"Hadi ama, bu sadece sıradan bir tüy kalem. Bunun için on üç galeon isteyemezsin."
"-Bunların kalitesi belli. En iyilerinden.." Adamın yüzüne dik dik baktım. Fiyatların arttığı doğruydu ama bu kadar etmezdi. Arkamı dönüp hiç bir şey demeden, gittim. Arkamdan lanet okuduğunu duyar gibiydim. Altı yılın sonunda eskiyen takımın yerine yenisini almalıydım. Aslında son senemde yeni bir takım almak, boşa masraf gibiydi. Ancak ihtiyaç duyuyordum. Bu düşünceleri kafamdan çıkardım ve alışverişe devam ettim. Biraz daha gezdikten sonra, bir dükkanda on bir galleona takım buldum. Çok kaliteli olduğu söylemenezdi. Standart. Ama beni en az bir yıl götüreceğinden şüphem yoktu.

Ah şu Diagon yolu. Dükkanlar büyücülerin ilgisini çekmek için neler neler yapmışlardı. Yoldan geçenlerin başına konfeti atan  küçük periler, size çikolata ikram eden cincüceler, gösteriş yapan Pigme Pofuduklar.. Envayi çeşit şey vardı. Havada yazı yazan tüy kalemler, şakalar, cübbeler. Saymakla bitmezdi. Alışverişe doyamazdınız. Ve ben bir alışveriş delisiydim..

Sırayla dükkanlara giriyordum. Küçük alışverişler yapıp çıkıyordum. Aldıklarım iyice birikmişti. Elimde taşımak artık zorlaşmaya başladı. Ama daha alacaklarım bitmemişti. Bir yeni cübble, kışlık pelerin, eldivenler, ekstra bir tüy kalem, iksir şişeleri, bir kaç küçük hediye.. Liste böyle uzayıp gidiyordu.

Anlık olarak birisi tarafından izlendiğimi düşündüm. Elimle saçlarımı karıştırdım. Etrafıma bakındım çok kısa bir süre. Sonra önüme döndüm ve devam ettim. Kimi görmeyi bekliyordum ki? En nihayetinde alışverişlerim bitmişti. Ellerimde ki poşetleri koyacak bir yer lazımdı. Sürekli onları taşıyamazdım. Hava inanılmaz sıcaktı. Yine de Londra'nın havasına güvenilmezdi. Bir şeyler yesem mi yemesem mi diye düşündüm. Daha o kadar acıkmamıştım. Belki de birkaç kadeh Kaymak birası içebilirdim. Hah! işte tam olarak bundan bahsediyordum. Yağmur çiselemeye başladı. Bir yerlere girmem gerekti. Hızlı adımlarla bir kafeye girmeye seyirttim.  

O anda olmayacak bir şey oldu. Kafam aniden sağa döndü. Yine elimle saçlarımı karıştırdım ve Roxanne'yi gördüm. Olduğum yerde kalakaldım. Saçlarını başının üstünde toplamıştı. İnce askılı, kolsuz, omuzları açık bir yarım tşört giymişti. Aslında Rox'un saçları güzeldi. Toplaması yüzünü açığa çıkarsa da saçlarını serbest bıraktığında daha güzel oluyordu. Rox'u gördüğümde arada bir kafama takılan bir soru geldi aklıma. Rox Slytherin değilde başka bir binada olsa nasıl olurdu? Onu bir Gryffindor olarak düşünmeye çalıştım. Kırmızılar içinde. Pek başarılı olamadım. Belki iyi bir Ravenclaw olabilirdi. Ancak, Slytherin'li oluşu o kadar belirgindi ki, diğer düşüncelerimi bastırıyordu. Ayrıca bu bir tutam vahşi kadın, imajını ona veren.. Slytherin'di. Hırçın kız Roxanne...

Bunu düşünürken gülümsedim. Nedensizce. Onu genel olarak çekici ve hatta seksi bulduğumu söylemeliyim. Yağmur yağmaya devam ediyordu. Saçlarıma düşen yağmur sızıp yüzümden aşağı akıyordu. Üzerimde ki gömleğin omuzları yarı yarıya ıslanmıştı aldırış etmedim. Dikkatle Rox'u izliyordum. Onda bir değişim söz konusuydu. Buram buram yalnızlık kokuyordu. Dikkat etmeye devam ettim. Ve daha fazlasını gördüm... Ruh halini az çok çıkarıyordum. Arada bir aldıklarını kurcalıyor, sonra bir şeyi yudumluyordu. Sarı saçları hafifçe ıslaktı. Bense onu izlemeye devam ediyordum.

Aslında olabilirdik. Her zaman ne istediğini bilen bir kadındı Rox. Bernstein denen, Bayan Kapristen belki de bin kat daha iyiydi. Ama sonuçta ben yanlış kişiye aşık olmuştum. Belki Bayan Kapris olmasaydı zaman içinde Rox ile farklı şeyler yaşayabilirdik. Daha önce de Slytherin'li kız arkadaşım olmuştu. Ama Rox bir başkaydı. Her zaman dikkat çekiciydi.  Bu düşünceleri bastırıp, ne yapmam gerektiğine odaklandım. Neden olmasın? Hogwarts'ın en gözde iki bekarı olarak, birbirimizi denemeliydik belki de. Bir sonuç çıkmasa da denemeliydim..

Kararımı verdim. Ellerimde ki poşetleri tek elimde topladım. Asamı çıkardım ve Rox'a doğru yürüdüm. Çay evine girdim. Beni fark etmemesi için, asamı sallayıp poşetini devirdim. Rox poşetine uzandığında arkasından yaklaştım ona. Hemen karşısında ki sadalyeye oturdum ve asamı tekrar salladım. Saçlarını tutan tokası uçunca saçları omuzlarına düştü. Anlık şaşkınlığın ardından sert bir mizac ile bana bakmaya başladı. Onu gülümseyerek izledim. Elimde ki poşetleri yere bıraktım. Pıt sesiyle yere düştüler. Rox'u izlerken her zaman yaptığım şeyi yaptım. Dalgın bir el hareketi ile saçlarımı karıştırdım.

Islak saçları yüzüne düşmüştü. Bakışlarını hafifçe örtüyordu. Ancak oldukça cazibeliydi.
"Merhaba Roxanne." dedim usulca. O hala durumu anlamaya çalışıyordu. Söze tekrar girdim.

"Saçlarını toplama. Böyle serbest bırak gitsin. Sana daha çok yakışıyor. Hele şu anda. Dağınık saçların, yüzüne düşüp yüzünü hafifçe gölgelediğinde, bakışlarında ki sertlik ortaya çıkıyor. Bu da seni sen yapan özelliklerden biri. " Derin bir nefes aldım. O hala bana bakıyordu. Tekrar konuşmaya başladım. Az çok ne düşündüğünü biliyordum. Ama önemli değildi. Artık açıkça hareket ediyordum.
"Ee. Bana bir kahvve ısmarlamayacak mısın? Masana oturma nezaketini(gülümsemem büsbütün yayıldı yüzüme) gösterdim." Bir inceden kızacağını bilsem de, beni kovalamayacaktı. En azından şimdilik...

"Nezaketin için teşekkür ederim, beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin edemezsin." Ah.. Ses tonunda ki alaycılık. Gülümsememi bastırmadım. Aslında bu alaycılık beni rahatsız etmedi. Eskiden olsa belki. Ama şimdi hoşuma gidiyor.

"Saç konusunda tavsiyen de çok değerli, hiçbir fikrim yoktu." Yüzünü ekşittikten sonra, "Ne istediğini garsona kendin söyleyebilirsin herhalde? Bu arada, neden bu kadar erkencisin? Çatlak Kazan'da okuldan tek bir kişi bile yok. Yoksa beni takip mi ediyorsun?" Ses tonunda bir şey vardı. Ama anlam veremiyordum. Zaten beni görünce sevinmesini beklemiyordum tabii. Ses tonunu düşünmeyi bir kenara bırakıp, Rox'un sorusunu yanıtladım.
"Aslında evet. Seni takip ediyordum." dedikten sonra, biz konuşurken yanımıza gelmiş olan garsona döndüm. Bir büyük bardak çay sipariş ettikten sonra tekrar Rox'a döndüm. Bir afallama bekliyordum tabi. Eskiden olsa demeyeceğim. Çünkü, eskiden olsa eskiden olsa diye örneklendirmeler yapar, gereksiz düşüncelerle doldururdum kafamı. Şimdi bunları pek önemsemiyorum. Büyümek böyle bir şey miydi? Rox'a bakıyordum. O hala sessizliğini koruyordu. Az önce ki sözlerimin onu rahatsız ettiğini, tahmin ediyordum. Yanılıyor olma ihtimalimde oldukça yüksekti. Ama üstünde çok durmadım.
" Ve rica ederim." bir an durduktan sonra Saç konusunda. diye ekledim. Sonra konuşmaya devam ettim.
Tabi genelde, senin yanında sırf popüler olduğun için, sana neyin yakıştığını söylemek yerine, sadece dalkavukluk eden insanlar olduğu için, bazen farklı fikirlere kapılıyor olabilirsin. Normaldir. Sen güzelll olduğu kadar popüler ve çekici bir kızsın.Tüm bunları ve daha fazlasını göz önünde bulundurduğumuzda insanlar bizim gibilerin hiç hata yapmamasını bekliyor. Ama aslında hiç göründüğü gibi değil. Aksine bizim hayatımız onlarınkine nazaran çok daha zor. Onlar öyle düşünmese de. Hiç bir sorunla gerçekten karşılaşmasak da, insanların kıskançlıkla çıkardığı sorunlar ile mücadele ediyoruz. Bazen sıradan bir hayatı istediğim oluyor. Garson gelince sustum. Çayımı aldıktan sonra bir yudum aldım. Oldukça lezzetliydi. Nefes alıp bekledim. Rox, hala sessizliğini koruyordu. Ki onun cevap vermemesi olacak bir şey değildi. Yani bir Muggle'ın süpürgeye bindiğini görebilirdiniz. Ama Rox'un sessiz kalacağını ise asla. Sanırım bir ilke imza atıyordum. Yeniden gülümsedim ve belki bu yaz on binlerce kez tekrar ettiğim, tik,takıntı, saplantı ve hatta belki hastalık seviyesinde bağımlı olduğum hareketi tekrarladım. Elimle saçlarımı karıştırdım. Rox, beni izliyordu. O hala bariz bir şekilde düşünüyordu. Kararsızlık ve hatta belki şaşkınlık, evet şaşkınlık yüzünden okunuyordu. Onun için bazı şeyler bu dönem normal değildi. Kesinlikle olamazdı. Roxanne Delacroix. Mükemmel Slytherin'li. Belki de hayatının en buhranlı dönemini yaşıyordu. Onu daha önce hiç, hiç ama hiç böyle görmemiştim. Ve ben bu durumu, sanırım.. Kullanıyordum. Ona yaklaşabilmek için. Biraz hoşlanma olabilirdi. Biraz? Hadi ama, ona deli olmuyor olabilirim. Ama bu bazı sebeplerden kaynaklıydı.
Bu sene son ha? Belki de bu sene son kez beraber olacağız. Bunu düşününce, geçmişte ki kavgalarımız gözüme anlamsız görünüyor. Manasız. Gerçi çok kavga etmedik ama, ettiklerimiz şiddetliydi.Tabi" dedim gülerek,  bunlar bence güzel anılar. Yani hangi öğrenci profesör masasını havaya uçurmuştur ki? Yada Büyük Salon'un ortasında düello yapmış olabilir?. Okuldan atılmamamız, gerçtekten bir mucize. İyi bir ceza ile kurtulduğumuzu bile söyleye-ye-yebilir-im. " Gülmekten konuşamaz hale gelince sustum. Hazır hoş sohbet fırsatı varken kaçırmamak lazımdı. Sohbet etmeye devam ettik. O da katıldı. Biraz ondan biraz okuldan bahsettik. Sanki yıllardır çok samimi arkadaşmışız gibi, okuldan ayrılalı yıllar olmuş gibiydi konuşmamız. Flörtöz bir hava hakimdi bize. Ama onunda şikayetçi olmadığını görüyordum.