorlarda şimdi bir çalışan olarak dolaşıyordu. Francis kendini her zaman buraya ait hissederdi. Kütüphane'ye vardığında bir çok Ravenclaw öğrencilerinin ilk günden kütüphaneyi doldurduğunu fark etti. Bu manzara ona tanıdık geliyordu. Çünkü bir zamanlar Ravenclaw öğrencisiydi ve aynı o da ilk günden kendini kütüphaneye atardı. Kütüphane de masasının başına geldiğinde raflara yerleştirilmesi gereken kitaplar gözüne çarptı. Kitapların hepsini kucakladı ve rafların dizili olduğu bölmelere yöneldi. Elindeki kitapların çoğunu henüz burada öğrenciyken okumuştu. Kimisini de buradan mezun olduktan sonra edinip okumuştu. Elinde ki kitapları raflara yerleştirdikten sonra masasına doğru yöneldi. Francis tam köşeyi döndüğü sırada birisine çarptı ve elindeki kitaplarının yere düşmesine sebep oldu. Daha henüz çarptığı kişiye bakmaya fırsat bulamadan yere çömelip yerde ki kitapları topladı ve uzatmak için yeniden doğruldu. Çarptığı kişi ile göz göze geldi. İçinde ki fırtınayı feci bir şekilde hissetmeye başlamıştı. Francis kadının gözlerine dalmış bir vaziyette ona bakıyordu. Kitapları uzattı. "Özür dilerim. İstemeden oldu." dedi ve gülümsedi.

renk kodu:

kod:

Hogwarts'ta yaklaşık iki senedir biçim değiştirme derslerine giriyordu cadı. Bu durumdan o kadar memnundu ki. Her zaman istediği mesleğe sonunda kavuşmuş, yeni bir nesil yetiştirmenin baskısı altında kaybolmuştu. Yine de okul yıllarındaki gibi hiçbir şeyin değişmemiş olduğunu görmek Seraphin için geçmişte seyahat etmek gibiydi. Bu düşünceyle içindeki öğrenci karakteri ortaya çıkıyor, kendini derslerle boğuştuğu zamana dönüyordu. Hala burada profesör olduğuna kendini inandıramamıştı. Bazen kendisine seslenen öğrencilere şaşkınkla bakıyor, kendisine seslenip seslenmediklerini sorgulamak zorunda kalıyordu.

Günün son dersine girdiğinde başı neredeyse çatlayacak gibiydi. Arka arkaya girdiği dört ders cadıyı çok yormuştu. Aslında onu tek yoran şey keşke dersler olsaydı. Annesi ile babasının ayrılmasından sonra tamamen kafayı buna takmıştı. Gece yatmadan önce son düşündüğü şey ve sabah uyandığında zihnine dolan ilk şey bunu nasıl çözebileceği yönündeydi. Cadının asıl anlamadığı neden bu kadar takılmış olmasıydı. Annesi ve babası boşanalı neredeyse beş yıl olacaktı fakat hala bu duruma alışamamıştı. Bu yüzden zihnini meşgul edecek en iyi şey olan kitapları tercih etmişti. Mugglela yazarlarından yeri geldiğinde okuyor, yeri geldiğinde de kendini sihir dünyasının makalelerinde buluyordu kendini. Bu sıralar o kadar çok kitap okumuştu ki odasında okunmamış tek bir kitap bile kalmamıştı. Bu yüzden odasındaki kitapları kütüphaneye teslim etmeli, yerine başka kitaplar almalıydı. Aslında öğrencilik yıllarında kütüphanede okumadığı kitap kalmamıştı fakat, dönemler değiştiğine göre yeni kitaplar da gelmiş olmalıydı.

Tüm neşesi ile kütüphaneye ilerlerken elindeki kitaplara sıkıca sarıldı. Okuduğu kitaplara o kadar bağlanmıştı ki geri vermek istemiyordu. Derince bir nefes çekerken yanından geçen iki öğrenciye gülümsedi. Kütüphanenin girişinde belirdiğinde okul yıllarında burada geçirdiği,gizlice geceleri yerinden kalkıp kitaplar arasında sessizce dolaştığını hatırladı. Etrafına hızla bakındığında çoğunluk olan binanın Ravenclaw olduğunu görünce hiç şaşırmadı. Gayet normaldi bu çünkü kendisi de ilk gün gelip burada ders çalışmıştı. Kütüphanenin içerisine doğru birkaç adım attığında kendini koca kitaplıklar arasında kaybetmeye başladı. Her rafın önünde duruyor, yazarların adlarına göz atıyordu. Hala kitaplarını değiştirmemekte o kadar çok ısrarcıydı ki başka kitaplara baktıkça elindeki kitaplara ihanet ettiğini düşünüyor gibiydi. Kendini bir arka kitaplığın olduğu alana doğru ilerlerken ani bir sarsıntıyla elindeki kitaplar elinden düştü. Ne olduğunu anlamadan, kendiside kitaplarını toplamak için eğilmek istediğinde neredeyse genç adamla kafa kafaya gelmek üzereydi. Neyse ki son anda bu durumdan yırtmış, kendisine kitapları uzatan adamdan bakışlarını almadan tebessüm etmişti. ''Ah,problem değil. Siz iyisiniz ya.'' dedi tüm nezaketini belli eden ses tonu ile. İstemsizce genç adamın yüzünü inceliyordu. Kusursuz yüz hatları, mavinin griye çalan derin gözleri cadıyı o kadar etkilemişti ki sadece yutkunmak zorunda kaldı. Sanırım, boğazı kurumuştu. Kitapların genç adamdan aldığında ''Teşekkür ederim Bay...'' Adını bilmediğinden cümlesinden sonra koca bir boşluk oldu. Kitapları göğüsüne doğru bastırdı ve gülümseyerek genç adama bakmaya devam etti. Genç adamı tanımıyordu. Hatta ilk defa görmüştü. Belki de yeni başlayan bir profesör olabilir diye geçirdi içinden. ''Seraphin Royer, Biçim değiştirme profesörü'' dedi elini uzatarak. Eğer yeni biriyse kendisini tanıtmanın tam doğru zamanı olduğunu hissediyordu.

Renk Kodu:

Francis'in her zaman ki sakarlığı üzerindeydi. Bir şeyleri yıkıp dökmese olmazdı. Daha ilk iş gününde kendini belli etmişti. Bir süre daha çarptığı kadını süzdü. ''Ah,problem değil. Siz iyisiniz ya.'' dedi. Çarptığı kadının sözleri ile kendine gelen Francis bir süreliğine süzme işlemine ara vermişti. ''Teşekkür ederim Bay...'' cümlesinin yarım kalması Francis'in hoşuna gitmişti. Ne kadar da nezaketli bir insan olduğunu düşündüğü sırada karşıdan uzanan elle düşünceler aleminden yeniden uyandı. ''Seraphin Royer, Biçim değiştirme profesörü'' dediğinde Francis gözlerini ayırmış bir vaziyette ona bakıyordu. Biçim değiştirme profesörüydü. Francis okul yıllarında her zaman biçim değiştirme dersine ait hissetmişti kendisini. Tüm sene boyunca neredeyse sadece o alan üzerinde çalışıyordu. Elini uzatıp "İyiyim bir sıkıntı yok. Rica ederim. Ben de Francis Flanigan. Kütüphane sorumlusuyum." dedi. Ellini havada yakalayan Francis bırakmak dahi istemiyordu. Hayatında belki de ilk kez bu kadar güzel bir bayan ile karşılaşıyordu. Gözlerinin içine bakmaktan kendini alamıyordu. Elini uzun süre tuttuğunu fark edince geri çekti. Yüzüne yayılan gülümseme kendini kütüphane kapısından bile belli ediyordu. Gözleri elindeki kitaplara takıldı. Elindeki kitapları ancak bir Ravenclaw'lu anlayabilirdi. "Ravenclaw mezunusunuz galiba." dediğinde Seraphin'nin yüzündeki şaşkınlığı fark etti. "Elinizdeki kitapları ancak bizim gibi Ravenclaw mezunları anlayabilir de oradan bir tahmin yürüttüm. Zamanınız varsa size sıcak bir kahve ikram edebilir miyim?" dediğinde karşıdan gelecek olan olumlu yanıtı sabırsızlıkla bekliyordu.

Genç adamın elleri ile elleri buluşunca vücuduna garip bir enerji yayıldı. Sanki tüm bedeni birden karşısındaki genç adamı arzulamaya başlamıştı. Bugüne kadar böyle bir şey hissetmemişti. Genç kadın, adamın ellerini bırakmamak, gözlerinde tamamen kaybolmak istiyordu. O kadar seksi ki, diye düşünürken elmacık kemiklerinin kızardığını hissetti. Bu özelliğinden nefret etmek için en uygun zamandı sanırım Regina için. Ne zaman utansa ve ya aklından kimsenin bilmemesi gereken bir şey geçirse hemen kızarırdı. Bu yüzden derince bir nefes aldığında genç adamın elini zorda olsa bırakabildiği zaman adamın tok sesi kulaklarında çalındı. Francis Flanigan... Bu isim beyninde kaç kez tekrarlanmıştı acaba. Bininciden sonra iç sesi küfrederek bunu yapmayı kesmesini söyledi.

Genç adamın dudaklarından cümlelere karşı sağ tarafta duran bir tutam saçını kulak arkasına attı ve gözlerini yere sabitledi. Sonra da kitaplara daha sıkıca sarıldığında bakışlarını direk olarak adamın gözlerine sabitledi. ''Ah evet, öyleyim. Bilirsiniz okumayı ve araştırmayı çok severiz.'' dediğinde elinde fazlalık olan kitabı aldığı rafa geri koydu. Neredeyse kütüphanedeki tüm kitapların yerini ezbere bilirdi. Aslında bir profesör olmasaydı belki de bir kütüphane görevlisi ya da yazar olmak isterdi. Genç adamın Ravenclaw olmasına şaşırmıştı. Daha çok Gryffindor havası veriyordu Regina'ya. Aklına gelen ilk soru ise beyninde bir şimşek gibi çaktı. Eğer bu büyücü Ravenclaw ise neden onu daha önce hiç görmemişti. Bunca zaman nerelerdeydi diye merak etmekten kendini alamadı. ''Evet, olur derslerim bitti.'' dediğinde kitaplarını yavaş bir şekilde yanında duran masaya bıraktı. Sanki sertçe bıraksa ruhlarına zarar verecekmiş gibi nazikti.

Yavaş adımlarla kitaplıkların arasından çıkıp kütüphane girişine doğru yol almışlardı. Regina, yanındaki genç adamın yanında sessizce yürürken düşüncelerine hakim olmaya çalışıyordu. Kalbi gereksiz bir şekilde hızlı atıyor, cadının midesinde garip hareketlenmeler meydana geliyordu. Cadı bunların aşk belirtisi olduğunu elbette biliyordu fakat bu büyücü de kendisini cezbedenin be olduğunu merak ediyordu. Çünkü onu hiç tanımıyordu. Nasıl olurdu da tanımadığı birine aniden böylesine sevgi besleyebilirdi ki? Merdivenlerden inmeye başladıklarında dikkatsizliğine gelip bir an düşeceğini sansa da son anda dikkatini toparladı ve rezil olmaktan son anda kurtardı kendini. Aslında bunu Francis görmeden toparlandığı için Merlin'e teşekkür etmeliydi. Dudaklarından birkaç cümle dökülmeden önce tebessüm etti.''Bay Flanigan Hogsmeade'te bildiğim harika bir yer var. Sizi oraya götürmeme izin verin." dediğinde genç adama en sevimli hali ile bakmaya koyuldu. Aslında okulda işi tamamen bitmişti. Yani geriye kalan vaktini yeni tanıştığı bu beyfendiye ayırabilirdi.

Onayı almak bile yetmişti Francis'e. Regina'ya karşı farklı duygular beslemeye başlamış gibi hissediyordu. Beraber yürüyerek rafların arasından geçerek kütüphanenin girişine gelmişlerdi. Büyük antika giriş kapısını geçip merdivenlere yöneldiler. Merdivenlerden inerken ona bakmak istiyordu ama henüz bu kadar yeni tanışmışken yanlış anlaşılmaktan korkuyordu. Francis hep kendini bir kadına adamak istemişti. Annesi o küçük yaşta öldüğü için hayatında pek değer verecek kadın yoktu. Bu kadının içinden Regina olmasını istermişcesine sanki bir çocuk vardı. Hani küçük bir çocuk dükkanların önünden geçerken rafta en beğendiği oyuncağı istediği sırada anne ve babasına işkence yapar ya aynı o çocuk gibi hissediyordu. Regina olması için elinden geleni yapmayı düşünüyordu. Ama henüz bu kadar erken olması onu da korkutuyordu. Henüz tam olarak Ragina'yı tanımıyordu bile. Belki de evliydi. Belki de hiç ilişki düşünmüyordu. Regina'nın kendine doğru dönüp tebessüm ettiğini fark etti. Biran aklından geçirdiklerini sesli düşündüğünü sandı. Ama ''Bay Flanigan Hogsmeade'te bildiğim harika bir yer var. Sizi oraya götürmeme izin verin." dediğinde Francis'in içi rahatlamıştı. Genelde yaptığı bu hataya burada düşmemişti. "Tabi ki. Ama bir şartla şu sizli bizli konuşmayı bırakabilirsek daha harika olacak gibi. Resmiyet pek bana göre değildir de." dediğinde Regina'nın gözlerinin içine bakıyordu. Gözlerinin içi adeta parlıyordu. Şuan çok dikkat çekmese o gözlerin içinde kaybolmayı o kadar çok istiyordu ki ama çevredeki gözler buna izin vermiyordu. Buyrun dermişcesine eliyle yolu gösterdi ve merdivenlerden inmeye devam ettiler. Nereye götürecek acaba diye merak tüm vücudunu sarmıştı. Regina'nın zevklerini merak ediyordu. Belki de götüreceği mekan zevklerini az çok gösterecekti.