Spencer'a planını bin kere anlatıp dokuzyüzdoksandokuz kere onay almamasının üzerine tabi ki Julius harekete geçmişti. Kulelerde romantik alanlar yaratmak konusunda bir ustaydı, ne de olsa bilmem kaç defa yapmıştı. Bu yüzden, uzman olduğu alanda ilerleyecekti tabi ki. Önce odasına gidip sandığını karıştırdı ve her daim hazır olan malzemelerini büyüyle büyütülmüş siyah sırt çantasına attı. Ardından mutfağa uğraması gerekiyordu. Her kızın seveceğini düşündüğü cinsten biraz cupcake, pasta, biraz da tuzlu atıştırmalıkları Spencer'dan daha çok sevdiği sevgili kankası ev cini Harold sayesinde alıp çantasına attı.

Bu öğlen, baykuşuyla pek beğendiği bir hanımefendiye not göndermişti. Çok masum bir nottu aslında. Hey! Nasılsın? Senin iksir dersinde iyi olduğunu biliyorum, kulelerde çalışabileceğim bir alan buldum. Bana yardımcı olabilir misin diye merak etmiştim? Bu akşam orada olacağım, saat kulesinde, gelirsen çok sevinirim. Julius C. Notu yazarken Spencer'dan yardım almıştı, kendisi yazsaydı kızcağızı korkutabilirdi.

Mutlu mutlu kulelere tırmanacakken aklına belki de dersle ilgili bir şeyleri de götürmesi gerektiği geldi. Sonuçta Ellisha bir Hargrove'du ve açıkçası Julius onun ağabeylerinden ölesiye korkuyordu. Bunu biri sorsa hayatta kabul etmezdi tabi, Julius ne zaman birinden çekindiğini kabul etmişti ki? Bu yaz Diagon Yolundan aldığı minik, pirinç kazanlardan birini, bir kaç tuhaf malzemeyle dolu tüpü ve bir-iki iksir kitabını da çantasına attıktan sonra Spencer'ın yargılayan bakışları altında ortak salondan çıktı ve saat kulesinin yolunu tuttu.

Vardığında ilk işi, profosyonel olduğundan biliyordu tabi, kulede dolanan öğrencileri kovalamak oldu. Kızlara iltifat edip nazikçe bir bahane sunarken, erkekleri neredeyse yaka paça kuleden indirdiğinden az daha dayak yiyordu ama olsundu. Saatin tam arkasında, üç tarafı da tamamen açık araziyi gören alanın ortasına çantasını bıraktı. Yere bir örtü serip kazanını, tüpleri ve kitapları üzerine dizdikten sonra oturup beklemeye başladı. Her ayak sesi duyduğunda sanki kitaplardan birini okuyor gibi yapıyordu ki, Ellisha onun ders konusunda ciddi olduğunu sansın. Arada kuleye çıkmaya çalışan bir kaç kişiyi de kovmuştu. Hava yavaş yavaş kararırken, güzel cadı geldiğinde sürekli çantasında bulundurduğu bir kaç mumu yakıp yakmamayı düşündü. Neyse, ortama göre hareket ederdi artık. Tek ümidi, Ellisha'nın ağabeylerini yanında getirmemesiydi.

Oda arkadaşlarından birinin elinde bir kağıtla, odaya koşarak girmesiyle boş bulunup yerinden sıçradı Ellisha. Arkasından diğer iki arkadaşının da yüzlerindeki kocaman gülümseme ile odaya girmesiyle ortada bir şeylerin döndüğünü anlamıştı. Ojesini kapatıp komodininin üzerine koydu. "Ne buldunuz yine? Dökülün bakalım." Tırnaklarına dikkat ederek saçlarını omuzlarından geriye attı ve ilgiyle arkadaşlarına baktı. Mia elindeki kağıdı sarışın cadının önüne koydu. "Bu, bu öğlen bir baykuşla buraya geldi. Baykuşun kime ait olduğunu bildiğim için gidip aldım. Ve sana ait olduğunu anlamam pek uzun sürmedi." Ellisha okumadan önce kağıda hızla göz gezdirdi. "Bana ait olduğuna dair bir şey yazmıyor burada?" Kızların hepsinin göz devirmesiyle neyi gözden kaçırdığını anlamaya çalıştı. "Bu odada iksir dersi alan bir sen bir de ben varız. Ve benim iksir dersimin ne kadar kötü, seninkinin de ne kadar iyi olduğu düşünülürse... Kesinlikle sana geldi. Hadi, oku!" Notu okumasıyla fazlasıyla şaşırdığını itiraf edebilirdi. Julius ders çalışmak için kendisinden yardım mı istiyordu? Hayır hayır, asıl soru, "Julius ders mi çalışacak?" olmalıydı. Heyecanlanırken küçük bir miktar endişelenmesine engel olamadı. Elijah'ın bundan kesinlikle haberi olurdu. Hatta çıkmadan yakalanırsa küçük kardeşinin gitmemesi için her şeyi yapardı. "Madem yardım istemiş, gidip yardım etmeliyim değil mi?"

Kızların yardımıyla dersle ilgili birkaç malzeme alarak çıkabilmişti Slytherin ortak salonundan. Kuleye tırmanırken sürekli etrafına bakınıyordu. Yolda denk geldiği birkaç Hufflepuff öğrencisi kendisine bakmadığı halde kiminle görüşmeye gittiğini biliyorlarmış gibi hissediyordu. Paranoyak olmuştu. En sonunda kuleye çıktığında oğlanın saatin arka tarafında oturduğunu fark etmişti. Elinde bir ders kitabı vardı ve ilgiyle onu inceliyordu. Yani gerçekten ders mi çalışacaklardı? Biraz hayal kırıklığına uğradığını kabul etmeden Julius'un oturduğu yere yaklaştı. Korkutmamak için hafifçe boğazını temizledi. "Merhaba." dedikten sonra oğlanın gülümseyip yana kayması ile Ellisha'da gülümsedi ve açılan boşluğa oturdu. Çantasından bir iki kitap ve  not aldığı defterini çıkardıktan sonra kendisini izleyen sarışın oğlana döndü. Evet, yakışıklıydı. Fakat kızların bütün öğleden sonra kendisine söylediklerinin aksine gerçekten ders çalışmak istiyor gibi gözüküyordu. Yoksa neden bu kadar eşya taşıma zahmetine girmişti ki? "Sadece iksir dersi olduğundan bahsetmişsin. Hangisinde zorlandığını söylememişsin. Bende bu yüzden birkaç kitap getirdim. Umarım, eksiğin en baştan değildir. Yoksa sabaha kadar burada oturmak zorunda kalırız." Örtünün üzerindeki şişelere bakarken, gerçekten de hangi iksir üzerinde çalışacaklarını anlamamıştı kız. İksir dersinde kesinlikle gözde öğrenci değildi, buna rağmen iyi olduğunun farkındaydı. Yine de... "Belki de bir kuzgundan yardım almalıydın. Belki de sandığın kadar iyi değilimdir..." Umutsuzca malzemelerle dolu olan şişelere baktı ve göz devirdi. Harika, daha şimdiden rezil mi olmuştu?

*:

Bir kez daha ayak sesleri duyduğunda otomatiğe bağlamış gibi önündeki kitabı incelemeye başladı. Her ihtimale karşı, ayak sesleri yaklaşana dek istifini bozmadı. Gözünün ucuyla bir tutam sarı saç görmüştü sanki, bu Ellisha olabilirdi. Eğer değilse bir kaç saniye içinde anlayacak ve kuleden aşağı kovalayacaktı zaten. "Merhaba." Kızın melodik sesini duyar duymaz kafasını kitaptan kaldırdı ve göz göze geldiler. Yüzünde bir gülücük vardı yani bu iyiye işaretti. Durumdan rahatsız olsaydı bir kaç kez başına geldiği gibi onu azarlayıp giderdi herhalde. Julius'ta karşılık olarak gülümsedi ve yanına oturması umuduyla biraz kaydı. İşte bu be! Omuzlarından dökülen sarı saçlarını ve minik burnunu incelerken farketmediğini, bir kaç saniye sonra farketti. Ellisha yanında iksir kitapları ve defterini de getirmişti. Spencer'ın tavsiyesi işe yaramıştı yani, gerçekten ders çalışacaklarını sanmıştı. Julius buna üzülse mi, sevinse mi bilemiyordu. Gerçi neden üzülecekti ki canım. Ellisha Hargrove kanlı canlı yanında oturuyordu, hem de ağabeyleri olmadan.

"Sadece iksir dersi olduğundan bahsetmişsin. Hangisinde zorlandığını söylememişsin. Bende bu yüzden birkaç kitap getirdim. Umarım, eksiğin en baştan değildir. Yoksa sabaha kadar burada oturmak zorunda kalırız." Oooo. O zaman en başından beri hiçbir şeyi anlamadım diyebilirdi. Böylece sabaha kadar beraber takılırlardı. Gerçi bu durumda belki Slytherin'li ağabeyi onun yokluğunu farkedip aramaya başlardı ve Julius'un başı büyük belaya girerdi. Ama Ellisha kadar güzel bir kız buna değerdi yani, değil mi? "Belki de bir kuzgundan yardım almalıydın. Belki de sandığın kadar iyi değilimdir..." Julius turnayı gözünden vurduğunu hisetti. Bir kız yanında olduğundan daha kötüymüş gibi bahsediyorsa kendinden, genelde işler iyi giderdi. "Yok, hayır. Senin yardımcı olabileceğinden eminim. Bu yüzden seni çağırdım ya." Kızın yüzüne bakıp kısaca gülümsedi. Ardından gözlerini malzemelere çevirdi. "Hmm, dur bakalım." derken cidden bir şey arıyormuş gibi sırf ona dokunma bahanesiyle Ellisha'daki kitabı aldı ve karıştırmaya başladı. Sonra, aniden aklına bir şey gelmiş gibi durdu. "Aslında Profesör Rheanna'nın verdiği son ödevlerle ilgili bir sorunum var ama bu kadar açken odaklanamam herhalde. Quidditch antremanı yüzünden akşam yemeğini kaçırdım da." Son cümlesini elinde olmadan böbürlenerek söylemişti, bir yalan olmasına rağmen. Quidditch ve Hufflepuff'dan bahsederken gururlanırdı genelde.

Ellisha'nın cevabını beklemeden çantasına döndü ve rengarenk bir kaç cupcakei örtünün üzerine bıraktı. İçlerinden altın gibi parlayanı alıp ısırırken Ellisha'ya sırıttı. "Hey, sen de bir tane alsana." Karşısındaki bembeyaz yüzü inceledikten sonra gözü bir an için vücudunda gezindi. "İhtiyacın var bence, şu haline bak!" Tecrübelerinden öğrendiği kadarıyla, bır kıza ne kadar zayıf olduğunu söylerse o kadar mutlu oluyorlardı. Ki Ellisha konusunda yalan söylemesine gerek bile kalmamıştı. Şimdi, eğer güzel cadı ilgisini dersten biraz atıştırıp sohbet etmeye çevirirse, işler iyi gidecek anlamına geldiğinden lokmasını hızlıca yuttu. "Ee, okul senin için nasıl gidiyor? Bir kavga mevzusu duydum da."