Gelecek Postasını masama fırlattım. Bir sayı bile değildi. Shacklebolt ortalığı velveleye vermek için yine yapacağını yapmıştı. Haber, köşe yazısı, hiçbir şey yoktu. John Dillinger'in Sihir Dünyasındaki tüm kargaşanın sorumlusu olduğunu iddia edip işine dönmesi çağrısında bulunmuştu yanlızca. Sonunada kendi adıyla birlikte kız arkadaşı Abbott'un adını eklemişti.

" Meslektaşıymış, hah! "

Bu yazı kesinlikle etkili olacaktı. Tek sorumlu bakan ve karısıymış gibi -ki oda bizim Profesörlerimizden biri oluyordu- konuştuktan sonra istediği büyücülerin iyiliğiymiş ve bizi kurtarmak ona düşmüş gibi saçmalamıştı. Zaten okulda beyin yıkayan bir öğretmen olduğuna dair söylentiler çıkmışken, gazetede Amélie'den bahsedilmesi hiç iyi olmamıştı. Olayın abartılıp Hogwarts'a kadar uzanmasını istemiyordum. Özellikle öğrencilerin bundan etkilenmesini istemiyordum.

Ayağa kalktım ve tek sayfalık gazeteyi alıp koşar adımlarla kuleye kadar merdivenleri tırmandım. Hava kararmıştı, bu yüzden koridorda rastladığım öğrencilere yatakhanelerine dönmeleri konusunda uyarıda bulunuyordum. Son zamanlarda yeterince kaçak vakası olmuştu.

" Hey, kızlar, çabuk yatakhanelerinize! "

Gryffindor ortak salonuna açılan portrenin önünde kıkırdayıp duran iki sarışına bağırdıktan sonra müdürün odasının kapısına ilerledim. Parolayı söyleyince beliren merdivenleri nefes nefese kalmış olmama rağmen hızla çıktım. Kapıyı tıklatıp yanıt beklemeden içeri daldım. Gazeteyi havada salladım. Muhtemelen O basın-yayınla bu aralar ilgilenmiyordu. Yazıyı görmemiş olması muhtemeldi.

" Felix Shacklebolt'un yaptığını görüyor musun? John Dillinger'a saldırdığı yetmiyormuş gibi Astronomi Profesörümüz Amélie Anne Andrea'yada laf vurmuş! İşini hiç yapmıyormuşçasına işe dön çağrısında bulunuyor. Tüm olanlar bu iki gencin suçuymuş gibi. Ortalıkta kaos için büyük bir sebep yokken Shacklebolt bunu yaratacak gibi, hiç yoktan! "

Gazeteyi masaya bırakıp, masanın önündeki yumuşak koltuklardan birine gömüldüm. Küçük bir çocuk gibi suratımı asmış oturuyordum. Bunun sebebi ileride bizi bekleyecek olan herşeyi tahmin edebiliyor olmamdı. Bu sinirle saatlerce konuşabilirdim ama bunun yerine çenemi tutup Piotr'un gazeteyi incelemesini bekledim.

Yorucu günler birbirini kovalıyor, dönem sonuna yaklaştıkça yapılacak işler inanılmaz bir hızla dağ gibi büyüyordu. Piotr'un kafasını kaşıyacak vakti bile yoktu. Neredeyse bütün gününü odasında geçiriyordu. Çoğunlukla sabahlıyor tüm işleri halletmesi gerekiyordu. Keşke tek işi birkaç evrak olsaydı. Etrafta gerçek olmamasını dilediği bir sürü söylentiler vardı. Söylentilerle yeteri kadar ilgilenememesi onları biraz kontrolden çıkarmış olabilirdi. Neredeyse iki gün olmuştu ve Piotr hala odasından çıkmamıştı. Dışarıdan belli etmesede içten içe o kadar yorgundu ki o kuş tüyü yastığını çok özlemişti. İşleri bir an önce bitirip deliksiz bir uyku çekmek istiyordu ama bu birkaç saat için mümkün olmayacak gibi görünüyordu.

İşlere o kadar dalmıştı ki merdivenlerin hareket ettiğini, kapının çaldığını duymamıştı bile. Fakat kapının açılmasıyla içeriye giren esinti ve parfüm kokusu Piotr'ın dikkatini dağıtmıştı. Ağır bir biçimde bakışlarını içeri giren kişiye yöneltti. Ah, küçük Monqiue yine bir şeye sinirlenmiş olmalıydı. Elindeki kağıt parçasını sallayarak biraz söylendi. Piotr onu dinliyormuş gibi yapıyordu aslında aklı o sırada başka düşüncelerle epeyce meşguldu. Aklındaki düşünce bulutu Monique'in elindeki kağıt parçasını önüne bırakmasıyla tekrar dağılmıştı. Ağır hareketlerle kağıt parçasını alarak göz atmaya başladı.

John Dillinger...Amélie....Vampir saldırıları...Ayakları sehpaya uzatmak... Kağıt bir sürü zırvalıkla dolup taşıyordu. Monique'in siniri şimdi daha iyi anlaşılıyordu. Uzunca bir süre daha kağıdı incelemeye devam etti. İncelerkende bir yandan düşünüyordu. İncelemesini bitirikten sonra elindeki kağıt parçasının sağından solundan katlamaya başlamıştı. Bir süre kağıt parçasıyla uğraştıktan sonra kağıt bir uçak çıkmıştı ortaya. Monique'ye bakarak o deli gülümsemelerinden birini gösterdi ve uçağı ilerideki çöp kutusuna doğru fırlattarak:

"Gençler haber yazmaya ne kadarda istekli öyle değil mi küçüğüm."

Bir kahkaha atarak önünde duran, hiç dokunmadığı balkabağı suyunu Monique'in önüne doğru sürükledi ve koltuğuna yaslanarak sözlerine devam etti.

"Sihir alemi birşeye inandığı zaman onları döndürmek gerçektende çok zor oluyor. Bence bırakalım neye inanmak istiyorlarsa ona inansınlar hakikat nasılsa yakında zamanda ortaya çıkacaktır. Tabii başka bir önerin varsa ki var olduğuna eminim, seni dinliyorum o zaman.Ah bu arada balkabağı suyuna hiç dokunmadım."

Piotr her zaman ki gibi olanlar karşısında yine sakindi.. Derin bir nefes aldım. Bende sakin olmalıydım. Gülümseyip balkabağı suyundan büyük bir yudum içtikten sonra az önce gazetenin uçak olarak düştüğü çöp kutusuna bir bakış attım.

" Hakikat mutlaka ortaya çıkacak. Ama oturup bunu bekleyemeyiz. Lafı sadece John Dillinger'a atmış olsa neyse, Profesörlerimizden birinide tüm bu karmaşadan sorumlu tutmuş. "

Tekrar, elimde olmadan, homurdanarak konuşmaya başlamıştım.

" Yakında bir çok gazete ve dergiden basın muhabiri Hogwarts'a girmek ve bizden birşeyler koparmak için debelenecekler Piotr. "

Benden yaşça oldukça büyük olmasına rağmen babam gibi gördüğüm bu adam, ona adıyla hitap etmemde ısrar ederdi. Gerçi adını her söyleyişimden sonra rahatsız hissediyordum. Bu yüzden koltukta biraz kıpırdanarak duraksadım.

" İşimiz büyücü adaylarına verebileceğimiz en iyi eğitimi verirken bunun yanında hayatıda öğrenmelerini sağlamak. Etrafta binlerce muhabir yalan yada doğru bir haber peşinde dolanırken derslere odaklanabileceklerini sanmıyorum. "

Gözlerimi devirdim. Şimdiden gözümde canlanıyordu; patlayan flaşlar ve parşömenlerin üzerinde kendi kendine hareket eden tüy kalemler... Şimdiden endişelenmiştim.

Genç cadı bu duruma el atmak için çırpınıyor gibiydi. Piotr ise onu dinlerken uykuya dalmamak için kendini zor tutuyordu. Gerçekten çok uykusu gelmişti. Göz kapakları sürekli kapanmaya çalışıyordu. Piotr ise Merlin üstü bir çaba ile direnmeye çalışıyordu. Genç cadının sözlerini bitirmesiyle birlikte konuşmasına başladı:

" Kaygılarını anlıyorum küçüğüm. Gazeteciler konusunda endişilenme onları buradan uzaklaştırmak için bir sürü numaram var. "

Kahkaha atarak konuşmasına devam etti.

" Madem bu kadar isteklisin o zaman bu işle ilgilenme görevini sana veriyorum küçüğüm. Biliyorsun şuanda işlerim çok yoğun. Bu uykuda beni öldürecek. "

Kendini o kadar çok zor tutuyordu ki daha da ayık kalması için birşeyler yapmalıydı. İşte o anda önünde duran Monique'in balkabağı suyu bardağı gözüne çarpmıştı. Elini ona doğru uzatıp Monique daha ne olup bittiğini anlamadan içindeki bal kabağı suyunu yüzüne doğru fırlatmıştı. Soğuk Piotr'u biraz kendisine getirmişti. Balkabağı suyunun yüzüne çarpmasının ardından derin bir nefes aldı. Cebinden çıkardığı bir mendil ile yüzünü sildi. Monique'in bu olaya şaşırmayacağını biliyordu. Uzun senelerdir Piotr'ın yanındaydı. Piotr onu kızı gibi görüyordu ve o yüzden yanında oldukça rahat davranabiliyordu. Yüzünü sildikten sonra gülümseyerek Monique'e bakmaya başladı ve elinde tuttuğu bardağı uzatarak:

" İşte bu çok iyi geldi. Kaç gündür uykusuzluktan ölüyorum. Bak şu yanındaki masada sürahi var. Ordan tekrar doldurup içebilirsin. Bu arada görevi üstleniyorsun değil mi? "