Alexander'ın kendi yazıp yönettiği bir film söz konusuydu. Dün gece beni aramış ve teklifte bulunmuştu. Senaryosunu yollamasını ve en geç 2 gün sonra haber vereceğimi söylemiştim.

Senaryo çok ilgimi çekmişti. Her oyunucunun isteyeceği türden kaleme alınmıştı. Zaten Alexender'a nasıl ''hayır'' diyebilirdim ki ? Çekimlerin birkaç gün içinde başlayacağını ve hazırlanmam gerektiğini söyledi. Ben de hemen işe koyuldum.Dar bir kot pantolon üstüne ise askılı bir blüz giymiştim. Ve spor ayakkabılar. Setin olduğu yerin yakınlarına cisimlendim. Mugigların arasında çekilmesibe karşın sete cisimlenmemiştim.

Birkaç dakikalık yürüyüşün ardından sete varmıştım. Alexedar'ın yanına gittim ve:

- Merhabalar, sayın yönetmenim dedim gülerek.

Uzun bir aradan sonra ilk filmimi çekiyordum. Heycanlanmıştım. Umarım aksilik çıkmazdı.

Yeni bir film. Yeni heyecanlar... Aklımda bir yığın değişik kurgular uçuşuyordu. Filmin yapımcısı da bendim ve bu beni daha büyük bir sorumluluğun altına alıyordu. Yine de heyecan doruktaydı. Herkes bir yana koşturuyordu. Bende çeşitli şekillerde emirler yağdırıyordum etrafa. En sonunda erkek başrol oyuncumla konuşurken bir ses:

- Merhabalar, sayın yönetmenim

Başımı kaldırıp baktım. Onu görünce yüzüme bir tebessüm yayıldı.

"Elisa!" dedim ve senaryomu karşımdaki adamın eline tutuşturup bayan başrolüme sarıldım. "Hoş geldin!"
Sonra senaryoyu tekrar elime aldım ve iki oyuncuma baktım. Erkek başrolüm, en iyi oyuncular arasında yer alıyordu. Onu ikna etmem pek zor olmamıştı açıkçası. Şimdi ise oyuncularım tamamlanmış bir şekilde ilk çekimlere başlayacaktım! Asistanımı çağırdım yanıma ve:

"Elisa'ya kalacağı yeri göster." dedim.

Adam başıyla onayladı. Ben de heyecanla:

"Hadi çabuk! Git hazırlan bakalım!" diye hitap ettim ona.

Hemen ardından yerime oturdum ve senaryoma gömdüm kafamı.

Harika bir aşk hikayesiydi. Genel olarak aşk hikayeleri yerine macera fimleri çekerdim fakat bu sefer ki hepsini içinde barındırıyordu. Aslında dram ağırlıklı da denilebilirdi. Olaylar aslında bir kadının üzerinde kuruluydu. Büyük bir miras kalıyor büyükannesinden -ki büyük annesi dışında hiç akrabası yoktu- ve kadın birden zengin oluyor, tabi parasına konmak için büyükannenin yaşadığı malikenedeki tüm erkekler seferber oluyor denebilir. Tabi kadının aşık olduğı başka biri. Ama onunda nişanlısı var...

Ve ikili aşık olur tabi diğer kadın başta olmak üzere kimse bu işi bırakmaz.

Başımı kaldırdım kağıtlardan. Derin bir nefes aldım. Sanki bu senaryoda bir şeyler eksikti. Elimdeki kağıtları yerine bıraktım ve bana yaklaşan oyuncularıma ilerledim.

"Hadi çocuklar! Güzel bir film çekelim!" dedim sonra çekeceğimiz saheden bahsetmek için arkamı dönmüştüm ki, senaryonun yerinde yeller esiyordu.

...

Ve işte o zaman, herşey başladı...

"Elisa!Hoş geldin!" dedi samimiyetle. Oturduğu yerden kalktı ve bana sarıldı. Sarıldığı an bir şaşırmıştım ama sonra ben de ona sarıldım.

"Elisa'ya kalacağı yeri göster." dedi adama. Adam başıyla onaylar şekilde kafa salladı. Sonra bana döndü ve:

"Hadi çabuk! Git hazırlan bakalım!" dedi. Anlaşılan o da benim gibi heycanlıydı.

- Peki hemen geliyorum dedim.

Kalacağım yeri çok beğenmiştim. Bir koltuk ve bir masa vardı. Masanın üzerinde makyaj malzemeleri falan vardı. Birkaç makyöz geldi. Makyajımı ve saçlarımla da azıcık oynadıktan sonra gittiler. Giyinmem gerek kıyafetler gelmişti. Kıyafetimi giyindim ve odadan dışarıya çıktım.

Alex'e doğru yürüyordum. Alex , oturduğu yerden kalkmış ve bize doğru geliyordu.

"Hadi çocuklar! Güzel bir film çekelim!" dedi. Bunu söylemesi kalbimin hızlıca çarpmasına neden olmuştu.

Birden yüzündeki mutluluk gitmişti. Yüzünde şaşkınlık vardı. Giydiğim kıyafette kocam bir sökük vardı. Ben de yeni fark etmiştim. Fark edince de çığlığı basmıştım

- Lanet olsun! Bu da ne ? diye söylenmiştim.

- Lanet olsun! Bu da ne ?

Bu sözcükler onun ağzından çıkmıştı. Aslında benimkinden çıkması daha uygundu. Oyuncularımın kıyafetine ne kadar önem verdiğim biliniyordu. Kızgınlıkla ona baktım.

"Seni kim giydirdi?" sonra döndüm ve "Bu kıyafetlerden kim sorumlu?" diye bağırdım. Derin bir sessizlik çökmüştü meydana.
İçlerinden çekingen biri öne çıkıp:

"Sorumlu kişi gelmedi efendim." dedi. "Biz sadece hangisi olduğunu biliyorduk bu yüzden görevliye verdik ve o da hanımefendiye götürdü."

Kaşlarımı kaldırdım. Çevrede ölüm sessizliği vardı.

...

15 Dakika sonra

"Evet, hadi! Hazır mısınız?" dedim ve yerim oturdum. Kameramana işaretimi verdim ve "1-2-3 Kayıt!"

Oyuncular donuk oynuyordu. Kısa süre onları izledim kıpırdamadan. Güzel bir sahneyi mahvettiler gibi bir şey. Ama nedenini biliyordum. Daha deminki -Elisa'ya giysisini getiren kişi- görevliyi kovmuştum setten ve tabi bugün gelmeyeni de şutlamıştım. Bu yüzden oyuncular da dahil herkes korkmuştu.

"KES!" Ayağa kalktım. "Bu ne biçim oynama şekli? Siz beni kızdırmaya mı çalışıyorsunuz?"

Aralarında Elisa'nın da olduğu gruba iyice kızdım.

"Sizi kovmayı planlamıyorum ama biraz daha böyle saçmalarsanız fikrimi değiştirebilirim." dedim ve geçip yerime oturdum. Zaten özel notlarımın olduğu senaryo kaybolmuştu. Şimdi sadece sıradan bir fotokopiyle idare etmek zorundaydım.
Bunu yapanı bir bulursam!

"Seni kim giydirdi ?" dedi.

Tam '' ben giyindim '' diyecektim ki tekrar bir şeyler söylemeye devam etti.

Bu kıyafetlerden kim sorumlu ? diye bağırdı. Onu ilk defa bu kadar sinirli görmüştüm. Çekimden önce bu morel bozukluğu kötü oynamam sebep olacaktı. Arkamı döndüm ve yeni bir kıyafet giyip sete doğru ilerdim

- 15 Dakika Sonra -

"KES!" dedi ve yanımıza gelerek:

"Bu ne biçim oynama şekli? Siz beni kızdırmaya mı çalışıyorsunuz?" diye bağırdı.

Bağırması beni baya bir strese sokmuştu ama üstesinden gelebilirdim sanırım.

"Sizi kovmayı planlamıyorum ama biraz daha böyle saçmalarsanız fikrimi değiştirebilirim." dedi.

- Alex, fazla baskı yapıyorsun. Zaten biraz önceki skandaldan dolayı herkez korkmuş durumda. Sen de baskı yaparak daha da kötü duruma giriyoruz.

Bunları bir çırpıda ve düşünmeden söylemiştim. Söyledikten sonra derin bir nefes aldım ve korkulu gözlerle ona baktım. Kızmamasını umuyordum.

...

Sonra yerine oturdu. Alex de baya gerilmişti. Birşetler habire ters gidiyordu. Senaryosu kaybolmuştu,çalışanlarından birkaç kişi gelmemişti. Herşey üst üste gelmişti,anlıyordum.

- Alex, fazla baskı yapıyorsun. Zaten biraz önceki skandaldan dolayı herkez korkmuş durumda. Sen de baskı yaparak daha da kötü duruma giriyoruz.

Bu sözcükleri söyleyen elbette ki Elisa idi. Ona baktım ve:

"Benden korkmanız için bir şey yapmadım. Tek istediğim mükemmel bir şekilde şu filmi çekmeyi başarabilmek!" diye homurdandım ve yerime geçtim.

Kısa süre alnımı ovuşturdum. Neden bugün bu kadar sinirliydim ki? Normalde bir kaç öfkeli sözün ardından rahatlar ve çekime devam ederdim. Şimdi ise iki kişiyi işinden etmiş ve en önemli oyuncularıma bağırıp onları korkutmuştum.

"Tamam sakin olun millet!" dedim yumuşak bir sesle. "Herkes rahatlasın. Bugün başka kimse işinden olmayacak!" dedim ve içimden "umarım" kelimesini ekledim.
"Şimdi" dedim elimdeki megafonla. "Sahneyi baştan alacağız. Herkes rolüne konsantre olsun. Rahat olun."

Kameramanla bakıştık.

"1-2-3 Kayıt!" Aslıdna çekim iki filan demeliydim herhalde.

Tabi ben oyuncularımı izlerken sahnede serbest kalmış bir yılanın kol gezdiğini bilmiyordum. Başka bir sahne için gerekliydi ve orada olmamalıydı. Yılan zehirsizdi. Özel olarak getirtmiştim onu. Şimdi ise herkes ondan habersiz işine bakıyordu. Onu ilk farkedenin sesi ise...

"Benden korkmanız için bir şey yapmadım. Tek istediğim mükemmel bir şekilde şu filmi çekmeyi başarabilmek!"dedi ve homurdanarak yerine geçti.

Yumusak bir ses tonuyla devam etti.
"Tamam sakin olun millet! Herkes rahatlasın. Bugün başka kimse işinden olmayacak!" dedi.

İşte bu cümlesi beni rahatlatmaya yetmişti. Birkaç kez derin nefes alıp verdim ve rolüme odaklanmak için '' canlandırcağım karakter gibi '' düşünmeye çalıştım.
Eline megafonu aldı ve:

"Şimdi. Sahneyi baştan alacağız. Herkes rolüne konsantre olsun. Rahat olun."

Alex, gerçekten de işinin hakkını veriyordu. Bir kişi rahatlamkata pek iyi değildim ama Alex, bir kişiyi değil bin kişi sakinleştiriyordu.

"1-2-3 Kayıt!" demesiyle rolüme odaklanmış bir şekilde oynuyordum. Gayet rahat ve sakindim. Ta ki korkutuğum şeyi görene kadar..

Yılanı görünce birkaç adım geriye gittim ve küçük bir çığlık attım.
- Alex, b..bu bir y..yılan ve b..ben yılanları sevmem.

Zehirli ya da zehirsiz korkuyordum işte yılandan.

- Alex, b..bu bir y..yılan ve b..ben yılanları sevmem.

Tam oyunu zevkle izliyordum ki bu cümleyi duydum. Algılamam bir kaç saniye sürdü. Onun çığlığıyla yerimden zıpladım. Ayağa kalktığımda dieğr oyuncular kaçışmaya başlamıştı. Hızlıca oyuncuma doğru ilerledim. Korkudan donmuş gibiydi ve yılan ona doğru geliyordu. Onu çektim bir el hareketiyle.

"Çabuk biri şu yılanı alsın!" dedim. Bu sırada yılandan sorumlu arkadaş geldi ve onu aldı.
Elisa'ya sarıldım. Dehşete kapılmış gibi görünüyordu.

"Hadi millet sakinleşin! Yok bir şey!"

Elisa'ya baktım.
"İyi misin?" diye mırıldandım. Sonra yüksek sesle: "Ara veriyoruz! Herkes bir kendine gelsin. Çekimler tekrar başladığında hepinizi iyi durumda görmek istiyorum!"Elisa'ya kolumu uzattım ve onu kenara götürdüm. Ellerini ellerimin arasına aldım ve gözlerinin içine baktım.

"Dinlenmek ister misin?" dedim ona bu sırada biri su getirmişti. Ona uzattım kibarca.

"Çabuk biri şu yılanı alsın!" dedi Alex.

Yılandan sorumlu kişi eline alıp onu götürürken derin bir nefes aldım. O yılanı nasıl da tutuyordu ? Onu o halde görünce bir an dengemi kaybedip yere düşeceğimi sandım ama öyle olmadı allahtan.

Çoğu kişi yılandan çoğu kişide benim çığlıklarımdan gerilmiş ve korkmuş olmalılar ki Alex:

"Hadi millet sakinleşin! Yok bir şey!" dedi ve bana döndü.

"İyi misin?"

- Önceye göre daha iyiyim.

"Ara veriyoruz! Herkes bir kendine gelsin. Çekimler tekrar başladığında hepinizi iyi durumda görmek istiyorum!" dedi herkesin duyacağı bir şekilde.

Kolunu uzattı ve bana kenarıya kadar eşlik etti. Ellerimi tuttu ve gözlerimin içine baktı.

"Dinlenmek ister misin?"

- Evet, iyi gelir belki dedim gülümseyerek.

O sırada bir adam su getirmişti. Alex bardağı aldı ve bana uzattı.

- Teşekkürler diye bildim sadece.

Elimde bardak ile odama dinlemeye gidiyordum ki aniden arkamı döndüm ve:

- Burda birinin bana garezi mi var acaba ? diye sordum.

Yine düşüncelerimi dışa vurmuştum. Burada tanıdığım en iyi kişi Alex'di. Ondan başka kimse korkularımı,kızdıklarımı... bilmezdi. Alex bunu yapacak biri değildi. Yapacak olsa beni başrol oyunucu yapmazdı. Peki o zaman kimdi ?

- Evet, iyi gelir belki. Teşekkürler!

Bu sözcüklerinden sonra odasına doğru yürümeye başladı. Sonra anide arkasına dönüp:

- Burda birinin bana garezi mi var acaba ?

Bu cümlesiyle beni şaşırtmıştı. Asistanıma dönüp:

"Ona dinleneceği yere kadar eşlik et!" dedim. O uzaklaşırken söylediklerini düşünüyordum. Böyle bir şey olma ihtimali neydi? Kimi kızdırmıştım acaba rolleri verirken? Eğer Elisa'ya bir şey olursa bu benim suöum olacaktı. Vicdan ömür boyu yakamı rahat bırakmazdı. Derin bir soluk alıp saçlarımı karıştırdım ve gidip yerime oturdum.
Kısa süre öylece durdum. Çalışanlarım bana tuhaf tuhaf baktılar. En sonunda yerimden kalktım ve Elisa'yı görmeye gittim. Tabi onun yanına gitmeden diğer oyuncularımla konuşmuştum ve sağlık durumlarını sordum. Hepsi iyiydi en azından.
Elisa'nın yanına vardım. Odasına girdim ve ilk baktığımda onu göremedim.
"Elisa?" diye seslendim tedirgince. Duş filan alıyorsa rahatsız etmek istemezdim açıkçası.Çıkmak için arkamı döndüğümde gözüme çarpan ilk şey senaryo oldu. Hem de benim üzerine not tuttuğum kişisel senaryom...

Soruma cwvap vermemişti ama düşündüreceği kesindi. Assistanına döndü ve:

"Ona dinleneceği yere kadar eşlik et!" dedi.

Alex bunları demesinden birkaç dakika sonra assistana ''teşekkür ettim ve kendim devam edeceğimi'' söyledim. Assistan yanımdan ayrılınca dinleneceğim yerin zıt yönündeki karavana ilerledim ve içine girdim. İçinde makyaj malzemelerinden tutun da yedek senaryolara kadar her şey vardı. Yer de ise küçücük bir defter duruyordu. Dikkatimi çekmişti. Eğilip defteri alacaktım ki etrafı gözden geçirdim. İyi ki de geçirmişim yoksa Alex'e yakalanıyordum.

Alex, hızlıca dinleneceğim yere doğru yürüyordu. Hemen karavandan çıktım ve koşturarak ondan önce yetişmeye çalışacaktım. Giydiğim topklularla koşmak gerçekten de zordu. Koşarken ayağımı burkmuştum.

Dinleneceğim karavanın önüne geldiğim de her şey için çok geçti. Alex içeriye girmişti. Karavanın önünde durdum derin bir nefes aldım.

"Elisa?" diye bana sesleniyordu Alex.

Alex'in sesini duyunca içeriye girdim ve:

- Evet, Alex. Geldiğini duymamışım. Pardon. Bir şey mi oldu ? diye sordum. Bunları o kadar hızlı söylemiştim ki cümlem bittikten sonra nefes nefesydim.

- Evet, Alex. Geldiğini duymamışım. Pardon. Bir şey mi oldu ?

Bu sözcüklei nefes nefese söylemişti. Neredeydi ki böyle? Yoksa korkmuş muydu? Ona çevirdim mavi gözlerimi.

"Bunun burada ne işi var?" dedim direk konuya girerken. Bir yandan da elimi uzatıp kendi senaryomu almıştım. Neler oluyordu bu sette böyle?

"Elisa!" diyerek kollarımı göğsümde kavuşturdum.

Neler olduğunu anlamıyordum açıkçası.

"Neredeydin sen?" dedim. "Ben buraya girmeden önce koşmuşsun belli ki!" Soluk aldım yavaşça. "Seni dinliyorum."

Tüm bunları söylerken odanın basit düzenindeki güzelliği göremiyordum bile.

"Bunun burada ne işi var?"

Bu sözcükler ağzından dökülürken diğer eliyle de masadaki senaryosunu eline almıştı.

- Ben, bilmiyorum Alex. Ama seni temin ederim ki onu orada olduğundan bile haberim yoktu dedim.

"Neredeydin sen? Ben buraya girmeden önce koşmuşsun belli ki! "Seni dinliyorum." dedi ellerini göğüsünde kavuşturarak.

Alex bunları söyleyince baya bir şaşırmıştım. Koştuğumu anlamaması için durup dinlenmiştim de ama Alex işte anlayıveriyor hemen.

- Ben, şöyle bir turluyordum dedim buna inanmasını bekliyodum ama benim tanığım Alex bunun da yalan olduğunu anlayabilirdi sanırım.

- Ve senin geldiğini görünce, sana yetişmek maksadında koştum dedim.

-Ben, bilmiyorum Alex. Ama seni temin ederim ki onu orada olduğundan bile haberim yoktu

Klasik bir yalanda olabilir bu.

- Ben, şöyle bir turluyordum ve senin geldiğini görünce, sana yetişmek maksadında koştum

Derin bir iç çektim sakince.

"Sana inanmalı mıyım Elisa?" ona bakıyordum sanki doğru söyleyip söylemediğini anlamak istercesine.
"Neler oluyor burada?" dedim endişeli bir sesle. "Neden şimdiye kadar yaşamadığım bir yığın aksilik aynı gün içinde oldu?"
Normalde bu zamana kadar istediğim sahnelerin bir kısmını çekmiş olmalıydım. Halbuki elimde ne vardı? Bir hiç...