A.H./Ö.G.

Konu: A.H./Ö.G. C.tesi Nis. 16, 2011 9:12 pm

Deri kaplı, kalın defterin sayfalarını kurcalayan Archie, olanca içtenliğiyle bir küfür mırıldandı. Gizliliğe önem veren ve muggle icadı, sızılması çok kolay bilgisayarlara tecrübe gereği zerre güvenmeyen kadın, hayatının her alanında eski usul dosyalama sistemini kullanıyordu. Eğer sekreteri, ofisine düzenlenen son saldırıdan sonra istifa etmemiş olsa bu bir sorun olmayabilirdi ama güvenilir bir başka asistan buluncaya kadar Archie, kendi randevularını kendisi düzenlemek zorundaydı. Günün sonu yaklaştıkça, bir cep bilgisayarı almak iyi bir fikir gibi görünmeye başlamıştı artık. Ajandada tarihi bulduğunda gülümseyerek, eski sekreterinin kendi kargacık burgacık yazısıyla dolu birkaç karenin yanında iyice ortaya çıkan inci gibi yazısını okudu. A.H./Ö.G. Dört harfli bu kısaltmayı anlamlandırmak zorsa da, bir kez daha gizlilik sorunu devreye giriyordu. Sadece müşterilerinin ad ve soyadlarının baş harflerini kullanarak bir randevu defteri tutmak zor olabilirdi ama tersi, daha riskliydi. Archie’nin paranoyak olduğunu düşünebilirdiniz. Zaman zaman Archie bile bu konuda size katılabilirdi ancak bu, önlemlerinin yersiz olduğu anlamına gelmezdi. Şirketi, kısaca AAD, her ay düzenli olarak bir kez bir çetenin saldırısına falan uğrar, müşteri kılığında kayıtlarına göz atmaya çalışan gazeteciler neredeyse hiç eksik olmazdı.

Archie, hafızasını fazla zorlamadan kısaltmanın anlamını çözdü. Alexander Hailword, ön görüşme. Ön görüşmeler fazla hazırlık gerektirmezdi. Aslında hiç gerektirmemeliydi ama Archie, müşterilerinin gerçekten müşteri olduğundan emin olmak için her zaman bir ön araştırma yapardı. Ancak Alexander Hailword için, Seherbaz Bürosu’ndaki kaynağından bir dosya istemesi bile gerekmemişti. Kulağına zaten tanıdık gelen ismi oteline giderken önünden geçtiği DVD’cide, büyük boy bir film posterinin altında görmüş ve dükkanda çalışan cadıyla birkaç dakika konuşması yetmişti. Sahte bir kimlik söz konusu olamazdı. Bir zamanlar sekreterinin oturduğu antrenin kapısının açıldığını duydu, şu ünlü sinemacı gelmiş olmalıydı. Masasının yanında duran sinsioskopa göz attı. Çok güvenilir bir alet olarak kabul edilmese de Archie çok yardımını görmüştü bu tuhaf nesnenin. Ayaklarını masaya uzatarak oturduğu sandalyeden kalkıp ofisin kapısına doğru ilerledi. Kapıyı açıp karşısındaki adama hafifçe gülümsedi. “Bu taraftan, Bay Hailword.”

RP Yaşı : 27 Mesaj Sayısı : 328

Gergindim. Evet. Hergün böyle tuhaf yerlere gelmiyordum. Yine de rahat bir tavırla adını telaffuz etmekte zorlandığıım bayanın ofisine geldim. Çevre de pek fazla şey yoktu. Yine de bu hoşuma gitmedi değil. Bu yerde bile ne filmler çekilebilirdi. Şimdiden içeri giren mafya babasını görebiliyordum. Ne hayal ama! Belki bu konuda onunla konuşurum.Derin bir nefes aldım ve kapının önüne geldim. Ben bir şey yapamadan kapı açıldı ve:
“Bu taraftan, Bay Hailword.”

"Bir kadın vardı karşısında. Fakat bu kadın hem cezbedici hemde ürktücü bir hava yayıyor gibiydi. Hızlıca ona sarıldı ve..."

Gözlerimi kırpıştırdım. Yine uçmuştum. Tabi bu tabir durumuma pek uymuyordu yine de anlatmayı kolaylaştırıyordu. Belki de hayal dünyasına geçiş yaptım diyebilirim. Kadına gülümsedim hoş olduğunu umduğum bir şekilde ve öyle garip garip ona bakmaktan vazgeçip içeri girdim.
Aslında buraya gelmeye sonradan karar vermiştim. Yeni bir kitap fikri vardı aklımda. Belki onu sonradan film yapardım. Yine de şu 'gizemli bölüm' hakkında takılıyordum. Bunun için de gözlem yapmam gerekiyordu. Yani başka birinin anlatmasıyla olmazdı. Kadına baktım parlak gözlerle ve:

"Merhaba, Bayan Augustine!" dedim kibarca. "Vaktinizi almak istemem bu yüzden hemen konuya geçmek istiyorum." kararlı bir tavırla zihnimdeki kargaşayı düzene sokmaya çalıştım. "Bir film çekimi için ofisinizi kullanabilir miim?"

Söylediğim söz üzerine şaşkınlıkla kaldım. Bunu en son sormayı planlıyordum. Tabi sonradan aklıma geldiği için şimdi...

"Ama tabi buraya bunun için gelmedim." dedim konuyu toparlayamaya çalışırken. Utanmış ve çekinmiştim. Yirmi yedi yaşında olmama rağmen hala on altılık bir genç gibi davranabiliyordum. Kadına çevirdim mavi gözlerimi. Odayı incelemeye korkuyordum aklıma bir yığın düşünce daha getirir diye.

Konu: Geri: A.H./Ö.G. C.tesi Nis. 16, 2011 10:10 pm

İçeri giren adamı, masasının karşısında duran koltuğa yönlendirdikten sonra birkaç saniye önce kalktığı sandalyesine yerleşti Archie de. Ofisine gelen müşteriler, çok farklı tepkiler verirdi. Çoğu duyulup duyulmadıklarından emin olmak için etrafı kolaçan ediyor ya da bir mendile ağlıyor olurlardı ancak büyücünün verdiğine benzer bir tepkiyle karşılaşmadığına emindi kadın. Ofisinde dolaşan meraklı bakışlardan pek hoşlandığını söylemezdi. Normal bir kadın için dekoltesine bakılması neyse, hayatını büyük ölçüde işiyle sınırlamış, kaldığı otel odasına duş almak hariç neredeyse hiç uğramayan cadı için bu da oydu.

"Merhaba, Bayan Augustine! Vaktinizi almak istemem bu yüzden hemen konuya geçmek istiyorum. Bir film çekimi için ofisinizi kullanabilir miyim?"

Kaşlarından biri hafifçe yukarı kalktı Archie’nin. Cevabı vermeden önce düşünmesi bile gerekmemişti.

"Hiç sanmıyorum." Kelimeleri pek kibar olmasa bile ses tonunu kısmen de olsa yumuşak tutmayı başarabilmişti en azından. Ne söylediğin değil de nasıl söylediğin önemli değil miydi zaten? Tamam, nasıl kısmında bile o kadar da kibar olamamıştı belki ama- Pekala, çok geç değildi, değil mi? Daha nazik görünmeyi amaçlayarak aniden gülümsedi Archie. Yalnız birkaç nanosaniye sonra, muhtemelen daha ürkünç, daha dengesiz bir profil çizmekten başka bir şey yapamadığını fark etmişti Archie. Pekala, nezaket en iyi olduğu şey sayılmazdı.

"Ama tabi buraya bunun için gelmedim." Dilinin ucuna kadar gelen ‘öyle umuyorum’u yutmayı başardığında kendisini tebrik etti içinden. Randevu defterlerini kontrol etmek için olmasa bile müşterileri kibarca karşılaması için bir sekretere ihtiyacı vardı en azından. Ve tabii telefonlara bakması için. Hala bir asistanı varken gün içinde kaç kişinin hayat sigortası hakkında arayabileceğini tahmin edemezdi. Kibar olmak için çalışmayı bırakıp daha normal bir hava yakalayarak, geliş sebebini anlatması için kısaca cesaretlendirdi büyücüyü. “Evet?” Onun gibi patavatsızın biri için tek kelimeli soru ve cevaplarla bir konuşmayı sürdürmek, diğer ihtimalinkinden daha kötü sonuçlar doğuramazdı nasıl olsa.

RP Yaşı : 27 Mesaj Sayısı : 328

"Hiç sanmıyorum."

Bu sözler beni üzdü. Evet, tamam hemen kabul etmesini beklemiyordum ama yine de daha ılımlı yaklaşabilirdi.

"Evet?"

Geliş sebebimi anlatmamı bekliyordu. Derin bir nefes aldım ve kendimi müdürün önünde konuşmaya çabalayan bir çocuk gibi hissetmekten alıkoyamadım.

"Yeni bir kitap yazıyorum da. Mafya babalarına dayanan bir konusu var. Ama bu konuda bilgilerim yetersiz. Bu yüzden bana bu konularda bilgi verebileceğinizi umuyorum. Aslında daha çok kendisiyle tanışmak amacım."

Kadını süzdüm kısa süre. Bunu yapabileceğinden emin değildim.

"Bu konuda bana yardımcı olabilir misiniz?"